دل آرام گیرد به یاد خدای

جام‏جم، 10 و 11/9/81
این مقاله در دو بخش، رابطه دین با خوش‏بختی را توضیح می‏دهد و هدف همه آموزه‏های دینی را در راستای تحقق سعادت و خوش‏بختی انسان تفسیر می‏کند.
در بخش اول، با عنوان «دل آرام گیرد به یاد خدای»، نخست هدف از خلقت انسان را تنها تأمین خوشبختی او می‏داند و در این باره به آیاتی از قرآن کریم استشهاد می‏نماید؛ از جمله این که خداوند می‏فرماید: من جن و انس را خلق نکردم مگر برای اینکه مرا عبادت کنند؛ یا می‏فرماید: مرا عبادت کنید که عبادت من «راه مستقیم» است. پس در این آیه، عبادت خدا به «راه مستقیم» تفسیر شده است. آن‏گاه نویسنده با استفاده از آیه «اهْدِنا الصرَاط الْمُستَقیمَ * صِرَاط الَّذینَ أنْعَمْت عَلَیْهِمْ،» (فاتحه 1: 6 و 7) توضیح معنای راه مستقیم را از خود قرآن جویا می‏شود و نتیجه می‏گیرد که راه مستقیم، راهی است که انسان را به نعمت‏ها و خوشبختی می‏رساند.
در ادامه، زیرِ عنوان دین و خوشبختی با استفاده از بیان نورانی آیات و روایات، این نکته تبیین شده است که دین، حرفی جز خوشبختی و کمال انسان ندارد؛ زیرا هرچه در آیات و روایات داریم، یقینا در سعادت فردی و اجتماعی مؤثر است.
در پایان، به رابطه نماز و قرآن ـ به عنوان مصداق‏هایی از آموزه‏های دینی ـ با خوشبختی پرداخته شده است و توضیح داده می‏شود که نماز خواندن و تلاوت قرآن باید به گونه‏ای باشد که هدف آنها، یعنی آرامش روانی و نشاط روحی انسان، که بخش اعظم خوش‏بختی انسان را تشکیل می‏دهد، تأمین شود.
در بخش دوم مطلوبیت دنیا از نگاه دین بیان گردیده است و شرایطی برای بهره‏مندی صحیح از نعمت‏های دنیایی ذکر شده است. با آن شرایط، دنیا و نعمت‏های آن، انسان را به خوشبختی می‏رسانند. در دین هم این‏گونه بهره‏مندی از دنیا نکوهش نشده است؛ بلکه آنچه نکوهش شده، حب دنیا و دلبستگی به آن است.
چگونگی تأثیر ایمان و باورهای دینی در خوشبختی آدمی موضوع دیگری است که نویسنده بدان پرداخته است.