علوم زیستی ورزشی

علوم زیستی ورزشی

علوم زیستی ورزشی سال دهم زمستان 1397 شماره 4 (پیاپی 39) (مقاله علمی وزارت علوم)

مقالات

۱.

پاسخ فاکتور رشدی آندوتلیال عروقی و هورمون کورتیزول به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید و ارتباط بین سطوح سرمی آنها(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: آنژیوژنز شبکه مویرگی فاکتور رشدی فعالیت تناوبی هورمون کورتیزل

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 705 تعداد دانلود : 587
VEGF قوی ترین میتوژن مخصوص سلول های آندوتلیال، فاکتور اصلی در رخداد فرایند آنژیوژنز است. ازاین رو هدف از تحقیق حاضر، بررسی پاسخ فاکتور رشدی آندوتلیال عروقی (VEGF) و هورمون کورتیزول سرمی، به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید و تعیین ارتباط بین سطوح سرمی آنهاست. به همین منظور 11 مرد غیرورزشکار (میانگین سنی 80/23 سال) داوطلبانه انتخاب شدند و به اجرای یک جلسه فعالیت تناوبی شدید پرداختند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرای فعالیت گرفته شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری (Repeated Measures) و آزمون همبستگی پیرسون برای آنالیز داده ها استفاده شد. بلافاصله بعد از اجرای فعالیت، کاهش سطح VEGF سرمی به صورت غیرمعنادار مشاهده شد (74/10 درصد). سطح VEGF سرمی دو ساعت پس از اجرای فعالیت افزایش یافت و به مقداری بالاتر از سطح استراحتی رسید (20/13 درصد). سطوح کورتیزول سرمی بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرا کاهش یافت که این کاهش فقط در مرحله 2 ساعت بعد از اجرای فعالیت نسبت به سطح استراحتی معنادار بود. علاوه بر این، هیچ ارتباط معناداری بین سطوح VEGF و کورتیزول سرمی در مراحل قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرای فعالیت ورزشی مشاهده نشد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که اجرای یک جلسه فعالیت تناوبی شدید، احتمالاً تأثیرات معناداری بر سطوح VEGF سرمی ندارد و از طرفی می تواند موجب کاهش هورمون کورتیزول آزاد سرمی شود.
۲.

تأثیر سابقه تمرینات استقامتی در جلوگیری از اثرات مضر استرس اکسیداتیو یک جلسه فعالیت وامانده ساز در موش های صحرایی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: استرس اکسیداتیو تمرین استقامتی تمرین وامانده ساز ظرفیت آنتی اکسیدانی تام کاتالاز

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 174 تعداد دانلود : 27
نوع فعالیت بدنی انجام گرفته تأثیر بسزایی در میزان آسیب اکسایشی و پاسخ دفاعی بدن دارد. فعالیت بدنی منظم می تواند به عنوان یک واکسن عمل کند و سبب تنظیم مثبت سیستم های ضد اکسایشی بدن شود. در این تحقیق 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل تقسیم شدند که برای گروه تمرینی هشت هفته تمرین استقامتی با شدت 75-60% حداکثر اکسیژن مصرفی و 5 روز در هفته در نظر گرفته شد. پس از پایان هشت هفته گروه تمرینی و گروه کنترل هر یک به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه از هر کدام، یک جلسه تمرین تا حد واماندگی را اجرا کردند. فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی کاتالاز (CAT) گلبول های قرمز و میزان مالون دی آلدهید (MDA)و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده از طریق تجزیه وتحلیل واریانس ANOVA و آزمون تعقیبی LSD با سطح معناداری 05/0 تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که میزان MDA تنها در گروه تمرین وامانده ساز افزایش معنادار داشته است (007/0P=). فعالیت کاتالاز در گروه تمرین استقامتی افزایش معناداری را نشان داد(001/0 =P). تفاوت معناداری در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام گروه تمرین استقامتی + یک جلسه تمرین وامانده ساز و گروه کنترل + یک جلسه تمرین وامانده ساز وجود داشت (04/0=P). می توان نتیجه گیری کرد که تمرین وامانده ساز میزان آسیب اکسایشی را افزایش داده، اما تمرین استقامتی توانسته است آثار مضر ناشی از تمرین وامانده ساز و استرس ناگهانی را کاهش دهد.
۳.

اثر هشت هفته تمرین SSG و مقاومتی-پلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، GASP-1 و IGF-I در بازیکنان نوجوان فوتبال(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: فوتبال مقاومتی - پلایومتریک مایوستاتین SSG GASP-1 IGF-Ι

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 734 تعداد دانلود : 232
هدف مطالعه حاضر تعیین اثر دو شیوه تمرینی بازی در ابعاد کوچک (SSG) و مقاومتی-پلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، پروتئین سرمی مرتبط با فاکتور رشد نوع 1 (GASP-1) و عامل رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) در بازیکنان نوجوان فوتبال بود. 30 نفر از بازیکنان باشگاه گیتی پسند که سابقه آسیب دیدگی حاد نداشتند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی در سه گروه تمرین فوتبال (8 نفر)، گروه تمرین مقاومتی-پلایومتریک (11 نفر ) و گروه کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. قبل و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، از سیاهرگ دست چپ هر آزمودنی در وضعیت نشسته در محل آزمایشگاه خون گیری شد. به منظور مقایسه داده ها از آزمونt  همبسته، آنوا و LSD در نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد (0۰۵/۰P
۴.

تأثیر فعالیت ورزشی هوازی بر شاخص های آپوپتوزی و رشدی در قلب رت های پیر(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: آپوپتوز پیری فعالیت ورزشی فاکتور رشد شبه انسولینی 1. قلب Bax Bcl-2

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 163 تعداد دانلود : 603
پیری با افزایش آپوپتوز مشخص می شود. به نظر می رسد که فعالیت ورزشی هوازی می تواند آپوپتوز را کاهش دهد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین ورزشی هوازی بر شاخص های آپوپتوزی و رشدی در قلب رت های پیر بود. 24 سر رت ویستار نر به دو گروه تمرین هوازی شدت بالا (8 سرHIT:) و شدت متوسط ( 8 سرMCT:) و یک گروه کنترل (8 سرCO:) تقسیم شدند. رت ها پس از دو هفته دوره سازگاری به مدت شش هفته تمرین هوازی انجام دادند. قلب رت ها پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی استخراج شد. بیان ژن Bax و Bcl-2 به روش Real-time-PCR آنالیز شد. برای آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه با معناداری 05/0P< استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر بیان ژن Bax در گروه تمرین کم شدت نسبت ب ه گروه کنترل افزایش غیرمعنادار (261/0)، اما در گ روه تمرین شدید افزایش معناداری داشت (001/0). مقادیر ژن Bcl-2 در گروه تمرین کم شدت (978/0) و شدید (278/0) نسبت ب ه گروه کنترل افزایش غیرمعناداری را نشان داد. مقدار IGF-1 در گروه تمرین کم شدت (175/0) و شدید (537/0) نسبت ب ه گروه کنترل اف زایش نشان داد، اما معنادار نبود. با توجه به نتایج، شش هفته فعالیت ورزشی با شدت کم و شدید موجب افزایش غیرمعنادار در بیان Bcl-2، IGF-1 در دو شدت تمرینی در رت های سالمند شده، همچنین به افزایش معنادار Bax در گروه تمرین شدید و افزایش غیرمعنادار در گروه کم شدت می انجامد.
۵.

تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر مقادیر سرمی عامل رشد فیبروبلاست 21، مقاومت به انسولین و پروفایل لیپیدی در زنان چاق غیرفعال(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: پروفایل لیپیدی تمرین تناوبی با شدت بالا زنان چاق غیرفعال مقاومت به انسولین FGF21

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 234 تعداد دانلود : 451
عامل رشد فیبروبلاست 21 (FGF21) از هورمون های متابولیسمی بدن است که از بافت های مختلف ترشح می شود و در متابولیسم کربوهیدرات و لیپید نقش دارد و به بهبود همئوستاز گلوکز، پارامترهای چربی و کاهش وزن منجر می شود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر مقادیر سرمی FGF21، پروفایل لیپیدی و مقاومت به انسولین زنان چاق غیرفعال بود. 20 زن چاق غیرفعال (میانگین سن 96/2 ± 15/30 سال و BMI 27/1 ± 34/30 Kg/m2) به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری HIIT و کنترل، داوطلب شرکت در پژوهش حاضر شدند. برنامه تمرین HIIT به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 90 درصد ضربان قلب هدف اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون آماریt  همبسته وt  مستقل در سطح معناداری 05/0P
۶.

تأثیر دوازده هفته تمرین در آب و خشکی بر نیتریک اکساید سرمی و شاخص های خطرزای قلبی زنان دیابتی دارای نارسایی قلبی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: تمرین در آب دیابت عوامل خطرزای قلبی– عروقی فعالیت ورزشی هوازی نارسایی قلبی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 761 تعداد دانلود : 563
هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین در آب و خشکی بر نیتریک اکساید سرمی و برخی شاخص های خطر قلبی زنان دیابتی مبتلا به نارسایی قلبی است. ازاین رو در طرح تحقیقی نیمه تجربی از بین زنان دیابتی 45 تا 65 ساله 40 نفر با میانگین و انحراف استاندارد شاخص توده بدنی 15/2 ±33 و قند خون ناشتا بالای 125 به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در یکی از سه گروه تمرین در آب (16=n)، تمرین در خشکی (8=n) و گروه کنترل (16=n) قرار گرفتند. گروه تمرین در آب 3 جلسه در هفته به مدت 12 هفته تمرینات داخل آب را با شدت درک فشار 8-5 و گروه تمرین در خشکی فعالیت های هوازی و مقاومتی را با شدت مشابه به مدت 60 دقیقه اجرا کردند. گروه کنترل روند طبیعی فعالیت های روزمره را دنبال کردند. شاخص های دیابتی و خطرزای قلبی 48 ساعت قبل و بعد از تمرین از آزمودنی ها اخذ شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنوای یکراهه، کروسکال والیس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری 05/0=α استفاده شد. نتایج تحقیق افزایش معنا دار ALB (000/0=P) و  NO(006/0=P) و کاهش معنا دار  FBS(002/0=P) را در دو گروه تمرین در آب و خشکی نشان داد. در شاخص های TG (005/0=P)، LDL (016/0=P) تنها در گروه تمرین در آب کاهش معنا داری مشاهده شد. تحقیق حاضر نشان داد که انجام فعالیت های هوازی به ویژه در داخل آب به عنوان روش ایمن و مؤثر می تواند در بهبود عارضه بیماران مبتلا به دیابت تأثیرگذار باشد.
۷.

تأثیر تمرین تناوبی با شدت های مختلف روی سطوح پلاسمایی اورکسین A-، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی تنفسی زنان دارای اضافه وزن و چاق(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: اورکسینA- تمرینات تناوبی زنان چاق ظرفیت هوازی نیمرخ لیپیدی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 432 تعداد دانلود : 162
هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر دو شیوه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط روی سطوح پلاسمایی اورکسین-A، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی- تنفسی زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. 24 زن با دامنه سنی 45-25 سال به شکل داوطلبانه و غیرتصادفی به سه گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد (9n=،kg/m2  45/3 ±61/29(BMI=، شدت متوسط (8n= ؛ kg/m2  83/3 ± 19/28 BMI=) و کنترل (7n= ،kg/m2 71/4 ± 18/29BMI=) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته/ سه جلسه در هفته با شدت90-75% برای گروه HIIT و80-60%ضربان قلب بیشینه برای گروهMIIT اجرا شد. نتایج حاکی از کاهش معناداری در سطوح کلسترول تام و افزایش معناداری در استقامت قلبی- تنفسی گروه های تمرینی بود (05/0P≤). از سوی دیگر، افزایش و تغییراتی در سطوح پلاسمایی اورکسین، کاهش تری گلیسیرید، LDL و درصد چربی بدن در گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد، اما این تغییرات از نظر آماری معنادار نبود (05/0≤P). همچنین سطوح HDL در گروه HIIT افزایش و در گروه MIIT کاهش نشان داد، که در هیچ کدام از گروه ها این تغییرات معنادار نبود (05/0≤P). به نظر می رسد تمرین تناوبی با شدت های مختلف موجب افزایش سطوح پلاسمایی اورکسین و بهبود برخی شاخص های نیمرخ لیپیدی، درصد چربی بدن و استقامت قلبی تنفسی در زنان دارای اضافه وزن و چاق شده است، اما این بهبودی در گروه HIIT بارزتر بود.
۸.

تأثیر دو نوع تمرین تناوبی سرعتی بر میزان اکسیداسیون چربی زمان بازیافت زنان فعال(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: اکسیداسیون چربی تمرین تناوبی هزینه انرژی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 435 تعداد دانلود : 864
تمرینات تناوبی سرعتی (SIE) شامل تکرارهایی با حداکثر شدت در مدت کمتر از ۳۰ ثانیه است که موجب بهبود میزان اکسیداسیون چربی در زمان بازیافت پس از تمرین می شود. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر دو برنامه تمرین تناوبی سرعتی بر میزان اکسیداسیون چربی زمان بازیافت در زنان فعال بود. بدین منظور ۱۰ زن فعال به صورت داوطلبانه (میانگین سن 82/2 ± 8/23 سال، وزن 97/6 ± 2/57 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت متقاطعبا فاصله زمانی ۶ روز، برنامه تمرینی اول (۲۴ تناوب ۵ ثانیه ای با استراحت ۴۰ ثانیه) و برنامه تمرینی دوم ( ۴ تناوب ۳۰ ثانیه ای با استراحت ۲۴۰ثانیه) را اجرا کردند. مدت زمان کار (۲ دقیقه) و استراحت (۱۶ دقیقه) و نسبت کار به استراحت (۱: ۸) در هر دو برنامه تمرینی یکسان بود. هزینه انرژی و میزان اکسیداسیون چربی بازیافت در مدت ۹۰ دقیقه، با اندازه گیری گازهای تنفسی محاسبه شد. میزان اکسیداسیون چربی در زمان بازیافت ۵:۴۰ (۰۸۲/۰ گرم در دقیقه) در مقایسه با تمرین ۳۰:۲۴۰ (۰۹۸/۰ گرم در دقیقه) به طور معناداری کمتر بود (0۰۵/۰P

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷