امروزه، با جهانی شدن تجارت و گسترش ارتباطات، پایانه های گمرکی نقش مهمی در اقتصاد کشورها ایفا می کنند. بسیاری از کشورهای بزرگ و صنعتی رشد و شکوفایی خود را مدیون صنعت ترانزیت هستند. از آنجا که معیار جهانی ارزیابی کارایی پایانه ها زمان ترخیص کالاها در این پایانه ها است و به این زمان در سنجش عملکرد ساختار سازمانی و مدیریتی آن ها توجه می شود، مدیران همواره به دنبال راه هایی برای کاهش زمان ترخیص هستند. بر این اساس، در این مقاله، یک مدل برنامه ریزی ریاضی غیرخطی فازی و چندهدفه، تحت عدم قطعیت پارامترهای ورودی ارائه شده است که سعی دارد زمان ترخیص را از طریق تخصیص مناسب فضا به کانتینرها کاهش دهد. پس از حل مدل براساس رویکردسه مرحله ای پیشنهادی، مثال عددی با استفاده از روش های دقیق وآزادسازی لاگرانژ بررسیشد. نتایج نشان می دهند که اگر تصمیم گیرنده بخواهد با ریسک کمتری با عدم قطعیت روبه رو شود، با وجود بدتر شدن تابع هدف، باید مینیمم درجه پذیرش بالایی را انتخاب کند
