بررسی رابطه بین کیفیّت تدریس معلمان دینی و رفتارهای مذهبی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه از دیدگاه معلمان منطقه یک شهر تهران (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیّت تدریس معلمان دینی و رفتارهای مذهبی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران بود. جامعه آماری کلیه دبیران دینی زن بودند که در سال تحصیلی 90-89، در مقطع متوسطه در شهر تهران اشتغال داشتند. براساس آمار موجود کلیه دبیران دینی زن 60نفر بودند که طبق جدول گرجسی و مورگان باید نمونه آماری 52 نفر انتخاب شود، که به منظور احتیاط از برگشت ندادن تعدادی از پرسشنامه ها یا ناقص بودن بعضی از آن ها 60 پرسشنامه میان معلمان توزیع شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 56 نفر دبیر دینی برای تجزیه و تحلیل آماری انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی بود و از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که تعداد 30 پرسشنامه به صورت آزمایشی در میان آزمودنی ها توزیع شد که پس از جمع آوری پرسشنامه و محاسبه از طریق ضریب آلفای کرونباخ، مقدار ضریب 89/0 به دست آمد و پایایی آن برآورد شد پرسشنامه براساس مقیاس لیکرت (خیلی زیاد، زیاد ، متوسط، کم و خیلی کم) تهیه و تنظیم شده بود. همچنین در روش تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی با استفاده از شاخص های آماری متناسب با نوع داده های جمع آوری شده (نما و درصد) و در بخش آمار استنباطی داده ها از نرم افزار آماری SPSS و آزمون خی دو چند متغیری و ضریب هماهنگی کرامر و ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن استفاده شد و نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که بین محتوای برنامه های درسی، کیفیّت روش های تدریس، اجرای برنامه های مذهبی در مدرسه و زمان برنامه های درسی دینی، شیوه های بیانی مناسب و شخصیت معلمان و رفتارهای مذهبی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد.