تحلیل رفتگی ورزشی

هدف از انجام این پژوهش، تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس تحلیل رفتگی ورزشی در ورزشکاران رشته های مختلف بود. نسخه اصلی این مقیاس، دارای 15 سؤال و سه خرده مقیاس واماندگی هیجانی- جسمانی، حس کاهش اجرا، و کاهش ارزشمندی در ورزش است. این پرسش نامه، پس از ترجمه به زبان فارسی، بین 225 ورزشکار با دامنة سنی 35-15 سال از رشته های مختلف ورزشی توزیع شد. برای برآورد پایایی این مقیاس از روش آلفای کرونباخ، برای برآورد روایی آن از روش تحلیل عاملی اکتشافی، و همچنین برای تأیید مدل از تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. یافته های پژوهش روایی، و پایایی مقیاس را مورد تأیید قرار دادند. به طورکلی، مقیاس تحلیل رفتگی با سه عامل، 58 درصد واریانس کل سؤالات را تبیین کرد. در ارتباط با همسانی درونی سؤالات هر خرده مقیاس، ضریب پایایی واماندگی هیجانی 77/0، حس کاهش اجرا 80/0، و کاهش ارزشمندی در ورزش 82/0 بود. بنابراین، به نظر می رسد پرسش نامة تحلیل رفتگی ورزشی رادک و اسمیت، ابزار مناسبی برای سنجش تحلیل رفتگی ورزشی ورزشکاران در جامعة ایرانی است.

هدف از این تحقیق شناسایی رابطه بین انگیزش ورزشی و تحلیل رفتگی ورزشی در بازیکنان فوتبالحاضر در دوازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی بود. 160 نفر از بازیکنان عضو تیم های فوتبال دانشگاه ها دو ابزار این پژوهش را تکمیل کردند: 1. پرسشنامه انگیزه ورزشی پلتیر و همکاران (SMS-1995) با 24 آیتم و در مقیاس 7 ارزشی لیکرت که شش خرده مقیاس متغیر را ارزیابی می کند؛ 2. پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشی ریدک و اسمیت (ABQ-2001) با 15 سؤال و در مقیاس 5 ارزشی لیکرت، که سه خرده مقیاس متغیر را ارزیابی می کند. برای تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، و آزمون رگرسیون چندگانه در سطح معناداری α≤0.05 با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین مؤلفه های انگیزش درونی و تحلیل رفتگی (15/0- = r، 04/0 = P)، تنظیم یکپارچه و تحلیل رفتگی (16/0- = r، 04/0 = P)، تنظیم همانندسازی شده و تحلیل رفتگی (26/0- = r، 01/0 = P) و تنظیم درون فکنی شده و تحلیل رفتگی (28/0- = r، 01/0 = P) رابطه معکوس و معنادار و بین بی انگیزگی و تحلیل رفتگی ورزشی (60/0= r، 01/0 = P) رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که مجموعه مؤلفه های انگیزش ورزشی، نزدیک به 35 درصد از واریانس متغیر تحلیل رفتگی ورزشی را تبیین می کنند. براساس نتایج این تحقیق و بر طبق نظریه خودمختاری، می توان تبیین کرد که با ارضای نیازهای روان شناختی فرد، انگیزش فرد و بهزیستی روان شناختی او به حداکثر می رسد و احتمال کمتری وجود دارد که فرد دچار تحلیل رفتگی شود.

این پژوهش با هدف پیش بینی تحلیل رفتگی ورزشی براساس اضطراب رقابتی، کمال گرایی ورزشی و تکانش گری در ورزشکاران حرفه ای انجام شد. شرکت کنندگان در پژوهش شامل همه ورزشکاران حرفه ای استان آذربایجان غربی در سال های 1394-1390 بودند که تعداد آنها 266 نفر بود. کل جامعه آماری به عنوان نمونه انتخاب و پرسش نامه های تحلیل رفتگی ورزشی، اضطراب رقابتی، کمال گرایی ورزشی و تکانش گری را تکمیل کردند. نتایج نشان داد بین اضطراب رقابتی، کمال گرایی ورزشی و تکانش گری با تحلیل رفتگی ورزشی ورزشکاران حرفه ای رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. متغیرهای پیش بین به طورمعنا داری  44 درصد از تغییرات تحلیل رفتگی ورزشی ورزشکاران حرفه ای را پیش بینی کردند که در این پیش بینی فقط نقش کمال گرایی ورزشی معنی دار و بیش از سایر متغیرها بود. بنابراین برای کاهش تحلیل رفتگی ورزشی ورزشکاران حرفه ای می توان میزان متغیرهای مذکور به ویژه کمال گرایی ورزشی آنان را از طریق کارگاه های آموزشی کاهش داد.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حمایت سازمانی ادراک شده دانش آموزان بر تحلیل رفتگی ورزشی با توجه به نقش میانجی سرمایه روان شناختی در آن ها بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که به روش معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه هنرستان تربیت بدنی استان البرز بودند که با انجام یک مطالعه مقدماتی تعداد 261 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه های سرمایه روان شناختی، تحلیل رفتگی ورزشی و حمایت سازمانی ادراک شده بودند. روایی ابزار با استفاده ازنظر متخصصان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و در سطح استنباطی انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که حمایت سازمانی ادراک شده هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق سرمایه روان شناختی بر تحلیل رفتگی ورزشی تأثیر منفی را داد. لذا معلمان و مربیان ورزشی و والدین دانش آموزان می توانند به عنوان عاملی مهم در جلوگیری از تحلیل رفتگی ورزشی دانش آموزان عمل کنند.

مقدمه: در طول چند دهه اخیر، علاقه به ارزیابی، پیگیری و بهبود سلامت جسمانی و روانشناختی افراد افزایش چشمگیری یافته، به طوری که بهبود کارکرد بدنی و روانی افراد به عنوان هدفی مهم در دنیا مطرح شده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تحلیل رفتگی مربیان نخبه کشور و ارتباط آن با سلامت روانشناختی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه مربیان مرد حرفه ای لیگ های برتر بسکتبال، هندبال، والیبال، فوتسال و کشتی در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند که براساس آمار فدراسیون های مربوطه شامل ۲۴۷ مربی و سرمربی بودند. همچنین پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه های تحقیق مشخص شد ۲۴۱ نفر به طور کامل به پرسشنامه ها پاسخ داده اند. جهت جمع آوری داده های تحقیق از مقیاس بهزی ستی روانشناختی ری ف (نسخه ۱۸ سؤالی) و پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین میزان تحلیل رفتگی ورزشی با سلامت روانشناختی مربیان ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره رابطه معکوس بین مؤلفه های تحلیل رفتگی ورزشی با سلامت روانشناختی را تأیید نمود. اطلاعات مرتبط با نیکویی برازش مدل نشان داد میزان ضریب همبستگی (۰/۳۶۱) و ضریب تعیین (۰/۱۳۰) بیانگر متناسب بودن مدل ارزیابی شده است. به بیان دیگر میزان رابطه بین متغیرهای پیش بین و ملاک ۳۶/۱ درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به اثرات منفی تحلیل رفتگی ورزشی بر سلامت روانشناختی به مربیان پیشنهاد می شود آسیب های روانشناختی که ناشی از فشار تمرین و مسابقات است را مد نظر قرار داده و به آن ها به عنوان عوامل مرتبط با کاهش سلامت روانشناختی توجه ویژه ای داشته باشند.

به دلیل دوره های شدید رقابت و استرس عملکرد در طول یک فصل، ورزشکاران می توانند نوسانات تحلیل رفتگی را تجربه کننده ممکن است خطرات بیشتری را برای سلامتی آن ها به همراه داشته باشد. اعمال فشار بیش ازحد بر ورزشکاران برای دستیابی به نتایج خوب یا ناتوانی در ایجاد لذت از فعالیت حتی می تواند آن ها را به ترک تمرین ورزشی سوق دهد. این پژوهش ارتباط بین ارضای نیازهای روانی پایه با تحلیل رفتگی ورزشی بازیکنان لیگ برتر کبدی مردان ایران را بررسی کرد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع زمینه یابی است که به شکل میدانی انجام شد. تعداد ۱۲۰ بازیکن کبدی از مجموع ۱۴۴ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامهٔ ارضای نیازهای روانی پایه (72/0 =α) و پرسشنامه تحلیل رفتگی (ABQ) (α =78/0) بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و برای پیش بینی نقش متغیر مستقل بر متغیر وابسته از رگرسیون چند متغیره با تأکید بر نرم افزار spss19 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین عوامل ارضای نیازهای روانی، نیاز به شایستگی و پیوستگی رابطه منفی و معنادار و نیاز به استقلال رابطه مثبت و معناداری با تحلیل رفتگی وجود دارد به طوری که با افزایش نیاز به شایستگی و پیوستگی، تحلیل رفتگی نیز کاهش خواهد یافت، درحالی که با افزایش نیاز به استقلال، تحلیل رفتگی افزایش یافت؛ بنابراین به مربیان پیشنهاد می شود برای جلوگیری از ایجاد تحلیل رفتگی و تأثیرات منفی این عامل بر عملکرد ورزشی بازیکنان، سعی نمایند که نیاز به شایستگی و پیوستگی ورزشکارانشان را با برقراری ارتباطات مناسب و ایجاد فرصت برای ابتکار عمل در آن ها برآورده کنند، و چون استقلال بیش ازحد باعث افت عملکرد بازیکنان می شود، بنابراین سعی شود که بیش ازحد به بازیکنان استقلال ندهند.