نظریه خودمختاری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین اعتماد به نفس ورزشی و انگیزش در ورزشکاران تنیس روی میز بر پایه نظریه خودمختاری است. در این پژوهش توصیفی همبستگی، 120 ورزشکار تنیس روی میز استان کرمان که دارای حداقل سابقه سه سال فعالیت و کسب مقام در سطح مسابقات شهرستانی بودند، به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در جمع آوری داده ها، از پرسش نامه های انگیزش ورزشی پلی تیر و همکاران و اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین اعتماد به نفس ورزشی و انواع آن (به جز مؤلفه قابلیت انعطاف) با انگیزش کل، انگیزش درونی و بیرونی رابطه مثبت و معنا داری وجود داشته است. همچنین مؤلفه های اعتماد به نفس توانستند 7/45 درصد انگیزش کل را پیش بینی کنند. مطابق با نتایج به دست آمده، باورهای ورزشکاران در قصد و نیت آنها از فعالیت تأثیر می گذارد و باعث تغییر در میزان انگیزش می گردد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطة علّی بین رفتارهای کنترلی مربی، ناکامی از نیازهای روان شناختی و به تبع آن، کاهش ارزشمندی ورزش و میل به ادامة ورزش در ورزشکاران نوجوان بود. پژوهش به روش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی انجام شد. 350 نوجوان ورزشکار شهر تبریز (185 پسر و 165 دختر) با دامنه سنی 18-15 سال به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که رفتارهای کنترلی مربی به طور غیر مستقیم و از طریق ناکامی از نیازهای روان شناختی، پیش بین کننده مثبت کاهش ارزشمندی ورزش می باشد. با این وجود، ارتباط معناداری بین رفتارهای کنترلی مربی و میل به ادامة ورزش وجود ندارد. همچنین، ناکامی از نیازهای روان شناختی پیش بین کننده مثبت کاهش ارزشمندی ورزش و پیش بین کننده منفی میل به ادامة ورزش می باشد. درکل، یافته ها بیانگر نقش مهم رفتارهای کنترلی مربی و متغیرهای روان شناختی در عوامل مرتبط با مشارکت ورزشی ورزشکاران نوجوان می باشد.

نظریه خودمختاری بیان می کند که محیط اجتماعی فرد تعیین کننده اصلی در میزان انگیزش خودمختار برای شرکت در فعالیت ورزشی است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی انگیزه شرکت در ورزش نوجوانان با استفاده از انگیزش دبیران تربیت بدنی، براساس نظریه خودمختاری بود. تعداد 102 دبیر زن تربیت بدنی و 510 دانش آموز دختر دوره متوسطه اول از چهار منطقه آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 94-1393 به روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. پرسش نامه انگیزش مربیان (مک لین و همکاران، 2012) و پرسش نامه انگیزه شرکت در ورزش (گیل و همکاران، 1983) استفاده شدند. یافته ها نشان داد که همبستگی معنادار مثبتی بین انگیزش دبیران و انگیزه شرکت در فعالیت های ورزشی دانش آموزان دختر وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که انگیزش دبیران پیش بینی کننده مستقیم برای انگیزش شرکت در ورزش دانش آموزان است. مؤلفه تنظیم درون فکنی شده و بی انگیزشی بیشترین سهم نسبی را در پیش بینی انگیزه ورزشی دانش آموزان دارند. این یافته ها بر اهمیت توجه به ابعاد اثرگذار انگیزشی معلمان تربیت بدنی بر انگیزه شرکت در ورزش دانش آموزان تأکید می کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط محیط زمینه ای اجتماعی، انگیزش، احساس لذت از فعالیت بدنی و رضایت مندی دانشجویان در کلاس تربیت بدنی، بر اساس نظریه خودمختاری بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی می باشد. تعداد 393 دانشجو (200 مرد، 193 زن) از دانشجویانی که در نیم سال اول 94-95،  درس تربیت بدنی عمومی داشتند، به روش نمونه گیری خوشه ای، انتخاب و پرسش نامه های محیط حامی خودمختاری و کنترل کننده، جهت گیری انگیزشی، احساس لذت از فعالیت بدنی، و رضایت مندی از کلاس تربیت بدنی را تکمیل کردند. نتایج تحلیل همبستگی و تحلیل مسیر، نشان داد محیط حامی خودمختاری در کلاس تربیت بدنی پیش بین کننده جهت گیری انگیزشی خودمختار دانشجویان نیست و تنها ارتباط مستقیمی با احساس لذت و رضایت مندی از کلاس تربیت بدنی دارد. با این وجود، محیط کنترل کننده از طریق نقش واسطه ای شاخص خودمختاری انگیزش، احساس لذت از فعالیت های بدنی، و رضایت مندی از کلاس تربیت بدنی را به طور منفی پیش بینی می کند.

زمینه: نظریه خودمختاری رویکردی در ارتباط با انگیزه های بشریت، رشد روانی و سلامت ذهنی است که بر اهمیت منابع درونی تکاملی برای تحول شخصیت و خودتنظیمی رفتاری تأکید می کند. بنابراین حیطه پژوهش های این نظریه، میل ذاتی شکوفایی نیازهای بنیادی روانی است که پایه و اساس خودانگیختگی و یکپارچگی شخصیت است. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای ارضای نیازهای بنیادی روانی در رابطه بین انواع دلبستگی و میزان رضایت از زندگی است. روش: ۲۵۱ نفر از دانشجویان در این پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سبک های دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور (۱۹۷۸)، پرسشنامه رضایت از نیازهای بنیادی روانی دسی و رایان (۲۰۰۰) و پرسشنامه رضایت از زندگی اِد دینر و همکاران (۱۹۹۳) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ارضای نیاز های بنیادین (نیاز به شایستگی و ارتباط) در پیش بینی رضایت از زندگی توسط دلبستگی ایمن نقش واسطه ای ایفا می کند؛ نتیجه گیری: بنابر این یافته ها می توان گفت دلبستگی ایمن زمانی که با نیازهای بنیادین همراه شود، رضایت از زندگی را پیش بینی می کند. همچنین دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دو سوگرا از طریق ارضا و عدم ارضای نیازهای بنیادین، رضایت از زندگی را پیش بینی می کند.

هدف از این مقاله، توسعه یک مدل مفهومی برای توضیح و پیشبینی دستیابی به قابلیتهای پویا و مزیت رقابتی از طریق توجه به منابع انسانی سازمان است. این توسعه مفهومی با تکیه بر کاربرد "نظریه فازهای عمل" به عنوان چارچوب کلی توضیح این مساله که "چگونه سازمان و کارکنان به یکسری اهداف متعهد شده و به طور موفقیت آمیز آنها را دنبال میکنند، در پیوند با نظریه "خودمختاری" برای توضیح توسعه تعهدات افراد در سطح فردی که بتواند پیش نیاز تعقیب اهداف سازمان در سطح کلان سازمان را توجیه نماید، صورت پذیرفته است. مدل ارائه داده شده در دو سطح سازمانی با توجه به ابعاد ماموریت سازمان، برنامهریزی استراتژیک و قابلیتهای پویا در سطح سازمانی و در سطح فردی با توجه به درونیسازی اهداف فردی و برنامههای اجرایی، توسعه یافته است. انتظار می رود این مدل بتواند به ایجاد دانش در زمینه استراتژیهای رفتاری با توجه به ملاحظات انگیزشی در مدلهای مدیریت استراتژیک در سازمانها کمک نماید.

پژوهش حاضر با هدف رابطه بین آرزوها و رضایت زندگی با تأکید بر مقایسه مدل اسلامی عملکرد آرزوها و نظریه خودمختاری در زمینه آرزوها انجام شد. روش پژوهش بر پایه داده های کتابخانه ای و میدانی استوار بود و نمونه آماری آن شامل 250 دانشجو بوده، که از روش نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در بخش کتابخانه ای منابع دست اول اسلامی و در بخش میدانی پرسشنامه های شاخص آرزو گروزت و همکاران (2005) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) بودند. مرور منابع نشان داد که در منابع روان شناختی دست کم به سه دیدگاه درباره رابطه آرزوها و رضایت زندگی می توان دست یافت؛ وجود رابطه، عدم رابطه، و رابطه دوگانه براساس آرزوهای درونی−بیرونی. نظریه خودمختاری به تأثیر مثبت آرزوهای ذاتی بر رضایتمندی زندگی و در مقابل به تأثیر منفی آرزوهای بیرونی اذعان دارد. براساس مدل اسلامی عملکرد آرزو مشتمل بر دو خرده سیستم رویکردیِ عقل مدار و اجتنابیِ جهل مدار بوده، و به واسطه سه فرایند بسط أمل، قصر أمل و طول أمل به فعالیت می پردازد؛ رابطه آرزوها و رضایت زندگی فرایندی دوگانه دارد؛ در فرایند نخست با میانجی گری سازه عقل، آرزوها نقش افزایشی در رضایت زندگی داشته و در فرایند دوم با میانجی گری سازه جهل، آرزوها نقش کاهشی در رضایت زندگی دارد. نتایج این پژوهش در بخش میدانی، مهر تأییدی بر دیدگاه اسلام در زمینه رابطه آرزوها و رضایت زندگی است.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر چارچوب گذاری درونی و بیرونی هدف و سبک ارتباطی کنترل کننده درونی، کنترل کننده بیرونی و حمایت کننده خود پیروی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه 2 شهر قزوین بود. برای این منظور از یک طرح عاملی 2 × 3 استفاده شد. آزمودنی ها 147 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله یی انتخاب و در شش گروه آزمایشی و یک گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابتدا یادگیری مطالب کتبی بر حسب دست یابی به یک هدف درونی (سلامت) در برابر یک هدف بیرونی (ظاهر جسمی) چارچوب گذاری شد، و سپس به یک شیوه حمایت کننده خود پیروی یا کنترل کننده درونی یا کنترل کننده بیرونی ارایه شدند. در ارتباط با عملکرد تحصیلی، هم یادگیری مفهومی و هم یادگیری طوطی وار مورد سنجش قرار گرفت. نتیجه های به دست آمده از تحلیل واریانس چند متغیری داده ها نشان داد که چارچوب گذاری درونی هدف در مقایسه با چارچوب گذاری بیرونی هدف، پردازش مفهومی مطالب یادگیری را افزایش می دهد. علاوه بر این، دانش آموزانی که برای تعقیب این محتواهای هدف، یک سبک ارتباطی حمایت کننده خود پیروی را تجربه کردند در مقایسه با دانش آموزانی که تحت فشار درونی یا بیرونی قرار گرفتند، یادگیری مفهومی بیشتری نشان دادند. با این وجود، چنین نتیجه هایی برای یادگیری طوطی وار دیده نشد. به نظر می رسد که بافت های کنترل کننده درونی، کنترل کننده بیرونی و محتوای هدف بیرونی به طور برابر با بافت های حمایت کننده خود پیروی و هدف درونی در پیشبرد یادسپاری تحت الفظی مطالب یادگیری موثر باشند.