الزامات آموزش مهندسی در توسعه فناوری
آرشیو
چکیده
رفاه و آسایش مادی کنونی بشر، مرهون فعالیت های مهندسی است. مهندسی و فناوری مقولاتی در هم تنیده اند که به سختی می توان بین آن دو مرز شفافی را ترسیم کرد. می توان ادعا نمود که کار یک مهندس در نگاه کلان چیزی جز کاری فناورانه نبوده هر چند همه کارهای فناورانه از جنس کارهای مهندسی نمی باشد. توجه به چشم انداز بیست ساله نظام و افق تمدن نوین اسلامی که مبنای برنامه ریزی کلان همه بخش های کشور است، نشان دهنده اهمیت نقش مهندسان در تحقق این آرمان می باشد. از آنجا که می بایست ایران، کشوری باشد که در سطح منطقه برترین جایگاه را در علم و فناوری کسب کند، بی تردید، بار اصلی آن بر دوش متخصصان و به ویژه مهندسان است. مهندس معمولاً ارتباط کلیدی بین نظریه ها و کاربردهای عملی برقرار می کند. مهندس باید علاوه بر دارا بودن دانش نظری، دارای تفکری سازنده و خلاق باشد. همچنین باید ضمن داشتن مهارت در به دست آوردن نتایج کاربردی و معقول، توانایی هدایت گروه را تا رسیدن به هدف داشته باشد. از یک مهندس، انتظاراتی بسیار فراتر از دانستن مجموعه ای از دانش های بنیادین و فناوری های نوین می رود. الگوی کلی نظام آموزش مهندسی باید در راستای ایجاد مجموعه ای از شایستگیهایی باشد که فهرست آنها در بخش های آتی مطرح می گردد . هر چند رسیدن به همه شایستگی های مطرح شده امری غیر ممکن است ولی حداقل می بایست به مجموعه شایستگی های مورد اشتراک نهادها و مؤسسات معتبر در این حوزه توجه وی ژه ای صورت پذیرد. در ضمن پیش نیاز بسیاری از شایستگی ها در دوره تحصیلات مدرسه ای و حتی قبل از آن باید مهیا گردد.Engineering education requirements in technology development
The present material welfare and comfort of mankind is indebted to engineering activities. It is hard to make a clear boundary between interrelated engineering and technology categories. It can be claimed that an engineer's duty is nothing except a technological one in macro perspective view, though all the technological duties are not engineering by nature. To pay attention to the twenty-year perspective planning of the system and the new Islamic civilization horizon which are the bases of macro-planning of all the country sectors, indicates the importance of the engineers' role in realization of this ideal. As Iran should stand to gain the highest position in science and technology in the region, undoubtedly the main responsibility is upon experts' shoulders especially engineers. Generally, an engineer can make a key relation between theories and practical application. He should have, in addition to theoretical knowledge, a constructive and creative thought. Also, while having the skill in achieving the applied and reasonable results, he should be able to lead the group in getting to the goal. What is expected from an engineer is much beyond knowing the collection of fundamental knowledge and new technologies. The general pattern of engineering education system should be in the direction of making a collection of competencies whose content will be brought up in later sections. Although, it is impossible to get to the all mentioned competencies, but at least an especial attention in this area should be paid to the collection of common competencies of the creditable institutions and organizations. In the meanwhile, the prerequisite of many competencies should be prepared in school education period or even before that.