پژوهش حاضر نگرش جوانان عادی و فرزندان ایثارگر را نسبت به عملکرد ایثارگران مورد مقایسه و بررسی قرار می دهد. این مطالعه به روش پیمایش انجام شده است و جامعه آماری آن را کلیه جوانان کشور تشکیل می دهند. شیوه نمونه گیری، چند مرحله ای بوده است و حجم نمونه برابر با 4681 نفر برآورد گشته که داده های مورد نظر از استان های تهران، خراسان رضوی، خوزستان و لرستان جمع آوری شده است. برای سنجش نگرش پاسخگویان نسبت به ایثارگری از سه مولفه میزان آمادگی برای عمل ایثارگرایانه، میزان شناخت نسبت به عمل ایثارگرانه و میزان احساس نسبت به عمل ایثارگرانه استفاده شده است.در نهایت با ترکیب شاخص های مورد نظر، حاصل بررسی دلالت بر آن دارد که میانگین نگرش فرزندان ایثارگر در زمینه میزان احساس و آمادگی برای رفتار ایثارگرانه وضعیت مطلوبتری نسبت به جوانان عادی دارد. همچنین، در تحلیل نهایی نتایج نشان می دهد که فرزندان ایثارگر نگرش مثبت تری نسبت به عملکرد ایثارگران در مقایسه با جوانان عادی دارند.