درخت حوزه‌های تخصصی

This study is a descriptive piece of research attempting to compare and contrast the use of two types of cohesive devices (i.e., lexical cohesion and ellipsis) in the original dialogues of a television series with the Persian subtitled and dubbed versions of the same dialogues. The data used in the study comprises the dialogues of 10 scenes randomly selected by the researcher from the television series Prison Break as well as the dubbed and subtitled counterparts of the dialogues of the same scenes. The study seeks two objectives: First, it attempts to investigate the original dialogues of the film in terms of the frequency of the use of the two mentioned types of cohesive devices and to compare them with the dubbed and subtitled versions; second, it aims to compare the two types of audio-visual translations (i.e., dubbing and subtitling) to find out how they have dealt with these cohesive devices and what difference exist between these two types of translation in terms of their handling lexical cohesion and ellipsis. For this purpose, the study employs the model proposed by Halliday and Hasan (1976). Also, in order to determine the interrater reliability of the analyses, Chi Square test is conducted. The findings reveal that repetition has the greatest frequency of use among lexical cohesion elements and clausal ellipsis has the greatest frequency among ellipsis types in the original dialogues. The findings also demonstrate that the two translated versions are relatively similar in their handling lexical cohesion but the dubbed version contains a substantially greater number of cases of ellipsis than the subtitled version does. The findings of this paper could provide audiovisual translators with information as to how the cohesive elements are differently used in the English dialogues and their Persian translations (subtitled and dubbed dialogues).

طراحی تکالیف با سطح پیچیدگی شناختی معقول همیشه ازدیدگاه برنامه ریزان درسی, معلمان , و محققین حائز اهمیت بوده است چرا که تغییر تکالیف (از لحاظ پیچیدگی) می تواند منجر به نتایج متفاوتی در زمینه تولیدات شفاهی گردد. این تحقیق تلاشی در جهت بررسی تاثیر تغییر درتکالیف بر اساس 3 مورد (نیاز به برهان, تعداد عناصر, و موقعیت ""اینجا و اکنون"" در مقابل"" آنجا و سپس"" ) از مدل resource-directing , مطرح شده توسط رابینسون, بر روی نقل داستان از روی تصایر است. این تحقیق شامل 30 زبان آموز ایرانی در رنج سنی 20 تا 34 سال بود. همه این افراد موظف به انجام هردو مدل تکلیف (پیچیده و ساده) برای نقل داستان از روی تصایر بودند. داده های صوتی ضبط و سپس تست پارامتریک MANOVA برروی آن انجام گردید. نتایج نشان داد که افزایش پیچیدگی شناختی در تکالیف منجر به افزایش صحت و پیچیدگی زبانی گردید. یافته های این تحقیق می تواند بینش عمیقی برای تدوین کنندگان مطالب درسی در خصوص تدارک تکالیف و زبان آموزان در راستای سنجش پیشرفت فراهم آورد.

پژوهش حاضر به بررسی بیان اختلاف در استدلال میان زبان آموزان پیشرفته ی ایران و ارتباط آن با عوامل محیطی می پردازد. داده ها های تحقیق نتیجه استدلال نمیان ۲۶ گقتگوکننده به زبان انگلیسی در سه حالت مختلف: 1) موسسه زبان، 2) محیط خانه، 3) محیط دانشگاه است. نمونه مطالعه بر اساس دسترس پذیری انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل این استدلال ها نشان دهنده ی تاثیر عوامل محیطی مانند روابط طرفین و بافت موقعیتی که در آن شرکت کنندگان بحث می کنند، بر نحوه ی ابراز مخالفت بود. نتایج این مطالعه تایید کرد که عمل گفتارمخالفت پیچیده و چند بعدی است و جنبه های مختلف محیط بر بیان آن به عنوان یک عمل گفتار تهدید کننده وجهه طرفین یا بهبود بخش تاثیرگذار خواهند بود. بنابراین در این پژوهش پیشنهاد شد که نمی توان این عمل گفتار را بدون در نظر گرفتن عوامل محیطی مورد مطالعه قرار داد، و نشانگرهای زبانی به سادگی نمی توانند مخالفت را در دسته بندی مودبانه / بی ادبانه یا ترجیحی/غیرترجیحی قرار دهد. این پژوهش همچنین نشان داد که روابط، صفات شخصی، پس زمینه، سطح مهارت زبانی و بافت موقعیتی که در آن استدلال می کنند از عوامل مهم است که تعیین کننده ی مخالفت به عنوان حفظ کننده یا تهدیدکننده ی وجهه هستند.

Usually writing teachers feel commitment to provide their learners with corrective feedback (CF) to their linguistic errors. The study investigated whether two types of written corrective feedback, indirect focused corrective feedback and indirect unfocused corrective feedback, produced differential effects on the accurate use of grammatical forms by high intermediate EFL learners. In this study, 54 female EFL learners formed two experimental groups and one control group. One experimental group received indirect focused written CF, and the other experimental group received indirect unfocused written CF for six weeks.  The control group, nevertheless, received no particular feedback within this period. Results of performing ANOVA with post-hoc tests revealed the accuracy development of both experimental groups.  However, unfocused group achieved the highest accuracy gain scores for simple past tense forms (copula past tense, regular past tense and irregular past tense) subject-verb agreement, articles, and prepositions. It was further found that unfocused feedback can contribute to grammatical accuracy but its long-term effectiveness is not quite as significant as its short-term effectiveness. The study also suggested that unfocused written CF reflects better teacher’s objective as it views writing correction as a whole rather than as a way of practicing grammar.

توسعه توانشهای زیر مجموعه زبان دوم تحت تاثیر عوامل مختلفی چون عوامل شناختی، فردی، و اجتماعی است ( الیس، 1994) که در این میان طیف وسیعی از عوامل فردی در مطالعات آموزش زبان مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند لیکن تاکنون در این مطالعات هوش هیجانی به عنوان یک عامل فردی مورد توجه جدی قرار نگرفته است (پیشقدم، 2009). از سوی دیگر برخی از کنشهای زبانی که از جمله عناصر اصلی توانش کاربردشناسی زبان بینابین به شمار می رود دارای ویژگی «تهدید وجهه» می باشد. این نکته تاثیر و یا ارتباط هوش هیجانی - که ارتباط مستقیم با توانایی و مهارت افراد در مدیریت و کنترل احساسات دارد – را با توانش کاربرد شناسی زبان بینابین بسیار محتمل می سازد. در مطالعه حاضر محقق به بررسی این ارتباط محتمل می پردازد و با این هدف پرسشنامه «بار-آن» به عنوان معیار هوش هیجانی ، آزمون تافل به عنوان معیار سطح مهارت و توانایی زبانی و دو آزمون کاربرد شناسی زبان بینابین بر روی 52 زبان آموز ایرانی اجرا شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشانگرعدم وجود ارتباط موثر و معنا دار میان هوش هیجانی و توانش کاربرد شناسی و سطح مهارت زبانی زبان آموزان می باشد در حالی که میان توانش کاربرد شناسی زبان بینابین و سطح مهارت زبانی ارتباطی معنا دار و موثر وجود دارد. افزون بر این نتایج به دست آمده بیانگر آن است که هوش هیجانی نمی تواند به عنوان معیار مناسبی برای پیش بینی میزان توسعه توانش کاربردشناسی زبان بینابین و یا سطح مهارت زبانی مورد استفاده قرار گیرد و در نتیجه با استناد به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که در فرآیند یادگیری زبان دوم به طور عام و توسعه توانش کاربرد شناسی زبان بینابین به طور خاص نمی توان هوش هیجانی را به عنوان یک عامل فردی تاثیر گذار و مهم به شمار آورد.

Intercultural communication takes place when individuals influenced by different cultural communities negotiate shared meanings in interaction. As every country has its own cultural value system; consequently, nonverbal communication is different from country to country. Therefore, having knowledge about the similarities and differences of nonverbal communication in different cultures increases the possibility of being understood and reduces the risk of being misunderstood and misinterpreted by people from different cultural backgrounds. The current paper aims to investigate and compare the interpretations of nonverbal messages between the findings of Pease and Pease (2004), two prominent figures in the field of nonverbal communication in Western societies and the Iranian students of English and non-English major as an example of an Eastern society. In this study, 32 body gestures were selected from among 170 pictures used by Pease and Pease (2004) and the Iranian students’ interpretations of those body gestures were investigated. The results showed that the interpretations were significantly different across Western and Iranian students; however, there was no significant difference between English and non-English major students’ interpretations.

این مقاله گزارش پژوهشی است درباره رابطه میان هوش هیجانی گروهی از فراگیرندگان زبان انگلیسی ایران و انسجام نوشته های آنها. در راستاس این پژوهش یک آزمون توانش زبانی که شامل 40 پرسش چهار گزینه ای مربط به دستور زبان، لغت و درک متون انگلیسی بود و از پایایی با کرونباخ آلفای 742. برخوردار بود به تعدادی از فراگیرندگان زبان انگلیسی داده شد تا آن هایی که توانایی تولید متون نوشتاری معنادار را داشتند مشخص شوند. پس از آن مقیاس هوش هیجانی شات (شامل 33 پرسش) به شرکت کنندگان در پژوهش داده شد و نیز از آن ها خواسته شد تا مقاله ای کوتاه در مورد موضوعی مشخص بنویسند. از 110 نفری که آزمون توانش زبانی، پرسشنامه هوش هیجانی و تکلیف مقاله نویسی را گرفتند، 79 نفر به هر سه پاسخ دادند. 45 نفر از 79 نفر توانستند به بیش از 23 پرسش از 40 پرسش آزمون توانایی زبانی پاسخ دهند و از این رو پاسخ های آن ها به پرسشنامه هوش هیجانی و نوشته های آنها مورد بررسی قرار گرفت. برای ارزیابی عینی نوشته ها، از مقیاس انسجام متن کل نگر بامبرگ (1984) استفاده شد که دارای 5 درجه، از کاملا منسجم (4 امتیاز) تا غیرقابل نمره دادن (صفر امتیاز)، است. برای مشخص کردن ارتباط میان انسجام نوشته ها و هوش هیجانی نویسندگان از آزمون اسپیرمن استفاده شد. اما برخلاف انتظار پژوهشگران، رابطه میان دو متغیر مورد بررسی قوی و معنادار نبود.

تحقیقات اخیر در زمینه منظور شناسی بین زبانی به این نتیجه رسیده اند که بعضی از جنبه های منظور شناسی زبان را می توان در محیط های کلاسی آموزش داد. اما اینکه چه روشهایی و چه مفاد آموزشی بهترین تاثیر را دارند قابل بحث است. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مطالب خودآگاهی بخش برگرفته از ویدئو بر درک کنش های گفتاری عذرخواهی، درخواست و امتناع می باشد. بدین منظور، 78 فارسی زبان سطح متوسط به بالا بطور تصادفی در چهار گروه (فرا منظور شناسی، جستجوی ساختار، ایفای نقش، و کنترل) قرار گرفتند. به این چهار گروه 45 برش ویدیو که از فیلم های Flash forward, Stargate TV series & Annie Hall, در 9 جلسه 60 دقیقه ای هفته ای دو بار تدریس شد. نتایج آزمون چند گزینه ای تکمیل کلام نشان داد که تمامی این سه روش آموزش موثر بوده اند و تست Tukey (HSD) نشان داد که عملکرد گروه فرا منظور شناختی از گروههای دیگر بهتر بوده است. یافته ها حاکی از ان است که مدرسین و تالیف کنندگان کتاب های آموزشی می توانند از ویدیوهای آموزشی برای آگاهی بخشی مفاهیم منظورشناسی در کلاس درس استفاده کنند.