درخت حوزه‌های تخصصی

عدالت سازمانی و رفتار مدنی یکی از اهداف اساسی و بسیار مهم در خشنودی شغلی و عملکرد شاغلین هر سازمانی می باشد. بنابراین هدف این مطالعه دستیابی بر سهم متغیرهای عدالت سازمانی و رفتار مدنی در پیش بینی خشنودی شغلی کارکنان دانشگاه محقق اردبیلی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان اداری و اعضای هیات علمی در سال تحصیلی 88-87 می باشد (N=380). نمونه این تحقیق شامل 190 نفر از کارکنان زن و مرد دانشگاه می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی از میان جامعه تحقیق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته، پرسشنامه عدالت سازمانی، پرسشنامه رفتار مدنی و پرسشنامه خشنودی شغلی بوده است. نتایج این مطالعه نشان داد که بین متغیرهای عدالت سازمانی و رفتار مدنی با خشنودی شغلی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و هر دو متغیر قابلیت پیش بینی خشنودی شغلی را دارند اما این میزان قابلیت در مولفه رویه ای عدالت سازمانی بیشتر بود. از دیگر یافته های این پژوهش این بود که بین دو گروه کارمندان مذکر و مونث از نظر میانگین رفتار مدنی تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بین دو گروه کارمندان مذکر و مونث از نظر میانگین عدالت سازمانی و خشنودی شغلی تفاوت معناداری وجود داشت (P<0.01).

ضرورت توجه به منافع عمومی در مدیریت دولتی ایجاب می‌کند که مدیران دولتی در فراگردها و رفتارهای روزمره خود، نوعی جهت گیری عمومی داشته باشند. ضرورت تاکید بر اعتماد عمومی و اعتماد درون سازمانی که روز به روز در حال کاهش است و همچنین الزام توزیع قدرت و توانمند سازی در کشورهایی که فراگرد دموکراتیزه شدن را طی می‌کنند? وجود رهبری خدمتگزار را ضروری ساخته و ایده خدمات دولتی نوین دنهارت به مثابه مفهومی که در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است? بر ضرورت توجه الگوی رهبری خدمتگزار افزوده است. در این راستا این تحقیق در صدد است تا اثرات الگوی رهبری خدمتگزار را بر اعتماد و توانمندسازی در سازمان‌های دولتی بررسی نموده و رهنمودهایی را برای اثربخشی هر چه بیشتر مدیران دولتی ارائه کند. از این رو رابطه متقابل رهبری خدمتگزار با اعتماد سازمانی و توانمند سازی از طریق تحلیل تحقیق همبستگی مورد بررسی قرار گرفته، نتایج حاصله بر وجود رابطه‌ای قوی میان رهبری خدمتگزار? اعتماد سازمانی و توانمندسازی دلالت دارند. همچنین یافته‌های تحقیق بیانگر آنند که تفاوت معناداری میان ادرک کارکنان و مدیران از رهبری خدمتگزار وجود دارد.

اشتغال برای ادامه زندگی و بقای جامعه ضرورتی اجتناب ناپذیر است و زندگی هر فرد از طریق کار کردن تامین می شود و خود کفایی هر کشور به میزان و نوع عملکرد شاغلین آن بستگی دارد. تحقیقات متعدد موید این واقعیت است که اولا با افزایش بیکاری، فساد شدت می یابد و ثانیا اشتغال مناسب و رضایت شغلی موجب نشاط و شادابی انسان می گردد. کار از یک سو می تواند شماری از نیازهای اساسی انسان هم چون پرورش روح و جسم، برقراری ارتباط اجتماعی، ایجاد حس ارزشمندی، اعتماد به نفس و شایستگی را ارضا نماید اما از سوی دیگر ممکن است منبع اصلی بروز استرس نیز باشد.استرس در مدیریت رفتار سازمانی از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است و از آن جایی که شرایط کار دایما درحال تغییر است، این بحث همواره با درجات مشخصی در رابطه با مسایل مرتبط با کار در سازمان ها وجود دارد و در چند دهه اخیر آهنگ حرکت زندگی شتاب بیشتری گرفته و تحولات در دنیای کار به صورت جدی تری خود نمایی نموده است.اگر چه عده ای از صاحبنظران، استرس را الزاما مخرب نمی دانند اما اکثر پژوهشگران معتقدند که آن برهم زننده بهداشت روانی است و در شرایط فعلی سازمان ها، یکی از مشکلات مدیران می باشد که تا حدود زیادی بازدهی و بهروری را کاهش داده و سبب مشکلات رفتاری و تعارض شده که در این پژوهش به منظور بررسی زمینه های سازمانی پدید آورنده استرس و ارایه راهکارهای کاهش آن، پس از جمع آوری داده های مورد نیاز نتیجه گیری شد که از نظر مدیران و کارکنان شاغل در سازمان ها، قوانین و دستورالعمل ها، ساختارسازمانی و شرایط شغلی نامناسب بر بروز فشارعصبی تاثیر مثبت دارند.

انتصاب مدیران میانی، یکی از شاخص های مؤثر در به کارگیری صحیح منابع انسانی می باشد. بنابراین، شناخت ویژگی های مدیران میانی در راستای انتصاب آنان را می توان به عنوان مهم ترین گام در اثربخش بودن سازمان ها دانست. این مقاله، الگوی مناسب انتصاب مدیران میانی را برای توسعه ی نظام مند و همه جانبه ی منابع انسانی مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. بدین منظور، با استفاده از تجربیات عملی و نظری سازمان های موفق، مؤلفه ها و عناصر مؤثر در الگوی انتصاب مدیران میانی شناسایی، بررسی و تحلیل شده است. این پژوهش، به شیوه ی پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسش نامه، به صورت تمام شماری در بین مدیران میانی شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران انجام شده است. نتایج حاصله نشان می دهد عوامل توانایی در برقراری ارتباطات قوی غیررسمی، تعهد به ارزش های سازمان و عامل قانونی، به عنوان مهم ترین عوامل مؤثر بر انتصاب مدیران میانی سازمان مورد مطالعه می باشند.

امروزه، با گسترش جوامع انسانی، نیاز به وجود سازمان های متولی امور مختلف نیز بیش تر احساس می شود. این درحالی است که تأسیس سازمان های جدید و حتی نگه داشت بهینه ی سازمان های قدیمی نیازمند حضور و فعالیت منابع انسانی کارآمد و متخصص است. از آن جا که هر سازمان، جامعه ای منحصربه فرد است، لزوم رعایت و اشاعه ی عوامل مؤثر بر اخلاق کاری بیش تر احساس می شود. هدف این مقاله، بررسی عوامل مؤثر بر ارتقای سطح اخلاق کاری کارکنان صفی و ستادی بانک ملت است. جامعه ی آماری این پژوهش، تمامی کارکنان شاغل در اداره ی کل امور کارکنان بانک ملت و شعب منطقه ی یک تهران می باشد که از بین آن ها دو گروه 58 و 90 نفری به ترتیب از حوزه ی ستادی و صفّی با روش نمونه گیری تصادفی منظم به عنوان نمونه انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسش نامه ی محقق ساخته استفاده شده است و روش های آمار توصیفی (جداول فراوانی و شاخص های متمایل به مرکز) و استنباطی(آزمون های رگرسیون و تی زوجی) برای تجزیه وتحلیل اطلاعاتِ به دست آمده، مورد استفاده قرارگرفته است. نتایج به دست آمده بیان گر این است که بین عوامل درون سازمانی مؤثر بر ارتقای سطح اخلاق کاری کارکنان صف و ستاد بانک ملت تفاوت معنا داری وجود دارد

نظام ارزیابی عملکرد و ارایه بازخور به کارکنان، روشی است که بیش تر سازمان ها با استفاده از آن به بهبود و توسعه ی افراد و عملکرد سازمانی خود دست یابند. در دهه های اخیر، توجه به نظام ارایه ی بازخور و سعی در به کارگیری و توسعه ی این روش ها در سازمان ها رشد فراوانی پیدا کرده است. از زمان پیدایش نظام های بازخور تاکنون، تغییرات فراوانی در محتوا و ابعاد آن ها به وجود آمده که باعت غنا و اثربخشیِ بیش ترِ آن شده است. در این مقاله، ابتدا نظام سنتی بازخور معرفی شده و سپس تغییراتی که مرحله به مرحله در آن به وجود آمده و باعث توسعه ی این نظام ها شده است - به عنوان بازخورهای 180، 360، 540 و 720 درجه - معرفی و کاربرد آن ها توضیح داده می شود. در پایان، تمامی این روش ها با یک دیگر مقایسه شده و بهترین روش به عنوان روشی نوین برای استفاده به سازمان های خصوصی و عمومی پیشنهاد می شود.

هدف پژوهش حاضر تهیه و اعتباریابی پرسشنامه انتخاب رسته شغلی کارکنان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (ناجا) بوده است. در این راستا جامعه مورد نظر شامل کلیه کارکنان نیروی انتظامی اعم از مدیران و صاحبنظران و نقش آفرینان و نمونه تحقیق شامل 2422 نفر از 6 رسته شغلی انتظامی، راهنمایی و رانندگی، اطلاعات، آگاهی، اداری و پشتیبانی و مرزبانی بوده اند که به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. به منظور تهیه ابزار مورد نظر، تحقیق حاضر در سه مرحله انجام پذیرفت. در مرحله اول به مطالعه و احصاء ویژگی ها و شاخص های مورد نیاز رسته های تخصصی نیروی انتظامی در 6 رسته یاد شده بر حسب شرح وظایف آنان، مبانی نظری و تحقیقات به عمل آمده و نظرات نقش آفرینان پرداخته شد. در مرحله دوم برای بررسی پایایی و روایی، پرسشنامه اولیه روی مدیران و صاحبنظران به حجم نمونه 443 نفر اجرا گردید. و بالاخره در مرحله سوم به منظور پاسخ به سوالات تحقیق، پرسشنامه اصلی روی 1011 نفر از کارکنان نیروی انتظامی اجرا گردید. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی بوده و یافته های تحقیق در سه مرحله بالا نشان می دهد که اولا ویژگی های مورد نیاز رسته های ششگانه از گستردگی و تنوع فراوانی برخوردار است. ثانیا پرسشنامه اولیه دارای سطوح قابل قبولی از پایایی و روایی برخوردار است. ثالثا پرسشنامه اصلی دارای ضریب پایایی 0.96 بوده که در روش های بازآزمایی این ضریب 0.89 و دو نیمه کردن 0.83 برآورد گردید. همچنین پرسشنامه حاضر دارای روایی صوری، محتوایی، افتراقی و همزمان بوده به طوری که قادر به تمایزگذاری بین گروه قوی و ضعیف می باشد. از طرف دیگر، بر اساس تجزیه و تحلیل یافته ها مشخص گردید در رسته های تخصصی نیروی انتظامی به جز رسته انتظامی علاوه بر ویژگی ها و و شاخص های مشترک، دارای ویژگی های اختصاصی بوده اند.

امور مربوط به رانندگی از آن جهت که اموری غیرقابل پیش بینی بوده که دائماً اتفاق می افتند و امور خطرناکی را شامل می شوند، مسایل هیجانی چالش برانگیزی هستند. رانندگان در این امر بسیار متفاوتند. بسیاری از رانندگان این شرایط را تنشی هیجانی تلقی کرده ودر نتیجه مقابله و برخورد با آن را دشوار می دانند. از سوی دیگر رانندگان اغلب دارای انگیزه رقابت جویی بوده و از آزردگی هیجانی خود، آگاه نیستند. این امر انگیزه ها و اهداف آنان را متاثر ساخته و موجب تحریف تفکر راننده و افزایش هیجانات خارج از کنترل فرد می شود. رانندگانی که درگیر این گونه هیجانات می شوند دست به رفتارهای تکانشگرانه و پرخطر می زنند که این هیجانات رانندگان را ترغیب به تکروی و خودپسندی می کند. توجه به مفهوم هوش هیجانی به عنوان سازه روانشناختی که با داشتن مولفه های درون فردی و بین فردی تمامی مناسبات فرد را با خود و دنیای پیرامونش دستخوش تغییر می سازد از اهمیت ویژه ای در رانندگی برخوردار است . مقاله حاضر به بررسی اهمیت آثار هوش هیجانی در رانندگی اشاره دارد و درصدد است شیوه های جدیدی را که می توان از آن در اصلاح الگوهای رانندگی استفاده کرد، مطرح سازد.