علوم زیستی ورزشی

علوم زیستی ورزشی

علوم زیستی ورزشی سال 15 تابستان 1402 شماره 2 (پیاپی 57) (مقاله علمی وزارت علوم)

مقالات

۱.

مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید و فعالیت در محیط غنی سازی شده حرکتی بر بیان پروتئین های لپتین و عامل نروتروفیک مشتق از مغز در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی مبتلا به آلزایمر(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: فعالیت اجباری فعالیت اختیاری لپتین عامل نروتروفیک مشتق از مغز آلزایمر

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۷۹ تعداد دانلود : ۹۴
تاثیر نوع فعالیت ورزشی بر برخی مکانیسم های شناختی در بیماران مبتلا به آلزایمر (AD) هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و ف تمرین در محیط غنی سازی شده حرکتی (MERA) بر بیان پروتئین های لپتین و عامل تغذیه کننده مشتق از مغز (BDNF) در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی مبتلا به آلزایمر بود. در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی مبتلا به AD به گروه های (1) کنترل AD، (2) گروه HIIT و (3) گروه MERA تقسیم شدند. گروه شم (Sh) برای بررسی اثر جراحی و تزریق سالین و گروه کنترل سالم (HC) برای بررسی اثر القا AD در نظر گرفته شد. گروه HIIT به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه در 9 تناوب 90 ثانیه ای با شدت 85 درصد سرعت بیشینه به تمرین پرداختند و گروه تمرین MERA در قفس های ویژه غنی شده حرکتی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0≥P). نتایج نشان داد در گروه AD، سطوح BDNF (001/0=P) پایین تر و سطوح لپتین (001/0=P) بالاتر از گروه HC بود. در گروه HIIT سطوح لپتین(005/0=P) پایین تر و سطوح BDNF (019/0=P) بالاتر از گروه AD بود. اختلاف معناداری در لپتین (72/0=P) و BDNF (65/0=P) بین دو گروه تمرینی مشاهده نشد. به نظر می رسد HIIT و MERA هر دو در بهبود نروتروفین ها و متابویسم هیپوکامپ موثر هستند، اما تاثیر تمرین تناوبی شدید به دلیل سازگاری ناشی از ورزش مطلوب تر است.
۲.

تاثیر دارچین بر پاسخ های ایمنی به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز در پسران فعال(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: فعالیت ورزشی وامانده ساز دارچین لنفوسیت نوتروفیل مونوسیت

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۲۸ تعداد دانلود : ۱۳۸
عوامل مختلف محیطی وژنتیکی مانند التهاب ناشی از فعالیت ورزشی شدید بر پاسخ سیستم ایمنی ورزشکاران تاثیر می گذارد. یکی از راه های جلوگیری از فرایند التهاب و کمک به سیستم ایمنی مصرف داروهای ضد التهابی مانند دارچین است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مصرف یک هفته ای مکمل دارچین بر پاسخ های ایمنی پسران فعال به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بود.تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی به روش یک سو کور بود. جامعه آماری تحقیق، پسران ورزشکار دانشگاه شیراز بودند، 12 آزمودنی سالم (سن: 93/1 ± 22 سال، قد: 56/6 ± 56/172 سانتیمتر، وزن: 54/11 ±56/66 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه و روش متقاطع در این تحقیق شرکت کردند که 2 نفر به علت آسیب دیدگی از ادامه تحقیق انصراف دادند. شرکت کنندگان آزمون وامانده ساز بروس در دو وضعیت مصرف مکمل و دارونما را اجرا کردند. پانصد میلی گرم مکمل دارچین یا مشابه آن دارونما در روز به مدت یک هفته قبل از جلسات آزمون توسط شرکت کنندگان مصرف شد. نمونه های خونی قبل و 15 دقیقه بعد از آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t همبسته و سطح معناداری 0/05>pدر نظر گرفته شد.مصرف مکمل دارچین تاثیر معنا داری بر تعداد مونوسیت ها قبل و بعد از فعالیت ورزشی نداشت، اما مکمل دارچین تغییرات پاسخ سیستم ایمنی ناشی از فعالیت ورزشی وامانده ساز شامل( کاهش )نوتروفیل ها ، (کاهش) نسبت نوتروفیل هابه لنفوسیت ها ( افزایش) لنفوسیت ها را کمتر کرد(مقادیر p بترتیب 015/0، 012/0 و 02/0) می شود.
۳.

تاثیر شش هفته دویدن روی نوارگردان بر بیان ژن مسیر JAK1/STAT3 در عقده های قاعده ای موش های صحرایی دیابتی نوع 1(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: دیابت نوع 1 تمرین استقامتی مسیر JAK1/STAT3 عقده های قاعده ای

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۴۱ تعداد دانلود : ۱۲۷
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین دویدن استقامتی روی بیان ژن های مسیر JAK1/STAT3 در عقده های قاعده ای موش های صحرایی دیابتی بود. 40 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به چهار گروه سالم، ورزش، دیابت و دیابت+ورزش تقسیم شدند. دیابت با یک بار تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان 50 میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن القاء شد. برنامه تمرین دویدن روی نوارگردان ویژه موش به مدت 6 هفته و به صورت فزاینده اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین موش ها بیهوش شده و بافت مغز برای جداسازی عقده های قاعده ای از جمجمه خارج شد. بافت خارج شده برای اندازه گیری بیان ژن به روش qPCR مورد استفاده قرار گرفت. از آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD برای بررسی تفاوت بین گروهها استفاده شد سطح معنی داری کوچکتر از 05/0 در نظر گرفته شد. القای دیابت نوع 1 تغییری در بیان ژن های JAK1/STAT3 عقده های قاعده ای به وجود نیاورد (P≤0/05). اجرای برنامه ورزشی استقامتی موجب کاهش مقادیر بیان ژن های JAK1 و STAT3 شد (به ترتیب P=0/009، P=0/002 ). این کاهش از روند مشابه ای برای هر دو ژن برخوردار بود. در مطالعه حاضر 6 هفته دویدن استقامتی روی نوارگردان با شدت متوسط موجب کاهش بیان ژن های مسیر JAK1/STAT3 شد. لذا می توان این پروتکل ورزشی را به عنوان یک ابزار غیر دارویی و بدون عوارض جانبی برای مهار این مسیر در بیماری دیابت برای حفاظت از نورون های عقده های قاعده ای پیشنهاد کرد.
۴.

تاثیر دوازده هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر مقادیر سرمی CTRP-12 وLCN-2 در زنان مبتلا به دیابت نوع 2(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: تمرینات مقاومتی تمرینات هوازی دیابت نوع2 لیپوکالین-2 .CTRP-12

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۷۸ تعداد دانلود : ۱۰۴
لیپوکالین 2 و CTRP-12 آدیپوکاینی است که با دیابت نوع دو ارتباط نزدیکی دارد و در بافت چربی بیان می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر مقادیر سرمی CTRP-12 و LCN-2 در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش پژوهش: مطالعه ی حاضر به صورت نیمه تجربی انجام شد.30 زن مبتلا به دیابت نوع 2 در محدوده ی سنی (40-45) سال انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی (سه ست با 10 تکرار و شدت 30 تا 70 درصد 1RM)، تمرین هوازی (15 تا 45 دقیقه با شدت 50 تا 70 درصد RHR) و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین پرداختند. مقادیر سرمی CTRP-12 و LCN-2 با استفاده از کیت به روش ELISA اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تی همبسته و آنوا در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد استفاده شد یافته ها: مقادیر CTRP-12 گروه های تمرین مقاومتی و هوازی به طور معنی داری افزایش یافت در حالی که مقادیر LCN-2 در این دو گروه نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد. در بررسی بین گروهی، تمرین مقاومتی و هوازی تغییرات معنی داری را در CTRP-12 و LCN-2 نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد نتیجه گیری: به نظر میرسد که انجام تمرینات مقاومتی و هوازی، تنظیم افزایشی آدیپوکاین های ضد التهابی (CTRP-12) و تنظیم کاهشی آدیپوکاین التهابی لیپوکالین-2 (LCN-2) دارد.
۵.

تاثیر ریخت شبانه روزی بر حداکثر اکسیژن مصرفی، ملاتونین و دمای بدن فوتبالیست های نوجوان باشگاه صنعت مس کرمان(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: ریخت شبانه روزی حداکثر اکسیژن مصرفی دمای بدن ورزشکار

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۹۹ تعداد دانلود : ۱۰۰
مقدمه: ثابت شده ریخت شبانه روزی نقش کلیدی در زمان بندی اوج عملکرد ورزشی دارد. شواهد اخیر نشان می دهد محاسبه این تفاوت ها، که به عنوان ریخت شبانه روزی شناخته می شود، منجر به نمایه های فیزیولوژیک روزانه متفاوت می شود. هدف از تحقیق حاظر، بررسی تاثیر ریخت شبانه روزی بر حداکثر اکسیژن مصرفی ، ملاتونین و دمای بدن فوتبالیست های نوجوان باشگاه مس کرمان بود. روش پژوهش: در این تحقیق نیمه تجربی، 30 مرد فوتبالیست نوجوان باشگاه مس کرمان با میانگین سنی 26/16 سال به عنوان نمونه انتخاب شدند. بر اساس پرسشنامه صبح گاهی – عصر گاهی (MEQ)، آزمودنی ها به ریخت شبانه روزی نوع صبح گاهی و عصر گاهی تقسیم شدند. جهت اجرای آزمون فزاینده بر روی نوارگردان، آزمودنی ها 3 جلسه در آزمایشگاه حضور یافتند (ساعات 7-9 صبح و 6-8 عصر). پیش از اجرای آزمون، سطح ملاتونین خون و دمای بدن و طی اجرای آزمون، اکسیژن مصرفی آزمودنی ها اندازه گیری شد. یافته ها: در مورد گروه صبح گاهی، بین حداکثر اکسیژن مصرفی و ملاتونین شرایط صبح و عصر تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>) اما در شرایط عصر نسبت به صبح، دمای بدن افزایش معناداری را نشان داد (005/0p<). در مورد گروه عصر گاهی، بین ملاتونین شرایط صبح و عصر تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0p>) اما در شرایط عصر نسبت به صبح، دمای بدن (023/0p<) و حداکثر اکسیژن مصرفی (001/0p<) افزایش معناداری را نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد ریخت شبانه روزی بر ظرفیت هوازی ورزشکاران تاثیر گذار است. در افراد با ریخت شبانه روزی نوع عصر گاهی و در ساعات فعالیت بدنی عصر، در مقایسه با فعالیت بدنی در ساعات صبح، ظرفیت هوازی بیشتر است.
۶.

اثر چهار هفته تمرینات پلایومتریک و تناوبی شدید بهمراه مکمل دهی روی بر مقادیر سرمی هورمون رشد و عامل شبه رشدی در نوجوانان پسر والیبالیست(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: مکمل دهی روی تمرین پلایومتریک GH سرم IGF-1 سرم پسران والیبالیست نوجوان

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۰۸ تعداد دانلود : ۱۲۳
هدف از تحقیق حاضر بررسی مقایسه دو شیوه تمرین پلایومتریک و تناوبی شدید طی چهار هفته مکمل دهی روی بر دو عامل رشدی هورمون رشد و عامل شبه رشدی سرم پسران والیبالیست نوجوان در سن جهش سرعت رشد اسکلتی بود. بدین منظور تعداد 57 نفر از بازیکنان والیبالیست نوجوان فعال و سالم (سن: 94/0±81/13 سال، قد: 08/0±77/1 متر، وزن: 04/28±10/59 کیلوگرم و BMI: 13/76±2/18 کیلوگرم بر متر مربع) به عنوان شرکت کننده انتخاب و به طور تصادفی در شش گروه شامل: 1-تمرین پلایومتریک و مصرف مکمل روی (10 نفر)، 2-تمرین پلایومتریک و مصرف دارونما (8 نفر)، 3- تمرین والیبال و مصرف مکمل روی (9 نفر)، 4-گروه کنترل تمرین والیبال و مصرف دارونما (11 نفر)، 5- گروه تمرین بسیار شدید تناوبی و مصرف مکمل روی (10 نفر) و 6- گروه تمرین بسیار شدید تناوبی و دارونما (9 نفر) تقسیم بندی شدند. برنامه تمرینات سه جلسه در هفته بود. گروه های مکمل نیز قرص 15 میلی گرم گلوکونات روی تولید شرکت Nature made انگلستان و گروه های شبه دارو قرص حاوی نشاسته و فروکتوز برای مصرف روزانه دریافت کردند. نتایج بین گروهی افزایش معنی داری در مقادیر هورمون رشد و عامل شبه رشدی پس از چهار هفته در گروه های تحقیقی را نشان داد (001/0P<). نتایج آزمون تعقیبی تفاوت بین گروه کنترل با سایر گروه های مطالعه را نشان داد (05/0P<). تفاوت معنی داری بین گروه های تمرینی بر مقادیر رشدی مشاهده نشد (05/0P>). با توجه به افزایش محتوای عوامل رشدی در ورزشکاران نوجوان والیبالیست هر دو شیوه تمرینات پلایومتریکی و تناوبی شدید و مصرف مکمل روی توصیه می شود.

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷