فلسفه در سنت اسلامی و عقلانیت نقادانه

پوپر از جمله بنیان‏گذاران رویکرد تطوری به معرفت‏شناسی است. رویکرد عقلانیت نقادانه که او مدافع آن است، از کسی که پذیرای آن می‏شود، انتظار دارد دائما در تکاپوی معرفتی برای فرارَوی از موقعیت کنونی باشد. این مسؤولیت سنگین می‏تواند مانع از آن شود که کسانی منطق این رویکرد را تا به انتها پیگیری کنند. پوپر برخلاف بیکن، این نکته را پذیرفته که همه آدمیان با اذهان پربار از تجربه‏ها و دانسته‏های پیشین با جهان و آنچه که در آن است مواجه می‏شوند.
شخص، با بضاعتی که دارد اندیشیدن را آغاز می‏کند اما باید بکوشد که محصول نظری و معرفتی خود را در معرض نقادی قرار دهد. در این رویکرد، هیچ جزمی پذیرفته نیست و در هر نوبت باید با درس‏گیری از خطاها، آموزه‏های مناسب‏تری را گزین کرد. این آموزه‏های تازه گزین شده، زمینه‏ای تازه برای اندیشیدن در ترازهای جدیدتر فراهم می‏سازند و اندیشه‏های تازه مجددا نقادی می‏شوند و این سیر دائما ادامه دارد.
پوپر در اندیشه‏های چارچوب بیان می‏دارد که مدهای روشن‏فکری، قدرت اندیشیدن را از افراد سلب می‏کنند. تخصص‏گرایی افراطی به این معنی که شخص، تبدیل به یک موجود تک بُعدی می‏شود نیز به نحوی دیگر موجب فلج شدن ذهن و ضمیر می‏شود.