۱.
مقدمه: آموزش همگانی به عنوان یکی از مهم ترین روش های پیشگیری و مقابله با حوادث طبیعی تلقی می شود. از این رو، ترسیم مدلی برای طراحی و اجرای این آموزش ها اهمیت زیادی دارد، تحقیق حاضر با این هدف اجرا شده است. روش: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها ترکیبی بود. ابزار در بخش کیفی اسناد و مدارک سازمانی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و گروه های کانونی و در بخش کمّی پرسشنامه بود. جامعه آماری را خبرگان، مطلعان آموزش همگانی، مدیران و برنامه ریزان جمعیت تشکیل دادند. نمونه گیری از نوع هدفمند و حجم نمونه تا آنجا ادامه یافت که داده ها به اشباع نظری برسند. برای اعتبارسنجی مدل، 17 نفر از مشارکت کنندگان به پرسشنامه پاسخ دادند. روایی در بخش کیفی از نوع بررسی توسط مشارکت کنندگان و در بخش کمّی از نوع روایی محتوایی استفاده شد. پایایی از نوع ضریب آلفای کرونباخ بود که میزان آن 98/0 محاسبه شد. یافته ها: آموزش همگانی در زمینه سازمانی، قوانین و مقررات، ساختار و فرایند دارای آسیب است. همچنین مدل آموزش همگانی مبتنی بر مؤلفه های همچون نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزشیابی و مکانیزم های انگیزشی و در دو بخش آموزش حضوری و غیرحضوری قابل ارائه است. اعتبارسنجی با استفاده از آزمون t تک گروهی نشان داد، الگوی آموزش حضوری (,p>0.05 25/0 =t) و آموزش غیرحضوری (,p>0.05 17/0- =t) از ملاک مورد نظر (اعتبار) لازم برخوردار بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، الگویی جامع، کل گرا و سیستماتیک برای آموزش همگانی در دو بخش حضوری و غیرحضوری قابل ارائه است و برای اثربخشی آموزش ها باید به زیرسیستم هایی همچون نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزشیابی و مکانیزم های انگیزشی توجه کرد.
۲.
مقدمه: انسان همواره با زلزله به عنوان مخاطر ه ای طبیعی در طول تاریخ مواجه بوده است و زیان های فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی فراوانی را بر اثر آن متحمل شده است. بهترین راه مقابله با این تهدید، ایجاد و حفظ آمادگی است که یکی از راهکارهای اساسی، آگاهی از درجه آسیب پذیری شهر در مقابل آن است. روش: معیارهای مختلفی در مدل سازی آسیب پذیری شهر دخیل هستند که اکثر آنها ماهیت مکانی دارند، لذا مدل سازی آسیب پذیری یک مسئله ارزیابی چندمعیاره مکانی می باشد. در این تحقیق 11 شاخص آسیب پذیری توسط کارشناسان و مطالعه تحقیقات گذشته استخراج شد و مدل سازی در شرایط عدم قطعیت با استفاده از منطق فازی و ترکیب خطی وزن دار صورت پذیرفت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه نزدیک به 70 درصد ساختمان های شهر بابل از آسیب پذیری متوسط به بالا برخوردارند، می توان شهر بابل را شهری آسیب پذیر در مقابل زلزله دانست که باید اقدامات اساسی مدیریت بحران قبل وقوع زلزله در دستور کار مسئولان مربوطه قرار بگیرد
۳.
مقدمه: رضایت شغلی، یک واکنش احساسی به کار و شرایط فیزیکی و اجتماعی است. به عبارت دیگر، رضایت شغلی یک احساس مثبت و لذت بخش است که از نتیجه کار فرد و تجربه شغلی او به دست می آید. یکی از عواملی که در افزایش رضایت مندی شغلی کارکنان مؤثر است، برخورداری کارکنان از سلامت روانی است. لذا، هدف اصلی انجام پژوهش حاضر بررسی میزان سلامت روان و رضایت شغلی در امدادگران فعال پایگاه های امداد و نجات جاده ای استان سمنان و مقایسه آن با کارکنان غیرامدادی جمعیت هلال احمر می باشد. روش: این تحقیق از نوع پیمایش و داده ها با استفاده از دو پرسشنامه JDI (رضایت شغلی) و GHQ (سلامت روان) گردآوری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری 16-SPSS استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته ها، بین دو متغیر سلامت روان و رضایت شغلی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین یافته های حاصل از آزمون t-test برای نمونه های مستقل نشان می هد که بین میانگین سلامت روان با آماره تی 338/1- و سطح معنی داری 183/00، همچنین میانگین رضایت شغلی دو گروه با آماره تی 507/0- و سطح معنی داری 613/0 از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود ندارد. بررسی ها نشان داد که فقط در بُعد رضایت از محیط کار بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد و میزان رضایت کارکنان غیرامدادی بیشتر از امدادگران فعال جاده ای است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه مردان در جامعه ما بخش مهمی از نیروی کار و پشتوانه خانواده می باشند و بیش از نیمی از بهترین ساعات روز خود را در محیط کار می گذرانند، توجه به سلامت و رضایت شغلی و ارائه راهکارهایی برای ارتقای روحی- روانی و شغلی ایشان مهم می نماید. همچنین در گستره تحقیق حاضر با توجه به پایین بودن سطح سلامت روان و رضایت شغلی کارکنان امداد جاده ای، لزوم توجه بیشتر به مسائل کاری این گروه از افراد دارای مشاغل پرخطر و حساس ضروری می باشد.
۴.
مقدمه: امروزه با توجه به تغییرات آب و هوایی، مخاطرات اقلیمی از مهم ترین تهدید ها و چالش ها برای بشر محسوب می شوند که در این بین، سیلاب، یکی از مرسوم ترین مخاطرات است. در کشور ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی و شرایط اقلیمی، این مخاطره هرساله خسارات جانی و مالی زیادی بر اراضی زراعی، زیرساخت ها و سکونتگاه های کشور وارد می آورد. منطقه هراز به عنوان یکی از مناطق عمده جمعیتی در شمال کشور در محدوده دو استان مازندران و تهران، با داشتن یکی از شریان های مواصلاتی عمده، هر ساله با رخداد سیلاب مواجه است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف مدل سازی بارش- رواناب برای مدیرت ریسک سیلاب در مسیر اصلی جاده هراز تدوین شده است. روش : روش تحقیق در پژوهش حاضر اسنادی- آماری است و به تناسب هدف و محتوا، تحقیق بر مبنای استفاده از آمار اقلیمی، اطلاعات مکانی و تصاویر ماهواره ای منطقه هراز قرار دارد. از مدل عددی HEC-HMS برای مدل سازی سیلاب استفاده شده است. با این مدل می توان آبنمود هر پیشامد بارش را تولید کرد. در این خصوص ویژگی های توپوگرافی و هیدرو ژئومورفولوژیکی منطقه مورد مطالعه، به صورت کمّی در قالب رستری به عنوان نمایه های توپوگرافی تعریف و در ادامه، 29 زیرمنطقه مشخص گردید. با تکمیل اطلاعات مورد نیاز، دوره برگشت میان مدت و طولانی مدت، هیدروگراف سیل و نقشه سیل خیزی برای منطقه مشخص شد. از روش سنس، برای بررسی وضعیت تغییرات بارش در منطقه استفاده شد. یافته ها: روند افزایشی در بارش منطقه و همچنین تغییر زمان بارش ها به انتهای فصول به خصوص فصول زمستان و تابستان، وجود بی نظمی در سامانه آب و هوای منطقه در اثر تغییر اقلیم جهانی و گرم شدن کره زمین را نشان می دهد. بر مبنای نتایج مدل، در دوره های بازگشت میان مدت و طولانی مدت، مناطق تیران و اندوار مستعدترین مناطق سیل خیز در منطقه هراز محسوب می شوند. پهنه های سیلابی بزرگ در رودخانه هراز حدود 300 متر و بستر کوچک رودخانه20 تا 35 متر می باشد. پهنه سیلابی فعال رودخانه حدود 100 تا 150 متر است که بخش هایی از این پهنه می توانند به صورت متناوب غرقاب شوند. مناطق بخش جنوبی منطقه هراز، به دلیل نبود پوشش گیاهی و برفگیر بودن منطقه، بیشتر از دیگر مناطق، مستعد رواناب ها و سیلاب های مهیب می باشد. وجود چنین شرایطی، این مناطق را نیازمند مطالعات آبخیزداری جامع و سامانه های مهار سیلاب و همچنین تأسیس و تجهیز ایستگاه های امدادی برای زمان بحران می کند. نتیجه گیری: با تلفیق سامانه اطلاعات جغرافیایی و مدل های هیدرولوژیک، می توان اثر متقابل عوامل فیزیوگرافیک و اقلیمی را بر پتانسیل سیل خیزی حوزه های آبخیز بررسی کرد. با درنظر گرفتن هم زمانی دبی اوج، مناطق مهم مسکونی و ارتباطی و نقش روندیابی سیل در آبراهه، اولویت بندی پتانسیل سیل خیزی مناطق پرخطر را به نحو مناسب تری انجام داد. با توجه به اینکه زیربنای مدیریت بحران بر پیشگیری است، بنابراین واکاوی مناطق سیل خیز می تواند در برنامه ریزی های پیشگیرانه قبل از وقوع سیل مؤثر باشد. نتایج پژوهش حاضر برای اعمال برنامه های مدیریت ریسک سیلاب در قبل از وقوع بحران نیز حائز اهمیت است
۵.
مقدمه: بررسی تاریخ جنگ های بشر به ویژه جنگ های اخیر، حکایت از آن دارد که بسیاری از کشورها به صورت پنهان و آشکار به سلاح های شیمیایی، میکروبی و هسته ای دسترسی دارند. رژیم بعث عراق به طور گسترده 92 بار از گاز خردل علیه کشورمان استفاده کرد که هنوز هم عوارض دیررس آن در بین مصدومان شیمیایی مشاهده می شود. در واقع نبود نگرش، دانش و مهارت صحیح در مورد اقدامات حفاظتی مقابله ای، ایران را به بزرگ ترین قربانی جنگ شیمیایی در جهان تبدیل کرده است. در این مقاله سعی می شود راه های کسب نگرش، دانش و مهارت اقدامات حفاظتی در جنگ شیمیایی دانشجویان ورودی جدید دانشکده پرستاری ارتش بررسی و راهکارهای مناسب ارایه شود. روش: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی- پیمایشی است که به بررسی راه های کسب نگرش، دانش و مهارت اقدامات حفاظتی در جنگ شیمیایی دانشجویان ورودی جدید دانشکده پرستاری ارتش می پردازد. 78 دانشجوی پرستاری که آموزش نظامی در دانشکده پرستاری ندیده بودند برای بررسی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و چک لیست محقق ساخته شده است. برای تعیین اعتبار ابزار گردآوری داده ها از روش اعتبار صوری و برای تعیین پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری 20-SPSS و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد. (05/0 P≤) یافته ها: براساس یافته ها، از راه های کسب دانش شیمیایی، بسیج 7/32، آمادگی دفاعی دبیرستان 7/37، صدا و سیما1/35 و منابع مکتوب میانگین 32 را داشتند. همچنین میانگین نگرش در مورد جنگ شیمیایی از روش آموزش های بسیج 8/102، آمادگی دفاعی دبیرستان 6/108، صدا و سیما 87/92 و روزنامه و کتاب 6/103 بود. آزمون آماری آنوا اختلاف معناداری در روش های کسب دانش (94/0p=) و نگرش (16/0p=) شیمیایی نشان نداد. (05/0P>) این مطلب نشان می دهد که دانشجویان از نظر دانش و نگرش جنگ شیمیایی در روش های مذکور تفاوت آماری معناداری با هم نداشتند. تأثیر بسیج در ایجاد آمادگی حفاظتی دانشجویان 18/44، آمادگی دفاعی دبیرستان 78/45، صداو سیما62/42 و روزنامه و کتاب 07/44 می باشد که بیانگر تفاوت آماری معنادار در روش های کسب مهارت حفاظت فردی در حملات شیمیایی است. (05/0P≤) نتیجه گیری: افزایش آگاهی و مهارت مناسب پرستاران ارتش در صف مقدم مواجهه و مقابله با چنین رویدادهایی ضروری است و نبود چنین آمادگی هایی یا اعتقاد بر اینکه چنین آمادگی هایی غیرضروری اند یک فاجعه است. همچنین، مراکز درمانی و سایر سازمان های مرتبط با سوانح باید در این خصوص دوره های آموزشی برگزار کنند
۶.
مقدمه: با توجه به اهمیت مقوله زلزله به عنوان یکی از حوادث طبیعی، چالش ها و آسیب های ناشی از آن در جوامع انسانی به خصوص در سکونت گاه های شهری، توجه به مباحث ساخت و ساز و سیاست گذاری در راستای شناسایی نقاط ضعف و قوت در بحث شاخص های کالبدی شهری حائز اهمیت است. با چنین ضرورتی و آگاهی از موقعیت زمین شناسی شهر به لحاظ رخداد زلزله، پژوهش حاضر به ارزیابی آسیب پذیری شاخص های کالبدی با تمرکز بر منطقه 1 شهر تبریز اقدام شده است. روش: روش مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات مربوط به شاخص های موضوعی پژوهش در شش بُعد از جمله عمر، کیفیت، تعداد طبقات ، سطح اشغال، نوع کاربری و مصالح بناها دسته بندی و به تولید نقشه وضعیت موجود آنها پرداخته شد. برای تحلیل اطلاعات در راستای دستیابی به هدف پژوهش از نرم افزار Arc GIS 10 و توابع آنالیزی تحلیلی فازی AND، OR و Gama برای تشخیص بهترین شرایط و پهنه های مناسب استفاده شده است. یافته ها: با توجه به یافته ها، تابع فازی گاما با حد آستانه 9/0 بهتر از سایر توابع فازی به تحلیل آسیب پذیری لرزه ای شاخص های کالبدی در منطقه 1 تبریز پرداخته است. مطابق نتایج این تابع، قسمت های شمالی و شمال غربی منطقه و نواحی بخش های مرکزی متمایل به جنوب منطقه آسیب پذیر هستند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از آن است که قسمت های شمالی منطقه 1 و نواحی منتهی الیه قسمت غربی منطقه استعداد بالایی برای آسیب پذیری لرزه ای به لحاظ شاخص های منتخب کالبدی دارند. همچنین بلوک های ساختمانی موجود در قسمت های جنوبی و نواحی حاشیه های جنوب منطقه از وضعیت آسیب پذیری متوسط تا خیلی زیاد قرار دارند که نیازمند برنامه ریزی های دقیق پیش از بحران در این نواحی به لحاظ تقویت و بهبود شاخص های کالبدی به خصوص در زمینه عمر بنا، کیفت و نوع مصالح می باشد.
۷.
مقدمه: پژوهش حاضر در راستای توجه به نقش هلال احمر در مدیریت بحران انجام گرفته است. به عبارتی، این تحقیق به دنبال ترسیم الگویی بود تا بتوان براساس آن در شرایط حساس و بحرانی، عملکرد روابط عمومی جمعیت هلال احمر را تعیین کرد. روش: برای دستیابی به هدف تحقیق، دیدگاه های 27 صاحب نظر و متخصص ارتباطات و رسانه و کارشناسان بحران با روش کیفی و استفاده از روش مبنایی و تکنیک مصاحبه عمیق استخراج و تحلیل شد. مصاحبه شوندگان بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، با توجه به اینکه در روش های پژوهش کیفی، تحقیق زمانی به پایان می رسد که محقق با سطحی از اشباع نظری روبه رو می شود، این تعداد نمونه انتخاب شد. یافته ها: داده های به دست آمده از گفت وگو با اساتید حوزه ارتباطات، مدیریت بحران و کارشناسان حوزه مدیریت بحران که بیانگر وظایف روابط عمومی جمعیت هلال احمر در زمان بحران است، در قالب یک الگوی 23 مرحله ای جمع بندی و معرفی شد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش، به نوعی مبین الگوی تخصصی تر وظایف روابط عمومی به عنوان یک نهاد امدادرسان نسبت به نمونه پژوهش های خارجی انجام شده در این زمینه است. نخست به این دلیل که در میان تحقیقات و پژوهش هایی که در ایران در زمینه مدیریت بحران انجام شده، اثری به طور مستقیم به وظایف روابط عمومی در چرخه مدیریت بحران نپرداخته است. دوم اینکه، ارتباطات بحران و کارکرد روابط عمومی در مدیریت بحران از جمله پژوهش هایی است که به وفور در متون خارجی به آن پرداخته شده است، اما نتایج این پژوهش ها شامل الگوهای چند مرحله ای و بیشتر ده مرحله ای مدیریت بحران است که شباهت و همپوشانی بالایی با هم دارند و در واقع الگوی 23 مرحله ای به دست آمده از این پژوهش، علاوه بر اینکه تمامی نتایج الگوهای خارجی را در برداشته و تأیید می کند، حاوی نکات بسط یافته تری است که به شکل تخصصی، وظایف روابط عمومی یک نهاد امدادرسان را مشخص می کند.
۸.
مقدمه: کلان شهر تهران بافت های فرسوده زیادی دارد که به نظر می رسد به هنگام وقوع هر حادثه ای، امدادرسانی در آن با موانع و مشکلاتی همراه باشد. منطقه 11 شهرداری تهران به دلیل ویژگی های خاص بافت فرسوده و تجارب مطالعاتی نگارندگان به عنوان مطالعه موردی برای این پژوهش در نظر گرفته شده است. پژوهش حاضر در پی آن است تا با شناسایی و تحلیل این مشکلات راهبردها و پیشنهاداتی را برای رفع آنها ارائه کند. روش: در این پژوهش، از روش تحلیل راهبردی سوات (SWOT) و از نظر هدف کاربردی است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه است که روایی و پایایی آن به ترتیب با نظرخواهی از متخصصان امر و محاسبه آلفای کرونباخ (8/0) تأیید شد. جامعه آماری پژوهش تمامی امدادگران سازمان آتش نشانی و افراد عادی منطقه 11 شهرداری تهران بود. براساس سرشماری سال 1390، جمعیت کل منطقه 11 شهرداری تهران 288884 بوده است. حجم نمونه پژوهش 120 نفر بود که از این تعداد 30 امداد گر با معرفی کارشناسان سازمان آتش نشانی منطقه انتخاب شدند و90 نفر از افراد عادی و کسبه ساکن منطقه 11 نیز به صورت تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش پس از تکمیل پرسشنامه از مدل سوات، برای ارزیابی و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: با ترکیب عوامل چهارگانه در تولید استراتژی های WO, WT, SO, ST آنها بدین شکل رتبه بندی شدند. استراتژی SO با میانگین 65/3 در رتبه اول، استراتژی ST با میانگین 74/2 در رتبه دوم، استراتژی WO با میانگین 81/1 در رتبه سوم و استراتژی WT با میانگین 72/2 در رتبه چهارم قرار دارند. راهبرد قابل قبول در این منطقه، با توجه به قرارگیری در ربع اول ماتریس درونی و بیرونی، راهبرد تهاجمی است. یافته ها نشان داد در قالب این راهبرد می توان از نقاط قوت برای بهره برداری از فرصت های خارجی استفاده کرد. نتیجه گیری: فرسودگی و فشردگی بافت ، معابر نامناسب، وجود اماکن مخروبه و حفاری ها در بافت، فرسودگی مسیرهای انتقال انرژی، تردد بیش از حد، ظرفیت سواره و پیاده در ورودی ها از مهم ترین نقاط ضعف منطقه بود. از سوی دیگر با توجه به پیشینه تاریخی و ساختار اجتماعی حاکم بر محلات منطقه و نیز موقعیت جغرافیایی این منطقه، نزدیکی به مرکز شهر، داشتن پیشینه و هویت تاریخی و وجود روابط قوی همسایگی مهم ترین نقاط قوت منطقه است. راهبرد غالب بر ساماندهی منطقه 11 شهرداری تهران از نوع تهاجمیSO است و می توان از شرایط و فرصت های مطلوب برای از بین بردن تهدیدهای بیرونی استفاده کرد.
۹.
مقدمه: تصادفات جاده ای یکی از عوامل مهم وقوع مرگ و میر در ایران است که وضعیت اجتماعی و اقتصادی مردم را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. استان گلستان به دلیل شرایط خاص طبیعی و انسان ساخت مانند عبور جاده بین المللی تهران- مشهد و داشتن آثار تاریخی و مناطق توریستی پذیرای مسافران زیادی از سراسر کشور و به تبع آن حوادث جاده ای زیادی است. روش: این پژوهش از نظر نحوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و از لحاظ هدف و ماهیت کاربردی محسوب می شود. روش های آماری به کار رفته در این پژوهش شامل بررسی های آماری توصیفی و استنباطی است و داده ها، تصادفات منجر به فوت ثبت شده در پلیس راه استان گلستان طی دوره زمانی 1389 تا 1393می باشد. یافته ها: در این پژوهش در زمان دوره مورد مطالعه، 1351 تصادف در جاده های استان رخ داد که باعث کشته شدن 1553 نفر شد. از این تعداد،793 نفر سرصحنه و 760 نفردر بیمارستان فوت کردند. سال 1389، با 221 مورد کمترین و سال 1391 با مورد 330 مورد بیشترین تعداد تصادف را دارد. روند تعداد تصادفات تا سال 1391 سیر صعودی و پس از آن سیر نزولی داشته است. ماه های مرداد، شهریور و مهر به ترتیب160، 156و 156 با مورد تصادف پرخطرترین ماه ها و بهمن، اسفند و آذر به ترتیب با 63، 73 و 74 مورد امن ترین ماه ها از لحاظ وقوع تصادف می باشد که دلایل آن ازدیاد مسافرت به شمال کشور، عبور جاده بین المللی تهران- مشهد از استان گلستان و تردد زیاد ادوات کشاورزی و موتورسیکلت در جاده های مواصلاتی به دلیل نوع معیشت غالب استان (کشاورزی و دامداری) می باشد. بر این اساس ماه مهر با ضریب تعیین 86/0 بیشترین و اسفند با ضریب تعیین 065/0 کمترین مقدار همبستگی را با تصادفات جاده ای استان دارد. بررسی تعداد تصادفات روزهای هفته نشان داد بیشترین تعداد در روزهای انتهایی هفته می باشد. همچنین به لحاظ جنسیت، 80 درصد متوفیان مرد، 19 درصد زن و 1 درصد نامعلوم می باشد. براساس نتایج عدم توجه کافی به جلو حین رانندگی، تخطی از سرعت مطمئنه و تجاوز به چپ از مهم ترین علل وقوع تصادفات می باشد. بیشترین تعداد تصادف استان در محور مینودشت- گالیکش-جنگل گلستان رخداده است که دلیل آن تعدد وسایل نقلیه عبوری، نبود راه های فرعی بین روستایی می باشد. در نهایت بررسی نوع وسیله درگیر در تصادفات نشان داد که موتور سیکلت، پراید، وانت و عابر پیاده بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: برای کاهش تعداد تصادفات در مسیرهای برون شهری لازم است که مسئولان ذی ربط دسترسی به تمام اطلاعات واقعی از علل تاثیرگذار بر وقوع تصادف داشته باشند. با توجه به این موضوع به نظر می رسد در استان گلستان بی توجهی به مقررات راهنمایی و رانندگی از مهم ترین آنهاست که ناشی از نبود فرهنگ سازی، عدم آموزش پذیری و نهادینه نشدن رفتار صحیح رانندگی می باشد که اصلاح آن مستلزم تدوین برنامه ای دراز مدت و نیازمند همکاری و هماهنگی همه دستگاه های متولی این بخش می باشد.
