انتظام اجتماعی

زمینه و هدف: امروزه «دانش»، از منابع سازمانی بسیار مهم محسوب می شود که با خلق شایسته آن، سازمان ها می توانند اطلاعات جدید و مفیدی را یافته و به شیوه های اثربخش تر رسیده و بهره ورتر شوند؛ ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف شناسایی شاخص های دانش آفرینی فراجا در مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم انجام شد.روش: پژوهش حاضر از لحاظ روش، آمیخته (کیفی و کمّی) و از نظر هدف، توسعه ای کاربردی است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه دانش آفرینی و مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم بود. جامعه آماری بخش کیفی خبرگان شامل اعضای هیئت علمی، مدیران و کارشناسان مجرب حوزه پیشگیری انتظامی بود. حجم نمونه تا اشباع نظری، شامل 17 تن بود که در شناسایی عوامل از طریق مصاحبه و تأیید عوامل از طریق فن دلفی، مشارکت داشتند و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری بخش کمّی شامل اعضای هیئت علمی، اساتید، کارشناسان، فرماندهان، رؤسا و مدیران صفی و ستادی مرکز بود که بر اساس جدول مورگان، نمونه 186 نفری به صورت تصادفی طبقه ای، متناسب با حجم طبقات انتخاب شدند. برای اعتبارسنجی مدل نیز از نرم افزارهای SPSS ویراست 26 و SMART PLS ویراست 3/3 استفاده گردید.یافته ها: همه 56 شاخص اولیه متغیر دانش آفرینی مورد تأیید خبرگان قرار گرفتند (05/0>p-مقدار). برای رتبه بندی شاخص های متغیر دانش آفرینی از آزمون فریدمن استفاده شد که طبق نتایج، شاخص «اهمیت گذاردن به عقاید فردی» بالاترین رتبه و شاخص های «ثبت اسنادومدارک و شیوه های انجام کار»، «استفاده از منابع علمی، شبیه سازی رایانه ای و پیش بینی برای تدوین راهبردها» و «ایجاد محیط کاری که به همکاران فرصت یادگیری دانش و مهارت های لازم را بدهد» به ترتیب، رده های دوم تا چهارم اهمیت را به خود اختصاص دادند.نتیجه گیری: با بهبود شاخص های عوامل «تواناساز، تسهیل کننده و خلق دانش» پیشگیری انتظامی نیز بهبود پیدا خواهد کرد. ضمناً این شاخص ها علاوه بر تأثیر مستقیم، به طور غیرمستقیم نیز بر مدیریت پیشگیری انتظامی از جرم تأثیر می گذارند.

زمینه و هدف: قاچاق تهدیدی علیه نظم و امنیّت هر کشوری است و مبارزه با آن نیازمند سازمانی توانمند است که بتواند اجرای خط مشی را به منصه اجرا بگذارد. پژوهش حاضر با درک اهمیت نیاز به ابزارهایی برای اجرای خط مشی، به دنبال ظرفیت سازی سازمانی در اجرای خط مشی مبارزه با قاچاق کالا و ارز بود. روش: پژوهش حاضر دارای رویکرد کیفی، در قالب پارادایم تفسیری است که برای تحلیل داده ها از راهبرد تحلیل مضمون استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه های نیمه ساختاریافته از هفده نفر از بازیگران اجرای خط مشی بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای اعتبارسنجی یافته های پژوهش از دو راهبرد بازبینی خارجی و تکثرگرایی استفاده شد. یافته ها: پنج مضمون اصلی و هجده مضمون سازمان دهنده شامل توسعه استراتژی (هدایت و رهبری پایدار، منابع مالی، تدوین و پشتیبانی از برنامه های اجرا، استقلال سازمانی)؛ زیرساخت های سازمانی (نیروی انسانی، جذب و گزینش کارکنان، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد، نظام ارتباطی، مهارت فنی)؛ فرهنگ و جو سازمانی (پذیرش تغییر، چشم انداز مشترک، یادگیری سازمانی)؛ تعامل و مشارکت سازمانی (ساختار حمایت از مشارکت، مشارکت در برنامه ریزی و اجرای خط مشی، همکاری فعال در اجرا)؛ انگیزه اجرا (سازگاری و واکنش مناسب، تشویق بازیگران اجرا) بر ارتقای ظرفیت سازمانی در اجرای خط مشی مبارزه با قاچاق کالا و ارز مؤثر است. نتیجه گیری: دستیابی به اهداف خط مشی مبارزه با قاچاق کالا و ارز نیازمند سازمانی است که از ظرفیت مطلوبی برای اجرا برخوردار باشد. بر این اساس، عوامل شناسایی شده نه تنها منجر به ظرفیت سازی در ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز می شود، بلکه اجرای خط مشی را تسهیل می کند.

زمینه و هدف: گردشگری با رعایت اصول و مبانی مورد انتظار آن یکی از شاخص های توسعه اجتماعی و اقتصادی است. هدف این پژوهش، مطالعه جامعه شناختی و اولویت بندی شاخص های امنیّت اجتماعی در مناطق گردشگری شهر کرمانشاه است. روش شناسی: این مطالعه با رویکرد کمّی، روش توصیفی پیمایشی، ابزار پرسش نامه انجام و جامعه آماری 7681 گردشگر در سال 1401 شهر کرمانشاه که 360 نفر آنها با روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از همبستگی، تحلیل واریانس و رگرسیون و برای پردازش داده ها، از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد رضایت از حضور پلیس (80/45)، امنیّت جانی و مالی (52/31)، رضایت از برخورد ساکنان محلی (85/25)، امکانات رفاهی و بهداشتی (19/17) و امنیّت ارتباطی (54/15) به ترتیب پراهمیت ترین شاخص های امنیّت در مناطق گردشگری کرمانشاه از نظر پاسخگویان هستند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان می دهد طبقه اجتماعی گردشگران (47/8 =T)؛ میزان درآمد (325/7 =T)؛ وضعیت تأهل (823/3 =T)؛ وضعیت شغلی (321/3 =T)؛ قومیت (740/2 =T) و جنسیت (085/2 =T) مقدار 545/0 امنیّت اجتماعی گردشگران را تبیین می کنند. نتیجه گیری: امنیّت گردشگران به مؤلفه هایی مانند رضایت از برخورد ساکنان محلی، امنیّت جانی و مالی، ارتباطی، میزان رضایت از حضور پلیس، امکانات رفاهی منطقه و امنیّت بهداشتی مربوط می شود و برنامه ریزی برای این مؤلفه ها با همکاری بین بخشی امکان پذیر است. لازم است شرایط مناسبی در کشور فراهم کنیم تا جایگاه خود را در جهان متناسب با ظرفیت هایی که در صنعت گردشگری داریم، به دست آوریم.

زمینه و هدف: با توسعه مهاجرت از روستابه شهر، توسعه حاشیه نشینی در مراکز شهری و افزایش جرائم و چالش های پلیس در پیشگیرى و کاهش جرائم در این مناطق مورد توجه بسیاری از صاحب نظران و مسئولان در چند دهه گذشته بوده است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی چالش های مدیریت انتظامی در پیشگیری از جرائم مناطق حاشیه نشین شهر بیرجند بوده است. روش : روش انجام پژوهش، کیفی از نوع اکتشافی می باشد. جامعه آماری شامل فرماندهان و مدیران انتظامی، قضات دادگستری و استادان شاغل در دانشگاه بیرجند بود که با روش نمونه گیری قضاوتی هدفمند با تعداد 19 نفر مصاحبه عمیق شد. در تحلیل مصاحبه ها از روش تحلیل مضمون و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم افزار «مکس کیودا» نسخه 20/20 استفاده شد. یافته ها: چالش های مهم مدیریت انتظامی در پیشگیری وضعی از جرائم در قالب چهار مضمون اصلی شامل عوامل مدیریتی، عوامل مرتبط با تجهیزات، عوامل مرتبط با مجرمان و عوامل شهری و شانزده مضمون فرعی شناسایی شدند. چالش های مهم مدیریت انتظامی در پیشگیری اجتماعی از جرائم در قالب پنج مضمون اصلی شامل عوامل ایمنی، عوامل شغلی، عوامل آموزشی، عوامل مدیریتی و عوامل ارتباطی و چهارده مضمون فرعی شناسایی شدند. چالش های مدیریت انتظامی در پیشگیری کیفری از جرائم در قالب سه مضمون اصلی شامل عوامل رفتاری، عوامل قانونی و عوامل سازمانی و نُه (9) مضمون فرعی شناسایی شدند. نتیجه گیری: درصورتی که بسترهای قانونی و قضایی لازم برای پلیس فراهم شود و امکانات و منابع لازم تأمین و موانع اجرایی پلیس کاهش یابد، امکان موفقیت پلیس در پیشگیری از جرائم مناطق حاشیه نشین بسیار زیاد خواهد بود. با این وصف، این بسترها در اختیار قوای سه گانه و نیز منوط به همکاری مردم است؛ بنابراین، موفقیت پلیس برای پیشگیری از جرائم در شهر و مخصوصاً مناطق حاشیه نشین تا حدود زیادی مستلزم هماهنگی و همکاری مراکز برون سازمانی و مردم در سطح کلان و در حوزه داخلی رفع موانع درون سازمانی است.

زمینه و هدف: فارغ التحصیلان دانشگاه پلیس با عنایت به وظایف محوله با طیف وسیعی از افراد جامعه در ابعاد مختلف در تعامل می باشند؛ ازاین رو قبل از حضور در محیط کار تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار می گیرند. در این پژوهش به تأثیر مهارت های ارتباطی بر جرأت ورزی، بهزیستی روان شناختی و روابط بین فردی دانشجویان دانشگاه پرداخته شد. روش: این پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها، از نوع تحقیقات کمّی با استفاده از تکنیک نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش تمامی دانشجویان رسته اطلاعات و کشف جرائم دانشکده اطلاعات در سال 1401 (مهر تا بهمن ماه) بود. به منظور اجرای طرح پژوهشی در ابتدا از میان فهرست دانشجویان به صورت هدفمند ساده 40 نفر از دانشجویان ورزشکار انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک بار) تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفتند درحالی که در گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسش نامه جرأت ورزی، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی و پرسش نامه روابط بین فردی بود و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) و با نرم افزار spss22 انجام شد. یافته ها: یافته نشان می دهد که متغیر جرأت ورزی در پیش آزمون 43.5 و در پس 79.6 آزمون، متغیر روابط بین فردی در پیش آزمون 54.1 و در پس آزمون 77.3 و متغیر بهزیستی روان شناختی در پیش آزمون 50.7 و در پس آزمون 75.4 در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه افزایش یافته است. نتایج: نتایج نشان داد به کمک تکنیک های مهارت های اجتماعی و ارتباطی، افراد مسئولیت رفتارهای خود را به عهده گرفته و با جرأت و جسارت کافی توانایی ابراز وجود پیدا کرده و روابط بین فردی خود را طوری تنظیم کرده تا ارتباط مؤثرتری را تجربه کنند. در مقابل چالش ها و موقعیت های نامطلوب شکست ناپذیر، و روابط مطلوبی در تعامل برقرار نموده و نهایتاً، مهارت های ارتباطی منجر به موفقیت در تعاملات اجتماعی شده و افراد می توانند ارتباطات را به عنوان وسیله ای در راستای حل مشکلات خود دانسته و در محیط شغلی به گونه ای سازگارانه تر عمل کنند و از سلامت روانی برخوردار بوده و بهزیستی روانی را تجربه نمایند.

زمینه و هدف: سرقت به عنف یکی از انواع سرقت ها است، که بر اساس آن افرادی به زور و اجبار با به کارگیری سلاح سرد و یا گرم و در مواردی با استفاده از قدرت بدنی و بدون به کارگیری سلاح، اموال مردم را می گیرند. هدف از این پژوهش مطالعه چالش های پلیسی در شناسایی شیوه های سرقت به عنف و راهکارهای پیشگیرانه است.روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل خبرگان، مدیران و کارشناسان پلیس پیشگیری فرماندهی انتظامی ده استانی است که بیشترین فراوانی سرقت به عنف را دارند. انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند قضاوتی و برای گردآوری داده ها از تکنیک مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده و با 17 نفر مصاحبه شد. برای اعتبار استفاده از منابع تأییدگر و برای پایایی از روش های رائووپری شامل قابلیت تأییدپذیری، قابلیت تکرارپذیری استفاده شد، سپس داده ها با استفاده از تکنیک تحلیل تماتیک مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: کدهای حاصل از مصاحبه های انجام شده بیانگر این است که درمجموع 20 عنوان برای شیوه و شگرد سارقین و 35 چالش پلیس برای پیشگیری و مقابله با سارقین به عنف شناسایی و مقوله های ظهوریافته برای راهکارهای پیشگیری از سرقت به عنف در پنج عنوان به شرح راهکارهای مبتنی بر افزایش تلاش و زحمت در ارتکاب جرم، کاهش فرصت های ارتکاب جرم، کاهش منافع قابل پیش بینی جرم، امور انتظامی بازدارنده و حذف بهانه ها شناسایی و طبقه بندی شدند.نتیجه گیری: پیاده سازی راهکارهای مبتنی بر افزایش تلاش و زحمت در ارتکاب جرم، کاهش فرصت های ارتکاب جرم، کاهش منافع قابل پیش بینی جرم، امور انتظامی بازدارنده و حذف بهانه ها ارائه شده در پیشگیری از سرقت به عنف بسیار مؤثر بوده، و پلیس می تواند با عملیاتی کردن راهکارهای ذکرشده نسبت به همراه نمودن دیگر سازمان ها و نهادهای متولی و مسئول سازی و سهم خواهی از آنان، در راستای خواست جامعه هدف این پژوهش گام بردارد که نتیجه آن افزایش سرمایه اجتماعی پلیس، رضایتمندی مردم و ارتقای احساس امنیّت در جامعه است.

زمینه و هدف: ازآنجاکه تخریب از عوامل برهم زننده انتظام اجتماعی است، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر برخی عوامل اجتماعی در گرایش به تخریب اموال عمومی در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر دزفول انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده که روش پیمایش مقطعی در آن مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش، شامل ۸۲۳۸ دانش آموز دبیرستانی شهر دزفول در سال تحصیلی ۱۴۰۲ بود که با استفاده از جدول لین، تعداد ۴۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شدند. نمونه گیری به شیوه تصادفی طبقه ای چندمرحله ای انجام گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه پژوهشگر ساخته استفاده شد؛ و اعتبار آن از طریق اعتباریابی صوری حاصل شد؛ و داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار  spssو آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و تحلیل مسیر مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: مقدار همبستگی پیرسون بین متغیر وابسته (گرایش به تخریب) با متغیرهای احساس بیگانگی، احساس نابرابری و پایگاه اجتماعی اقتصادی، به ترتیب ۵۲/۰، ۳۲/۰، ۶۱/۰-، به دست آمد و همه فرضیه ها با سطح معناداری کمتر از ۵ درصد مورد تأیید قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که این متغیرها درمجموع ۱۸ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کردند (۱۸۱/۰=۲R). همچنین آزمون تحلیل مسیر نیز نشانگر آن بود که این متغیرها علاوه بر تأثیر مستقیم، به صورت غیرمستقیم نیز بر متغیر وابسته تأثیر داشته اند. نتیجه گیری: بین عوامل اجتماعی (احساس بیگانگی، نابرابری و پایگاه اجتماعی اقتصادی) و گرایش به خرابکاری اموال عمومی توسط دانش آموزان دبیرستانی رابطه مستقیم وجود دارد؛ بنابراین، برای کاهش رفتار مخرّب باید به متغیرهای موردنظر مطابق با پیشنهاد های پژوهش توجه شود تا درنتیجه نظم اجتماعی جامعه افزایش یابد.