طاهره موسوی

پاره مهمی از ادبیات شفاهی به قصّه های عامیانه اختصاص یافته است. نسخه یگانه «قصّه مَدهُمالت» ذیل شماره 803 در مجموعه نسخ خطی ایندیاآفیس لندن نگهداری می شود. با توجه به قرائن درون متنی و سبک شناسی نسخه، این قصّه در عصر صفوی و در دربار گورکانیان نگاشته شده است. این قصّه دلکش -که نمونه زیبای نثر پارسی شبه قاره است- سرنوشت مَنوهر، شاهزاده شهر کنکر، را روایت می کند که با وساطت پریان، عاشق مَدهُمالت، شاه دخت شهر مهارس، می شود و سرانجام پس از دشواری های بسیار، به وصال وی دست می یابد. قصّه مدهمالت در عین حال که یک رمانس عامیانه است، اما نثر آن از صنایع و ظرایف بلاغی آکنده است. پژوهش حاضر با تکیه بر شیوه توصیفی- تحلیلی به بررسی این نسخه پرداخته تا ویژگی های زبانی و فکری، و ظرافت های سبکی، ادبی و بلاغی آن را تبیین و تحلیل کند. نثر موسیقایی قصّه به همراه کاربرد صنایع لطیف ادبی، موجی از جذابیت های زبانی را در سراسر این اثر جاری ساخته است. فضای فکری و فرهنگی سرزمین هند و نیز عناصر بومی و اقلیمی این سرزمین در قصّه آشکارا بازتاب یافته است. از رهگذر این پژوهش، و در خلال معرفی یک نسخه منحصربه فرد، نقش کلیدی زبان و ادب پارسی در شبه-قاره در دوره تیموری و صفوی جلوه و بروز بیشتری می یابد.

تحلیل گفتمان انتقادی شامل نظریه ها و روش هایی برای مطالعات تجربی روابط میان گفتمان و تحولات اجتماعی است. تحلیل گران گفتمان انتقادی برآنند که متن های ادبی مانند سایر متن ها در خدمت ارتباطند؛ بنابراین آن ها را می توان با نگرش و روش انتقادی تحلیل کرد. در این پژوهش جملات، عبارات و ساخت های دربردارنده ی مؤلفه های گفتمان مدار در حکایت «اهل سبا و طاغی کردن نعمت، ایشان را» از دفتر سوم مثنوی با رویکرد توصیفی تحلیلی، بررسی و تحلیل شده است. نتیجه ی این بررسی نشان می دهد که مولانا افزون بر بهره گیری از دانش گسترده ی خود در علوم رسمی، عرفان و ادب فارسی و عربی از بازتولید نظم گفتمانی نیز برای گستردن سلطه ی معنوی خویش بر مریدان بهره جسته و توفیق او تا بدان جا است که گفتمان قدرت در مثنوی کاملاً طبیعی و در هماهنگی کامل با اندیشه های عرفانی جلوه گر می شود و زمینه ی لازم را برای تغییر گفتمان عرفانی به دست جانشینان مولوی فراهم می سازد. وی به یاری تقابل واژگان، ساختار نحوی و مشروعیت بخشی به گفتمان خودی، سعی در تثبیت و گسترش سلطه بر مریدان دارد.

مدیریت راهبردی کارآفرینی سازمانی عاملی حیاتی در ارتقای بازدهی سازمان هاست و تعداد نقش مهمی در آماده سازی کارآفرینی برای آن سازمان دارد، چراکه فعالیت های کارآفرینی اغلب بر پایه مدیریت راهبردی کارآفرینی بنا می شوند. مدیران با ارتقای مشارکت جویانه کارمندان خود، در شکل گیری راهبرد سازمان و شکل دهی انعطاف پذیری راهبردی براساس شرایط تمرکز بر کنترل مالی می توانند سازمان خود را به سوی کارآفرینی سوق دهند. راهبرد کارآفرینانه به عنوان یکی از پیشبران اصلی کارآفرینی سازمانی مطرح است. پژوهش حاضر با هدف ارائه الگویی مطلوب در زمینه ارتباط بین راهبرد کارآفرینانه با ابعاد گرایش های کارآفرینانه سازمانی در سازمان تربیت بدنی انجام گرفته است. متغیرهای پیش بین مؤلفه های راهبرد کارآفرینانه (شدت بررسی محیطی، انعطاف پذیری برنامه ریزی، چشم انداز برنامه ریزی، تمرکز و کنترل برنامه ریزی) و متغیرهای ملاک ابعاد گرایش های کارآفرینانه سازمانی (نوآوری، ریسک پذیری، استقلال طلبی، رقابت تهاجمی و پیشتازی در بازار) است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان و مدیران سازمان و تعداد نمونه آماری 202 نفر است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های محقق ساخته راهبرد کارآفرینانه سازمانی با آلفای کرونباخ 90 /0 و گرایش های کارآفرینانه سازمانی با آلفای کرونباخ 99 /0 است. برای بررسی روایی ابزار پژوهش از تحلیل عاملی و برای تجزیه و تحلیل نتایج داده ها از آمار توصیفی استفاده شد. در راستای تحلیل داده ها از مدل های آماری t تک گروهی رگرسیون تک و چندمتغیری و برای طراحی مدل از نرم افزار LISREL استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد سطح راهبرد کارآفرینانه سازمانی و گرایش های کارآفرینانه در سازمان کمتر از حد متوسط است، همچنین ارتباط مثبت و معنی داری بین «راهبرد سازمانی» با «گرایش های کارآفرینانه سازمانی» در سطح 01 /0 > α مشاهده شد. از دیدگاه نمونه های تحقیق، میزان «برنامه ریزی کمتر از یک سال» بیشتر از حد متوسط و «برنامه ریزی بیش از 5 سال» در سازمان کمتر از حد متوسط است. همچنین «تمرکز بر مراحل برنامه ریزی» تنها در سطوح بالای سازمان صورت می گیرد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که سازمان تربیت بدنی دارای وضعیت غیرکارآفرینانه است.