اکرم کاویانی

هدف: هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر الگوی شنیداری و دیداری بر سرکوب ریتم میو در شوت سه گام بسکتبال بود. روش: 13 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید رجایی تهران به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. ترتیب مشاهده الگوی بینایی و الگوی شنیداری، در بین شرکت کنندگان به صورت موازنه متقابل کنترل شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گروه اول، ابتدا الگوی بینایی را مشاهده و سپس الگوی شنیداری مربوط به صدای اجرای شوت سه گام بسکتبال را دریافت کردند و گروه دوم، الگوی بینایی را پس از الگوی شنیداری مشاهده و در نهایت هر دو گروه الگوی ترکیبی را مشاهده کردند. امواج مغزی شرکت کنندگان در سه حالت، توسط دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت و توسط نرم-افزار نروگاید به داده های کمی تبدیل شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازه های تکراری در یک طرح (منطقه عصبی)3 × (نوع الگو)3 نشان داد اثر اصلی منطقه عصبی معنادار است، به این معنی که، ریتم میو در منطقه CZ به طور معناداری سرکوب بیشتری نسبت به منطقه 3C داشته است (014/0= P). علاوه بر این، نتایج نشان دادند که ریتم میو در منطقه CZ به طور معناداری سرکوب بیشتری نسبت به منطقه عصبی 3C در هر دو حالت مشاهده الگوی بینایی (025/0= P) و بینایی- شنیداری (014/0= P) داشته است، درحالیکه بین ریتم میو در حالت الگوی شنیداری بین سه منطقه مذکور تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یکپارچگی بینایی شنوایی سبب سرکوب بیشتری در ریتم میو و در نتیجه فعال سازی نورون های آینه ای می شود.

انتظار از نتیجه، یکی از سازه های اصلی در مدل های شناختی- اجتماعی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روان سنجی پرسش نامه سه بعدی انتظار از نتیجه تمرینی در سالمندان تهران بود. گروه نمونه این مطالعه، 264 سالمند با میانگین سنی 77/66 سال بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. از روش تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تأییدی و آلفای کرونباخ برای بررسی فرضیه های مدل سه بعدی استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل سه بعدی انتظار از نتیجه تمرینی، با ابعاد جسمانی، اجتماعی و خودارزیابی و با 15 سؤال ، بهترین برازش را با داده ها دارد. همچنین، ضریب آلفای کرونباخ، پایایی درونی این پرسش نامه را نشان داد؛ بنابراین، پرسش نامه 15سؤالی انتظار از نتیجه تمرینی، ابزاری روا و پایا برای بررسی سالمندان تهران است.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر ارتفاع حلقه و سطح مهارت بر ظهور مهارت ویژه در پرتاب آزاد بسکتبال بود. بدین منظور، 10 نفر از بازیکنان ماهر (58/2 ± 23) و 10 نفر از بازیکنان کم تجربه (18/2 ± 90/21) بسکتبال ۱۵۰ شوت ثابت را از پنج فاصله مختلف نسبت به حلقه (شامل فاصله پرتاب آزاد بسکتبال) انجام دادند. لازم به ذکر است که پرتاب ها در ارتفاع های بلند، استاندارد و کوتاه حلقه انجام گرفت و داده ها بر اساس تحلیل بیزی و با استفاده از مدل تعمیم پذیری تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که پارامتر نویز بینایی در مدل تقریباً ثابت است (ثابت بینایی= 03/0). پارامتر مهارت ویژه نیز تنها در افراد ماهر و ارتفاع حلقه استاندارد وجود مهارت ویژه را نشان می دهد (پارامتر مهارت ویژه= 13/0)؛ درحالی که پارامتر مهارت ویژه در افراد ماهر با تغییر ارتفاع حلقه نشان دهنده وجود مهارت ویژه نمی باشد. ذکر این نکته ضرورت دارد که پارامتر مهارت ویژه در افراد کم تجربه نشان دهندة وجود مهارت ویژه نیست. این یافته ها پیشنهاد می دهد که در کنار میزان انبوه تمرین، اطلاعات زمینه بینایی در ظهور مهارت ویژه نقش مهمی داشته و از فرضیه زمینه بینایی حمایت می کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی پرسش نامة وابستگی به تمرین در ورزشکاران ایرانی انجام شد. تعداد ۲۳۰ ورزشکار نخبه از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ورزشکاران منتخب همگی از ورزشکاران حرفه ای بودند که پرسش نامة وابستگی به تمرین را تکمیل کردند. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، یک ساختار شش عاملی به دست آمد که 71/72 درصد از واریانس را تبیین می کند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد ساختار شش عاملی وابستگی به تمرین (کناره گیری، تداوم، تحمل، عدم کنترل، زمان، اثر خواستن) از برازش خوبی برخوردار است. سنجش پایایی پرسش نامه با استفاده از روش های همسانی درونی (7/0) و روش دو نیم کردن گتمن (86/0) نشان داد این پرسش نامه از ضرایب پایایی مناسبی برخوردار است. بنابراین، این مطالعه نشان می دهد پرسش نامة وابستگی به تمرین بعد از حذف سه سؤال با داشتن ضرایب پایایی و روایی رضایت بخش، ابزاری مناسب برای سنجش وابستگی است که پژوهشگران قادر خواهند بود از پرسش نامة وابستگی به تمرین به عنوان ابزاری روا و پایا در سنجش وابستگی به تمرین استفاده کنند.

هدف از این پژوهش مقایسه سوگیری ورزشی در سبک های فرزندپروری ادراک شده توسط نوجوانان بود. در مطالعه حاضر 350 دانش آموز به صورت تصادفی خوشه ای از بین دانش آموزان سال اول دبیرستان منطقه 4 تهران انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش نامه سبک های فرزندپروری و پرسش نامه سوگیری ورزشی بود. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیری، تحلیل شدند یافته های پژوهش نشان داد، سبک فرزندپروری والدین بر سوگیری ورزشی فرزندان تأثیر می گذارد. مطابق این یافته ها بین پسران و دختران در سوگیری ورزشی تفاوت معنا دار وجود دارد. به طوری که پسران در مقایسه با دختران رقابت جویی، پیروزی گرایی و هدف گرایی بیشتری دارند. به طور کلی یافته های تحقیق حاضر نشان داد که فرزندان والدین مقتدر در مقایسه با والدین مسامحه کار سوگیری ورزشی و پیروزی گرایی بیشتری دارند. در مجموع پژوهش حاضر نشان داد که سبک فرزندپروری فرآیند زیربنایی مهمی است که بر توسعه سوگیری ورزشی فرزندان تاثیر می گذارد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تجربه ادراکی – حرکتی بر بهره رشد حرکتی حرکات درشت و ظریف نوزادان بود. به این منظور 15 نوزاد 8 – 5 ماهی سالم و بالیده به صورت تصادفی از مرکز شیرخوارگاه آمنه شهر تهران انتخاب شدند و به صورت همگن از نظر سنی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. نوزادان گروه آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط غنیشده ادراکی – حرکتی تمرین کردند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی درشت و ظریف، از مقیاس رشد حرکتی پی بادی استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بین میانگین نمره های بهره رشد حرکتی حرکات ظریف (004 /0 = p) و میانگین نمره های بهره رشدی – حرکتی حرکات درشت (02 /0 = P) دو گروه تمرین و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. براساس یافته های حاصل، تمرین و تجربه بر رشد حرکتی به طور کلی و بر بهره رشد حرکتی حرکات درشت و ظریف به طور اختصاصی تأثیر مثبت دارد. به عبارت دیگر، تمرین و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارت های حرکتی پایه ای و بنیادی نوزادان شرکتکننده در دو گروه تمرین بود. این یافته ها با دیدگاه سیستم های پویا در رشد حرکتی سازگار است.