درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه مهارت های روانی ورزشکاران مرد نخبه جوان و بزرگسال رشته های کیک بوکسینگ و ووشو بود. نمونه آماری متشکل از 20 کیک بوکسر جوان، 20 کیک بوکسر بزرگسال، 20 ووشوکار جوان و 20 ووشوکار بزرگسال بود. نتایج نشان داد که مهارت های روان تنی و واکنش به استرس بزرگسالان ووشو برتر از سه گروه دیگر است. همچنین، میانگین مهارت های شناختی و تمرکز بزرگسالان کیک بوکسینگ برتر از سه گروه دیگر است. نتایج این پژوهش نشان داد که در مقایسه مهارت های روانی ورزشکاران نخبه رزمی، رده سنی با نوع رشته ورزشی تعامل دارد و این تفاوت ها بیشتر در مهارت های شناختی و روان تنی بارز است. این یافته ها به مربیان و ورزشکاران کمک می کنند که عملکرد رقابتی خود را بهبود دهند و استفاده از مهارت های موردنیاز برای هر رقابت در هنرهای رزمی متفاوت را تثبیت کنند.

هدف پژوهش حاضر، مقایسة فضای انگیزشی ادراک شده ورزشکاران زن و مرد ورشته های ورزشی تیمی بود. 269 نفر از ورزشکاران دوازدهمین المپیاد ورزشی نسخه دوم پرسش نامه فضای انگیزشی ادراک شده در ورزش را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره بین ورزشکاران زن و مرد تنها در خرده مقیاس مجازات برای پیشرفت در بُعد فضای خودمحور تفاوت معناداری نشان داد و بین تیم های والیبال، بسکتبال و فوتبال در بُعد تکلیف محور و دو خرده مقیاس نقش مهم و یادگیری مشارکتی تفاوت معناداری مشاهده شد. می توان گفت مقیاس های بررسی شده از عوامل تأثیرگذار بر سطح آمادگی روانی ورزشکاران بوده و به مربیان و روان شناسان ورزشی پیشنهاد می شود، فضای حاکم بر تیم های ورزشی را با توجه به جنسیت و نوع رشته ورزشی به عنوان یکی از عوامل کارآمد بر عملکرد ورزشی در نظر داشته باشند.

هدف این پژوهش، تأثیر مراقبه ذهن آگاهی بر وضعیت ذهن آگاهی، حالت اجرای روان (سبک بالی) و عملکرد ورزشی ورزشکاران رشته تنیس روی میز بود. تعداد 30 ورزشکار مرد تنیس روی میز از لیگ والیبال، به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه ذهن آگاهی ورزشی، پرسش نامه اجرای روان وضعیتی و پرسش نامه عملکرد ورزشکاران چاربونیو استفاده شد. گروه تجربی به مدت شش هفته دو جلسه ای، براساس پروتکل ذهن آگاهی ورزشی تحت آموزش های ذهن آگاهی قرار گرفتند. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که وضعیت ذهن آگاهی، روانی اجرا (سبک بالی) و عملکرد، در گروه تجربی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است. با توجه به اثر تمرینات ذهن آگاهی بر وضعیت ذهن آگاهی، سبک بالی و اجرای ورزشکاران، این تمرینات می توانند درکنار دیگر تمرینات و مهارت های روان شناختی برای توسعه عملکرد ورزشی ورزشکاران به کار برده شوند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی پرسش نامة وابستگی به تمرین در ورزشکاران ایرانی انجام شد. تعداد ۲۳۰ ورزشکار نخبه از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ورزشکاران منتخب همگی از ورزشکاران حرفه ای بودند که پرسش نامة وابستگی به تمرین را تکمیل کردند. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، یک ساختار شش عاملی به دست آمد که 71/72 درصد از واریانس را تبیین می کند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد ساختار شش عاملی وابستگی به تمرین (کناره گیری، تداوم، تحمل، عدم کنترل، زمان، اثر خواستن) از برازش خوبی برخوردار است. سنجش پایایی پرسش نامه با استفاده از روش های همسانی درونی (7/0) و روش دو نیم کردن گتمن (86/0) نشان داد این پرسش نامه از ضرایب پایایی مناسبی برخوردار است. بنابراین، این مطالعه نشان می دهد پرسش نامة وابستگی به تمرین بعد از حذف سه سؤال با داشتن ضرایب پایایی و روایی رضایت بخش، ابزاری مناسب برای سنجش وابستگی است که پژوهشگران قادر خواهند بود از پرسش نامة وابستگی به تمرین به عنوان ابزاری روا و پایا در سنجش وابستگی به تمرین استفاده کنند.

هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسة اثر دو روش تمرینی ایروبیک و پیلاتس بر تصور بدنی و اختلالات خوردن در دانشجویان دختر بود. بعد از تکمیل پرسشنامه تصوربدنی و اختلالات خوردن توسط شرکت کنند گان دردسترس،60 نفر به صورت هدفمند انتخاب، و در چهار گروه همگن قرار گرفتند. سپس گروه های تجربی به مدت هشت هفته با شدت متوسط و سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقیقه برنامه های تمرینی ایروبیک و پیلاتس را اجرا کردند. نتایج نشان داد دو روش تمرینی ایروبیک و پیلاتس بر کاهش خطراختلال خوردن و تصور بدنی مطلوب، اثر گذار بوده است؛ وبین اثر تمرین پیلاتس وایروبیک برتصوربدنی واختلال خوردن،بین دوروش تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت. استفاده از این دو روش تمرینی می تواند در ایجاد تصور ذهنی مطلوب از بدن و کاهش خطر اختلال خوردن در دانشجویان دختر مفید باشد.

هوش عاطفی (توانایی به کارگیری احساسات و عواطف) برای تسهیل حل مسئله در کارایی اعضای گروه و جامعه پذیری نقش مهمی ایفا می کند. گسترش عواطف مثبت در داخل گروه ها، همکاری و مشارکت اعضای گروه را تسهیل کرده و تعارض را کاهش می دهد و میزان کارایی اعضای گروه را بهبود می بخشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه هوش عاطفی با جامعه پذیری سازمانی و کار گروهی در کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش استان خراسان رضوی است. نوع پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نوع توصیفی هم بستگی بوده و به روش میدانی اجرا گردیده است. جامعه آماری شامل کلیه کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش استان خراسان رضوی بود که تعداد 52 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین هوش عاطفی و ابعاد آن با جامعه پذیری سازمانی و کار گروهی در کارشناسان تربیت بدنی وجود دارد. هیچ گونه رابطه معناداری بین ویژگی های جمعیت شناختی با متغیر های اصلی پژوهش مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر وجود رابطه مثبت و معنادار بین هوش عاطفی و ابعاد آن با جامعه پذیری سازمانی و کار گروهی، پیشنهاد می شود که سازمان ها در استخدام کارکنان علاوه بر هوش شناختی کارکنان، به عوامل هوش عاطفی و جامعه پذیری آن ها توجه خاصی مبذول دارند.

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی پرسش نامة تصویرسازی حرکتی-3 بود. در مرحلة اول، پرسش نامة مورد نظر با رعایت قواعد ساختاری ترجمه به زبان فارسی برگردانده شد. در مرحلة دوم، با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی عوامل این پرسش نامه مورد آزمون قرار گرفتند (164 مرد و 155 زن)؛ در همین مرحله روایی همزمان با استفاده از نسخة فارسی پرسش نامة وضوح تصویرسازی حرکتی-2 به دست آمد (61 مرد و 43 زن). در مرحلة سوم، پایایی پرسش نامه با استفاده از روش همسانی درونی و ثبات زمانی مورد بررسی قرار گرفت که در آن، 53 مرد و 42 زن با فاصلة زمانی 14 تا 30 روز پرسش نامه را تکمیل کردند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که این پرسش نامه دارای روایی سازه، روایی همزمان و همسانی درونی مناسب در جامعة ایرانی است و می تواند ابزار مناسبی برای سنجش توانایی تصویرسازی در سه بعد تصویرسازی حرکتی، تصویرسازی دیداری درونی و تصویرسازی دیداری بیرونی باشد.

هدف این پژوهش تعیین روابط ساختاری کارآمدی مربیگری، خودکارآمدی بازیکنان و کارآمدی جمعی در تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان بود. به این منظور، 128 نفر (12 سرمربی و 116 بازیکن) از اعضای تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان، مقیاس کارآمدی مربیگری، مقیاس خودکارآمدی و پرسش نامة کارآمدی جمعی برای ورزش را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد اثر مستقیم کارآمدی مربیگری بر خودکارآمدی بازیکنان و کارآمدی جمعی معنادار نیست و خودکارآمدی بازیکنان اثر مستقیم و منفی بر کارآمدی جمعی دارد. براساس این نتایج، مدل مفهومی کارآمدی مربیگری با داده های گردآوری شده از تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان حمایت نمی شود. در راستای بازنگری و توسعة این مدل مفهومی، احتمال وجود متغیرهای میانجی در ارتباط کارامدی مربیگری با متغیرهای تیمی مورد بحث می باشد.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل روان شناختی و اجتماعی مؤثر در توسعه ورزش معلولان تاجیکستانی بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. تعداد 300 معلول به صورت نمونه در دسترس انتخاب و پرسش نامه محقق ساخته را تکمیل کردند. این پرسش نامه بر اساس مبانی نظری، مصاحبه با ورزشکاران معلول و کارشناسان با تعداد 56 سئوال در حیطه های روان شناختی و اجتماعی طراحی شد. روایی صوری-محتوای آن توسط پنج صاحب نظر دانشگاهی تأیید شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی 10 عامل شامل رسانه، خانواده، حمایت اجتماعی، تعامل اجتماعی، احترام، انگیزه، لذت و نشاط، ترس، اعتمادبه نفس، خودکارآمدی را شناسایی و انجام تحلیل عاملی تأییدی در لیزرل، این عوامل را تأیید کرد. نتایج این پژوهش نشان داد در عوامل اجتماعی، به ترتیب، احترام گذاشتن، حمایت اجتماعی، رسانه، خانواده و تعامل اجتماعی مهم ترین موانع هستند. در حیطه عوامل روان شناختی، به ترتیب، انگیزه مشارکت، عزت نفس، ترس، خودکارآمدی و لذت و نشاط مهم ترین عوامل هستند.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان بندی پیش بین انطباقی بود. شرکت کنندگان شامل 36 دانشجوی رشتة تربیت بدنی (9 دختر و 27 پسر با میانگین سنی 5.15±25.68)، راست دست و بدون مشکل بینایی بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه حضور یافتند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. آزمون زمان بندی پیش بین انطباقی تحت سه شرایط (خودگویی آشکار، پنهان و کنترل) توسط آزمودنی ها اجرا شد. نتایج نشان داد خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان باعث بهبود معنادار اجرای گروه های آزمایشی در زمان بندی پیش بین انطباقی شد. تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی مشاهده نشد، با این حال تفاوت دو گروه با گروه کنترل معنادار بود. همچنین تفاوت معناداری بین اجرای دختران و پسران مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد استفاده از خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان راهکار روان شناختی مناسبی برای بهبود و ارتقاء زمان بندی پیش بین انطباقی است.

ه دف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین ناهنجاری وضعیتی هایپرکایفوزیس با سلامت روان دانش آموزان بود. بدین منظور، 50 دانش آموز دختر دارای ناهنجاری هایپرکایفوزیس و 50 دانش آموز سالم، به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. تشخیص و تعیین شدت ناهنجاری با استفاده از کایفومتر صورت گرفت. سپس، شرکت کنندگان پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ را تکمیل نمودند و پس از جمع آوری پرسش نامه ها، برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری هم بستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هایپرکایفوزیس با سلامت روان و خرده مقیاس های آن (اضطراب، کارکرد اجتماعی، علائم جسمانی و افسردگی) در دختران جوان تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین، مشاهده شد که قوز پشتی و ظاهر نامناسب ناحیه پشتی در افراد دارای هایپرکایفوزیس می تواند سلامت روانی دانش آموزان را درگیر کند. به طورکلی، می توان نتیجه گرفت که این ناهنجاری، علاوه بر این که به لحاظ جسمانی، مشکلاتی را برای فرد به وجود می آورد، از نظر روانی نیز سلامت فرد را به مخاطره می اندازد. بر این اساس، می توان با تشویق افراد دارای ناهنجاری به ورزش و تمرینات اصلاحی، زمینه بهبودی سلامت روان آن ها را فراهم نمود.

هدف این تحقیق تعیین تأثیرششهفته تمرین بدمینتون بر تغییرات استرس و سطوح کورتیزول در دانشجویان دختر غیرورزشکار بود. در این تحقیق فشار روانی ± 2/ برآورد شد. از بین آزمودنیها، 00 دانشجوی دختر با میانگین سن 68 (HAD scale) 120 دانشجوی دختر غیرورزشکار، ازطریق پرسشنامه فشار عصبی 16 ( را داشتند انتخاب شدند. جهت برآورد سطوح /46 ±4/ 65 کیلوگرم که بیشترین میزان اضطراب )نمره 42 ± 4/ 180 سانتیمتر و وزن 56 ± 6/ 22 ، قد 68 قرار گرفتند. گروه ) n= و تجربی ) 16 )n= 6 خون از آزمودنیها گرفته شد. سپس آزمودنیها به طور تصادفی در دو گروه کنترل ) 16 cc کورتیزول سرمی، مقدار تجربی برای مدت ششهفته تحت تمرین بدمینتون قرار گرفت. اما گروه کنترل هیچگونه فعالیتی انجام نمیدادند. پساز اتمام پروتکل تمرینی، مجدداً متغیرهای 0/ مورد نظر اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها در هر گروه از آزمون تی همبسته و برای مقایسه گروهها با هم از آزمون مستقل با سطح معنیدار ) 06 استفاده شد. ) p< در گروه تجربی کاهش یافت. )p = 0/006( ٪02/ و سطح کورتیزول سرمی به مقدار 04 )p =0/00( ٪26/ نتایج آماری نشان داد استرس به میزان 86 نتایج نشان داد انجام تمرین بدمینتون باعث کاهش استرس در دانشجویان دختر غیرورزشکار میشود

سواد بدنی موضوعی مهم در مسیر حفظ سلامت فردی و اجتماعی است. فردی دارای سواد بدنی است که روحیه و انگیزه لازم برای فعالیت های بدنی را داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط اعتماد به نفس با انگیزه آموزش فعالیت بدنی: نقش واسطه ای سواد بدنی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان تربیت بدنی مقطع ابتدایی (معلمان عمومی و تخصصی تربیت بدنی) استان خوزستان بود. نمونه آماری به دلیل گسترده بودن در ابتدا به روش تصادفی خوشه ای چهار شهر اهواز، بهبهان، مسجدسلیمان و دزفول (790=N) انتخاب شدند. سپس با استناد به جدول کرجسی و مورگان (258=n) نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسش نامه اعتماد به نفس آموزش تربت بدنی اسپیتل (2015)، پرسش نامه سواد بدنی چوی و همکاران (2020) و پرسش نامه انگیزه آموزش فعالیت بدنی اسپیتل (2015) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد اعتماد به نفس معلمان با انگیزه آنان برای آموزش تربیت بدنی رابطه معنا داری داشت (434/0) و اعتماد به نفس معلمان با سواد بدنی آنان رابطه معنا داری داشت (591/0). همچنین سواد بدنی معلمان با انگیزه آنان برای آموزش تربیت بدنی رابطه معناداری داشت (383/0)، و درنهایت اعتماد به نفس با انگیزه معلمان ورزش مقطع ابتدایی برای آموزش تربیت بدنی با نقش واسطه ای سواد بدنی رابطه معناداری داشت که 69 درصد اثر کل اعتمادبه نفس معلمان بر انگیزه آموزش تربیت بدنی از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی سواد بدنی تبیین می شود. با توجه به اهمیت ارائه آموزش تربیت بدنی باکیفیت در سطح دبستان و اینکه سواد بدنی پایه و اساس آشنایی با مهارت های رفتاری و حرکتی، آمادگی جسمانی، آگاهی، دانش و درک سالم زیستن و تقویت فرصت تفریحات بدنی به شمار می رود، پیشنهاد می شود از معلمان متخصص و با سطح سواد بدنی بالا برای تدریس درس تربیت بدنی در مقطع ابتدایی استفاده شود