انتظام اجتماعی

زمینه و هدف: امنیت از عناصر اصلى نیازهاى انسانى محسوب شده و اهمیت این امر تا اندازه اى افزایش یافته است که به تعبیر برخى، کارویژه بى بدیل دولت ها ایجاد و حفظ امنیت است. امنیت اجتماعی از نیازها و ضرورت های پایه ای هر جامعه تلقی می شود که فقدان و یا اختلال در آن، پیامدهای نگران کننده ای به دنبال دارد. هدف اصلی این پژوهش؛ اولویت بندی وضعیت شاخص های امنیت اجتماعی در کشور و همچنین رتبه بندی استان های مختلف بر اساس این شاخص ها است تا ضمن تعیین آن دسته از شاخص های امنیت اجتماعی نیازمند توجه بیشتر، استان هایی که از نظر امنیت اجتماعی در سطح مطلوبی قرار ندارند جهت سیاست گذاری و برنامه ریزی مشخص گردد. روش شناسی: این پژوهش از نظر ماهیت، توصیفی و از لحاظ هدف، کاربردی است. داده های مربوط به وضعیت شاخص های امنیت اجتماعی از سالنامه آماری کشور استخراج شده و با استفاده از روش تحلیل رابطه ای خاکستری اولویت بندی شده اند. همچنین استان های کشور با توجه به شاخص های مذکور رتبه بندی گردیده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد که پنج شاخص سرقت از اماکن دولتی، قتل عمد، تصادفات برون شهری، قاچاقچیان دستگیر شده در زمینه موادمخدر، ضرب و جرح و صدمه دارای کمترین درجه رابطه ای خاکستری هستند. همچنین استان های سمنان، قم، همدان، سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی از درجه رابطه ای خاکستری پایین تری برخوردار می باشند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق؛شاخص های مذکور از وضعیت نامناسب تری در مقایسه با سایر شاخص های امنیت اجتماعی برخوردار هستند و توجه بیشتر مسئولان و برنامه ریزان را به منظور بهبود وضعیت این شاخص ها در جهت ارتقای سطح امنیت اجتماعی کشور می طلبد. همچنین استان های فوق در وضعیت مطلوبی از امنیت اجتماعی قرار نداشته و به عنوان استان های با امنیت اجتماعی کمتر شناخته شده است.

زمینه و هدف: روند رو به رشد افزایش سرقت احشام تهدیدی اساسی برای شرایط اقتصادی- معیشتی روستاییان در نواحی مرزی از جمله منطقه اسلام آباد غرب ایجاد نموده است. آنچه که نیروی انتظامی در این راستا می تواند به عنوان یک اقدام ضروری انجام دهد، تلاش برای افزایش میزان مشارکت مردمی در پیشگیری از وقوع سرقت احشام است. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش مدیریت مشارکت مردمی در پیشگیری از سرقت احشام در شهرستان اسلام آباد غرب انجام شده است. روش شناسی: این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است که به صورت کمی و با شیوه پیمایشی انجام شده است. جامعه ی آماری تحقیق را دو طیف روستاییان به تعداد 65 هزار نفر با حجم نمونه 310 نفر و فرماندهان انتظامی به تعداد 15 نفر تشکیل می دهند. متغیر مستقل، مفهوم مشارکت مردمی و متغیر وابسته، مفهوم پیشگیری از سرقت احشام با دو بُعد پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی است. برای بررسی فرضیه ها از آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون t دو گروه مستقل و همچنین تحلیل رگرسیون به منظور پیش بینی مقدار تغییرات متغیر وابسته استفاده شده است. یافته های تحقیق: یافته های تحقیق و نتایج ضریب همبستگی اسپیرمن نشان می دهد؛ بین مشارکت مردمی و پیشگیری از وقوع سرقت احشام به میزان 0.42 رابطه معنادار مثبت و مستقیم وجود دارد، بنابراین با افزایش میزان مشارکت مردمی، امکان پیشگیری از وقوع سرقت احشام افزایش می یابد. نتایج تبیینی پژوهش نیز گویای آن است که؛ مفهوم مشارکت مردمی 24.4 درصد از تغییرات مربوط به پیشگیری اجتماعی و 14.2 درصد از تغییرات مربوط به پیشگیری وضعی از وقوع سرقت احشام را تبیین می کند.

زمینه و هدف: پلیس برای تأمین اهداف و انجام بهتر مأموریت های خود در تأمین امنیت و برقراری نظم، با توجه به شرایط پیچیده محیط، ناگزیر به بازبینی شناخت خود از فضای اجتماعی و روانی مردم و انتظارات آن ها از نیروی پلیس است تا نیرو و سازمانی کارآمدتر به وجود آورد و در تأمین نظم و امنیت جامعه، موفق تر از گذشته عمل کند. برای سازمانی همانند پلیس، رضایتمندی از پلیس اهمیت زیادی دارد، زیرا از یک طرف ذهنیت و نگرش مطلوب افراد نسبت به پلیس به مشروعیت سازمان و اقدامات ناجا منجر می شود و از طرف دیگر، جلب حمایت های مردمی، جذب منابع برای پلیس را امکان پذیر می کند. بنابراین در این مطالعه تلاش شد تا به بررسی تأثیر مؤلفه های ترس از جرم، قربانی جرم شدن، ارتباط با پلیس، رسانه ها و کیفیت ادراک شده از زندگی بر رضایتمندی از پلیس پرداخته شود. روش شناسی: به منظور اجرای این تحقیق از راهبرد پیمایشی- تحلیلی استفاده شده است. داده های اخذ شده از میان 558 نفر از دانشجویان دانشگاه های دولتی و غیردولتی شهر اصفهان با استفاده از پرسشنامه و روش نمونه گیری طبقه ای مبنای تحلیل قرار گرفت. از آزمون های همبستگی، رگرسیون و تحلیل واریانس یک عاملی برای بررسی فرضیات و مقایسه میزان رضایتمندی دانشجویان در دو طبقه دولتی و غیردولتی استفاده شده است. نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که تمامی روابط مستقیم بین متغیرهای مدل مفهومی تحقیق معنادار بوده اند. همچنین، مشخص گردید که رضایتمندی دانشجویان دانشگاه های دولتی از پلیس بیش از دانشجویان دانشگاه های غیردولتی است.

زمینه و هدف: در این مقاله تلاش شده است تا احساس امنیت اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن در شهرستان های استان بوشهر مورد بررسی قرار گیرد. روش شناسی: به لحاظ روش شناختی، این تحقیق از نوع تحقیقات همبستگی و مقایسه ای می باشد و به لحاظ روش اجرایی، در این تحقیق از روش پیمایشی (و از تکنیک پرسشنامه) استفاده شده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد که 69 درصد پاسخگویان در سطح متوسطی احساس امنیت دارند و کمترین و بیشترین میزان احساس امنیت به ترتیب مربوط به پاسخگویان شهرستان دشتستان و دشتی می باشد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل مسیر نیز نشان داد که متغیر احساس امنیت مالی بیشترین تأثیر را بر احساس امنیت اجتماعی داشته است و بقیه عوامل به ترتیب مقدار تأثیر عبارتند از؛ احساس عدالت، احساس ثبات اقتصادی، آسیب های اجتماعی، دینداری، احساس محرومیت، سن و پایگاه اقتصادی– اجتماعی.  نتیجه گیری: براساس نتایج رگرسیون چندمتغیره، متغیرهای ثبات اقتصادی (با ضریب 27/0)، احساس عدالت (با ضریب 22/0)، آسیب های اجتماعی (با ضریب20/0-) و امنیت مالی (با ضریب20/0) از عوامل مؤثر بر احساس امنیت اجتماعی می باشند. مقدار ضریب تعیین یا واریانس برآورد شده (44/0=R²) بیانگر آن است که با شناسایی چهار متغیر تأثیرگذار  فوق می توان تا 44/0 میزان احساس امنیت را در بین مردم تبیین کرد.

زمینه و هدف: ارتقای سرمایه اجتماعی و تلاش در راستای حفظ آن از  جمله اهدافی است که در تمامی کشورها مطرح بوده و دولت ها بیشترین توان خود را برای تحقق آن به کار می برند. چرا که این امر پیش نیاز هرگونه توسعه در زمینه های گوناگون سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و علمی بوده و تمامی کشورها در راستای رسیدن به این آرمان فعالیت می کنند. بر این اساس، در این تحقیق تلاش شده است تا سطح سرمایه اجتماعی شهروندان استان های مختلف کشور بر اساس سطح توسعه استانی آنها مورد سنجش قرار گیرد. در این تحقیق از رویکردهای متعدد جامعه شناسی شامل؛ نظریه بوردیو، کلمن، پاتنام و فوکویاما به منظور تبیین سرمایه اجتماعی و ابعاد تشکیل دهنده آن استفاده شده است. روش شناسی: این تحقیق با استفاده از روش کمی و پیمایش و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته بر روی 911 نفر از شهروندان چهار استان قزوین، سمنان، کرمانشاه و همدان انجام شده و از آزمون های آماری چون همبستگی پیرسون، همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون بهره گرفته شده است. یافته ها: نتایج نشان می دهد که میزان سرمایه اجتماعی 8.72 درصد از پاسخگویان در حد کم می باشد که نشان دهنده وضعیت بحرانی سرمایه اجتماعی می باشد. توزیع سرمایه اجتماعی بر اساس سطح توسعه استانی، حاکی از رابطه معکوس می باشد. به عبارت دیگر در استان های توسعه نیافته، میزان کمتری از سرمایه اجتماعی وجود دارد. نتایج: متغیر وقوع جرایم با بتای 33.0- دارای بیشترین میزان تأثیر بر سرمایه اجتماعی می باشد. کمترین میزان تأثیر مربوط به اعتماد اجتماعی و پایبندی به ارزش ها است که میزان بتای آن 22.0 می باشد و رابطه این متغیرها با سرمایه اجتماعی مستقیم است.

زمینه و هدف: پدیده سرقت امروزه امنیت اجتماعی و اقتصادی شهروندان را تهدید و به نوعی با نظم و امنیت کشور در ارتباط است. در شهرستان خوی نیز بالا بودن نرخ این جرم یکی از دغدغه های اصلی مسئولین انتظامی و امنیتی محسوب می شود. بدین منظور، شناخت اصولی رفتار مکانی مجرمان مختلف به لحاظ ویژگی های فردی و تأثیر عامل زمان و مکان در انتخاب نوع جرم، از جمله اهداف اصلی پژوهش حاضر است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر نوع هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، پس رویدادی- توصیفی است و روش تحقیق به صورت پیمایشی بوده که جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان معاونت آگاهی و دوایر پیشگیری کلانتری های سطح حوزه استحفاظی شهر خوی است. یافته ها: در نهایت با تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، فرضیه سوم (رابطه بین موقعیت زمانی ارتکاب جرم و انتخاب مکان سرقت) با میانگین 6/88 در اولویت اول، فرضیه اول (وجود رابطه بین شرایط محیطی محل ارتکاب جرم و انتخاب مکان جرم) با میانگین 5/85 در اولویت دوم، فرضیه چهارم (شاخص خصوصیات و ویژگی های فردی سارقین) با میانگین 3/81 در اولویت سوم و فرضیه دوم (شاخص طرح و نقشه های قبلی سارقین) در اولویت چهارم با میانگین 9/80 به لحاظ بیشترین تأثیرگذاری را بر انتخاب مکان جرم داشته اند.  نتیجه گیری: با برنامه ریزی اصولی و مدیریت مناسب محیط فیزیکی توسط معماران و طراحان شهری از یک طرف می توان باعث افزایش نظارت اجتماعی در مناطق خلوت شهر و از طرف دیگر باعث کاهش تراکم جمعیت و فعالیت ها در بخش های متراکم شهر شده و در نهایت از بروز سرقت پیشگیری کرد.