المیرا گوزل زاده

هدف پژوهش حاضر، تعیین روابط ساختاری سبک های هویت، تعهد هویت و تقید به نماز در ورزشکاران جوان بود. بدین منظور، 377 ورزشکار جوان مرد با استفاده از روش تصادفی خوشه ای ساده از بین ورزشکاران باشگاه های شهر گرگان انتخاب شدند و فرم اطلاعات فردی، سیاهه سبک هویت و پرسشنامه تقید به نماز را تکمیل کردند. داده های حاصله با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که سبک های هویت اطلاعاتی و هنجاری روابط مثبت و سبک هویت سردرگم/ اجتنابی روابط منفی با تعهد هویت و تقید به نماز دارند. مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که سبک-های هویت اطلاعاتی و هنجاری به صورت مستقیم و مثبت و سبک هویت سردرگم/ اجتنابی به صورت مستقیم و منفی بر تعهد هویت و تقید به نماز اثرگذارند. سبک های هویت در مجموع قادر بود 41 درصد از تغییرات تعهد هویت را تبیین کرده و نیز سبک های هویت و تعهد هویت در مجموع 58 درصد از تغییرات تقید به نماز را تبیین کردند. براساس مجموع اثرات مستقیم و غیرمستقیم، سبک های هویت هنجاری، سردرگم/ اجتنابی و اطلاعاتی به ترتیب بیشترین اثر را بر تقید به نماز در نمونه مورد مطالعه به همراه داشت. براساس یافته ها، هنجارسازی و ترویج باورهای دینی از طریق افراد مهم در شبکه اجتماعی ورزشکاران می تواند موجب افزایش تقید به نماز در آنها شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش برنامه ریزی استراتژیک بر موفقیت پیاده سازی استراتژی در وزارت ورزش وجوانان با نقش میانجی گری مشارکت مدیران و اطمینان نداشتن از ذی نفعان طراحی و اجرا شد. این پژوهش ازنوع پژوهش های توصیفی بود که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری همه مدیران و کارشناسان ستادی وزارت ورزش وجوانان به تعداد 303 نفر بود. براساس جدول حجم نمونه مورگان، 175 نفر به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه برنامه ریزی استراتژیک، موفقیت پیاده سازی استراتژی و مشارکت مدیران البانا و همکاران (2015) بود. همچنین، برای بررسی اطمینان نداشتن ذی نفعان، از پرسش نامه میلر و دروگی (1986) استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از روش معادلات ساختاری ازطریق نرم افزار پی. ال. اس. استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه ریزی استراتژیک به شکل مستقیم بر میزان اجرای موفقیت آمیز استراتژی ها اثرگذار نیست. این درحالی است که متغیرهای اطمینان نداشتن از ذی نفعان و مشارکت مدیران به صورت معناداری بر میزان اجرای موفقیت آمیز استراتژی ها در وزارت ورزش وجوانان اثرگذار هستند. با توجه به اثر غیرمستقیم برنامه ریزی استراتژیک بر میزان اجرای موفقیت آمیز استراتژی ها در وزارت ورزش وجوانان مشخص می شود که متغیرهای اطمینان نداشتن از ذی نفعان و همچنین، مشارکت مدیران در فرایند برنامه ریزی استراتژیک نقش میانجی گری در رابطه بین برنامه ریزی استراتژیک و اجرای موفقیت آمیز استراتژی ها در وزارت ورزش وجوانان دارند. با توجه به نتایج پژوهش اهمیت برخی مسائل ازجمله مشارکت مدیران و کاهش وابستگی سازمان ها به ذی نفعان درجهت اجرای موفقیت آمیز استراتژی ها به خوبی درک می شود.

هدف این پژوهش، تبیین الگوی ارتباطی سلامت معنوی با اخلاق حرفه ای در مربیان ورزشی بود. 185 مربی (117 مرد و 68 زن ، میانگین سنی 57/41 سال و میانگین سابقه مربیگری 27/15 سال) از رشته های ورزشی مختلف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش نامه سلامت معنوی (اله بخشیان و همکاران، 1389) و پرسش نامه اخلاق حرفه ای مربیان ورزشی را (عیدی و همکاران، 1395) تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ابعاد و سطح کلی سلامت معنوی دارای روابط دوسویه معنادار و مثبت با ابعاد و سطح کلی اخلاق حرفه ای بودند. مطابق نتایج تحلیل رگرسیون، به ترتیب فلسفه مربیگری (6/17 درصد)، قانون مداری (8/16 درصد)، استفاده از خرد جمعی (8/14 درصد)، احترام به ارزش ها و هنجارها (1/14 درصد)، روابط انسانی (3/13 درصد) و علاقه مندی به حرفه (6/11 درصد) توسط ابعاد سلامت معنوی تبیین شدند. ابعاد سلامت معنوی درمجموع 1/26 درصد از تغییرات سطح کلی اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی تبیین کرد. درنهایت، نتایج مدل یابی معادلات ساختاری بیانگر وجود ارتباط چندگانه معنادار و مثبت بین ابعاد سلامت معنوی و اخلاق حرفه ای بود. یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ازطریق ارتقای سلامت معنوی می توان سطح اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی بهبود بخشید.

هدف از پژوهش حاضر، آزمون ""فرضیه بیش برنامه ریزی"" در زمینه ورزش و تعیین تأثیر نوع برنامه ریزی ورزشی (عدم مشارکت، مشارکت فراغتی و مشارکت آماتور در ورزش های سازمان یافته) بر عملکرد اجتماعی و انطباقی دختران دبیرستانی بود. در این پژوهش توصیفی پس رویدادی، 270 دانش آموز دختر (110 غیرورزشکار، 97 ورزشکار فراغتی و 63 ورزشکار آماتور) نسخه اعتباریابی شده مقیاس عملکرد اجتماعی و انطباقی کودکان و نوجوانان را تکمیل نمودند که داده های حاصل از آن با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی مرتبط در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل گردید. براساس یافته ها، نوع برنامه ریزی ورزشی بر ابعاد عملکرد تحصیلی، روابط با هم سالان و وظایف خانگی/ مراقبت از خود تأثیر معناداری داشته است؛ اما اثر آن بر روابط با خانواده به لحاظ آماری معنادار نمی باشد. تحلیل های تعقیبی نیز نشان می دهد که عملکرد تحصیلی گروه آماتور پایین تر از گروه های فراغتی و غیرورزشکار است؛ اما روابط با هم سالان در گروه آماتور از گروه فراغتی و غیرورزشکار و نیز روابط با هم سالان در گروه فراغتی بالاتر از گروه غیرورزشکار می باشد. علاوه براین، سطح وظایف خانگی و مراقبت از خود در گروه آماتور بالاتر از گروه غیرورزشکار بوده و در سایر موارد تفاوت ها از نظر آماری معنادار نمی باشند. درمجموع، نتایج پیشنهاد می کنند که انتقال مشارکت از ورزش فراغتی به رقابتی، تأثیر مثبتی بر کیفیت عملکرد اجتماعی (روابط با هم سالان) و انطباقی (وظایف خانگی و مراقبت از خود) دارد؛ اما ممکن است موجب افت تحصیلی گردد. شایان ذکر است که یافته ها از فرضیه بیش برنامه ریزی در مورد اثرات منفی افزایش در فعالیت های سازمان یافته حمایت می کند.

هدف از انجام این تحقیق، پیش بینی جو اخلاقی بر اساس منتخبی از ویژگی های جمعت شناختی کشتی گیران بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری تحقیق کلیه کشتی گیران باشگاه های کشتی استان گلستان در سال 1392 با حداقل چهار سال سابقه بودند (190 نفر). که بر اساس جدول مورگان ، 125 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسش نامه جو اخلاقی ویکتور وکالن (1988) استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده، ابتدا با آمار توصیفی مربوط به اطلاعات جمعیت-شناختی پاسخ دهندگان (افراد نمونه) و همچنین، وضعیت متغیرهای تحقیق با بکارگیری جداول به نمایش گذاشته شده و در ادامه برای بررسی فرضیه های تحقیق و نتیجه گیری از روش های آماری آزمون کولموگروف-اسمیرنف جهت بررسی نرمال بودن داده ها، آزمون های تی استیودنت تک نمونه ای، همبستگی و رگرسیون استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که میزان جو اخلاقی و تمام حیطه های آن در جامعه مورد بررسی بیش از حد متوسط است. جو اخلاقی نوعدوستی و جو اخلاقی قانونی توسط متغیرجمعیت شناسی سن قابل پیش بینی است. جو اخلاقی حقوقی توسط متغیر جمعیت شناسی تحصیلات قابل پیش بینی است. جو اخلاقی مستقل توسط متغیر جمعیت شناسی عضویت در تیم ملی قابل قابل پیش بینی است.

هدف این پژوهش تعیین روابط ساختاری کارآمدی مربیگری، خودکارآمدی بازیکنان و کارآمدی جمعی در تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان بود. به این منظور، 128 نفر (12 سرمربی و 116 بازیکن) از اعضای تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان، مقیاس کارآمدی مربیگری، مقیاس خودکارآمدی و پرسش نامة کارآمدی جمعی برای ورزش را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد اثر مستقیم کارآمدی مربیگری بر خودکارآمدی بازیکنان و کارآمدی جمعی معنادار نیست و خودکارآمدی بازیکنان اثر مستقیم و منفی بر کارآمدی جمعی دارد. براساس این نتایج، مدل مفهومی کارآمدی مربیگری با داده های گردآوری شده از تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان حمایت نمی شود. در راستای بازنگری و توسعة این مدل مفهومی، احتمال وجود متغیرهای میانجی در ارتباط کارامدی مربیگری با متغیرهای تیمی مورد بحث می باشد.