حکومت دینی، عدالت گستری یا سلب ارزش و آزادی انسان

این مقاله بر آن است تا این مسأله را که، آیا حکومت دینى، در پى عدالت گسترى است یا این‏که ارزش و آزادى انسان را سلب مى‏کند؛ مورد نقد و بررسى قرار مى‏دهد. ایمانوئل کانت، از فیلسوفان بزرگ مغرب زمین معتقد است که، حکومت دینى، با خودمختارى اراده انسانى که عنصر لازم در اخلاق است، سازگار نیست، و آن‏را یکى از مصادیق دگر آیینى اراده دانسته و در نتیجه غیراخلاقى است.
ایشان در این مقاله ضمن نقد و بررسى این دیدگاه، ثابت مى‏کند که، حکومت دینى کاملاً با خود مختارى اراده سازگارى دارد و متدینان با خودمختارى اراده است که به این حاکمیت تن مى‏دهند و با ا خلاق کاملاً سازگارى دارد؛ همچنین در ادامه این مسأله مورد بحث قرار گرفته که، هم حاکم حکومت دینى باید عادل باشد و هم هدف آن، اجرا و تحقق عدالت است و این‏که امر به عدالت یکى از احکام عقل عملى است و با معیارهاى اخلاقى کانت سازگارى دارد، در نتیجه حکومت دینى، مورد تأکید عقل و ازاین‏رو اخلاقى است.