هدف این تحقیق بررسی نقش سه متغیر استرس زا، یعنی ابهام نقش، تعارض نقش و اضافه بار نقش بر میزان استفاده از سه تاکتیک اصلی مدیریت تأثی،ر یعنی خود شیرینی، جلب حمایت و ارعاب می باشد. هم چنین اثر استفاده از این سه تاکتیک بر دو متغیر مهم شغلی، یعنی فشار شغلی و ارزیابی عملکرد کارکنان بررسی شده است. مدیریت تأثیر، زیرمجموعه ای از رفتارهای سیاسی است که درطول آن افراد تلاش می کنند تا تأثیراتی را که بر دیگران دارند کنترل و مدیریت کنند و در واقع، تصویر مورد نظر از خود را در اذهان دیگران شکل داده و تصمیم گیری ها را به سمت منافع خود سوق دهند.
این تحقیق پیشنهاد می کند که در واکنش به عوامل استرس زای نقش، تاکتیک های مرتبط مدیریت تأثیر مورد استفاده قرار می گیرد و این تاکتیک ها به نوبه خود بر فشار شغلی ادراک شده کارکنان و نیز بر ارزیابی عملکرد آنها به وسیله سرپرستشان اثرگذار است. جامعه آماری تحقیق کلیه کارمندان ادارات آموزش و پرورش استان قم می باشد. روش تحقیق پیمایشی و از نوع همبستگی و به طور مشخص مبتنی برمدل سازی معادلات ساختاری است. اجرای مدل معادلات ساختاری، پذیرفته شدن اکثر فرضیه ها و معتبر بودن مدل مفهومی تحقیق را نشان می دهد.
