علوم زیستی ورزشی

مقدمه: یکی از مهم ترین علل پیدایش بیماری های قلبی- عروقی تصلب شرایین است. تصلب شرایین یا اترواسکروزیس نام یک بیماری در سیستم عروقی به خصوص در عروق کرونر مغز و قلب است که بر اثر رسوب لیپید و مواد دیگر روی دیواره داخلی رگ ها مشخص می شود. اترواسکروز مهم ترین عامل مرگ ومیر در دنیاست. ABCA1 مسئول اصلی خروج کلسترول و فسفولیپید از سلول و تشکیل ذرات HDL است و احتمالاً در پیشگیری و جلوگیری از گسترش اترواسکلروزیس نقش دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین بازتوانی قلبی بر بیان ژن ABCA1 باشد.روش پژوهش: 23 نفر از بیماران گرفتگی عروق قلبی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (11نفر) و تجربی (12نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه یک ساعته تمرینات مقاومتی سبک انجام دادند. پیش و پس از تمرینات مقدار m-RNA به روش PCR اندازه گیری شد. اطلاعات به وسیله تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: تمرینات بازتوانی موجب افزایش بیان ژنABCA1  و عدم تغییر HDL و LDL و نسبت RF شده است (P≤0.05).نتیجه گیری: در پایان نتایج نشان داد تمرینات بازتوانی قلبی که از تمرینات هوازی و مقاومتی سبک تشکیل شده بود، در بیماران با گرفتگی عروق با وجود شدت پایین تمرینات سبب افزایش معنا دار در بیان ژن ABCA1 در بیماران گرفتگی عروق پس از هشت هفته شد که احتمالاً می تواند در انتقال معکوس کلسترول و پیشگیری از وقوع ایسکمی های بعدی مؤثر باشد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تغییرات بیان پروتئین آسپروزین در بافت های کبد، پانکراس، قلب و عضله نعلی رت های نر مبتلا به دیابت پس از هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل گزنه بود. روش پژوهش: 48 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به شش گروه هشت تایی، کنترل (C)، تمرین (E)، دیابت (D) و تمرین+دیابت (ED)، گزنه+دیابت (UD)، تمرین+گزنه+دیابت (EUD)، تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن رت ها با تزریق استروپتوزوسین، پروتکل تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط تا شدید، به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته اجرا شد. میزان مصرف عصاره گزنه نیز پنج روز در هفته، به مدت هشت هفته و 150 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به صورت گاواژ داخل معده بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه برداری انجام گرفت. برای سنجش بیان پروتئین آسپروزین از روش الایزا و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آنالیز کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در همه بافت ها، آسپروسین در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت (05/0>P). گروه EUD بیشترین کاهش را نسبت به گروه دیابت در همه بافت ها در مقایسه با گروه های ED و UD داشت (05/0>P)، به طوری که در بافت پانکراس این میزان به سطح گروه کنترل سالم نیز رسید، اما تغییرات در بافت قلب معنادار نبود. در همه بافت ها کاهش اسپروسین نسبت به گروه دیابت در گروه UD بیشتر از گروه ED بود، اما تفاوت بین این دو گروه معنادار نبود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، بیان پروتئین اسپروسین در بافت های کبد، پانکراس، قلب و عضله نعلی در اثر دیابت افزایش می یابد و استفاده از ترکیب تمرین هوازی و عصاره گزنه می تواند آن را کاهش دهد. اثر هم افزایی ترکیب تمرین هوازی و گزنه بسیار بهتر از هر کدام به تنهایی بود.

مقدمه: مؤثرترین نوع تمرین برای بهبود پوامل کاردیو متابولیکی در افراد چاق ناشناخته است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین عملکردی شدید (HIFT) و تمرین ترکیبی هوازی - مقاومتی بر عوامل خطرزای کاردیومتابولیکی در دختران دارای اضافه وزن و چاقی بود.روش پژوهش: 45 دختر نوجوان (5/1±53/16 سال)، مبتلا به چاقی (55/3 ± 27/32 BMI= کیلوگرم بر مترمربع)، داوطلبانه در مطالعه نیمه تجربی حاضر، با طرح پیش آزمون- پس آزمون شرکت کردند و به طور تصادفی در سه گروه HIFT، تمرین ترکیبی هوازی-مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. مداخلات تمرینی شامل 12 هفته سه جلسه ای بود که 24 ساعت پیش از شروع و 48 ساعت پس از پایان مداخلات خون گیری انجام شد. تحلیل داده های درون گروهی به روش تی وابسته و داده های بین گروهی به روش تحلیل کوواریانس انجام گرفت.یافته ها: HIFT و تمرین ترکیبی بر عوامل متابولیکی شامل گلوکز ناشتا پلاسما، انسولین ناشتا پلاسما و مقاومت به انسولین و عوامل خطرزای قلبی- عروقی شامل HDL، LDL، LDL/HDL، TG و کلسترول تأثیر معنا داری داشتند (001/0=P)، و با توجه به اندازه اثر، در تمامی شاخص ها به جز TG و LDL/HDL ، HIFT نسبت به تمرین ترکیبی مؤثرتر بود (P<0/05).نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که هم شدت و هم نحوه مداخله فاکتورهای اساسی اند که باید هنگام طراحی و تجویز برنامه های ورزشی در افراد دارای چاقی در نظر گرفته شوند. بنابراین، این نتایج ممکن است متخصصان تناسب اندام و فیزیولوژیست های ورزشی را در مورد فرایند تجویز ورزش در این جمعیت راهنمایی کند.

مقدمه: میتوفاژی به عنوان یک مسیر چندعملکردی می تواند به نقص یا کارایی بیشتر میتوکندری در عضلات اسکلتی منجر شود. فعالیت های ورزشی با توجه به شرایطی مانند شدت، مدت و نوع یک عامل مهم برای تنظیم میتوفاژی هستند. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر محتوای درون سلولی پروتئین های مرتبط با مسیر میتوفاژی (FUNDC1 و NIX) در عضله نعلی رت های نر نژاد ویستار است.روش پژوهش: در این پژوهش تجربی، 16 سر رت سه ماهه نژاد ویستار با میانگین وزنی 30±280، به صورت تصادفی به دو گروه: 1. گروه کنترل، 2. MIIT (هر گروه هشت سر) تقسیم شدند. رت های گروه MIIT شامل دویدن رت ها روی تردمیل به مدت هشت هفته، هر هفته پنج جلسه و هر جلسه شامل 10 تناوب MIIT، سه دقیقه ای بود که از طریق تناوب های استراحتی دودقیقه ای از هم جدا شد. میانگین سرعت در هفته اول 19 m/min بود که در هفته آخر میانگین سرعت به 25 m/min رسید. محتوای متغیرها از طریق روش آزمایشگاهی وسترن بلات در بافت عضله نعلی اندازه گیری شد. داده ها از طریق آزمون t-مستقل در نرم افزار گراف پد پریسم نسخه 5/9 تجزیه وتحلیل شد. سطح معنا داری 05/0≥P در نظر گرفته شد.یافته ها: محتوای پروتئین های FUNDC1 و NIX کاهش معنا داری را در گروه MIIT نسبت به گروه کنترل نشان داد (0001/0P<).نتیجه گیری: با توجه به کاهش این عوامل تمرین MIIT می تواند فرایند میتوفاژی را در عضلات اسکلتی تنظیم و به حفظ سلامت میتوکندری از طریق مسیرهای مرتبط کمک کند. نیاز به تحقیقات و بررسی های بیشتر است.

مقدمه: بیان مولکول های زیست فعال کمرین و واسپین از طریق ارتباط بین بافت چربی و سایر سیستم های بیولوژیکی بدن انجام می گیرد که در بیماری زایی سندروم متابولیک و پاتوژنز چاقی و دیابت نقش دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین HIRT بر سطوح سرمی کمرین، واسپین و فاکتورهای موثر در پاتوژنز دیابت در مردان پیش دیابتی چاق و اضافه وزن بود. روش پژوهش: در این تحقیق نیمه تجربی 30 نفر از مردان چاق پیش دیابتی (30 تا 45 سال) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 15 نفر)، تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به مدت 60 دقیقه در برنامه HIRT با شدت 80 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه شرکت کردند. سطوح سرمی کمرین، واسپین و شاخص های دیابت در دو نوبت پیش و پس آزمون اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد مقادیر کمرین (001/0=P)، واسپین (001/0=P)، انسولین (001/0=P)، گلوکز (001/0=P) و مقاومت به انسولین (001/0=P)، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری یافت. نتایج درون گروهی t زوجی نیز کاهش معنادار کمرین (001/0=P، 90/0- درصد)، واسپین (003/0=P، 6/16- درصد)، انسولین (001/0=P، 5/17- درصد)، گلوکز (001/0=P، 1/19- درصد) و مقاومت به انسولین (001/0=P، 8/40- درصد) در پاسخ به پروتکل تمرین را نشان داد (P<0.05). نتیجه گیری: احتمالاً تمرینات HIRT می تواند بر شاخص های کمرین، واسپین و برخی فاکتورهای مؤثر در دیابت و ترکیب بدنی در مردان چاق پیش دیابتی تأثیر مفیدی داشته باشد.

مقدمه: امروزه تمرینات ورزشی برای بهبود بسیاری از افراد جامعه مطلوب شناخته است. موضوع این پژوهش تأثیر 12 هفته تمرینات ترکیبی همراه با کاتسو بر برخی فاکتورهای رشدی زنان جوان بود.روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش زنان جوان غیرفعال شهر مشهد بودند. از بین آنها 45 نفر از افراد غیرفعال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین ترکیبی+ کاتسو (15 نفر)، گروه تمرین ترکیبی + بدون کاتسو(15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. روش کار حاضر از نوع نیمه تجربی است و با طرح پیشآزمون-پسآزمون. گروه تمرین ترکیبی هفتهای سه جلسه تمرین مقاومتی و هوازی انجام دادند به این صورت است که این تمرینات در روزهای متوالی صورت گرفت. گروه تمرین ترکیبی با کاتسو، تمرین مقاومتی را با بستن کاف و شدت تمرین %20 RM1 در ابتدای تمرین و تمرین هوازی را با %45 HRmax و گروه تمرین ترکیبی بدون کاتسو، تمرین مقاومتی با %80 RM1و تمرین هوازی را با %45 HRmax و گروه تمرین ترکیبی با کاتسو و گروه تمرین ترکیبی بدون کاتسو، فقط تمرینات ترکیبی را انجام دادند. داده ها با استفاده از «تی همبسته»، «آزمون تحلیل واریانس یکطرفه» و «آزمون تعقیبی بونفرونی»؛ در سطح معناداری 0/05≥P با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج آماری نشان داد 12 هفته تمرینات ترکیبی با کاتسو و بدون کاتسو، سبب افزایش سطوح -1IGF، فولیستاتین و کاهش مایوستاتین در زنان جوان شد (0/05=P)نتیجه گیری: بنابر نتایج این پژوهش، تمرینات ترکیبی همراه با کاتسو در افزایش فاکتورهای رشدی زنان جوان مطلوب است و در ارتقای وضعیت سلامتی آنها تأثیرگذار است