هدف این تحقیق بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و نهان بر میزان درک فشار و عملکرد در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی در کشتی گیران بود. جامعه آماری تحقیق کشتی گیران ارومیه بودند که پانزده کشتی گیر داوطلب انتخاب شدند. تحقیق در سه جلسه و در فاصله یک هفته انجام گرفت. در جلسه اول بدون خودگویی و در جلسات دوم و سوم خودگویی نهان و آشکار ارائه شد. همچنین از تست توان هوازی بروس استفاده شد. زمان خستگی به عنوان عملکرد در نظر گرفته شد. شاخص بورگ هر سه دقیقه برای سنجش واماندگی آزمودنی ها تعیین شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که تنها خودگویی نهان بر عملکرد آزمودنی ها تأثیر معناداری دارد (002/0=P). همچنین خودگویی انگیزشی آشکار (001/0=P) به طور معناداری میزان درک فشار را در آزمودنی ها نسبت به خودگویی نهان کاهش داد. تفاوت معناداری بین خودگویی نهان و بدون خودگویی مشاهده نشد (121/0=P). در نهایت، خودگویی انگیزشی آشکار موجب کاهش میزان درک فشار کشتی گیران در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی شد، درحالی که خودگویی انگیزشی پنهان موجب افزایش استقامت آزمودنی ها شد.
