مدیریت کیفیت زنجیره تأمین به عنوان ابزاری استراتژیک برای دستیابی به سطح بالایی از کیفیت و رقابت پذیری در بازارهای جهانی شناخته می شود؛ البته یکی از چالش های عمده در این زمینه فقدان منابع و دانش کافی در مورد نحوه سنجش عملکرد مدیریت کیفیت زنجیره تأمین است. پژوهش حاضر با هدف توسعه مدلی به منظور ارزیابی عملکرد مدیریت کیفیت زنجیره تأمین صورت گرفته است. با توجه به پویایی زنجیره تأمین و به دلیل پیچیدگی ناشی از وجود روابط قوی بین متغیرهای کلیدی، در این پژوهش از رویکرد پویایی سیستم استفاده شده است. در این راستا، ابتدا شاخص های ارزیابی عملکرد مدیریت کیفیت زنجیره تأمین از طریق مطالعات کتابخانه ای شناسایی و از طریق نظرسنجی با متخصصان بر اساس کارت امتیازی متوازن طبقه بندی شدند؛ سپس با تعیین روابط بین متغیرهای پژوهش، نمودارهای حلقه علّی و انباشت و جریان ترسیم شد. پس از تعریف معادلات ریاضی و شبیه سازی مدل در نرم افزار ونسیم، اعتبار مدل از طریق دو آزمون رفتار مجدد و تحلیل حساسیت مورد تأیید قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که تغییر در برنامه های بهبود کیفیت به عنوان پایین ترین سطح از ابعاد کارت امتیازی متوازن اثر زیادی بر شاخص های مهارت کارکنان، رضایت مشتری، محصولات نامنطبق و سود می گذارد که این شاخص ها در تمام سطوح کارت امتیازی متوازن قرار دارند.
