گردشگری ورزشی

امروزه، گردشگری با صنعت ورزش به صورت ارزشمندی آمیخته شده اند و با ظهور دانش های های نوین این ارتباط گسترده تر گشته و صنعت  پویا و توانمندی را در سطح جهان پدید آورده است. از آن جایی که این صنعت یکی از صنایع سود آور و با ارزش افزوده بالا می باشد، بدیهی است که مدیران تصمیم گیر در سطح کلان ورزش کشورها، علاقمند به توجه علمی و مداوم به این صنعت می باشند به خصوص در مناطقی که دارای پتانسیل لازم برای صنعت گردشگری است. لذا این پژوهش به بررسی تاثیر فناوری اطلاعات بر توسعه پایدار گردشگری ورزشی، به صورت مستقیم و با در نظر گرفتن متغیرهای میانجی همچون مدیریت منابع انسانی و کارآفرینی سازمانی  بر اساس مدل کارمن در کشور ایران پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، به لحاظ روش همبستگی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارشناسان ورزشی وزارت ورزش و جوانان و کارشناسان گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری (در مجموع 242 کارشناس) تشکیل می دادند. انتخاب نمونه آماری به صورت کل شمار بود. در این پژوهش از پرسشنامه های «توسعه پایدار گردشگری ورزشی»، «کار آفرینی سازمانی»، «فناوری اطلاعات و ارتباطات» و «مدیریت منابع انسانی» به عنوان ابزار گردآوری داده ها  پس از تعیین اعتبار و پایایی استفاده شد. از روش های آمار توصیفی (محاسبه میانگین، فراوانی، انحراف معیار و آمار استنباطی) برای طبقه بندی داده های خام و آزمون های کلمگروف اسمیرنف و ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی فرضیات به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج بررسی فرضیه های پژوهش بر اساس ضریب مسیر نشان داد که فناوری اطلاعات بر توسعه پایدار گردشگری ورزشی به میزان 388/0 تاثیرگذاز است و همچنین کارآفرینی سازمانی و مدیریت منابع انسانی به ترتیب به میزان 377/0 و 458/0 بر توسعه پایدار گردشگری ورزشی تاثیر دارند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین الگوی مکان یابی گردشگری ورزشی در شهرستان لاهیجان با استفاده از ارزیابی مدل محیط زیستی و از طریق ابزار GIS (سیستم اطلاعات جغرافیایی) و رویهم گذاری لایه های اطلاعاتی می باشد. پس از تهیه لایه های اطلاعاتی مورد نیاز با استفاده از مدل های محیط زیستی موجود گردشگری، لایه های مذکور در محیط GIS تلفیق شد و برای انجام این کار از توابع Overlay در نرم افزار Arcview 9,2 استفاده گردید. در نهایت پس از تهیه نقشه نهایی، در مقیاس شهرستان به اجرای مدل های اکولوژیک گردشگری ورزشی پرداخته شد و نواحی دارای قابلیت، شناسایی گردیدند. نتایج بیانگر آن است که منطقه مورد مطالعه را می توان به دو بخش اصلی (جنوبی و شمالی) و سه زون تقسیم نمود. در مجموع، 9/36321 هکتار از منطقه پتانسیل گردشگری گسترده (کلاس 1 با سهم 89 درصدی) از کل محدوده واجد شرایط برای گردشگری گسترده می باشد. این زون شامل ورزش های کایت سواری، پیاده روی، سوارکاری، دویدن، شکار و صید و مسیرنوردی است. از سوی دیگر، 2/30288 هکتار واجد شرایط گردشگری متمرکز (کلاس 1 با سهم 74 درصدی) می باشد. برخی از فعالیت های پیشنهادی برای این زون شامل دوچرخه سواری، خورگشت، موتورسواری، گلف، رالی موتور، رالی اتومبیل، رالی دوچرخه، گلایدر و هواپیماهای سبک می باشد. رویهم رفته، بخش های جنوبی شهرستان، از پتانسیل بالایی برای توسعه فعالیت های تفرجی متمرکز برخوردار نمی باشند و اصرار بر انجام این نوع فعالیت ها بدون برنامه ریزی و ملاحظات زیست محیطی، صدمات جبران ناپذیری را بر محیط طبیعی این مناطق وارد می آورد. از سوی دیگر، اکوسیستم آبی موجود در منطقه نیز به دلیل برخورداری از سطح کاربری کم، قابلیت توسعه گردشگری ورزشی را ندارد.

در سال های اخیر، گردشگری خود را به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار جامعه میزبان معرفی کرده است. هدف این تحقیق، بررسی نقش گردشگری ورزشی در توسعه پایدار شهرستان سرعین می باشد. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را گردشگران، ساکنان و مقامات محلی و مسئولان برگزاری جشنواره ورزش های زمستانی سرعین تشکیل می دادند. با توجه به مشخص نبودن تعداد دقیق جامعه آماری، با استفاده از فرمول کوکران برای حجم جامعه نامعلوم، 384 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری این پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از تایید روایی و پایایی(89 =α) توزیع گردید. داده های 337 پرسشنامه برگشتی توسط نرم افزارهای SPSS V.24 و Amos V.24 و با استفاده از آزمون T تک نمونه ای و تحلیل عاملی تاییدی(CFA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که گردشگری ورزشی در همه ابعاد توسعه نقش مثبت و معناداری دارد (05/0 P<). همچنین در بررسی شاخص های هر کدام از ابعاد توسعه به ترتیب، شاخص «ایجاد مشاغل جدید و کاهش نرخ بیکاری» در توسعه اقتصادی، «مبارزه با تبعیض قومی و نژادی و کمک به پذیرش تفاوت های اجتماعی-فرهنگی» در توسعه اجتماعی و «تغییر رفتار مردم منطقه در جهت حفظ بهتر محیط زیست» در بعد زیست محیطی، مهم ترین شاخص های توسعه پایدار در منطقه مورد بررسی بودند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش آشناییِ مقصد در برندسازی ایران به عنوان مقصد گردشگری ورزشی بود. روش تحقیق، توصیفی- همبستگی با تکنیک تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی گردشگران ورزشی خارجی سفرکرده به ایران بودند که 360 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری در پژوهش مشارکت یافتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های «آشنایی مقصد» لیو و همکاران (2018)، «تصویر برند مقصد» اندرسون و همکاران (2018) و «نیت های رفتاری» وو و همکاران (2018) بودند. روایی (محتوا، همگرا و واگرا) و پایایی (بارعاملی، ضریب پایایی و ضریب آلفای کرونباخ) پرسشنامه ها حاکی از آن بود که ابزار اندازه گیری از روایی و پایایی مطلوبی برخوردارند. از روش مدل یابی معادلات ساختاری برای تحلیل داده ها استفاده شد.  نتایج نشان داد که آشنایی مقصد می تواند با ضریب مسیر 83/0 بر تصویر برند مقصد تأثیرگذار باشد و تصویر برند مقصد نیز به دنبال آن، می تواند با ضریب مسیر 68/0 بر نیت های رفتاری گردشگران تأثیر بگذارد. همچنین، آشنایی مقصد می تواند به طور مستقیم و با ضریب مسیر 63/0، نیت های رفتاری گردشگران را تحت تأثیر قرار دهد. به عبارتی، با افزایش آشنایی، تصویر مقصد و نیت های رفتاری گردشگران تحت تأثیر مثبت قرار می گیرند. در نتیجه، این یافته ها نقش آشنایی مقصد در برندسازی مقصد گردشگری را تأیید می کند. بر اساس یافته ها می توان پیشنهاد کرد که اگر مقصدهای گردشگری ورزشی ایران به دنبال افزایش سهم خود از بازار گردشگری ورزشی جهان هستند باید به نقش آشنایی به عنوان عامل کلیدی در برندسازی ایران به عنوان مقصد گردشگری ورزشی توجه ویژه ای داشته باشند.

توسعه گردشگری بر مبنای ورزش در هر منطقه ای موجب رونق گردشگری و بالتبع باعث توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می شود. در این مقاله تلاش شده است در مرحله نخست عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی استان لرستان با تأکید بر جاذبه های طبیعی ورزشی شناسایی گردد و در مرحله بعدی این عوامل به جهت اقدامات لازم برای اجرای موفقیت آمیز استراتژی ها اولویت بندی شوند. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. نمونه تحقیق به صورت تمام شمار از جامعه آماری و به تعداد 120 نفر می باشد. برای دستیابی به اهداف تحقیق، از پرسشنامه محقق ساخته عوامل توسعه گردشگری ورزشی (با تأکید بر جاذبه های طبیعی ورزشی) استفاده شد که روایی پرسشنامه توسط 15 تن از اساتید تأیید و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با 30 نفر آزمودنی دارای آلفای کرونباخ 75/0 محاسبه گردید. همچنین به منظور تحلیل داده ها، از روش های آماری توصیفی و استنباطی از نرم افزار spss (نسخه 21) استفاده شد. با توجه به نتایج، جاذبه های مربوط به کوه نوردی و غارنوردی با میانگین رتبه (55/3)، جاذبه های مربوط به ورزش های آبی و فصلی با میانگین رتبه (26/3) و جاذبه های مربوط به شکار و صید و تپه نوردی و طبیعت گردی به صورت مشترک با میانگین رتبه (87/2) از بالاترین اهمیت در توسعه گردشگری ورزشی استان لرستان برخوردار هستند.  با توجه به نتایج تحقیق، امید است سرمایه گذاری در بخش زیرساختی برای جاذبه های طبیعی گردشگری ورزشی از قبیل کوهنوردی و غارنوردی، ورزش های آبی و فصلی در استان لرستان مورد توجه مدیران در بخش گردشگری قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر، تحلیل انصاف و عدالت ادراک شده از تخصیص منابع به گردشگری رویداد ورزشی است. روش تحقیق تحلیلی از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل روسا، کارشناسان و مدیران اجرایی فدراسیون های ورزشی کشور به تعداد 306 نفر بود. نمونه به صورت کل شمار در نظر گرفته شد. تعداد 252 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند و نرخ بازگشت 35/82 درصد بود. جهت جمع آوری داده ها از «پرسش نامه انصاف ادراک شده تخصیص منابع» استفاده شد. این پرسش نامه شامل سه بخش منابع پولی و مالی، رویدادها و اردوهای ورزشی، محصولات و پخش تلویزیونی است که بخش دوم مورد استفاده قرار گرفت. از آمار توصیفی، آزمون کلموگروف- اسمیرنف، تحلیل عاملی تأییدی، آلفای کرونباخ، تحلیل کواریانس(ANCOVA) و آزمون فریدمن استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار  SPSS 22و LISREL 8.8  بهره گیری شد. 19/51 درصد پاسخ دهندگان مرد و 80/48 درصد آنان زن بودند. نیاز به دلیل موفقیت بین المللی بیشتر، برابری بر اساس مدال آوری المپیکی و نیاز به دلیل کمبود منابع از مهمترین اصول توزیع می باشد و انصاف بر این است که اردوها و رویدادهای ورزشی بر اساس این اصول تخصیص یابند.

هدف از این پژوهش تدوین برنامه راهبردی گردشگری ماجراجویانه با استفاده از مدل SOAR بود. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف کاربردی و به شکل میدانی اجرا شد، جامعه آماری این پژوهش شامل 35 تن از خبرگان دانشگاهی و اجرایی در حوزه گردشگری و ورزش استان کردستان بود که به روش گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه و مصاحبه بودند. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید آگاه تایید و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تایید قرارگرفت. بر اساس نتایج پژوهش، در گردشگری ورزشی ماجراجویانه استان کردستان، 8 نقطه قوت که بالاترین آن مربوط به پتانسیل های طبیعی استان و تنوع آب و هوایی و چهار فصل بودن استان می باشد و وجود 12 فرصت، که بالاترین امتیاز فرصت ها مربوط به برگزاری دوره های مربیگری ، 8 فرصت آینده مطلوب و آرمانی که بالاترین امتیاز آن، ساخت تفرجگاه و اقامتگاه ها در مکان های مناسب و 7 نتیجه بدست آمد که بالاترین امتیاز مربوط به حفاظت از محیط زیست است. ترویج گردشگری ورزشی به ویژه گردشگری ورزشی ماجراجویانه می تواند به عنوان یکی از عوامل توسعه گردشگری و جذب گردشگر مورد توجه مدیران استان باشد و ضروری است برنامه ریزان و دست اندرکاران کشوری و محلی با فراهم کردن زیرساخت های لازم، بستری مناسب جهت توسعه گردشگری طبیعی ورزشی در استان کردستان را فراهم کنند.

امروزه جهانی شدن، جهان را به یک بازار رقابتی تبدیل نموده است. در این دنیای پر از رقابت، توسعه گردشگری ورزشی یکی از عوامل مهم بر رقابت پذیری مقاصد گردشگری است. هدف این پژوهش، تحلیل رقابت پذیری گردشگری ورزشی مقاصد گردشگری استان گلستان در مقایسه با دیگر استان های کشور به خصوص استان های گیلان و مازندران است. روش این پژوهش، توصیفی پیمایشی است. جامعه هدف این پژوهش شامل اساتید حوزه مدیریت ورزشی و گردشگری، مسئولان و کارشناسان حوزه گردشگری و ورزش استان گلستان بودن. پرسشنامه طراحی شده بعد از تایید پایایی و روایی، به صورت حضوری و غیر حضوری بین 200 نفر از متخصصان به صورت هدفمند توزیع شد. تحلیل داده ها با روش معادلات ساختاری مبنی بر واریانس با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس  انجام گردید.   نتایج نشان داد که متغیرهای عوامل  و منابع پشتیبان با ضریب تعیین 546/0، منابع و جاذبه های محوری با ضریب تعیین 511/0، خدمات گردشگری با ضریب تعیین 495/0، زیرساخت های عمومی با ضریب تعیین 422/0، برنامه ریزی و سیاست گذاری ها با ضریب تعیین 410/0 و مدیریت مقصد گردشگری با ضریب تعیین 373/0  به ترتیب می توانند بیشترین تأثیر را در کسب مزیت رقابتی استان گلستان برای توسعه گردشگری ورزشی داشته باشند. لذا وضعیت توسعه و کیفیت شاخص های رقابت پذیری گردشگری ورزشی با توجه به موقعیت قرارگیری استان گلستان در شمال کشور و با وجود قابلیت ها و جاذبه های طبیعی گردشگری ورزشی، مطلوب نیست. عدم وجود برنامه های راهبردی و یکپارچه، ضعف زیرساخت ها، اقامتگاه و هتل ها، تبلیغات و بازاریابی، مانع رشد و شکوفایی گردشگری ورزشی در منطقه شده است.  

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف آینده پژوهی گردشگری ورزشی در ایران انجام گرفت.روش پژوهش: روش پژوهش از نوع آمیخته کیفی– کمی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی نخبگان علمی و اجرایی در زمینه گردشگری ورزشی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری قضاوتی و گلوله برفی انتخاب شدند و در نهایت با اجرای مصاحبه های باز با 12 نفر از استادان و خبرگان گردشگری ورزشی به اشباع نظری رسیدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی مصاحبه های باز بود. در بخش کمی نیز ابزار پژوهش پرسشنامه خبره سنجی و پرسشنامه ماتریسی بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط متخصصان امر تأیید شد.یافته ها: نتایج حاصل از پرسشنامه خبره سنجی نشان داد، 15 عامل کلیدی بر گردشگری ورزشی در ایران تأثیرگذارند. دو عامل گویه های بومی و روابط بین الملل بیشترین تأثیر را بر گردشگری ورزشی در ایران دارد. براساس این دو عامل کلیدی چهار سناریو توسعه تاب آور، ظلمت گردشگری ورزشی، توسعه شکننده و توسعه ایده آل برای آینده گردشگری ورزشی در ایران ارائه شود.نتیجه گیری: در نتیجه سناریوی توسعه ایده آل که بهترین وضعیت را نشان می دهد، با رفع محدودیت های بین المللی و برنامه ریزی روی قابلیت های منطقه ای وضعیت مناسبی برای گردشگری ورزشی در کشور ایجاد می کند. سناریوی ظلمت گردشگری ورزشی بدترین وضعیت را نشان می دهد که به علت وجود فشارهای خارجی و نبود عزم داخلی توسعه گردشگری اتفاق نمی افتد. از طریق شناخت بهترین سناریو می توان برنامه ریزی های لازم را به منظور توسعه گردشگری ورزشی در ایران انجام داد.