درخت حوزه‌های تخصصی

اغلب مشاهده می شود که زبان آموزان انگیزه ی کافی برای توجه به و به کار گیری نظرات و پیشنهادات استاد برای بهبود کیفیت نوشته های خود را ندارند. از طرف دیگراساتید اغلب همراه با تصحیح متون نگاشته شده توسط دانشجویان، اقدام به ارزشیابی کمی آنها نیز می نمایند علیرغم اینکه می دانند این نوع ارزشیابی باعث منحرف شدن هر چه بیشتر توجه دانشجویان از نظرات و پیشنهادات استاد می شود. با این وجود عدم ارزشیابی کمی امکان پذیر نمی باشد چرا که هم دانشجویان و هم موسسات آموزشی خواستار چنین ارزشیابی ای هستند. برای فائق آمدن به این مشکلات، تکنیک جدیدی به نام ارزشیابی پلکانی ابداع گردید تا ارزشیابی کمی دیگر نه تنها باعث بی توجهی به نظرات استاد نشود بلکه دانشجویان را به پرداختن به و اعمال آن ها در نوشته های خود مشتاق سازد. در ارزشیابی پلکانی دانشجویان می توانند با اعمال نظرات استاد اقدام به بهبود کیفیت نوشته های اولیه خود نموده و بر اساس کیفیت نسخه ی اصلاح شده، نمره ی دریافتی خود را ارتقا بخشند. این روند می تواند تا ٢ مرتبه ادامه یابد. نمره نهایی دانشجو، میانگین نمراتی خواهد بود که وی در آخرین نسخه ی اصلاح شده ی هر یک از تکالیف خود در طول ترم تحصیلی کسب کرده است. مطالعه ی حاضر ، تلاشی در راستای بررسی تاثیر این شیوه ی جدید بر روی سه شاخص روانی نوشتار، پیچیدگی ساختار و صحت ساختار بود. نتایج به دست آمده حاکی از پیشرفت دانشجویان گروه آزمایش در هر سه مقیاس بود در حالیکه گروه گواه تنها توانست در مقیاس روانی نوشتار پیشرفت کند.

This study is a descriptive piece of research attempting to compare and contrast the use of two types of cohesive devices (i.e., lexical cohesion and ellipsis) in the original dialogues of a television series with the Persian subtitled and dubbed versions of the same dialogues. The data used in the study comprises the dialogues of 10 scenes randomly selected by the researcher from the television series Prison Break as well as the dubbed and subtitled counterparts of the dialogues of the same scenes. The study seeks two objectives: First, it attempts to investigate the original dialogues of the film in terms of the frequency of the use of the two mentioned types of cohesive devices and to compare them with the dubbed and subtitled versions; second, it aims to compare the two types of audio-visual translations (i.e., dubbing and subtitling) to find out how they have dealt with these cohesive devices and what difference exist between these two types of translation in terms of their handling lexical cohesion and ellipsis. For this purpose, the study employs the model proposed by Halliday and Hasan (1976). Also, in order to determine the interrater reliability of the analyses, Chi Square test is conducted. The findings reveal that repetition has the greatest frequency of use among lexical cohesion elements and clausal ellipsis has the greatest frequency among ellipsis types in the original dialogues. The findings also demonstrate that the two translated versions are relatively similar in their handling lexical cohesion but the dubbed version contains a substantially greater number of cases of ellipsis than the subtitled version does. The findings of this paper could provide audiovisual translators with information as to how the cohesive elements are differently used in the English dialogues and their Persian translations (subtitled and dubbed dialogues).

این مقاله گزارش پژوهشی است درباره رابطه میان هوش هیجانی گروهی از فراگیرندگان زبان انگلیسی ایران و انسجام نوشته های آنها. در راستاس این پژوهش یک آزمون توانش زبانی که شامل 40 پرسش چهار گزینه ای مربط به دستور زبان، لغت و درک متون انگلیسی بود و از پایایی با کرونباخ آلفای 742. برخوردار بود به تعدادی از فراگیرندگان زبان انگلیسی داده شد تا آن هایی که توانایی تولید متون نوشتاری معنادار را داشتند مشخص شوند. پس از آن مقیاس هوش هیجانی شات (شامل 33 پرسش) به شرکت کنندگان در پژوهش داده شد و نیز از آن ها خواسته شد تا مقاله ای کوتاه در مورد موضوعی مشخص بنویسند. از 110 نفری که آزمون توانش زبانی، پرسشنامه هوش هیجانی و تکلیف مقاله نویسی را گرفتند، 79 نفر به هر سه پاسخ دادند. 45 نفر از 79 نفر توانستند به بیش از 23 پرسش از 40 پرسش آزمون توانایی زبانی پاسخ دهند و از این رو پاسخ های آن ها به پرسشنامه هوش هیجانی و نوشته های آنها مورد بررسی قرار گرفت. برای ارزیابی عینی نوشته ها، از مقیاس انسجام متن کل نگر بامبرگ (1984) استفاده شد که دارای 5 درجه، از کاملا منسجم (4 امتیاز) تا غیرقابل نمره دادن (صفر امتیاز)، است. برای مشخص کردن ارتباط میان انسجام نوشته ها و هوش هیجانی نویسندگان از آزمون اسپیرمن استفاده شد. اما برخلاف انتظار پژوهشگران، رابطه میان دو متغیر مورد بررسی قوی و معنادار نبود.