درخت حوزه‌های تخصصی

Various studies have confirmed the influential role of corrective feedback (CF) in the development of different linguistic skills and components. However, little, if any, research has been conducted on comparing types of linguistic errors treated by teachers through CF. To bridge this gap, this study sought to investigate the linguistic errors addressed and the types of CF provided by teachers. To this end, the classes of 40 teachers teaching at the intermediate level were audio-recorded for two successive sessions. The detailed analysis of around 128 hours of classroom interactions showed that explicit correction was the most frequent CF type, accounting for 48.5 percent of all CF types provided, and recast was the second most frequently used CF type, constituting 29.5 percent of all CF types. All the other CF types (i.e. request for clarification, confirmation check, repetition, metalinguistic feedback, elicitation, and multiple feedback) constituted 22 percent of the CF. Repetition was the least frequently used CF type, amounting to 0.66 percent of the CF given by teachers. As to the linguistic focus of CF, pronunciation errors were found to be the mostly noticed target for teachers’ CF, constituting 47 percent of all errors addressed, while vocabulary was the least frequently addressed linguistic target, accounting for 17.5 percent of all errors. The study suggests that teachers prefer explicit corrective strategies over implicit ones and that they provide CF mainly to correct pronunciations errors. The study suggests that there is a need for change in the types of CF teachers use and the relative attention they assign to different linguistic error types they treat through CF

در این مقاله به بعضی از اصطلاحات کاربردشناسی که خاص زبان انگلیسی محاوره ای هستند، معادل های آن ها در زبان- های دیگر و استفاده ی آن ها در زبان دوم اشاره شده است. در این مقاله خواهیم دید که این اصطلاحات یا به عبارت دیگر بسط دهنده های زبانی (مانند چیزی) با بیان گرهای کلامی تفاوت دارند. این تفاوت در شکل، عملکرد و تقسیم این بسط-دهنده ها در انواع انگلیسی ها و زبان های دیگر نیز مشهود است. در بافت زبان دوم، به این نتیجه می رسیم که فراگیرانِ زبان دوم هم از اصطلاحات کاربردی کمتر و هم از محدوده کمتری از اصطلاحات قابل تصور استفاده می کنند. به علاوه، فراگیران زبان دوم از اصطلاحاتی که بیشتر با زبان نوشتار و مکالمه رسمی مرتبط است (مانندand so on ) مانند معادل- های رسمی ترجمه شده از زبان اول که در انگلیسی استفاده نمی شوند (مانند and, and, and)، یا در بافت های محدودی استفاده می شوند (مانند or so) بیشتر استفاده کرده و اغلب درک نمی کنند که بعضی از این اصطلاحات ممکن است بار منفی داشته باشند (مانند and blah, blah, blah). در این مقاله، همچنین به بحث در مورد امکان ایجاد آگاهی کاربردشناسانه ی بهتر در میان فراگیران زبان دوم با تمرکز بین زبانی واضح بر شکل و عملکرد اصطلاحات مربوط به کاربردِ زبان نیز پرداخته شده است.