علوم زیستی ورزشی

علوم زیستی ورزشی

علوم زیستی ورزشی سال نهم زمستان 1396 شماره 4 (پیاپی 35) (مقاله علمی وزارت علوم)

مقالات

۱.

تأثیر تمرین استقامتی بر برخی پارامترهای متابولیکی موش های صحرایی دیابتی نوع دو ناشی از نیکوتین آمید و استروپتوتوزوسین(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:

کلید واژه ها: استروپتوتوزوسین تست تحمل گلوکز تمرین هوازی نیکوتین آمید هایپرگلیسمی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 509 تعداد دانلود : 137
هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر تمرین استقامتی بر برخی پارامترهای متابولیکی موش های صحرایی دیابتی نوع دو ناشی از نیکوتین آمید و استروپتوتوزوسین بود. بدین منظور، 24 سر موش نر بالغ غیرچاق پس از القای دیابت (تجویز نیکوتین آمید و استروپتوتوزوسین) به سه گروه هشت تایی شامل غیردیابتی، دیابتی تمرین و دیابتی کنترل تقسیم شدند. چهار هفته پس از پیشرفت دیابت، گروه دیابتی تمرین چهار هفته روی نوار گردان دویدند. در پایان تمرین، تست تحمل گلوکز درون صفاقی برای تعیین حساسیت به انسولین انجام گرفت، سطوح گلوکز و انسولین پلاسما اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) محاسبه شد. از آزمون آماری تی- مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه برای تحلیل داده ها استفاده شد. براساس یافته های تحقیق، در طول چهار هفته القای دیابت، بین وزن بدن، میزان غذای دریافتی و سطح انسولین پلاسمای ناشتای دو گروه دیابتی و غیردیابتی تفاوت غیرمعنا داری مشاهده شد، ولی سطح گلوکز خون ناشتا و غیرناشتای گروه دیابتی نسبت به گروه غیردیابتی افزایش معنا داری یافت. همچنین، پس از چهار هفته تمرین، بین وزن بدن و میزان غذای دریافتی سه گروه غیردیابتی، دیابتی تمرین و دیابتی کنترل تفاوت غیر معنا داری مشاهده شد، ولی تمرین موجب کاهش معنا دار سطح گلوکز پلاسمای ناشتا و HOMA-IR و افزایش معنا دار انسولین پلاسمای ناشتا و تحمل گلوکز گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه دیابتی کنترل شد. بنابراین، به نظر می رسد چهار هفته تمرین استقامتی تأثیر مفیدی بر برخی پارامترهای متابولیکی موش های صحرایی دیابتی نوع دو دارد.
۲.

مقایسه میزان سروتونین سرمی و برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی سالمندان فعال(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: آمادگی جسمانی تمرین هوازی تمرین مقاومتی سالمندی سروتونین ورزش زورخانهای

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 758 تعداد دانلود : 808
هدف تحقیق حاضر مقایسه میزان سروتونین سرمی و برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی سالمندان فعال شهر قم بود. نمونه آماری را مردان سالمند بالای 60 سال شهر قم تشکیل می دادند که در گروه های تمرین هوازی (15 نفر)، کار با وزنه (15 نفر)، ورزش زورخانه ای (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای سنجش آمادگی جسمانی چهار عامل تعادل (تست تعادل تک پا)، استقامت عضلانی (شنا روی دست)، انعطاف پذیری (آزمون انعطاف ولز) و توان (پرش سارجنت) بررسی شد. سطح سروتونین خون به روش الایزا در آزمودنی ها اندازه گیری و از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معناداری 05/0P< استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که سطوح سروتونین خون در گروه های فعال نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (05/0P). میزان آمادگی جسمانی در افراد فعال در مقایسه با افراد گروه کنترل بهتر بود. علاوه بر این، گروه کار با وزنه در آزمون های تعادل و استقامت عضلانی سطح بهتری از آمادگی را نشان دادند (05/0P
۳.

اثر پیش درمان فعالیت بدنی اختیاری بر آسیب قلبی ناشی از القای مقادیر تجمعی دوکسوروبیسین در رت های مدل سالمندی: مطالعه هیستوپاتولوژی بافت قلب(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: تغییرات هیستوپاتولوژیک دوکسوروبیسین فعالیت بدنی اختیاری مسمومیت قلبی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 129 تعداد دانلود : 666
کاهش تأثیر مسمومیت قلبی ناشی از درمان با آنتراسایکیلین ها، راهبرد مؤثری برای بقای بیشتر مبتلایان به انواع سرطان است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر پیش درمان فعالیت بدنی اختیاری بر آسیب قلبی ناشی از القای مقادیر تجمعی دوکسوروبیسین در رت های مدل سالمندی بود. ۲۴ سر رت نر نژاد ویستار ۱۲ هفته ای به صورت تصادفی به سه گروه سالین (S)، دوکسوروبیسین (D) و فعالیت بدنی اختیاری (DWR) تقسیم شدند. سالمندی به مدت ۹ هفته و به وسیله تزریق روزانه دی گالاکتوز (۱۰۰ میلی گرم/ کیلوگرم) القا شد. شش هفته فعالیت بدنی اختیاری بر روی چرخ دوار اجرا شد. در پانزده روز پایانی فعالیت بدنی و تزریق دی گالاکتوز، داروی دوکسوروبیسین با دوز تجمعی ۱۵ میلی گرم/ کیلوگرم (روزانه یک میلی گرم) تزریق شد. ۴۸ ساعت پس از پایان فعالیت بدنی و تزریق دوکسوروبیسین، حیوانات کشته شدند و بطن چپ قلب به منظور ارزیابی های هیستولوژیکی جدا شد. نتایج نشان داد که تزریق دوکسوروبیسین به افزایش غیرمعنادار شاخص آپوپتوزی و نسبت وزن قلب/ وزن بدن و از طرفی کاهش معنادار نسبت فیبر/ فضای بینابینی منجر شد (05/0P≤). همچنین در بررسی های کیفی بافت قلب، واکوئله شدن، تکه تکه شدن هسته سلول ها، به هم ریختگی ساختار بافت و از بین رفتن فیبرهای قلبی مشاهده شد. در مقابل فعالیت بدنی اختیاری قبل و در حین تزریق دوکسوروبیسین به کاهش این تغییرات منجر شد. فعالیت بدنی اختیاری در ترکیب با دوکسوروبیسین، راهبرد مؤثری برای کاهش آسیب قلبی ناشی از القای دوکسوروبیسین است.
۴.

اثر تمرین هوازی و محدودیت کالری بر سطوح پروتئین ناقل گلوکز و دی آسیل گلسیرول درون عضلانی موش های صحرایی نر چاق(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: پروتئین ناقل گلوکز تعادل منفی انرژی تمرین هوازی چاقی محدودیت کالری

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 777 تعداد دانلود : 349
مقاومت به انسولین ناشی از مصرف مواد غذایی پرچرب، با متابولیت های چربی درون عضلانی ارتباط دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی، محدودیت رژیم غذایی و ترکیب آنها بر مقاومت به انسولین از طریق تغییرات دی آسیل گلسیرول درون عضلانی در موش های صحرایی نر چاق بود. از 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 6/12±5/194 گرم به عنوان نمونه استفاده شد. 48 سر موش به مدت 18 هفته رژیم غذایی پرچرب مصرف کردند و به 8 سر موش غذای نرمال داده شد. سپس، موش های تحت رژیم غذایی پرچرب، به گروه های کنترل، تمرین هوازی، محدودیت رژیم غذایی و ترکیبی (تمرین هوازی و محدودیت رژیم غذایی) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 10 هفته و با شدت 28 متر بر دقیقه دویدند. گروه محدودیت رژیم غذایی 25 درصد از غذای مصرفی شان کاسته شد و گروه ترکیبی، به صورت یک روز در میان تحت تمرین هوازی و محدودیت رژیم غذایی قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که وزن موش ها پس از 18 هفته مصرف رژیم غذایی پرچرب افزایش یافت (05/0>P). همچنین، تفاوت معنا داری بین سطوح دی آسیل گلیسرول عضله و سطوح سرمی انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین گروه های تمرین هوازی، محدودیت کالری و ترکیبی با گروه غذای پرچرب وجود دارد (05/0>P). سطوح PKC-θ در گروه های تعادل منفی انرژی کاهش یافت (05/0>P) و تفاوت معنا داری بین سطوح GLUT4 گروه های تمرین هوازی و ترکیبی در مقایسه با گروه غذای پرچرب، مشاهده شد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که روش های تعادل منفی انرژی حتی همراه با مصرف غذای پرچرب می تواند سبب کاهش دی آسیل گلیسرول عضله اسکلتی شود که تا حد زیادی با بهبود مقاومت به انسولین همسوست.
۵.

تأثیر هشت هفته تمرین همزمان با مکمل دهی ال_آرژنین بر8-isoPGF2α ، SOD ، GPX و CAT مردان سالمند(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: آنتی اکسیدان تمرین همزمان فشار اکسایشی مکمل

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 299 تعداد دانلود : 443
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین همزمان با مکمل یاری ال_آرژنین بر SOD، CAT GPX و 8-isoPGF2α مردان سالمند بود. به همین منظور، 44 مرد سالمند با میانگین سنی 61/4 ± 77/67 سال، قد 22/3 ± 38/168 سانتی متر و وزن 99/4 ± 45/70 کیلوگرم به طور داوطلبانه و هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه 11 نفری (گروه تمرین + مکمل(ES)، گروه تمرین+ دارونما (EP)، گروه مکمل و گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه های تمرین، هشت هفته پروتکل تمرین را هر هفته سه جلسه، یک روز در میان انجام دادند. گروه ES و گروه مکمل، روزانه 1000 میلی گرم ال_آرژنین را یک ساعت پس از صبحانه، و یک ساعت پیش از تمرین، مصرف کردند. از روش الایزا برای اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی و از آزمون تحلیل واریانس برای تحلیل داده ها در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره، تأثیر معنادار گروه بر متغیر پنهان فشار اکسایشی (SOD، CAT، GPX و 8-isoPGF2α) را نشان داد (003/0wilks lambada=، partial eta square=0/86، PP). براساس یافته های پژوهش، سالمندان با بهره گیری از اثر تمرین همزمان مقاومتی و استقامتی و مصرف روزانه 1000 میلی گرم مکمل ال_آرژنین که احتمالاً موجب کاهش بیشتر شاخص فشار اکسایشی و بهبود سیستم آنتی اکسیدانی آنها می شود، ضمن تقویت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی، می توانند موجبات ارتقای سلامت خود را فراهم سازند.
۶.

نقش پاسخ های هورمونی اورکسین-A و HIF-1 در بروز کوه گرفتگی حاد (AMS)(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: اارکسین-A فاکتور القاشونده ناشی از هایپوکسی HIF-1 کوه گرفتگی حاد

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 475 تعداد دانلود : 182
کوه گرفتگی حاد که ناشی از صعود سریع به ارتفاعات بیش از ۲۵۰۰ متر است، شرایط پاتوفیزیولوژیکی پیچیده ای دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی عامل های مرتبط با هایپوکسی در افراد حساس به کوه گرفتگی حاد است. به این منظور ۲۱ فرد سالم با میانگین سنی 5/8± 7/31 سال در این مطالعه شرکت کردند. نمونه گیری خون به صورت ناشتا در سطح دریا، یک ساعت پس از صعود سریع به ارتفاع (۳۵۵۰ متر) توسط تله کابین و ۲۴ ساعت پس از صعود، از سیاهرگ بازویی آزمودنی ها گرفته شد و سپس میزان ارکسین-A و HIF-1 به روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین، میزان کوه گرفتگی حاد توسط پرسشنامه لیک لوئیس در شش ساعت پس از در معرض قرار گرفتن در ارتفاع ارزیابی شد.  آزمون لیک لوئیس نشان داد که ۱۱ نفر از آزمودنی ها پس از در معرض قرار گرفتن در ارتفاع دچار کوه گرفتگی حاد شدند (۴LLS≥). نتایج نشان داد که میزان ارکسین و HIF-1 در سطح دریا در افراد مبتلا به کوه گرفتگی حاد بیشتر از افراد مقاوم به کوه گرفتگی حاد بود؛ اما، میزان پاسخ ارکسین و HIF-1 تقریباًَ در افراد حساس به کوه گرفتگی بیشتر از افراد مقاوم به کوه گرفتگی بود. نتایج نشان داد که سطح ارکسین-A و HIF-1 در سطح دریا ارتباط معکوسی با کوه گرفتگی حاد دارد. پس از در معرض قرار گرفتن در ارتفاع میزان افزایش ارکسین-A و HIF-1 در افراد حساس به کوه گرفتگی حاد نسبت به افراد مقاوم به کوه گرفتگی حاد به میزان چشمگیری بیشتر است.
۷.

تاثیر8 هفته فعالیت هوازی و تناوبی شدید بر بیان ژن SOD و GPX بافت قلب موش های صحرایی نر ویستار(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: تمرین تناوبی شدید فعالیت هوازی سیستم آنتی اکسیدان گلوتاتیون پراکسید سوپراکسید دسموتاز

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 803 تعداد دانلود : 264
تمرین و فعالیت ورزشی علاوه بر فواید، عوارضی نیز دارندکه باید کنترل شود و افزایش فشار اکسایشی یکی از آنها می باشد. لذا در این مطالعه به بررسی سطح سازگاری دستگاه دفاع آنتی اکسیدانی در بافت قلب موش های ویستار پس از تمرینات تداومی و تناوبی پرشدت می پردازیم. بدین منظور تعداد 18 سر رت نر ویستار در یک دوره تمرینات ورزشی 8 هفته ای قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه برداری خون و بافت قلب انجام شد. سپس مقادیر بیان ژن SOD و GPX بافت قلب با روش RT-PCR تعیین گردید. با توجه به غیرطبیعی بودن توزیع مقادیر بیان ژن در برخی گروه ها، از روش آماری کروسکال واریس برای تحلیل آماری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان بیان ژن SOD در هر دو گروه تمرین تناوبی و استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت. اما میزان بیان ژن GPX تنها در گروه تمرین HIT افزایش معناداری داشت. لذا تمرینات ورزشی تغییرات مطلوبی در سیستم دفاع آنتی اکسیدانی بافت قلب ایجاد می کند. اما بنظر می رسد که تمرینات تناوبی پرشدت تاثیرات مطلوب تری بر دفاع آنتی اکسیدانی داشته باشند
۸.

اثر دو پروتکل متفاوت تقویت پس از فعال سازی (با و بدون انسداد عروق) بر عملکرد بی هوازی دختران ورزشکار عضو تیم های منتخب دانشگاه(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: انسداد عروق تقویت پس از فعال سازی دختران ورزشکار عملکرد بی هوازی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 829 تعداد دانلود : 554
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دو پروتکل متفاوت تقویت پس از فعال سازی بر عملکرد بی هوازی دختران ورزشکار بود. روش شناسی: دوازده دانشجوی دختر در یک طرح متقاطع تصادفی در چهار گروه کنترل (اجرای آزمون وینگیت پس از گرم کردن معمولی و سنتی)، تجربی یک (اجرای آزمون وینگیت بعد از سه ست حرکت اسکات با هشتاد درصد یک تکرار بیشینه)، تجربی دو (اجرای آزمون وینگیت بعد از سه ست حرکت اسکات با بیست درصد یک تکرار بیشینه همراه با انسداد عروق) و تجربی سه (اجرای آزمون وینگیت پس از گرم کردن معمولی، انسداد عروق به تنهایی) قرار گرفتند. جهت اندازه گیری قدرت از آزمون یک تکرار بیشینه در حرکت اسکات استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، بین اوج توان، میانگین توان و حداقل توان در چهار حالت مختلف (تجربی یک، تجربی دو، تجربی سه و کنترل) تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P >). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که اجرای سه ست حرکت اسکات (با یا بدون انسداد عروق) تاثیری بر برون ده توان بی هوازی در دختران ورزشکار ندارد. احتمالاً پیش فعال سازی قبل از حرکات توانی باید با شدت یا با فاصله استراحت بیشتر صورت پذیرد.
۹.

تأثیر شش هفته تمرینات تناوبی مبتنی بر نقطه شکست ضربان قلب (HRDP) به روش D-Max بر تغییرات لاکتات خون، زمان رسیدن به خستگی و عملکرد بازیکنان جوان فوتبال(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: آستانه لاکتات تمرین تناوبی خستگی ضربان قلب

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 281 تعداد دانلود : 495
هدف این پژوهش بررسی تأثیر شش هفته تمرینات تناوبی مبتنی بر نقطه شکست ضربان قلب (HRDP) براساس مدل D-Max بر لاکتات خون، عملکرد و مدت زمان رسیدن به خستگی بازیکنان جوان فوتبال بود. 20 بازیکن فوتبال برای شرکت در این پژوهش داوطلب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه تمرین (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه کنترل تمرینات باشگاهی خود را سه جلسه در هفته به مدت شش هفته و گروه تمرینی علاوه بر تمرینات باشگاهی، تمرینات تناوبی با شدت معادل HRDP براساس روش-D-Max را اجرا کردند. برای تعیین تفاوت های درون و میان گروهی به ترتیب از آزمون های t همبسته و t مستقل استفاده شد. زمان رسیدن به خستگی (00/0P=) و لاکتات تولیدی (02/0 P=) فقط در گروه تمرینی به طور معنا داری افزایش داشت، اما بهبود عملکرد در هر دو گروه تمرین (02/0P=) و کنترل (04/0P=) مشاهده شد. همچنین گروه تمرینی به طور معناداری تأثیرات بهتری را بر سطح لاکتات (01/0P=)، زمان رسیدن به خستگی (03/0P=) و عملکرد (00/0P=) بازیکنان فوتبال داشت. به طور کلی به مربیان و بازیکنان فوتبال پیشنهاد می شود تا در کنار تمرینات باشگاهی خود، تمرینات تناوبی را با شدت معادل HRDP برگرفته از روش-D-Max برای رسیدن به اهداف تمرینی، به کار گیرند.
۱۰.

مقایسه تأثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح TNF-α و VEGF بافت عضله نعلی موش های چاق(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: فعالیت ورزشی تداومی فعالیت ورزشی تناوبی شدید TNF-α VEGF

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 139 تعداد دانلود : 694
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح  TNF-αو  VEGF بافت عضله نعلی موش های چاق بود. به این منظور 45 سر موش هشت هفته ای به مدت هشت هفته با رژیم پر چرب تغذیه شدند. سپس 27 سر موش با شاخص توده بدنی بیش از gr/cm2  68/0 به وزن gr10±320 به طور تصادفی به سه گروه کنترل، فعالیت تداومی و فعالیت تناوبی با شدت بالا تقسیم شدند. پس از دو هفته آشناسازی و تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، گروه تناوبی و تداومی به ترتیب با شدت 100 درصد vVO2maxو 65 درصد vVO2maxدویدند، به طوری که مدت زمان دویدن براساس مسافت در گروه فعالیت ورزشی تناوبی محاسبه شد. گروه کنترل در هیچ برنامه ای شرکت نکردند. بلافاصله حیوانات تشریح و عضله نعلی آنها جدا شد. پس از تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون آماری واریانس یکطرفه استفاده شد(05/0P

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷