بر اساس فرضیه اسلحه و رفاه، افزایش مخارج نظامی می تواند منجر به سطح رشد اقتصادی بالاتری شود. در مقابل این فرضیه، فرضیه اسلحه یا رفاه معتقد است که افزایش مخارج نظامی، کاهنده سطح رشد اقتصادی می باشد. در این راستا، هدف اصلی این مطالعه آزمون تجربی فرضیه اسلحه و (یا) رفاه برای کشورهای با درآمد بالا، متوسط و پائین، طی دوره ی زمانی 2014-1995 می باشد. به این منظور، از یک مدل سولوی تعمیم یافته و روش اقتصادسنجی گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی (SGMM) استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان دهنده اثر مثبت و معنادار هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی در کشورهای با درآمد بالا (فرضیه اسلحه و رفاه)، اثر منفی و معنادار هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی در کشورهای با درآمد پائین (فرضیه اسلحه یا رفاه) و اثر بی معنای هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی در کشورهای با درآمد متوسط (فرضیه خنثی) می باشد. لذا می توان گفت که تأثیر هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی در سطوح مختلف درآمدی، متفاوت است.
