نویسندگان:
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۰۲

چکیده

متن

منشور، ش 91، 25/10/84
نویسنده این مقاله، که به بیان حقیقت یا دروغ هولوکاست از زوایاى مختلف اشاره و نقل و قول‏هایى را از کسانى که در این رابطه کنکاش کرده‏اند؛ به رشته تحریر درمى‏آورد.
وى از قول آلن در شوبیز این‏طور مى‏نویسد: آلن معتقد است، تمام یهودیان آمریکا باید خود را قربانیان هولوکاست بدانند. دلیل او این است که آنها، هدف نهایى هولوکاست بوده‏اند. آنها مى‏خواهند که همه به این معتقد باشند که: «همه اشتباهات بر سر یهودیان آمده و هیچ اشتباهى توسط یهودیان صورت نگرفته است.» و یک دلیل براى این وجود دارد: روبرت فوریسون خاطر نشان مى‏کند که «الى‏وسیل» به عنوان شاهد هولوکاست و خصوصا شاهد افسانه نابودى یهودیان در اتاق‏هاى گاز پذیرفته شده است. اما الى‏وسیل در کتاب زندگینامه شخصى، هیچ کجا به اتاق‏هاى گاز اشاره ننموده است. در واقع او نوشته که آلمانى‏ها، یهودیان را با آتش و زنده انداختن آنها در جوى‏هاى آتشین و در جلوى چشم خارجى‏ها اعدام کرده‏اند.
در سال 1956 وقتى وسیل اظهارات خود را، به زبان یهودیان اروپایى منتشر کرد، دروغ آتش هنوز در بعضى جاها رواج داشت و این دروغ سرمنشأ اصطلاح «هولوکاست» بود. امروزه دیگر حتى یک تاریخدان وجود ندارد که بر زنده سوزانده شدن یهودیان اعتقاد داشته باشد. افسانه آب جوش و اعدام با صندلى الکتریکى نیز از بین رفته و فقط داستان اتاق گاز باقى مانده است. الف) افسانه اتاق گاز توسط آمریکایى‏ها منتشر شده؛ ب) دروغ کشتن یهودیان با آب جوش یا بخار آب (على الخصوص در تربلینکا) به وسیله لهستان منتشر شده؛ ج) دروغ اعدام با صندلى الکتریکى نیز توسط شوروى سابق منتشر شده است.
در ادامه نویسنده باز از قول وسیل چنین مى‏نویسد: وى در زندگینامه خودش به نام شب گزارش داده که، در آشوویستس دو جوى آتش وجود داشت یکى براى کودکان و یکى براى بزرگترها. او مى‏نویسد: کمى دورتر، اما شعله‏هاى بسیار بزرگ آتش در جوى‏هاى بسیار بزرگ روشن کرده بودند که در آن چیزى را مى‏سوزاندند. یک کامیون وارد شد و محموله خود را، که بچه‏هاى کوچک بودند تحویل داد! بعد، من خودم، آن بچه‏ها را، در شعله‏هاى آتش دیدم... هیچ کدام از اینها هرگز اتفاق نیفتاده‏اند و با وجود این، آن دروغ‏ها براى وسیل جایزه صلح نوبل را به ارمغان آوردند و گفتن حقیقت راجع به هولوکاست اظهارات ضدیهودى و غیرمشروع نامیده شد.
ایشان به یکى از شریعت‏هاى یهود اشاره کرده و مى‏نویسد: تالمود (شریعت یهود) مثال‏هایى از میلیون‏ها یهودى کشته شده (شامل کودکان سوزانده شده) را ذکر مى‏کند. لازم نیست بگوییم که اصولاً آن تعداد یهودى هرگز روى کره زمین نبوده‏اند!!! تحریفى که با آرایش و تزیین بیشترى به صورت مشابه در جنگ جهانى دوم و براى هولوکاست انجام دادند! یهودیان زیادى در جنگ جهانى دوم کشته شدند اما، شش میلیون نفر، آن طور که ادعا شده واقعیت ندارد!!! شاید یک میلیون نفر کشته شده باشند. اما نه در اتاق‏هاى گاز! مدارک بسیارى وجود دارد که منتفعان قضیه هولوکاست هرگز حاضر به افشا و انتشار واقعیات نیستند.
در پایان مقاله نویسنده با طرح این سؤال مطلب خود را تمام مى‏کند: اگر شش میلیون یهودى به دست نازى‏ها کشته شده‏اند آن پنج میلیون و نه صد هزار نفرى که به فلسطین، آمریکا، انگلیس و جنوب آمریکا و آفریقا مهاجرت کردند از کجا آمدند؟
زن و غرب در ایران
مرضیه مرتاضى لنگرودى
نامه، ش 45، دى 84
احزاب یک نهاد مدرن، محصول نظام‏هاى انتخاباتى است. تشکیل اجتماعات براى مبارزه با ظلم یک نهاد نو نیست، ولى تشکلى براى کسب قدرت یک امر جدید و مدرن است. احزاب مدرن اولیه ایران توسط افراد خاص تشکیل مى‏شده و لذا متکى به نظریات او بوده و از این حیث زنان را در احزابى که به‏وسیله مردان تأسیس مى‏شده راه نمى‏دادند. زیرا که زنان داراى نام و تمکن مالى نبودند ولى از دوران استبداد صغیر، تشکل‏هاى زنانه ایجاد شد، و آمادگى خود را، براى ورود به مجامع سیاسى اعلام کردند که زنان در این نهادها دو امر را دنبال مى‏نمودند: 1. تغییر شرایط زندگى زنان؛ 2. ایجاد شرایط لازم براى مشارکت زنان در عرصه‏هاى سیاسى و اجتماعى. اولین اتحادیه زنان (اتحادیه غیبى نسوان) که صد سال پیش در تهران تأسیس شد، که اینان در اوایل به صورت مخفى عمل مى‏کردند چرا که اکثریت نمایندگان مجلس اول شورا با آنان مخالف بودند، از طرفى برخلاف گروه‏هاى مرسوم زنانه آن دوران خواهان مشارکت سیاسى بودند، که این اتحادیه با طرح تأسیس بانک ملى شروع به فعالیت علنى کرد. بعد از آن اتحادیه، ملى دیگرى فعال شد، که منابع ملى اینان از طریق همیارى خود زنان تأمین مى‏شده؛ با این‏که زنان فعالیت و قابلیت خود را، در جریان استبداد صغیر در گروه‏هاى سیاسى سوسیالیست و کمونیست نشان دادند، ولى باز در هیچ یک از احزاب در مرکزیت قرار نگرفتند.

تبلیغات