مقدمه: توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات موجب توجه روزافزون سازمان ها به دورکاری، جهت بهره مندی از مزایای گسترده آن، همچون کاهش رفت و آمد، بهبود عملکرد و ارتقای تعادل میان مسئولیت های حرفه ای و تعهدات شخصی کارکنان و متعاقب آن، برخورداری از منافع توازن کار زندگی شده است. در این مقاله، ضمن تبیین رابطه دورکاری با بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی، عوامل موثر بر اجرای موفق دورکاری، مانند تمایل کارکنان به پذیرش دورکاری، حمایت مدیران از دورکاری و میزان مهیا بودن منابع مورد نیاز برای دورکاری بررسی گردیده و مزایای حاصل از بهبود توازن کار زندگی اجتماعی ناشی از به کارگیری دورکاری برای سازمان و کارکنان، مانند برخورداری سازمان از نیروی کار پایدارتر و ایجاد فرصت های آموزشی و توسعه شغلی برای کارکنان شناسایی گردیده اند. روش: در این مطالعه، روش انجام تحقیق به صورت پیمایشی است. جامعه آماری، کارکنان دورکار و غیردورکار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بوده که ۲۹۷ پرسش نامه توسط آنان تکمیل شده است. اطلاعات گردآوری شده توسط نرم افزار یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن است که دورکاری موجب بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی کارکنان می شود. دستاوردهای تحقیق حاکی از آن است که کارکنان تمایل به پذیرش دورکاری داشته و منابع مورد نیاز برای اجرای دورکاری مهیا می باشد اما مدیران حامی دورکاری نمی باشند. نتایج حاکی از آن است که بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی ناشی از به کارگیری دورکاری، به سازمان برای برخورداری از نیروی کاری باثبات تر و همچنین، به کارکنان برای استفاده از فرصت های آموزشی و توسعه شغلی کمک می نماید. میان «جنسیت» و «سطح تحصیلات» و بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی ناشی از دورکاری ارتباط معنی داری وجود دارد. SPSS موردتجزیه و تحلیل قرار گرفته و با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای، نتایج نهایی در خصوص پاسخ به پرسش های پژوهش استخراج شدند. برای مقایسه دیدگاه های کارکنان دورکار و غیردورکار، از آزمون تی نمونه مستقل استفاده گردیده است. بحث: ابقای کارکنان و حفظ سرمایه سازمانی، یکی از بزرگ ترین چالش های متخصصان منابع انسانی است. کارکنان نیز در پی ارتقای سطح علمی و پیشرفت حرفه ای خود می باشند. پذیرش و اجرای برنامه دورکاری در سازمان ها و بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی به عنوان یکی از شاخص های به کارگیری دورکاری، موجب برخورداری سازمان و کارکنان از مزایای آن، همچون کمک به ابقای نیروی کار در سازمان و امکان بهره مندی کارکنان از فرصت های آموزشی و توسعه شغلی می گردد. این حقیقت، لزوم تداوم به کارگیری این شیوه نوینِ کاری را آشکار می نماید