همبستگی دینی، مشارکت اجتماعی (1) و (2)
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
متن
کیهان، ش 18206 و 18207، 27 و 28/1/84
راههای متعدد و متکثری برای رسیدن به همبستگی ملی وجود دارد. ولی با استفاده از مشارکت دینی که در جامعه ما جلوههای ملموس و مستحکمی دارد و ایجاد مشارکت اجتماعی، بهتر میتوان به این مهم دست یافت.
جامعهشناسان معتقدند برای جلب اطمینان و اعتماد مردم در مشارکتهای اجتماعی، مردم باید در همه مراحل طراحی، برنامهریزی و اجرای تصمیمات اجتماعی دخالت داشته باشند و برای رسیدن به این اصل باید به نقش نهادهای اجتماعی و مردمی در ایجاد همبستگی ملی توجه شود. اگر مردم از میزان اثرگزاری عدم مشارکت خود و فواید مشارکت خود در رشد و بهبود روابط فردی، خانوادگی و اجتماعی اطلاع داشته باشند، احساس نیاز به مشارکت خواهند کرد و خودانگیخته وارد عرصه توسعه ملی، مشارکت عمومی و وفاق و همبستگی خواهند شد.
در پاسخ به این سؤال که چگونه میتوان این آگاهی را در افراد جامعه به وجود آورد باید گفت ضمن اینکه بسط فرهنگ کار و تلاش، وجدان کاری، انضباط اجتماعی و اقتصادی، رعایت قوانین و مقررات و... از جمله راهکارهای افزایش مشارکت عمومی در جامعه است، نقش نخبگان و رسانهها در ایجاد این آگاهی مورد تأکید است.
در قسمت دوم مقاله به آسیبشناسی مشارکت عمومی و همبستگی ملی پرداخته میشود. کشور ما از قومیتها و اقلیتهای مختلف و متفاوتی تشکیل شده است که در یک منطقه حساس به نام خاورمیانه قرار دارد و اگر مشارکت عمومی مردم و حس و حال همبستگی ملی به وجود نیاید، دشمنان خارجی و یا افراد ناآگاه داخلی با مطرح کردن مسائلی، سعی در عدم انسجام اجتماعی و ممانعت از مشارکت مردمی خواهند کرد. برای جلوگیری از این امر، علاوه بر استفاده از قدرتهای موجود در بعد مشارکت فرهنگی جامعه که ریشه در سابقه تمدن ما ایرانیان دارد، باید روند بیتفاوتی برخی را در مقابل مسائل فرهنگی تغییر داد و با از میان بردن شکاف میان مردم و مسئولین از راه تمرکززدایی در دستگاههای حکومتی، میتوانیم ضمن جلب اطمینان و اعتماد مردم، به توسعه مشارکت عمومی و در نهایت همبستگی ملی امیدوار باشیم.
راههای متعدد و متکثری برای رسیدن به همبستگی ملی وجود دارد. ولی با استفاده از مشارکت دینی که در جامعه ما جلوههای ملموس و مستحکمی دارد و ایجاد مشارکت اجتماعی، بهتر میتوان به این مهم دست یافت.
جامعهشناسان معتقدند برای جلب اطمینان و اعتماد مردم در مشارکتهای اجتماعی، مردم باید در همه مراحل طراحی، برنامهریزی و اجرای تصمیمات اجتماعی دخالت داشته باشند و برای رسیدن به این اصل باید به نقش نهادهای اجتماعی و مردمی در ایجاد همبستگی ملی توجه شود. اگر مردم از میزان اثرگزاری عدم مشارکت خود و فواید مشارکت خود در رشد و بهبود روابط فردی، خانوادگی و اجتماعی اطلاع داشته باشند، احساس نیاز به مشارکت خواهند کرد و خودانگیخته وارد عرصه توسعه ملی، مشارکت عمومی و وفاق و همبستگی خواهند شد.
در پاسخ به این سؤال که چگونه میتوان این آگاهی را در افراد جامعه به وجود آورد باید گفت ضمن اینکه بسط فرهنگ کار و تلاش، وجدان کاری، انضباط اجتماعی و اقتصادی، رعایت قوانین و مقررات و... از جمله راهکارهای افزایش مشارکت عمومی در جامعه است، نقش نخبگان و رسانهها در ایجاد این آگاهی مورد تأکید است.
در قسمت دوم مقاله به آسیبشناسی مشارکت عمومی و همبستگی ملی پرداخته میشود. کشور ما از قومیتها و اقلیتهای مختلف و متفاوتی تشکیل شده است که در یک منطقه حساس به نام خاورمیانه قرار دارد و اگر مشارکت عمومی مردم و حس و حال همبستگی ملی به وجود نیاید، دشمنان خارجی و یا افراد ناآگاه داخلی با مطرح کردن مسائلی، سعی در عدم انسجام اجتماعی و ممانعت از مشارکت مردمی خواهند کرد. برای جلوگیری از این امر، علاوه بر استفاده از قدرتهای موجود در بعد مشارکت فرهنگی جامعه که ریشه در سابقه تمدن ما ایرانیان دارد، باید روند بیتفاوتی برخی را در مقابل مسائل فرهنگی تغییر داد و با از میان بردن شکاف میان مردم و مسئولین از راه تمرکززدایی در دستگاههای حکومتی، میتوانیم ضمن جلب اطمینان و اعتماد مردم، به توسعه مشارکت عمومی و در نهایت همبستگی ملی امیدوار باشیم.
تبلیغات
