درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطة وضعیت اقتصادی اجتماعی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. این تحقیق توصیفی – همبستگی بوده و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعة آماری کلیة دانشجویان کارشناسی در سال تحصیلی 90 – 89 به تعداد 9175 بودند که 370 نفر به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونة آماری تعیین شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامة محقق ساخته در سه بخش مشخصات فردی، وضعیت اقتصادی – اجتماعی و میزان فعالیت بدنی بود (71 /0=α). برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون چندگانه) در سطح معناداری 05 /0 P≤ استفاده شد. یافته ها نشان داد از نظر وضعیت اقتصادی – اجتماعی 7 /51 درصد دانشجویان در طبقة متوسط و تنها 4 /1 درصد در طبقة بالا قرار دارند. میانگین فعالیت بدنی دختران 52 /46 و پسران 12 /68 دقیقه در هفته و مکان ورزش 80 درصد دانشجویان در خوابگاه بود. همبستگی ساده بین وضعیت اقتصادی – اجتماعی (277 /0 = r، 001 /0 = P) ، میزان درآمد (245 /0=r، 001 /0=P) ، طبقة اقتصادی (152 /0=r، 028 /0=P) و تحصیلات پدر (300 /0=r، 001 /0=p) با فعالیت بدنی دانشجویان رابطة مثبت معناداری نشان داد. تحلیل رگرسیون چندگانه میزان درآمد خانواده (001 /0=p، 616 /3=t) و سطح تحصیلات پدر (008 /0=p، 70 /2=t) را قوی ترین پیش بینی کنندة فعالیت بدنی دانشجویان نشان داد. در مجموع باتوجه به اینکه بیشتر دانشجویان از طبقة متوسط و مکان ورزش آنان خوابگاه است، به نظر می رسد مسئولان دانشگاه باید از طریق توسعة تسهیلات و فضاهای ورزشی به ویژه در سطح خوابگاه ها به حفظ سلامت و شادابی این آینده سازان میهن اسلامی توجه ویژه کنند

مقدمه: سندروم درد پاتلوفمورال یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو است، که در سنین جوانی و بیشتر در زنان شایع می باشد. به دلیل وجود درد، ضعف عضلانی و کاهش حس عمقی مفصل زانو، تعادل در این افراد دچار نقصان است. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی دو روش تمرین درمانی در محیط خشکی و آب بر بهبود درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. روش انجام پژوهش: در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند، و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی تقسیم شدند. دو گروه 8 هفته و هر هفته به مدت 3 جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسش نامه درد VAS، کاجالا kujala، تست تعادل ایستای شارپند رومبرگ و تست تعادل پویای ستاره، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: هر دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند(05/0p). مقایسه ی داده های بین دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد(05/0p˃). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، انجام تمرین درمانی در آب و خشکی منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد، بهبود تعادل ایستا و پویا در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. اگرچه نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد، با این حال تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروه نشان دهنده این است که انجام تمرینات در آب بر کاهش درد، بهبود عملکرد، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال تاثیر کلینیکی بیشتری نسبت به خشکی دارد.

به منظور ارائه الگوی اضطراب رایانه در سازمان های ورزشی ایران، تحقیقی از نوع همبستگی اجرا و تعداد 574 نفر از مدیران و کارشناسان، با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد اضطراب رایانه هاینس و همکاران (1987)، خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران(1989)، انگیزش پیشرفت هرمانس (1970)، اضطراب خصیصه ای اسپیلبرگر و همکاران (1983) و محقق-ساخته تجربه با رایانه بود که روایی محتوایی آن را گروهی از متخصصین صاحب نظر دانشگاهی مورد تأیید قرار دادند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان می دهند خودکارآمدی رایانه (39/0-) و بعد از آن تجربه کار با رایانه (19/0-) بیشترین اثر معکوس را بر پدید آمدن اضطراب رایانه می گذارد. با توجه به ضریب کلی تعیین (85/0R2=)، معادله ساختاری کاهش یافته (74/0R2=) و تبیین حدود 85% تغییرات اضطراب رایانه، می توان گفت مدل حاضر مدلی نسبتاً خوب و برازنده است که می توان به آن اتکا کرد.

هدف اصلی این پژوهش مقایسه شیوه­ های مختلف مقابله با استرس در میان کشتی­گیران نخبه و ماهر بود. بدین منظور از 120 کشتی­گیر (در دو گروه 60 نفری) که به­ صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کرده بودند، خواسته شد تا مقیاس سبک­های مقابله با استرس ورزشی را تکمیل کنند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین کشتی­گیران ماهر و نخبه از نظر سبک­های مقابله با استرس در سبک رویارویی تفاوت معنا­داری وجود دارد. با استناد به نتایج این پژوهش می­توان عنوان کرد که کشتی­ گیران نخبه و ماهر در مقابله با استرس ورزشی به­ترتیب، بیشتر از سبک مقابله­ای اجتنابی و رویارویی استفاده می­کنند.

اهداف: شخصیت از بنیادی ترین مفاهیم روان شناسی است که با تجارب مختلف تحت تأثیر قرار می گیرد. برخوردار بودن از شخصیت مطلوب یک دیدگاه ایده ال و مورد توجه برای دانشجویان هر کشوری است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر دوره آموزشی شنا بر ویژگی های شخصیتی دانشجویان بود. روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و طرح تحقیق آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. آزمودنی های تحقیق عبارت بودند از 60 دانشجوی دختر غیر ورزشکار که در سال تحصیلی 89-90 در دانشگاه علم و صنعت تهران مشغول به تحصیل بودند که از طریق نمونه گیری داوطلبانه و با استفاده از پرسش نامه مشخصات فردی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسش نامه شخصیتی برن رویتر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 α< استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش شنا بر هر شش صفت شخصیتی مورد بررسی تأثیر معنی دار دارد. این دوره سبب افزایش صفات شخصیتی اعتماد به نفس، برون گرایی، اجتماعی بودن و کاهش صفات شخصیتی میل به عصبی بودن، برتری جویی و با خود بودن آزمودنی های گروه آزمایشی شده است. نتیجه گیری: با توجه به این که زندگی دانشگاهی با استرس های متعدد و پیچیده ای عجین شده است، به نظر می رسد توانایی مقابله با این استرس ها به وسیله کسب توانمندی های روان شناختی از طریق مشارکت در فعالیت جذاب و مفرح شنا امکان پذیر خواهد بود. بنابراین پیشنهاد می شود به منظور تأمین و حفظ سلامت روان شناختی و برخورداری از ویژگی های مطلوب شخصیتی از آموزش شنا به عنوان یک راه کار مؤثر استفاده شود.

هدف از اجرای تحقیق حاضر، تعیین اثر جنسیت و نوع رشته ی ورزشی(باز و بسته) بر کاربرد کارکرد های یادگیری مشاهده ای در ورزشکاران نخبه بود. جامعه ی آماری تحقیق حاضر را ورزشکاران رشته های مختلف تیم های ملی ایران تشکیل دادند که از این میان ، 240 ورزشکار با میانگین سنی78/4 ± 79/21، پرسش نامه ی کارکردهای یادگیری مشاهده ایرا برای اندازه گیری کاربرد سه کارکرد مهارتی، راهبردی و اجرایی تکمیل کردند. ضریب پایایی همسانی درونی کل پرسش نامه برای 180 ورزشکارماهربرابربا 852/0 وبرایخرده مقیاس هایمهارتی،راهبردیواجراییبه ترتیببرابربا759/0، 756/0 و 82/0 به دستآمد. نتایجتحلیلعاملیتأییدینشاندادندکهمدل سه عاملی مفروض برای ورزشکاران ماهر مناسب است.نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری نشان داد که ورزشکاران بیشترین استفاده را از کارکرد مهارتی، سپس از کارکرد راهبردی و در نهایت از کارکرد اجرایی داشته اند(01 /0≥P). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان دادند که اثرات اصلی جنسیت و نوع رشته ی ورزشی و اثر متقابل بین این دو عامل معنی دار بود(01 /0≥P). نتایج تعقیبی اثر تعامل معنی دار با استفاده از اجرای آزمون اثرات اصلی ساده نشان داد که ورزشکاران مرد، کارکرد مهارتی را در مهارت های بسته در مقایسه با مهارت های باز(01 /0≥P) و کارکرد راهبردی را در مهارت های باز در مقایسه با مهارت های بسته به طور معنی داری بیشتر استفاده کرده اند(01 /0≥P). در نهایت اینکه تفاوت معنی داری در میزان استفاده از کارکرد اجرایی ورزشکاران زن و مرد٬ هنگامی که در رشته هایی با مهارت های باز و بسته فعالیت می کنند، وجود نداشت( 05/0<P). یافته های تحقیق پیشنهاد می کنند که شناختو کاربرد کارکرد های شناختی و روان شناختی یادگیری مشاهده ای توسط مربیان ورزشی، روان شناسان ورزش و ورزشکاران می تواند فرایند یادگیری را بهبود بخشد.

کمال گرایی به عنوان یکی از ویژگی های شخصیتی است که به منزله تمایل پایدار فرد به وضع معیارهای کامل و دست نیافتنی و تلاش برای تحقق آن ها می باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی پرسش نامه کمال گرایی ورزشی-2 دان و همکاران بود. بدین منظور و برای تأیید روایی سازه پرسش نامه، 420 ورزشکار زن و مرد با سطوح مختلف مهارتی (مبتدی، غیرنخبه و نخبه) در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، سه متخصص روان شناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی پرسش نامه را به فارسی ترجمه کردند. برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی درونی پرسش نامه از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی سؤالات از ضریب همبستگی درون طبقه ای به روش آزمون مجدد با دو هفته فاصله، استفاده شد. نتایج، حاکی از عدم پرازش مطلوب مدل اولیه مقیاس کمال گرایی ورزشی2 و در نتیجه عدم تأیید روایی سازه مدل اندازه گیری اولیه (42 سؤالی) بود اما پس از حذف 3 سؤال، مدل دوم اندازه گیری با 39 سؤال، از شاخص های برازندگی (06/0RMSEA=، 91/0= CFI، 90/0TLI=)، همسانی درونی و پایایی زمانی قابل قبولی برخوردار شد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی تعدیل شده مقیاس کمال گرایی ورزشی-2 می باشد. در نتیجه از نسخه فارسی تعدیل شده مقیاس کمال گرایی ورزشی2 می توان به عنوان ابزاری برای مطالعه و ارزیابی ویژگی های صفات شخصیتی ورزشکاران ایرانی بهره گرفت.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عوامل استرس زای مربیان حرفه ای فوتبال ایران است. جامعه آماری پژوهش را 92 نفر از سرمربیان و مربیان شاغل در لیگ برتر و دسته یک فوتبال ایران تشکیل می داد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری انتخاب شد و در مجموع 72 مربی (79 درصد) در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه محقق ساخته عوامل استرس زای مربیان حرفه ای فوتبال با مطالعه مبانی نظری در فرآیندی اکتشافی تنظیم و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، شش عامل شناسایی شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0 ≤ p استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد به ترتیب عوامل مالی، سازمانی - مدیریتی، انسجام تیمی، اختیار و تصمیم گیری، فوریت زمانی و فنی - رقابتی بیشترین نقش را در ایجاد استرس مربیان دارند. به طور خلاصه، اولویت عامل استرس زای مالی و سازمانی- مدیریتی نشان می دهد که مسائل ساختاری، در مقایسه با مسائل فنی و روان شناختی به توجه بیشتری نیاز دارند.

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط هوش هیجانی و موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته های ورزشی تیمی یازدهمین المپیاد دانشجویان سراسر کشور اجرا شده است. بدین منظور، از میان 1088ورزشکار شرکت کننده در یازدهمین المپیاد دانشجویان سراسر کشور، 200 ورزشکار به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش، از پرسش نامه های موفقیت ورزشی بشارت و هوش هیجانی شرینگ و فرم ثبت مشخصات فردی استفاده شد. پس از تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، نتایج حاکی از ارتباط مثبت و معنادار بین هوش هیجانی و موفقیت ورزشی بود. همچنین بین تمام مؤلفه های هوش هیجانی (خودآگاهی، خودآگاهی اجتماعی، مدیریت خود، مهارت های اجتماعی و خودانگیزی) با موفقیت ورزشی نیز ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج نشان داد که در رتبه بندی مؤلفه های هوش هیجانی، مؤلفه خودآگاهی در اولویت اول قرار دارد. به طورکلی بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش هوش هیجانی در افراد، به ویژه ورزشکاران حائز اهمیت است؛ زیرا بین شخصیت ورزشکاران و موفقیت آن ها پلی ایجاد می کند و برای پیش بینی موفقیت ورزشی ورزشکاران می تواند مفید واقع شود.

هدف از پژوهش حاضر به کارگیری تمرین های تعادلی در جهت کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیمارانی است که حملات پارکینسونی آنها با وجود مصرف دارو کنترل نمی شود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. 20 مرد مبتلا به پارکینسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرینی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای نیز به انجام تمرین های تعادلی پرداختند؛ درحالی که بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی را تجربه نکردند. در ابتدا و انتهای این دوره، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با پرسش نامه افسردگی بک و پرسش نامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون ارزیابی شد. نتایج نشان داد، افسردگی در گروه تجربی به شکل معناداری نسبت به پیش از دوره تمرینی کاهش یافت؛ درحالی که در گروه کنترل، تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین کیفیت زندگی در تمامی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافت درحالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد که ورزش های تعادلی به عنوان یک روش درمانی مفید و مؤثر می تواند در جهت بهبود افسردگی و به دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه وکیفیت زندگی بیماران پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.

هدف مطالعه حاضر بررسی نقش امید در تعامل با جنسیت در خودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دانشگاه محقق اردبیلی است. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان ورزشکار دختر و پسر مشغول به تحصیل در نیمسال اول سال تحصیلی90- 1389 در دانشگاه محقق اردبیلی می­باشد. نمونه­های آماری شامل 120 پسر و 120 دختر با میانگین سنی 35/2 ± 7/23 سال بود که با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. . داده­های پژوهش به صورت میدانی و با استفاده از آزمون امید بزرگسالان اسنایدر و همکاران و پرسش­نامه خودکارآمدی مارک شیرر و جیمز مادوکس جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دو عاملی بررسی و نتایج پژوهش نشان داد: دانشجویان ورزشکار پسر نسبت به دانشجویان ورزشکار دختر، خودکارآمدی بیشتری دارند. بین خودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دارای سطوح مختلف امید، تفاوت وجود دارد و امید، در تعامل با جنسیت بر خودکارآمدی تأثیر دارد.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی سازه های اصلی مرتبط با استعدادیابی روان شناختی در ورزشکاران از طریق تحلیل عوامل بود. این پژوهش از نوع توصیفی و روش پژوهش، پیمایشی ـ اکتشافی است که به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر استعدادیابی روان شناختی از روش تحلیل عاملی اکتشافی با عناصر اصلی و چرخش متعامد از نوع وریماکس استفاده شده است. جامعه آماری شامل 200 ورزشکار در رشته های گروهی و انفرادی عضو تیم های ورزشی شهرستان بهبهان بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. نتایج پژوهش بر پایه روش تحلیل عوامل نشان داد، سازه های مهارت های روانی سرسختی، کمال طلبی، خوش-بینی و انگیزه پیشرفت، در دو عامل کلی روان شناختی دسته بندی شدند. عامل اول؛ مهارت های روانی، امیدواری و خوش بینی و عامل دوم؛ سرسختی و خوش بینی. در مجموع، این دو عامل 9/57 درصد از واریانس استعدادیابی روان شناختی را تبیین می کند.

هوش هیجانی به مثابه یک سازه روان شناختی، نقش مهمی را در حوزه های مختلف روان شناسی، مدیریت و اخیراً ورزش پیدا کرده است. این پژوهش با هدف پیش بینی رضایتمندی ورزشکاران ازطریق سازه هوش هیجانی و مؤلفه های آن به شیوه توصیفی همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی بزرگسال بود که 92 نفر از آنها به پرسش نامه های استاندارد هوش هیجانی در ورزش لان و همکاران، و رضایتمندی رایمر و چلادورای پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد، بین هوش هیجانی و رضایتمندی ورزشکاران همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که دو مولفه خودتنظیمی و ارزیابی عواطف دیگران، پیش بینی کننده 50 درصد از واریانس رضایتمندی ورزشکاران بود. نتیجه گیری می شود که مدیران ورزشی و مربیان با برگزاری دوره های آموزشی، لزوم آشنایی ورزشکاران با هوش هیجانی و کارکردهای آن در ورزش و زندگی فردی را تبیین نمایند.

این پژوهش با هدف رواسازی نسخه فارسی ""سیاهه اعتیاد به تمرین- فرم کوتاه"" طراحی شد. جامعه آماری، ورزشکاران باشگاه های برتر شهر اراک در سال 1392 بود که از بین آن ها 286 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با پرسش نامه مشخصات فردی و ""سیاهه اعتیاد به تمرین"" انجام شد. پس از ترجمه پرسش نامه، روایی محتوایی توسط متخصصان علوم ورزشی تأیید و نسخه نهایی آن تدوین شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی، ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی به استخراج دو عامل منجر شد که 58 درصد واریانس را تبیین کردند. عامل 1 و 2 به ترتیب ""اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین"" و ""پیامدهای روان شناختی تمرین"" نامیده شدند. آزمون مجدد همبستگی 72/0 تا 85/0، آلفای کرونباخ همبستگی 80/0 تا 82/0، پایایی درون طبقه ای همبستگی 85/0 و پایایی دو نیمه کردن همبستگی 78/0 را نشان داد. بنابراین، نسخه فارسی ""سیاهه اعتیاد به تمرین-فرم کوتاه"" ابزاری روا و پایا برای اهداف ورزشی، آموزشی پژوهشی و بالینی است.

هدف از این پژوهش تعیین اثر فعالیت های بدنی بر کیفیت زندگی و امید به زندگی در سالمندان استان مازندران است که با روش توصیفی - زمینه یابی به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری را کلیه سالمندان 60 سال و بیش از 60 سال استان مازندران تشکیل می دادند. از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 400 نفر به­عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. به­منظور جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه فعالیت های بدنی (78/0 = α )، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 (89/0 = α ) و مقیاس امید بزرگ سالان (74/0 = α ) استفاده شد. پرسشنامه های مذکور پس از تعیین روایی و پایایی در میان نمونه پژوهش توزیع شدند. به­منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و همچنین مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) با تأکید بر نرم­افزار لیزرل 2/9 استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد فعالیت بدنی کاری با ضریب مسیر 15/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 13/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است. فعالیت بدنی ورزشی با ضریب مسیر 24/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 30/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است و فعالیت بدنی اوقات فراغت با ضریب مسیر 53/0 بر بعد جسمی کیفیت زندگی و با ضریب مسیر 44/0 بر بعد روحی کیفیت زندگی اثرگذار است. همچنین فعالیت بدنی کاری با ضریب مسیر 27/0-، فعالیت بدنی ورزشی با ضریب مسیر 23/0 و فعالیت بدنی اوقات فراغت نیز با ضریب مسیر 21/0 بر امید به زندگی اثرگذار است.

خشونت ورزشی اکنون جزء جدایی ناپذیر میادین ورزشی شده است. اما میزان آن به تناسب نوع ورزش و پذیرش و مقبولیت عمومی متفاوت است. از این رو، میزان بازتاب آن علاوه بر این که متأثر از چنین وضعیتی است، متأثر از فراوانی خشونت ها نیز هست. روش تحقیق حاضر، تحلیل محتوا و از نوع توصیفی بوده است. برای این منظور سه روزنامة ورزشی خبر ورزشی، ابرار ورزشی و ایران ورزشی که از پرتیراژترین و پرخواننده ترین روزنامه های ورزشی بودند، در دور ة زمانی اوایل فروردین ماه سال 1392 تا اواخر اسفند ماه سال 1392برگزیده و تمام شماری شدند. بر حسب بررسی انجام شده، عمده خشونت های ورزشی در حوزه فوتبال و مربوط به مسابقات لیگ می شود که از یک سو از فراوانی بیشتری برخوردارند و از سوی دیگر دارای اهمیتی غیر قابل انکار هستند. این خشونت ها عمدتاً در زمین بازی (شامل زمین مسابقه و زمین تمرین) بروز پیدا کرده اند و اغلب توسط تماشاچیان و بازیکنان شکل گرفته و سپس در فضای ورزشگاه یا بیرون آن گسترش یافته است. با توجه به این که حدود 93 درصد از خشونت های ثبت شده در مطبوعات مربوط به حوزه فوتبال بوده است، ساختار بیان شده در مورد ابعاد گوناگون خشونت نیز به فوتبال مربوط می شود که در آن امکان همسان سازی و همانندسازی بین تماشاچیان و بازیکنان، امکان تقلید و جانشین سازی و یادگیری اجتماعی و مشاهده ای و زمینه های تخلیه هیجانی پوپولیستی، عقده گشایی های ناشی از سرخوردگی ها و بغض های فروخورده اجتماعی و سیاسی و جبران شکست ها و ناکامی های گوناگون در این ورزش بیشتر است. با یادآوری این نکته که فوتبال نقش عمده ای را در هویت سازی گروهی نیز بازی می کند.

استفاده از پله بجای پله برقی یا آسانسور یک فعالیت جسمانی رایگان و مفید است که اغلب مردم در اغلب اماکن از قبیل پاساژها، محل کار، کتابخانه ها و مانند اینها می توانند آن را انجام دهند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر استفاده از پوستر در ترغیب مردم به استفاده از پله بجای پله برقی در پنج ایستگاه زیرزمینی متروی کوالالامپور مالزی است. روش کار بدین صورت بود که پوسترهایی در نقطه انتخاب بین پله ها و پله برقی درحال بالا رفتن، در مقابل چشم رهگذران نصب شد و افرادی که هریک را انتخاب می کردند شمارش شدند. شمارش در ساعات و روزهای یکسان و در 5 هفته پیاپی و در پنج مرحله سطح پایه، اولین مداخله، اولین پس مداخله، دومین مداخله و دومین پس مداخله انجام گرفت. تعداد کل 48635 انتخاب بین پله و پله برقی در طول تحقیق مورد شمارش قرار گرفت. افزایش معناداری بین سطح پایه و اولین مداخله (از 5/4 به 3/19 درصد) و بین اولین پس مداخله و دومین مداخله (از 6/6 به 8/22 درصد) که پوسترها برای بار اول و دوم نصب شدند مشاهده شد. افزون براین، کاهش چشمگیری بین اولین مداخله و اولین پس مداخله (از 3/19 به 6/6 درصد) و بین دومین مداخله و دومین پس مداخله (از 8/22 به 7/8 درصد) که پوسترها برای بار اول و دوم برداشته شدند مشاهده شد. با این حال، میزان استفاده از پله در دومین پس مداخله بشکل معناداری از سطح پایه فراتر رفت (از 7/8 به 5/4 درصد). نتایج این تحقیق نشان داد بکارگیری پوستر بشکل معناداری میزان استفاده از پله را افزایش می-دهد. براساس این نتایج پیشنهاد می شود دست اندرکاران و متولیان سلامت با استفاده از ابزارهای ساده و کم هزینه ای چون پوسترها و تابلوها، نسبت به تشویق مردم برای انتخاب پله درجهت ارتقای فعالیت بدنی و بهبود سلامت کمک کنند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می باشد. نمونه آماری این پژوهش را 127 نفر از زنان ورزشکار استان سمنان با دامنه سنی 30-16 سال (62 نفر ورزشکار نخبه عضو تیم های ملی و لیگ برتر و 65 نفر ورزشکار غیرنخبه عضو تیم های حاضر در لیگ دسته 2 کشور) تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه در تکمیل پرسش نامه همکاری کردند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های پس رویدادی با طرح علی ـ مقایسه ای و همچنین روش توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری این پژوهش شامل فرم جمع آوری اطلاعات فردی و پرسش نامه های خودپایی اشنایدر و هیجان خواهی آرنت بود. برای تلخیص اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها از آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی توکی، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین متغیر خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران (نخبه و غیرنخبه) تفاوت مثبت معناداری وجود دارد. اگرچه بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه تفاوت معنا داری به دست نیامد ولی در مقابل، بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران غیرنخبه همبستگی معناداری مشاهده شد. بین متغیر خودپایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه نیز تفاوت معنادار بود. بدین معنا که خودپایی ورزشکاران نخبه بیشتر از ورزشکاران غیرنخبه به دست آمد و در انتها بین متغیر هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ارتباط معناداری گزارش شد و میزان هیجان خواهی ورزشکاران نخبه فراتر از ورزشکاران غیرنخبه بود.