درخت حوزه‌های تخصصی

مشکلات زیادی در ارتباطات ورزشی در سطح بین الملل برای فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران به وجود می آید که دلایل آن را باید در عدم ارتباط مناسب فدراسیون ها با مقامات آسیایی و جهانی در نظر گرفت. در این پژوهش، بررسی دلایل ضعف اخلاق حرفه ای در ارتباطات فدراسیون فوتبال در سطح بین الملل، در دستور کار قرار گرفته و به این منظور به تجزیه و تحلیل روابط بین المللی فدراسیون فوتبال پرداخته شده است. به طور قطع ضعف های مدیریتی از مهمترین عوامل نداشتن کرسی فدراسیون فوتبال در سطح بین الملل و به ویژه کنفدراسیون آسیایی فوتبال میباشد. در این پژوهش که به صورت دلفی فازی انجام شد، نظر مسئولان و خبرگان فدراسیون فوتبال در زمینه راهکارهای کسب کرسی تحلیل گردید. در مجموع مشخص شد ارتباطات با اشخاص مطرح در فوتبال بین الملل، روابط مناسب با کنفدراسیون آسیایی و گرفتن میزبانی ملی و باشگاهی، راهکارهای مناسبی برای کسب و حفظ کرسی قدرتمند در کنفدراسیون فوتبال آسیایی میباشد.. . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . .. . . . . . .. . . . . . . . . . .. . .

مقدمه و هدف: بافت چربی از مهمترین منابع سنتز و ترشح آدیپوکاین ها است. تغییر در محتوای این بافت می تواند تعادل را بهم زده و بدن را به سوی شرایط نامطلوب سوق دهد. هدف این مطالعه بررسی اثر تمرینات مقاومتی کل بدن بر سطوح سرمی فورین، آدیپولین و پروتئین واکنش پذیر C در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 30 مرد سالمند دارای اضافه وزن شرکت و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (15 نفره) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه (به ترتیب 10 ، 40 و 10دقیقه گرم کردن، تمرین و سردکردن) تمرینات مقاومتی را انجام دادند. نمونه های خونگیری 48 ساعت قبل و بعد از دوره مداخل ه، برای سنجش سطوح سرمی فورین، آدیپولین و پروتئین واکنشگر C جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از آزمون کوواریانس و t زوجی در سطح معنی داری 0.05 تحلیل شدند.یافته ها: تمرینات TRX، باعث افزایش معنی دار در سطح سرمی فورین، آدیپولین و کاهش معنی دار در سطح سرمی پروتئین واکنشگر C در پس آزمون گروه تجربی نسبت به پیش آزمون شد (0.05>P). نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که میزان شاخص فورین و آدیپولین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش و شاخص CRP کاهش معنی دار یافت (0.05>P).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد این نوع تمرینات بتواند در جهت کاهش بیماری های قلبی - عروقی و دیابت در افراد سالمند مفید باشد. همچنین با توجه به ارتباط این شاخص ها با اختلالات پیش دیابت و دیابت، می توانند به عنوان عوامل خطر یا نشانگر زیستی یاد کرد.

  مقدمه: امروزه بحث تأثیر مهارت های روانی در اجرای مهارت های ورزشی اهمیت زیادی پیدا کرده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی و مقایسه آمادگی روانی شمشیربازان مرد تیم ملی ایران با شمشیربازان مرد نخبه جهان بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر تجربی است. شمشیربازان تیم های ملی ایران و کشورهای مجارستان، آمریکا، روسیه، فرانسه و اوکراین جامعه آماری تحقیق را تشکیل دادند. نمونه های تحقیق 58 تن از شمشیربازان کشورهای منتخب بودند. به منظور سنجش مهارت های ذهنی شمشیربازان، از نسخه اصلی پرسشنامه اومست-۳ و به منظور مقایسه مهارت های ذهنی ورزشکاران کشورهای مختلف آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی شمشیربازان مرد نخبه در مهارت های روانی پایه شامل اعتمادبه نفس، هدف گزینی و تعهد بیشترین نمرات را کسب کردند و کمترین نمرات به دست آمده مربوط به مهارت های بازیافت تمرکز، تمرکز و واکنش به استرس بود. همچنین بیشترین و کمترین امتیاز مهارت های روانی در این پژوهش به ترتیب مربوط به مهارت های روانی اعتمادبه نفس و بازیافت تمرکز بود. ورزشکاران روسی بیشترین امتیاز را در تمامی مهارت های روانی کسب کردند و شمشیربازان ایرانی کمترین امتیاز را در مهارت روانی واکنش به استرس به دست آوردند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق شمشیربازان در دو گروه مهارت روانی شناختی و روان تنی نسبت به مهارت های پایه تبحر کمتری دارند. شمشیربازان قدرت کمتری نسبت به مهارت روانی تمرکز، بازیافت تمرکز و واکنش به استرس داشتند. شمشیربازان ایرانی و غیرایرانی در مهارت های روانی، واکنش به استرس و بازیابی تمرکز ضعف بیشتری داشتند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه مهارت های حرکتی در چهار گروه کودکان کم توان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد. روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 ساله مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خرده آزمون های عملکرد حرکتی درشت و ظریف از فرم کوتاه شده ابزار اندازه گیری تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی-نسخه دوم جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در خرده آزمون های سرعت حرکت و چابکی، تعادل، قدرت، زمان واکنش، چالاکی اندام فوقانی و نمره کل تبحر حرکتی، عملکرد کودکان دارای اوتیسم و نشانگان داون، ضعیف تر از دو گروه دیگر بود (0/001=P). در خرده آزمون های تعادل و قدرت تفاوت معناداری بین دو گروه کودکان عادی و کم توان ذهنی وجود نداشت. همچنین، در خرده آزمون های هماهنگی دوسویه و کنترل بینایی-حرکتی، کودکان اوتیسم عملکرد ضعیف تری نسبت به هر سه گروه دیگر داشتند (0/001=P) و بین سه گروه دیگر تفاوت معنا داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به مهارت های حرکتی ضعیف کودکان اوتیسم و نشانگان داون و تأثیر مهارت های حرکتی با مهارت های اجتماعی، تحصیلی و یادگیری به نظر می رسد گنجاندن آموزش و تمرینات مهارت های حرکتی در کودکان با نیازهای ویژه در سنین پایین تر در روتین برنامه های آموزشی در مدارس و مراکز کاردرمانی ضروری است.

حفظ کنترل پاسچر عمودی بدن یک تکلیف پیچیده است که نیازمند یکپارچگی اطلاعات بینایی، دهلیزی و دروندادهای حسی-پیکری تمام بدن برای ارزیابی موقعیت بدن در فضا و تولید نیرو برای کنترل پاسچر می باشد. کنترل پاسچر نقش مهمی در انجام فعالیت های روزمره و استقلال حرکتی افراد دارد، از این رو شناسایی عوامل اثر گذار بر آن از اهمیت بالایی برخوردار است. از جمله این عوامل می توان به تمرینات تعادلی اشاره کرد که می توانند باعث بهبودی کنترل پاسچر شوند. از آنجایی که کودکان مبتلا به اختلال اتیسم بدلیل اختلال تأخیر رشدی و یا مشکلاتی در ساختار اعصاب مرکزی و همچنین ویژگی های بالینی دارای اختلال بیشتری در فرمان های اصلاحی هستند در نتیجه نوسان وضعیتی بیشتری نسبت به کودکان سالم دارند و به سختی قادر به حفظ تعادل ایستا هستند و ناپایداری وضعیتی بیشتری در مقایسه با گروه کودکان سالم دارند. مطالعات نشان داده که تمرینات تعادلی باعث بهبود کنترل پاسچر کودکان اتیسم می شود و به نظر می رسد تاثیر تمرینات تعادلی از طریق بهبود شرایط مرکز فشار (محور قدامی-خلفی، محور مرکزی-جانبی و سرعت) اعمال می شود. مطالعه حاضر به بررسی و ارائه ی خلاصه ای از مطالعات انجام شده در زمینه اثرات تمرین تعادلی بر کنترل پاسچر این کودکان و بررسی نقش اطلاعات حسی-پیکری در بهبود وضعیت تعادلی طیف اتیسم می پردازد.

هدف از تحقیق حاضر ارائه مدل پارادایمی توسعه مشارکت ورزشی کودکان و نقش آن در کنترل ورزن کودکان است. روش تحقیق کیفی به شیوه داده بنیاد بوده که جامعه آماری، اساتید جامعه شناسی و مدیریت ورزشی و خبرگان این حوزه بودند و روش نمونه گیری از نوع هدفمند و گلوله برفی انجام شد. جهت جمع آماری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده گردید، که مصاحبه ها با رسیدن به اشباع نظری خاتمه یافت و 11 مصاحبه انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات مصاحبه، با استفاده از نرم افزار Maxqda ورژن 2020 کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. نتایج تحقیق نشان می دهد، اطلاع رسانی و افزایش دانش ورزشی خانواده ها به استقبال آنها از ورزش و فعالیت بدنی تاثیر دارد. همچنین تبلیغات، رسانه، شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جامعه در برنامه محوری خانواده ها برای ورزش کودکانشان نقش دارد. نتیجه گیری می شود که با توسعه ی مشارکت ورزشی کودکان می توان از چاقی دوران کودکی و بیماری های ناشی از اضافه وزن در بزرگسالی جلوگیری کرد و کودکانی با جسم و روان سالم داشت.

زمینه و هدف : با توجه به نقش روی در فعال سازی آنزیم های ضد اکسایشی، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین استقامتی شدید و مصرف مکمل روی بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت ضد اکسایشی  تام عضله اسکلتی موش های صحرایی نر ویستار بود. روش تحقیق : در این پژوهش، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 8 سر موش) شامل گروه کنترل، تمرین، مکمل روی، و تمرین + مکمل قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته اجرای تمرین استقامتی بر روی نوارگردان (پنج جلسه در هفته) بود. در گروه های مکمل روی و روی+تمرین میزان 227 میلی گرم سولفات روی در هر 100 میلی لیتر آب در دوره هشت هفته ای مصرف شد. آب و غذای مصرفی به صورت آزادانه در اختیار نمونه ها قرار گرفت و 48 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی و پس از هشت ساعت ناشتایی، همه موش ها تشریح شدند و عضله دوقلوی موش ها جدا گردید. با استفاده از روش اسپکتروفتومتری میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت ضد اکسایشی تام عضله دوقلو سنجش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0≥p استفاده شد. یافته ها : هشت هفته تمرین استقامتی شدید همراه با مصرف مکمل روی، سبب افزایش معنی دار میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز عضله دوقلو نسبت به اجرای تمرین استقامتی شدید به تنهایی شد (0/001=p). علاوه بر این، اجرای تمرین استقامتی شدید سبب کاهش معنی دار میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز عضله دوقلو  نسبت به گروه کنترل (0/03=p) شد. همچنین، تمرین استقامتی شدید همراه با مصرف مکمل روی موجب افزایش ظرفیت ضد اکسایشی تام عضله دوقلو نسبت به مصرف مکمل (0/008=p) و اجرای تمرین (0/001=p) شد. نتیجه گیری : با توجه به تاثیر مکمل روی همراه با تمرین استقامتی شدید بر افزایش سطح آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت ضد اکسایشی تام، احتمالاً مکمل روی مانع از کاهش آنزیم ضد اکسایشی و عوارض ناشی از تمرینات استقامتی شدید خواهد شد.

اصطلاح محصورشدگی شغلی را برای ایجاد یک رویکرد جامع از ارتباط کارفرما-کارمند ارائه دادند و از این طریق میزان محصورشدگی روان شناختی و اجتماعی کارکنان با سازمان ذیربط و محیطی که سازمان در آن فعالیت می کند را تشریح ساختند. هدف: هدف کلی پژوهش حاضر مطالعه و آزمون محصورشدگی شغلی در بافت ورزش بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه معلمان زن و مرد تربیت بدنی شهر تهران در سال تحصیلی 97-98 تشکیل دادند که تعداد آنها 2152 نفر بود. حداقل حجم نمونه براساس فرمول کوکران 326 نفر بود که به دلیل انجام مدلسازی معادلات ساختاری در این تحقیق نمونه آماری 400 نفر در نظر گرفته شد. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای از مناطق 19 گانه آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب شد. از پرسشنامه های محصورشدگی شغلی کارسلی و همکاران (2007)، قصد جا به جایی شغل سینگ و همکاران (1996)، اعتماد مدیر لی و همکاران (2013) و عدالت توزیعی نیهوف و همکاران (1993) استفاده شد. اعتماد مدیر بر قصد جا به جایی شغلی در بافت ورزش تاثیر معنادار ندارد. عدالت توزیعی بر قصد جا به جایی شغلی در بافت ورزش در سطح 01/0 تاثیر منفی معنادار دارد. محصور شدگی شغلی در تاثیر اعتماد مدیر بر قصد جا به جایی شغلی در بافت ورزش نقش تعدیل گر ندارد. محصور شدگی شغلی در تاثیر عدالت توزیعی بر قصد جا به جایی شغلی در بافت ورزش نقش تعدیل گر معنادار دارد.

مقدمه: اختلال شنوایی، از انواع اختلالات حسی کودکان است که زمینه های جانبی زندگی روزمره کودکان و همچنین والدین را با مشکل روبه رو کرده است. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر تمرینات حسی-حرکتی بر مهارت حرکتی ظریف و بهزیستی روان شناختی کودکان دارای اختلال شنوایی انجام گرفته است. روش پژوهش: روش پژوهش کاربردی و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. جامعه آماری شامل کودکان دارای اختلال شنوایی مرکز آموزشی ابتدایی استثنایی در شهر اردبیل است که برای شرکت در این آزمون آستانه شنوایی هریک از آنها با استفاده از دستگاه شنوایی سنجی آزمون شد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 20 نمونه در دو گروه کنترل (10نفر) و آزمایش (10نفر)، انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل مقیاس مهارت های حرکتی ظریف (PDMS)، و پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (SDQ) بود. پیش از مداخله هیچ آموزشی به گروه ها داده نشد. گروه آزمایش به مدت هشت هفته و هر هفته شش روز و هر جلسه ۴۵ دقیقه تمرینات حسی-حرکتی را به صورت گروهی و با تقلید از حرکات مربی و تلاش برای هماهنگ شدن با گروه به صورت همزمان انجام دادند. گروه کنترل در فعالیت های روزمره شرکت کردند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته ها: تمرینات یکپارچه حسی- حرکتی بر بهبود مهارت های حرکتی ظریف و بهزیستی کودکان تأثیر معناداری داشت و موجب ارتقای سطح هر دو عامل گشت.  نتیجه گیری: شرکت در تمرینات حسی- حرکتی می تواند کمک شایانی در کاهش مشکلات حرکتی و روان شناختی کودکان کم شنوا داشته باشد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تحلیل پراکندگی و ارزیابی میزان دسترسی به کاربری های ورزشی بر پایه داده های شهر تهران انجام گرفت. روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر میزان نظارت بر متغیرها و تحلیل داده ها، توصیفی-تحلیلی بود. روش پژوهش: برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار ARC GIS استفاده شد. ارزیابی توزیع و پراکنش فضاهای ورزشی به دو شکل روش تحلیل شبکه بر پایه دسترسی به فضاهای ورزشی و روش آنالیز آمار فضایی کانونی بر پایه وسعت فضاهای ورزشی انجام پذیرفت که اطلاعات مورد نیاز آن از شبکه راه های شهر تهران به منظور مدلسازی و طراحی شبکه دسترسی شهر تهران نقشه فضاهای ورزشی شهر تهران به عنوان مرکز خدمات بر روی شبکه دسترسی شهر تهران، نقشه کاربری اراضی شهری مناطق ۲۲ گانه کلانشهر تهران به ویژه کاربری مسکونی و سایر دادهای جغرافیای مربوط به مرز مناطق شهر تهران استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که منطقه 1۰با ۸۶ درصد بالاترین محدوده خدمات دهی فضای ورزشی و بعد از آن مناطق ۶، ۱۴، ۸ و ۳ به ترتیب با ۸۴، ۸۰، ۷۹، و ۷۷ درصد در رده های بعدی قرار می گیرند. مناطق 21 و 22 با وجود سرانه بالای فضای ورزشی، دارای کمترین محدوده خدمات دهی فضای ورزشی اند و مناطق ۱۸، ۵ و ۴ به ترتیب با ۳۵، ۴۳ و ۵۷ درصد دارای کمترین سرویس دهی هستند. در منطقه ۲۱ تنها ۴۳ درصد از سطح کاربری مسکونی در محدوده خدمات دهی فضاهای ورزشی واقع شده و بعد از آن مناطق 2۲ و ۵ کمترین مطلوبیت را دارا هستند. منطقه ۸ با ۹۶ درصد و منطقه 1۰ با ۹۹ درصد بالاترین نسبت سطح کاربری مسکونی در محدوده خدمات فضاهای ورزشی را دارند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، داشتن سرانه ورزشی بالا لزوماً مستلزم استفاده بیشتر و دسترسی بیشتر نیست و در حقیقت، امکانات اصلی ورزشی شهر تهران در مناطقی واقع شده اند که میزان دسترسی به آنها نسبتاً کم است.    

سرب (Pb) فلز سمی است که باعث ایجاد اختلالات بالینی در سیستم عصبی می شود. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر تمرین تناوبی و مکمل غذایی کورکومین بر عملکرد شناختی، حرکتی و شاخص های اکسیداسیون ناشی از نیترات سرب انجام شد. بدین منطور، تعداد سی سر موش نر از نژاد بالب سی (5±25 گرم) به صورت تصادفی به پنج گروه کنترل منفی (سالم)، کنترل مثبت (نیترات سرب)، مکمل کورکومین، تمرین تناوبی و گروه تمرین تناوبی به همراه کورکومین، تقسیم شدند؛ پروتکل تمرین تناوبی با شدت بالا (پنج جلسه در هفته) به مدت شش هفته انجام شد. پس از آخرین جلسه تمرینی عملکرد شناختی و حرکتی حیوانات با آزمون رفتاری Y ماز و 24 ساعت بعد شاخص های اکسیداسیون ( SOD، CAT، MDA) و سطح سرب در بافت مغز ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار GraPhPad Prism انجام شد. یافته ها نشان داد که پس از قرارگیری در معرض سرب، فعالیت حرکتی در گروه کنترل مثبت (نیترات سرب) نسبت به گروه کنترل منفی (سالم) (01/0P=) و گروه کورکومین (01/0P=) کاهش داشت، عملکرد شناختی در تمام گروه های تجربی در مقایسه با گروه نیترات سرب افزایش داشت. مصرف کورکومین به همراه تمرین تناوبی باعث کاهش سطح سرب در مقایسه با گروه کنترل مثبت شد (03/0P=). مصرف کورکومین به همراه تمرین تناوبی، میزان CAT وSOD مغز را افزایش داد. میزان MDA در مغز به طور قابل توجهی در گروه-تمرین تناوبی به همراه کورکومین کاهش یافته بود (03/0P=). به طور کلی ترکیب کورکومین و تمرین تناوبی سمیّت عصبی ناشی از سرب را از طریق مهار استرس اکسیداتیو کاهش می دهد.

زمینه و هدف : مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که مغز و نخاع را درگیر می کند و باعث ایجاد اختلال در هدایت جریانات عصبی و الکتریکی می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر بیان ژن نوروگلین-1، شاخص تعادل و ترکیب بدنی در بیماران مبتلا به MS بود. روش تحقیق : به این منظور، 30 زن از بین زنان مبتلا به MS با میانگین سنی 79/4±47/7 سال، و وزن 5/5±69/70 کیلوگرم ساکن شهر مشهد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم گردیدند. گروه تجربی تمرینات ترکیبی شامل تمرینات مقاومتی با شدت 65 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه و تمرینات هوازی با شدت60 تا70 درصد حداکثر ضربان قلب را به مدت هشت هفته، سه روز در هفته و به مدت 45 دقیقه در هر جلسه انجام دادند؛ اما گروه کنترل در طول این دوره، در هیچ گونه برنامه ورزشی شرکت نداشتند. نمونه خون از ورید بازویی قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، به صورت ناشتا گرفته شد. بیان ژن نوروگلین-1 با استفاده از روش Real Time PCR تعیین گردید. شاخص تعادل به وسیله آزمون های BDI و TUG و ترکیب بدن با استفاده از دستگاه بادی آنالایزر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 0/05≥p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : تمرینات ترکیبی باعث افزایش معنی دار بیان ژن نوروگلین-1 (0/001=p)، تعادل ایستا (0/001=p)، تعادل پویا (0/001=p)، توده بدون چربی (0/001=p) و کاهش معنی دار توده چربی (001/0=p) افراد MS گردید. نتیجه گیری : بر اساس یافته های تحقیق حاضر، تمرینات ترکیبی با افزایش عوامل تأثیرگذار در بیماری MS، می تواند باعث بهبود این شرایط شود. 

هدف: سکته مغزی نوعی اختلال نورولوژیک و دومین عامل مرگ و میر در جهان است. اخیرا مطالعه درباره درمان نوروپروتکتیو سکته به یک بحث داغ در جهان تبدیل شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر نوروپروتکتیو ترکیب تمرین هوازی و آدنوزین بر بیان ژن گیرنده A2a و عوارض ناشی از سکته مغزی در هیپوکامپ موش نر صحرایی انجام شد. مواد و روش ها: 50 سر موش نر بالغ نژاد ویستار (سن 10-8 هفته، وزن270-240 گرم) به صورت تصادفی در ۵ گروه (شم، کنترل+ایسکمی، ایسکمی+تمرین، ایسکمی+آدنوزین و ایسکمی+آدنوزین+تمرین) تقسیم شدند. پس از القای ایسکمی، موش های گروه های تمرین، 5 روز در هفته و بمدت 8 هفته روی تردمیل دویدند. آدنوزین بصورت همزمان روزانه به گروه های تحت درمان آدنوزین تزریق شد. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، موش ها کشته و بافت هیپوکامپ جهت بررسی مرگ سلولی و بیان ژن A2a به روش RT_PCR برداشته شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: تعداد سلول های مرده در گروه ایسکمی نسبت به شم افزایش و در گروه ایسکمی+تمرین+آدنوزین و ایسکمی+تمرین نسبت به ایسکمی کاهش یافته بود. بیان ژن A2a در گروه های ایسکمی+آدنوزین+تمرین، ایسکمی+تمرین و ایسکمی+آدنوزین به ترتیب بیشترین افزایش را داشت به گونه ای که در مقایسه با گروه شم (P<0/001) و کنترل+ایسکمی(P<0/001) معنادار بود. نتیجه گیری: تمرین هوازی و آدنوزین بصورت مستقل و تعاملی به صورت یک ترکیب نوروپروتکتیو می تواند با افزایش بیان ژن گیرنده A2a و تحریک سیگنالینگ و مکانیسم های مرتبط با کاهش مرگ سلولی، اثر درمانی و محافظتی را بر عوارض ناشی از سکته داشته باشد.

سازمان های ورزشی در جهت دست یابی به اهداف خود نیاز به بهره گرفتن از ظرفیت های بخش خصوصی دارند. هدف از پژوهش حاضر شناسایی شاخص های راهبردی موثر بر جلب مشارکت بخش خصوصی در توسعه ورزش همگانی کشور بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از منظر شیوه جمع آوری داده ها از نوع کیفی و از لحاظ روش تحلیل در زمره پژوهش های توصیفی-اکتشافی می باشد که به روش میدانی اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه خبرگان علمی و اجرایی ورزش همگانی کشور بود که نمونه گیری به صورت هدفمند انتخاب شد، که با 27 نفر مصاحبه انجام و به اشباع نظری منجر شد. جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه عمیق و اکتشافی با خبرگان صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل تماتیک مصاحبه انجام شد. یافته ها نشان داد که شاخص های راهبردی موثر بر جلب مشارکت بخش خصوصی در توسعه ورزش همگانی کشور از دیدگاه خبرگان عبارتند از راهبردهای اداری و رویه ای، راهبردهای حقوقی و قانونی، راهبردهای اطلاعاتی و دانشی، راهبردهای عملیاتی و اجرایی، راهبردهای مالی، راهبردهای حمایتی و پشتیبانی، راهبردهای مدیریتی و برنامه ریزی، راهبردهای نظارتی و کنترلی، راهبردهای اقتصادی و راهبردهای سازماندهی و هماهنگی. یافته های پژوهش حاضر می تواند مسئولین ورزش کشور را در جهت جلب مشارکت بخش خصوصی در توسعه ورزش همگانی یاری کند، امید است که مورد توجه و استفاده مسئولین امر قرار گیرد.

امروزه، امیدواری به مثابه بنیادی ترین انگاره جوانان در عرصه پیشرفت اجتماعی محسوب می شود. از طرفی اشکال سه گانه سرمایه می تواند مهترین عامل در تقویت امید به آینده جوانان مورد توجه قرار گیرد. در پژوهش حاضر امید به آینده در ارتباط با عوامل سرمایه ای شامل سرمایه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی – تحلیلی و پیمایشی است. جامعه آماری جوانان 15 تا 29 ساله استان آذربایجان شرقی هستند که 613 نفر از آنها با فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در سال 1398 انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه استاندارد امید به آینده اسنایدر و برای تحلیل داده ها از SPSS و LISREL استفاده شده است. یافته های توصیفی پژوهش نشان می دهد که، میانگین درصدی امید به آینده جوانان مورد مطالعه 23/62 درصد می باشد که نشان می دهد امید به آینده از وضعیت متوسط به بالایی در میان جوانان برخوردار است. یافته های حاصل از آزمون فرضیه ها نیز نشان می دهد که وضعیت تاهل و سن رابطه ای با امید به آینده جوانان نداشته ولی میانگین امید به آینده به تفکیک شهرستان محل سکونت و وضعیت اشتغال تفاوت معنی داری داشته است. همچنین امید به آینده با سرمایه اجتماعی و فرهنگی رابطه مثبت و معنی داری داشته ولی با سرمایه اقتصادی رابطه معنی داری ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که اشکال سه گانه سرمایه (اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی) حدود 26 درصد واریانس امید به آینده را تبیین می کنند.