درخت حوزه‌های تخصصی

این تحقیق با هدف مقایسه سلامت روانی، کیفیت زندگی و هوش هیجانی معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی استان کرمانشاه با روش تحقیق علی – مقایسه ای و به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق کلیه معلمان استان کرمانشاه (972 معلم تربیت بدنی و 2854 معلم غیرتربیت بدنی) بودند. برای نمونه گیری از روش خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. براساس جدول حجم نمونه گیری مورگان 280 معلم تربیت بدنی و 350 معلم غیرتربیت بدنی به عنوان نمونه انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه سلامت روانی (GHQ) ، پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) و پرسشنامه هوش هیجانی بردبری و گریوز استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و همچنین آمار استنباطی شامل آزمون کالموگروف – اسمیرنوف و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین کیفیت زندگی و ابعاد آن در معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی وجود دارد (05 /0 P<) و تفاوت معنی داری بین سلامت روانی و ابعاد آن در معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی مشاهده شد (05 /0P<). همچنین تفاوت معنی داری بین هوش هیجانی و ابعاد آن در معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی وجود دارد (05 /0P<). در بیشتر متغیرهای تحقیق، میانگین نمره های معلمان تربیت بدنی درمقایسه با غیرتربیت بدنی بیشتر بود. به طور کلی می توان اذعان داشت که درگیری فعال در ورزش و فعالیت های بدنی احتمالاً نقش مهمی در ارتقای عوامل روانی مانند سلامت روانی، هوش هیجانی و کیفیت زندگی دارد.

هدف اصلی این تحقیق، تعیین اختلاف منابع اطلاعاتی مورد استفاده ورزشکاران ماهر و غیرماهر در خودارزیابی عملکرد است. جامعه آماری پژوهش 170 ورزشکار ماهر و غیرماهر شهرستان سنندج بودند که از میان آنان براساس فرمول مورگان و کرجسی 120 نفر به عنوان نمونه آماری به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه خودارزیابی ویمنت (2002) بود که 10 منبع اطلاعاتی را ارزیابی می کند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه را تعدادی از متخصصان و استادان تربیت بدنی تایید کردند. پایایی پرسشنامه نیز از طریق آزمون آلفای کرونباخ 88/0 محاسبه و تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها علاوه بر آمار توصیفی، از آمار استنباطی همچون ANOVA استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که اختلاف معنی داری بین ورزشکاران ماهر و غیرماهر در استفاده از منابع اطلاعات عینی (00/0>P)، استانداردهای شخصی (03/0>P)، ترس شخصی (00/0>P) و امید به آینده (002/0>P) وجود دارد، اما بین ورزشکاران زن و مرد ماهر اختلاف معناداری در استفاده از منابع اطلاعاتی مشاهده نشد (05/0

پژوهش حاضر با هدف مقایسة پنج عامل بزرگ شخصیتی بین مردان و زنان ورزشکار و غیرورزشکار اجرا شد. 200 دانشجوی ورزشکار و غیرورزشکار (100 پسر و 100 دختر) پرسشنامة NEO-FFI (فرم کوتاه تجدیدنظر شدة پرسشنامة پنج عامل بزرگ شخصی) را کامل کردند. به منظور تعیین تفاوت های کلی بین گره های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس دوراهه و برای مقایسه و تعیین دقیق میانگین تفاوت های موجود بین هریک از گروه ها با دیگر گروه های تحقیق، از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها نشان داد در عوامل شخصیتی روان رنجور خوبی، برونگرایی، سازگاری و وظیفه شناسی، بین گروه های تحقیق، تفاوت معناداری وجود دارد اما بین هیچیک از گروه های تحقیق، در عامل شخصیتی انعطاف پذیری، تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین بین جنسیت و ورزشکار بودن در عامل های روان رنجور خوبی و انعطاف پذیری کنش متقابل تفاوت معناداری وجود نداشت و در سه عامل برونگرایی، سازگاری و وظیفه شناسی کنش متقابل اختلاف معناداری مشاهده شد.

مطالعات زیادی اثر تمرینات ورزشی را در دختران افسرده بررسی کردهاند، با وجود این، تأثیر تمرینات مننم در محیطهای مفرح بهویژه بر شاخصهای مرتبط با متابولیس نوراپینفرین در دختران افسرده کاملاً مشخص سولفات ادراری و شناخص MHPG نیست. برای بررسی تأثیر شش هفته راه رفتن تناوبی در آب بر تغییرات 81 سناله بنا درجنه - امتیاز هامیلتون و همچنین ارتباط آنها در دختران افسرده، 42 داننشآمنوز دختنر 81 افسردگی متوسط به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل تقسی شدند. آزمودنیهنای گنروه تمریننی، پروتکل تمرینی پیاده روی تناوبی پیشرونده در آب را به مدت 6 هفته و هفتهای 3 جلسه با شندت 66 تنا 06 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا کردند. شاخص هامیلتون و نمونههای ادراری به مدت 42 ساعت قبل و پس از HPLC-flurometric سولفات ادراری از روش MHPG 6 هفته تمرین جمعآوری شد. برای اندازه گیری و ضنریب همبسنتگی پیرسنون در سنط t اسنتفاده شند. داده هنا بنا اسنتفاده از آزمنونهنای detection سولفات ادراری و حداکثر اکسیژن مصنرفی MHPG تحلیل شد. نتایج حاکی از افزایش معنیدار P 0/05 و کاهش معنیدار نمرات مقیاس هامیلتون در گروه تمرینی به دنبال 6 هفته تمرین در مقایسه با گروه کنترل و حداکثر اکسیژن مصرفی مشاهده شد. MHPG بین ) r=6/ بود. به علاوه، همبستگی مثبت معنیداری ) 61 و نمنرات مقیناس هنامیلتون در MHPG بنین )r= - 6/ همچننین، همبسنتگی معکنوس معننیداری ) 14 پیشگویی افسردگی بهدست آمد. این یافتهها از نقش فعالیت منم بدنی بهویژه در محیطهای مفرح در بهبود سنولفات ادراری منیتنوان از آزمنون MHPG وضعیت افسردگی حمایت میکند. به علاوه، به جای سننشش هامیلتون نیز استفاده کرد

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه تأثیر واسطه ای خودکارامدی ورزشی بر رابطه بین ابعاد کمال گرایی و اضطراب رقابتی در نمونه ای از ورزشکاران ایرانی بود. 233 ورزشکار (145 پسر و 88 دختر) در رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس کمال گرایی رقابتی (CPS) ، پرسشنامه چندبعدی اضطراب رقابتی (MCAQ) و مقیاس خودکارامدی ورزشی (SSES) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد که تلاش برای کامل بودن (کمال گرایی مثبت) با اضطراب شناختی و بدنی ورزشکاران همبستگی منفی و با اعتماد به خود آنها همبستگی مثبت دارد. واکنش منفی به ناکامل بودن (کمال گرایی منفی)، برعکس با اضطراب شناختی و بدنی ورزشکاران همبستگی مثبت و با اعتماد به خود آنها همبستگی منفی داشت. تحلیل این نتایج نشان داد که خودکارامدی ورزشی بر رابطه بین ابعاد مثبت و منفی کمال گرایی با اضطراب رقابتی تأثیر واسطه ای دارد.

هدف از این پژوهش، مقایسه ویژگی های شخصیتی و میزان اضطراب و افسردگی ورزشکاران رشته باستانی با رشته های منتخب بود که 175 نفر از ورزشکاران مرد شهرستان کرمانشاه به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های شخصیتی آیزنک (EPI) و اضطراب و افسردگی اسنایت (HADS) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی نظیر ANOVAو آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی رشته های مختلف ورزشی اختلاف وجود دارد، به نحوی که باستانی کاران، برون گراتر از تکواندوکاران و کبدی کاران (05/0 >، P 35/3F=) و باثبات تر از کبدی کاران (01/0 >، P 26/6F=). همچنین باستانی کاران اضطراب و افسردگی کمتری نسبت به سه گروه دیگر داشتند (01/0 >، P 41/9F=). بنابراین ورزشکاران رشته باستانی از نظر ویژگی های شخصیتی، برون گرا و باثبات تر و از نظر سطح اضطراب و افسردگی پایین تر از دیگر رشته های مذکور بودند.

یکی از اهداف و وظایف مهم نظام آموزشی هر کشور، پرورش نیروی انسانی متخصص و کارآمد مورد نیاز جامعه است. تامین کارآمدتر نیروی متخصص، مستلزم هدفمند کردن محتوای درسی و مجموعه مفاهیمی است که دانشجویان در قالب آموزش های رسمی و غیررسمی طی سنوات تحصیل فرامی گیرند. گزینش محتوای درسی مرتبط با بازار کار، دانش آموختگان را کارآشناتر پرورش خواهد داد. هدف از این پژوهش، بررسی نقش آموزش های رسمی و برنامه های کمک درسی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی مقطع کارشناسی ارشد در راستای تامین مهارت کارآفرینی دانش آموختگان از نظر دانشجویان سال آخر است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان سال آخر رشته تربیت بدنی عمومی در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه های دولتی کشور بودند که تعداد آنها در سال تحصیلی 89 – 1388، 89 نفر بود. باتوجه به محدودیت جامعه آماری تحقیق، کل جامعه آماری به عنوان نمونه آماری مورد آزمون قرار گرفت. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی- پیمایشی بود. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته شامل 6 سؤال پاسخ بسته در مقیاس 5 درجه ای لیکرت برای دانشجویان استفاده شد که روایی آن توسط استادان تربیت بدنی تایید و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 83/0 محاسبه شد. نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان محتوای دروس تخصصی تربیت بدنی را در ارتقای زمینه های نظری، پرورش مهارت کارآفرینی مناسب تشخیص داده اند (63/45%). ولی از پرورش زمینه های عملی آن چندان راضی نبودند و توجه عناصر مختلف برنامه های درسی رشته تربیت بدنی را در تامین مهارت های فنی، شخصی و مدیریتی کارآفرینی ضعیف می دانند (49/41%). همچنین نتایج نشان داد دانشجویان نقش برنامه های فرادرسی را در آشنایی دانش آموختگان با بازار کار و کارآفرینی مؤثر می دانند (73/44) و در این میان به دلیل موانع و مشکلات موجود در دخالت و لزوم پشتیبانی دولت از فعالیت های کارآفرینان، اگر این فعالیت ها به بخش خصوصی واگذار شود، مسیر تحقیق کارآفرینی و خوداشتغالی دانش آموختگان دانشگاهی هموارتر می شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین دیدگاه دانشجویان دانشگاه های حضوری و دانشجویان دانشگاه های نیمه حضوری در مورد نقش کارگاه های آموزشی، پروژه های کارورزی، مشارکت در برگزاری رویدادهای ورزشی، دوره های مربیگری و داوری و نقش دولت در ارتقای روحیه کارآفرینی دانشجویان، تفاوت معنی دار آماری وجود ندارد (در همه موارد 5/0 ?P).

در پژوهش حاضر، رابطه سبک رهبری و برخی از ویژگی های فردی مربیان با انسجام گروهی و موفقیت تیم های شرکت کننده در مسابقات والیبال قهرمانی دختران دانشگاه های آزاد کشور بررسی شده است. از 135 ورزشکار شرکت کننده در مسابقات، 116 نفر (86 درصد) پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و محیط گروهی (GEQ) را تکمیل کردند. به کمک پرسشنامه LSS با 40 سؤال پنج بعد سبک رهبری مربیان و به وسیله پرسشنامه GEQ با 18 سؤال، دو بعد انسجام تیمی اندازه گیری شد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 71/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های پارامتریک در سطح معنی داری 05/0P? استفاده شد. نتایج نشان داد که انسجام گروهی با سبک های رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت، رابطه مثبت و معنی داری دارد و با سبک رهبری آمرانه و دموکراتیک رابطه معنی داری ندارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد که مربیان بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین و کمتر از سبک رهبری آمرانه استفاده می کنند. علاوه بر این، نتایج نشان داد بین انسجام و موفقیت تیمی رابطه معنی داری وجود ندارد و مربیان تیم های موفق بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین استفاده می کنند. همچنین بین سن مربیان و بازیکنان با سبک رهبری مربیان رابطه معنی داری مشاهده نشد. به طور خلاصه تاثیر سبک رهبری و رفتار مربیان بر انسجام گروهی و موفقیت تیمی، اهمیت استفاده مربیان از سبک رهبری مناسب را بیش از پیش نمایان می سازد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت اجتماعی – اقتصادی (SES) افراد شرکت کننده در فعالیت های ورزشی همگانی استان مازندران بوده است. این پژوهش از جمله پژوهش های زمینه یابی است. نمونه آماری این پژوهش شامل 384 نفر از افراد مذکور بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه، وضعیت اجتماعی – اقتصادی با اعتبار 89% = ? می-باشد. برای تجزیه و تحلیل یافته های این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) در سطح 05/0 > P استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که از نظر وضعیت اجتماعی – اقتصادی (SES)، 9/83 درصد در طبق? پایین و متوسط به پایین و متوسط، 9/12 درصد در طبقه متوسط به بالا و تنها 2/3 درصد شرکت کنندگان در طبقه بالا قرار دارند. همچنین مشخص گردید که 7/17 درصد دارای وضعیت اقتصادی خوب، 9/23 درصد متوسط به بالا، 1/51 درصد متوسط، 5/3 درصد متوسط به پایین و 8/3 درصد ضعیف می باشند. نتایج مربوط به سطح تحصیلات نیز نشان داد که 7/17 درصد دارای مدرک تحصیلی زیردیپلم، 5/56 درصد دیپلم و فوق دیپلم و 9/26 درصد لیسانس و بالاتر بودند. علاوه بر این، نتایج پژوهش رابطه معنی داری بین میزان مشارکت در ورزش همگانی با وضعیت اجتماعی – اقتصادی (01/0>P)، سطح تحصیلات (05/0>P)، تراکم خانواده (05/0>P) و وضعیت اقتصادی (01/0>P) افراد شرکت کننده را نشان داد. بنابراین به نظر می رسد که شرکت-کنندگان در فعالیت های ورزش همگانی عمدتاً از طبقات متوسط و متوسط به پایین هستند. لذا برنامه ریزی جهت حذف موانع برای افزایش مشارکت طبقات پایین و جلب نظر افراد طبقات متوسط به بالا و بالا که حضور کمرنگ تری در این عرصه دارند، به منظور ارتقای سطح بهداشت ورزشی آحاد مردم در فعالیت های ورزش همگانی، امری ضروری به نظر می رسد.