با توجه به اهمیت موضوع اجرا و استقرار آموزش عالی ناب در دانشگاه، هدف پژوهش حاضر مدل سازی و رتبه بندی عوامل مؤثر بر آموزش عالی ناب از نظر اعضای هیئت علمی «دانشگاه تهران» است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از منظر گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی به شیوه همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه اعضای هیئت علمی «پردیس علوم انسانی دانشگاه تهران» را در برمی گیرد که از میان آن ها تعداد 147 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده و روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی و سازه و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و تأیید شد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب رگرسیون، تحلیل عاملی تأییدی، محاسبه مقادیر t، مدل معادلات ساختاری و تحلیل مسیر در نرم افزار Lisrel موردبررسی و تحلیل قرار گرفت. اعتبارسنجی مدل و نتایج تحلیل عاملی نشان داد که ابزار سنجش عوامل مؤثر بر آموزش عالی ناب دارای برازش مطلوبی است و مدل موردتأیید قرار گرفت. نتایج معادلات ساختاری و تحلیل مسیر حاکی از آن است که روابط معناداری بین متغیرها و سازه های مکنون وجود دارد و تعهد مدیریت و رهبری، چشم انداز و راهبرد دانشگاه با میانجی گری انتخاب افراد مناسب بر رضایت دانشجویان و کارایی آموزش اثرگذار است.