انتظام اجتماعی

زمینه و هدف: رفتار مجرمانه فرایند پیچیده و چند بُعدی است که تحت تأثیر متقابل عوامل محیطی و زمینه های سرشتی فردی قرار دارد. یکی از جهت گیری های مهم در مطالعه رفتار مجرمانه، بررسی پیوند بین گرایشات شخصیتی با ارتکاب جرم و رفتارهای بزهکارانه است. لذا بر این اساس هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکنترلی و تنظیم عواطف در بزهکاران براساس صفات شخصیتی است. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه بزهکاران دختر شهر تبریز هستند که در سال 1395 در کانون اصلاح و تربیت نگه داری می شوند. به علت محدود بودن جامعه مورد مطالعه، تمامی اعضا (60 نفر) به روش سرشماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شخصیت آیزنک، خودکنترلی تانجی و کنترل عواطف ویلیامز و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت.  یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین عامل های شخصیتی روان پریشی گرایی و روان رنجوری با خودکنترلی و کنترل عواطف رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین عامل شخصیتی روان پریشی گرایی با مؤلفه های خشم، خلق افسرده و اضطراب کنترل عواطف رابطه مثبت و معنادار و با عاطفه مثبت رابطه ای ندارد. بین عامل شخصیتی روان رنجورخویی با مؤلفه های خشم، خلق افسرده کنترل عواطف رابطه مثبت و معنادار و با اضطراب و عاطفه مثبت رابطه ای مشاهده ندارد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ویژگی های شخصیتی می توانند خودکنترلی و کنترل عواطف در بزهکاران پیش بینی کنند.   نتیجه گیری: شناخت بهتر صفات شخصیتی افراد بزهکار می تواند در درک، ارزیابی، و کنترل عواطف و خودکنترلی آن ها کمک نماید.

زمینه و هدف: تحلیل بزهکاری یک فرایند مهم اجرایی برای شناسایی و درک عمل مجرمانه است و این فرایند شامل مراحل جمع آوری و تحلیل داده های گزارش شده و اقدامات مرتبط با پیشگیری و کشف می باشد. این پژوهش با هدف ایجاد روش جدید برای تجزیه و تحلیل مکانی و فضایی مناطق جرم خیز براساس تحلیل خوشه به منظور پیشگیری و کاهش جرایم انجام شده است.<br /> روش شناسی: روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد که داده ها از طریق مطالعات اسنادی و میدانی از منابع سازمانی ناجا جمع آوری شده است. این مقاله با جمع بندی انواع جرایم سه ساله اخیر شهر قزوین و تطابق آن با شرایط خاص محیطی و اجتماعی سعی نموده به بررسی انواع تمایلات جرم شناسانه را در مکان های خاص که فضای خاص ترکیب جرایم را ایجاد می کنند، بپردازد.<br /> یافته ها: با تحلیل به عمل آمده در این تحقیق این مورد را می توان اشاره نمود که تأثیر شرایط مکانی هریک از مناطق شهری که پذیرای جمعیت خاصی از شهر هستند باعث ایجاد نوع خاصی از فضای شهری می شود.<br /> نتایج: در این تحقیق مرکز متوسط برای مجموع جرایم به عنوان معیاری برای مقایسه چهار گروه داده ای انواع جرایم به کار گرفته شده است. به طور عمومی سرقت های خیابانی و سرقت از منازل بیشتر در مناطق شمالی محدوده اتفاق می افتد و جرایم مرتبط با خودرو  بیشتر در مناطق جنوبی رخ می دهد.

زمینه و هدف: یکی از اصلی ترین مؤلفه هایی که امنیت را ارتقاء می بخشد و جامعه را سالم، آرام و مطلوب می سازد، سرمایه ی اجتماعی است. سرمایه ی اجتماعی عامل اولیه جامعه مدنی است که از تعامل روزمره ی مردم به دست می آید و به ایجاد ارتباطات اجتماعی و شبکه های اجتماعی مبتنی بر اصول اعتماد، همکاری متقابل و قواعد کنش اجتماعی می پردازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و سنجش رابطه ی سرمایه ی اجتماعی و احساس امنیت اجتماعی در محدوده ی مورد مطالعه صورت گرفته است. روش شناسی: این پژوهش به روش پیمایشی و  با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شده است، جامعه ی آماری پژوهش زنان بالای 18 سال شهر آبدانان و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای است که 367 نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و بهره گیری از آزمون هایی همچون، T تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و نیز رگرسیون چند گانه می باشد. سرمایه ی اجتماعی به عنوان متغیر مستقل با 5 عنصر اعتماد اجتماعی، آگاهی اجتماعی، روابط اجتماعی، انسجام اجتماعی و مشارکت اجتماعی بررسی و سنجیده شده است. همچنین احساس امنیت به عنوان متغیر وابسته در سه بعد امنیت جانی، مالی و سیاسی مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته ها: یافته های به دست آمده، نشان می دهد از میان عناصر سرمایه اجتماعی، اعتماد اجتماعی با ضریب 461/0 و بعد از آن آگاهی اجتماعی با ضریب 382/0 بیشترین همبستگی را با احساس امنیت اجتماعی دارند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حکایت از رابطه ی مثبت و معنی دار سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با احساس امنیت اجتماعی دارد. تطابق یافته های پژوهش حاضر با نظریات گیدنز، کلاوس افه، بوردیو و پاتنام در تبیین نقش سرمایه اجتماعی بر میزان افزایش احساس امنیت اجتماعی، ضرورت تقویت سرمایه ی اجتماعی را روشن تر می سازد.

زمینه و هدف: وندالیسم به عنوان پدیده اجتماعی می تواند اثرات منفی مالی، روانی و اجتماعی زیادی را بر جامعه تحمیل نماید. همچنین می تواند سبب کاهش کیفیت محیطی در فضاهای عمومی گردد. با توجه به وقوع این پدیده در ارتباط با اموال عمومی و یا در مکان های که جامعه ذی نفع آن محسوب می شود پرداختن به آن دارای اهمیت است. پارک ها به عنوان فضای سبز عمومی سبب افزایش حس مشارکت و تعلق و خلق فضاهای سرزنده در شهر می شوند که وندالیسم به عنوان عاملی جهت کاهش کارکردهای فضاهای عمومی سبز(پارک ها) مطرح می باشد. لذا این پژوهش به بررسی مؤلفه های مؤثر بر وندالیسم در پارک ها پرداخته و جهت تعیین شاخص های پژوهش از مدل دلفی بهره گرفته شده است. روش شناسی: روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. جهت سنجش مؤلفه ها موثر بر وندالیسم از پرسشنامه استفاده شده است. حجم جامعه نمونه براساس فرمول کوکران انتخاب گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آمار استنباطی بهره گرفته شده است. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که در پارک های مورد مطالعه شاخص های مؤلفه های موثر بر وندالیسم به گونه ای متفاوت بر این پدیده تأثیر می گذارند. با توجه به نتایج تحلیل های آماری می توان بیان داشت که مؤلفه های اجتماعی، طراحی محیطی، موقعیت مکان و فردی به ترتیب بیشترین تأثیرات را بر متغیر وابسته وندالیسم داشته است. عوامل اجتماعی، طراحی محیطی و فردی به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر وندالیسم مؤثر بوده اند. موقعیت مکانی تأثیر غیرمستقیم بر وندالیسم داشته است.

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهمترین آسیب های اجتماعی در میان نوجوانان بروز رفتارهای پرخطر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی علل گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر تهران انجام شده است. روش شناسی: روش پژوهش کیفی، روش گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته است. پاسخ های داده شده از سوی دانش آموزان ضبط وسپس برروی کاغذ آورده شده و با روش تجزیه و تحلیل محتوایی مورد بررسی قرار گرفت. سپس با شیوه کُدگذاری باز و محوری مقوله بندی شد. از بین دانش آموزان مشکل دار که در خطر اخراج قرار داشتند 20نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند<em> .</em> یافته ها: در دو مقوله کلی: 1) عوامل فردی وابسته به دانش آموزان و نیازهای آن ها : لذت جویی، کنجکاوی، کسب هویت، اعتماد به نفس کاذب، قهرمان نمایی؛ 2) عوامل وابسته به بافت و زمینه: ارتباط با همسالان، سرگرمی با موبایل پرسه زنی در فضای مجازی، دسترسی آسان و ارزان انواع مواد، میهمانی ها و دورهمی های مختلط، الگو پذیری منفی از حرف و عمل بزرگترها و مسئولان، نبود مکان تفریحی و ورزشی، ناآگاهی والدین و اولیاء مدرسه، انگ و برچسب زنی، محدودیت های مالی تقسیم شدند. همچنین بالاترین آرزوی این دانش آموزان پول دارشدن و ارتباط با جنس مخالف بوده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد مصاحبه شوندگان مهارت های و آموزش های لازم را برای مقابله با نیازها و خواسته های سنی خود را نیاموخته اند و در رفتارهای خود هیچ توجهی به پیامدهای آن ندارند ضروری است آموزش های لازم برای این گروه سنی در اولویت قرار گیرد.

زمینه و هدف: مشارکت به عنوان یکی از اساسی ترین شکل های روابط اجتماعی به مثابه موضوعی در جامعه شناسی معاصر تلقی می شود. مشارکت اجتماعی فرآیندی است که از طریق آن اجتماع، جماعت یا گروه ها به هم می پیوندند تا عملکرد مورد انتظار یا مورد نیاز را به اجراء درآورند. نیروی انتظامی در راستای اتخاذ نوعی سیاست مشارکتی در امر کنترل جرایم و برقراری نظم و امنیت اجتماعی به همکاری و مشارکت همه جانبه مردم نیاز دارد، بنابراین می بایست تعامل و همکاری خود را با گروه های مختلف اجتماعی بیش از پیش توسعه دهد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی شیوه های اجتماعی موثر بر میزان مشارکت و همکاری مردم با پلیس شهرستان سنندج می باشد. روش شناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و با استفاده از تکنیک پیمایش و از طریق ابزار پرسشنامه (محقق ساخته) انجام پذیرفته است. جامعه آماری شامل شهروندان شهرستان سنندج در گروه های سنی (45-20 ساله) می باشد و حجم نمونه شامل 384 نفر بوده است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به آنها مراجعه شده است. از اعتبار صوری و ملاکی برای روایی و آلفای کرونباخ برای پایایی ابزار استفاده شده است. یافته ها و نتایج: یافته های تحقیق حاکی از وجود سطح نسبتاً پایین مشارکت و همکاری مردم با پلیس در شهر سنندج می باشد. براساس یافته های پژوهش رابطه معناداری بین سرمایه اجتماعی، فرهنگ عمومی، تعامل پلیس، سازمان مردم نهاد، پلیس جامعه محور، آموزش همگانی، عام گرایی و خاص گرایی، آموزش کارکنان و فرهنگ سازمانی وجود دارد. بیشترین تاثیر بر متغیر وابسته(مشارکت) مربوط به متغیر سازمان های مردم نهاد می باشد.

زمینه و هدف: با توجه به نقش مهم امنیت ورزشگاه ها در احساس امنیت کلی مردم، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش پلیس در استادیوم های فوتبال کشور بوده است. روش شناسی: این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع مشاهده ای (بررسی موردی) می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل بازی های انجام شده در لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 93-92 بود که به صورت موردی بازی های خانگی تیم داماش گیلان (پانزده بازی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss در سطح 05/0α≤ انجام گرفت. یافته ها: مهم یافته های پژوهش بیانگر فقدان تعداد مناسب نیروهای پلیس نسبت به تعداد تماشاگران و استقرار مناسب نیروها در عدم محدود نمودن دید تماشاگران نسبت به زمین بازی، در خلال برگزاری مسابقات ورزشی بوده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش چنین استنباط می شود که استفاده از یک نیروی پلیس در قبال هر پنجاه تماشاگر و جای گیری و استقرار مناسب نیروهای پلیس می تواند در پیشبرد اهداف امنیتی فرماندهان و نیروهای پلیس و نیز برگزاری هر چه بهتر بازی ها اثرگذار باشد.

زمینه و هدف: نیروی انتظامی در فرآیند عملیات سازمانی خود که از آن تعبیر به عملیات انتظامی می شود، به عنوان یکی از عناصر اصلی مقابله مدیریت بحران تلقی می شود. در شرایط بحران و در عملیات انتظامی آنچه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است، داشتن یک ابزار و رویکرد راهبردی و عملیاتی در راستای پشتیبانی از نیروهای عملیاتی است. از این رو، این مقاله در پی ارائه الگویی برای پشیبانی از عملیات انتظامی در شرایط بحران با تاکید بر عوامل درون سازمانی است. روش شناسی: این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش از نوع توصیفی-تحلیلی است. در این تحقیق با استفاده از نظرات 22 نفر از کارشناسان و خبرگان آماد و پشتیبانی و با به کارگیری روش طوفان مغزی و روش دلفی، متغیرهای مهم شناسایی و مدل مفهومی و فرضیات تحقیق مشخص و برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق عبارت از است از کلیه مدیران و کارشناسان ارشد آماد و پشتیبانی ناجا. از این تعداد، نمونه مورد مطالعه در این تحقیق شامل 111 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. آزمون فرضیات تحقیق به کمک روش معادلات ساختاری و نرم افزار پی ال اس انجام شده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان دهنده آن است که پشتیبانی از عملیات انتظامی در شرایط بحران دارای پنج بُعد امور پاسداری، امور بهداشتی، امور ارتباطی، امور مالی و آمادگی عملیاتی می باشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که پشتیبانی از عملیات انتظامی در بحران یک متغیر میان کارکردی بین تمام امور آمادی و دارای ابعاد سیستمی است که جنبه هایی از فناوری اطلاعات، حوزه های مالی و بودجه ای و امور عملیاتی را در خود جای می دهد.

زمینه و هدف : هدف از این پژوهش بررسی رابطه حمایت اجتماعی و امنیت اجتماعی با اعتماد اجتماعی استفاده کنندگان از حمل و نقل عمومی (مورد مطالعه شهروندان خرم آبادی) می باشد. روش شناسی: روش پژوهش در این پژوهش از نوع پیمایشی و جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه شهروندان خرم آباد به تعداد 470642 نفر بودند. نمونه مورد مطالعه 285 نفر هستند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایی چند مرحله ایی انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه امنیت می باشد. پایایی ابزارها به روش آلفای کرونباخ از طرف پژوهش گران مناسب اعلام شده است. داده ها از طریق ضریب هبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده با اعتماد اجتماعی استفاده کنندگان از حمل و نقل عمومی حمایت عاطفی با اعتماد اجتماعی، حمایت ابزاری با اعتماد اجتماعی، حمایت اطلاعاتی با اعتماد اجتماعی، حمایت امنیت اجتماعی با اعتماد اجتماعی، رابطه مثبت و معنادار بود. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نیز نشان داد که با توجه به ضریب همبستگی حمایت اجتماعی و امنیت اجتماعی با اعتماد اجتماعی( 44/0=r)  ؛ این دو متغیر به میزان 19/0 اعتماد اجتماعی استفاده کنندگان از حمل و نقل عمومی را پیش بینی می کنند. نتایج: حمایت عاطفی، حمایت ابزاری، حمایت اطلاعاتی و امنیت اجتماعی با اعتماد اجتماعی شهروندان استفاده کننده از حمل و نقل عمومی رابطه معناداری دارند با افزایش و کاهش حمایت اجتماعی ادراک شده و امنیت اجتماعی، اعتماد اجتماعی نیز افزایش یا کاهش می یابد.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین مسائلی که در سطح جامعه ی امروزین ایران به عنوان برهم زننده ی نظم اجتماعی قلمداد می گردد، عدم پایبندی جوانان به هنجارهای سنتی حاکم بر جامعه است که از آن به عنوان «کج روی فرهنگی» تعبیر می شود، همچنین اعتماد اجتماعی نیز یکی از مفاهیم مرتبط با نظم اجتماعی است که فقدان آن موجب بروز معضلات و آسیب های اجتماعی در سطح جامعه می گردد، به عبارت دیگر بین اعتماد اجتماعی با کجروی فرهنگی رابطه تنگاتنگی وجود دارد تا بدانجا که بروز کج روی در بین افراد جامعه به معنای تضعیف اعتماد اجتماعی تفسیر و تعبیر گردیده است، این تحقیق در پی آن بوده که به صورت تجربی این مقوله را بررسی نماید. روش شناسی: این تحقیق با استفاده از روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه انجام گرفته است، جامعه آماری تحقیق را 6000 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان تشکیل می دهند که حجم نمونه 361 نفر در نظر گرفته شد. برای آزمون فرضیات از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون و برای آزمون مدل تحقیق از رگرسیون استفاده شده است. یافته ها و نتایج: میزان  اعتماد اجتماعی در بین دانشجویان مورد مطالعه به میزان؛ 85/3 از 5 بدست آمد که این رقم مبین میزان اعتماد اجتماعی بالا در بین جامعه تحقیق می باشد. همچنین میزان کج روی فرهنگی نیز در بین دانشجویان 9/1 از 5 بوده است که این رقم چندان قابل اغماض نمی باشد. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد؛ فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین اعتماد و کج روی فرهنگی تأیید شده است که با توجه به نوع رابطه معکوس بین دو متغیر می توان اینگونه استنباط نمود که با افزایش در میزان اعتماد اجتماعی دانش جویان، میزان کج روی فرهنگی آنان کاهش می یابد و کاهش اعتماد اجتماعی نیز موجبات افزایش کج روی های فرهنگی دانشجویان را رقم خواهد زد.