تأثیر رسانه های دیجیتالی برتئاتر معاصر ایران (دو دهه اخیر) مبتنی بر نظریه کنش ارتباطی هابر ماس
در این پایان نامه هدف بررسی تأثیر استفاده از رسانه های دیجیتال بر تئاتر معاصر است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و رویکرد نظری برای تحلیل یافته ها، نظریه کنش ارتباطی هابرماس است. نتایج نشان دادند یکی از جلوه های بصری و رسانه های تصویری که تحول و نوآوری ویژه ای را در تئاتر به وجود آورده است استفاده از تکنیک ویدئو و ... بود که دید مخاطب را علاوه بر رویدادهای زنده و طبیعی که همیشه در صحنه جاری بود متوجه نوع دیگری از رویداد کرد. حال آنکه نه تنها جلوه های اپتیکی و زیباشناسی در استفاده از بکارگیری ویدئو بر جذابیت تئاتر افزوده بلکه ورای آن با مضمون و محتوای مستور در فیلم های آموزشی و مستندی که بر پرده نمایش ظاهر می گردد، انقلابی عظیم در افزایش سطح سواد و آگاهی های مخاطب بوجود می آورد. همان طور که هدف کنش ارتباطی دست یابی به تفاهم ارتباطی است هدف رسانه در تئاتر نیز بوجود آوردن یک حس تعامل و تفاهم مشترک در مخاطب نمایش است.