علوم زیستی ورزشی

مقدمه: بازیافت پس از تمرینات ورزشی و به خصوص فعالیت های استقامتی از مهم ترین دغدغه های ورزشکاران و مربیان است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره کوتاه مدت مکمل دهی ال آرژنین خوراکی بر توالی پاسخ های سطوح برخی شاخص های بیوشیمیایی در مردان شناگر استقامتی در دوره بازیافت است.روش پژوهش: 20 آزمودنی مرد شناگر استقامتی به ترتیب با میانگین و انحراف استاندارد سن 5/4±25/29 سال، وزن 5/7±06/78 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 69/3±99/23 کیلوگرم بر متر مربع، توان هوازی 1/3±41 میلی لیتر/کیلوگرم در دقیقه به صورت تصادفی به دو گروه مکمل (10 نفر) و دارونما (10 نفر) تقسیم شدند. در طول یک هفته روزانه هفت گرم آرژنین به گروه کنترل و گروه دیگر دارونما داده شد. در ابتدا و انتهای هفته آزمون 1500 متر شنای آزاد از آزمودنی ها به عمل آمد. خون گیری در زمان های استراحتی و دقیقه های پس از تمرین، 5، 30 و 60 انجام گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که مصرف خوراکی مکمل ال آرژنین به صورت کوتاه مدت سبب کاهش سطوح استراحتی هورمون انسولین و افزایش این هورمون بلافاصله پس از فعالیت شد. همین طور پس از 60 دقیقه هورمون رشد نیز افزایش نشان داد. افزون بر این کاهش هورمون کورتیزول در زمان 30 دقیقه و دقیقه 60 و افزایش هورمون تستوسترون را نشان داد (05/0P<). در سطوح متغیرهای دیگر تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0P>).نتیجه گیری: به طور کلی به نظر می رسد مصرف مکمل ال آرژنین می تواند تأثیرات سودمندی بر ریکاوری کوتاه مدت شناگران استقامتی داشته باشد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دویدن روی چرخ دوار پیچیده بر هیستولوژی هایپوکمپ و عملکرد حافظه در موش های صحرایی مدل بیماری آلزایمر بود. روش کار: 24 موش صحرایی به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه: کنترل (C)، گروه کنترل آلزایمری (AC) و گروه آلزایمر+ تمرین چرخ گردان پیچیده (AT) تقسیم شدند. برای القای بیماری آلزایمر در گروه های آلزایمر، ترکیبی از کتامین (60) و زایلازین 8 میلی گرم بر کیلوگرم به هایپوکمپ موش ها تزریق شد. گروه (AT) 12 هفته دویدن روی چرخ دوار پیچیده را اجرا کردند در حالیکه گروه های کنترل (Cو AC) به مدت 12 هفته در قفس نگهداری شدند و در هیچ تمرینی شرکت داده نشدند. در این تحقیق از آزمون Tmaz جهت آزمون حافظه فضایی موش ها استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که دویدن بر تراکم نورون هایپوکمپ موش ها تأثیر معنی داری دارد و گروه (AT) تراکم عصبی بالاتری نسبت به گروه (C) نشان داد. با این حال، تمرین دویدن بر ضخامت لایه هرمی هایپوکمپ موش های گروه (AT) تأثیر معنی داری نداشت و تفاوت بین گروه (AT) و (AC) معنی دار نبود.نتیجه گیری: استفاده از دویدن می تواند تراکم نرونی کلی هایپوکمپ را افزایش دهد و از این راه به بهبود عملکرد حافظه در بیماران آلزایمری کمک کند.

مقدمه: بیماری آلزایمر (AD) یکی از بیماری های تخریب عصبی است که با کاهش عملکرد شناختی و التهاب همراه است. هدف از این مطالعه تأثیر مصرف مکمل جینکوبیلوبا و تمرینات استقامتی تناوبی بر فعالیت TNF-αو BDNF سرمی موش های نر مدل آلزایمری بود.روش پژوهش: بدین منظور 50 سر رت نر نژاد ویستار به هفت گروه کنترل (هشت سر)، گروه کنترل آلزایمر (هشت سر)، گروه دارونما (پنج سر)، گروه شم (پنج سر)، گروه آلزایمر + تمرین (هشت سر)، گروه آلزایمر + مکمل (هشت سر) و گروه آلزایمر + مکمل و تمرین (هشت سر) تقسیم بندی شدند. تمرینات استقامتی تناوبی به مدت هشت هفته، پنج روز در هفته اجرا شد. حیوانات دریافت کننده مکمل به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت پنج روز در هفته به صورت گاواژ دریافت کردند. مدل آلزایمری از طریق تزریق آمیلوئید بتا در دو طرف بطن مغز حیوانات القا شد. برای بررسی نتایج از آزمون لون جهت بررسی همگنی داده ها، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه جهت بررسی تفاوت بین گروه ها در سطح معنی داری 05/0< P با استفاده از نرم افزار SPSS22 انجام شد.یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین سطوح BDNF و TNF-α سرم رت های نر مدل آلزایمری تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P).نتیجه گیری: با توجه به اینکه سطوح BDNF و TNF-α در مغز و اعصاب محیطی یافت می شود و نقش مهمی در حفاظت نورونی و نورون زایی دارند، اما اجرای تمرینات استقامتی تناوبی بر سطوح آن ها در سرم موش های نر مدل آلزایمری تأثیرگذار نبود.

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر عوامل هورمونی مرتبط با چاقی و سازگاری های ورزشی در پسران نوجوان پیش دیابتی است. روش شناسی: در یک طرح تحقیق نیمه تجربی، 40 پسر سالم کم تحرک با دامنه سنی 15-13 سال بر اساس درصد چربی و آمادگی هوازی انتخاب و در چهار گروه هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT)، مقاومتی و ترکیبی (هر یک از تمرینات شامل هر هفته چهار جلسه و هر جلسه 60-45 دقیقه) و کنترل (بدون فعالیت) قرار گرفتند. هر جلسه HIIT شامل 8-6 تکرار دویدن 60-30 ثانیه ای با 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره (5/3 دقیقه استراحت بین هر تکرار) بود. هشت هفته تمرین مقاومتی شامل حرکات عضلات اصلی بالاتنه، تنه و عضلات اصلی پایین تنه بود. تمرین ترکیبی شامل ترکیب تمرین مقاومتی و HIIT بود. ابتدا آزمودنی های گروه HIIT برای کسب آمادگی اولیه به مدت دو هفته در برنامه آماده سازی مشترک شامل 30 دقیقه تمرین هوازی با شدت کم (چهار جلسه در هفته با شدت 65-60 درصد) و آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی در دو هفته تمرین مقاومتی و ساختاری شرکت کردند.نتایج: غلظت گلوکز ناشتا در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی داری نداشت وتنها در گروه ترکیبی به طور معنی داری کاهش یافت اما سطح سرمی انسولین و شاخص HOMA در هر سه گروه تمرینی به طور معنی داری کاهش یافت که کاهش این شاخص ها گروه تمرین ترکیبی به طور معنی داری بیشتر از دو گروه دیگر بود.

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات دایره ای با وزن بدن (CBWT) با مکمل سازی چیتوسان بر شاخص های نیمرخ لیپیدی، التهابی و آمادگی هوازی مردان چاق انجام شد. روش شناسی: در یک طرح تحقیق نیمه تجربی، 22 مرد دارای اضافه وزن و چاق (سن: 35-25 سال؛ درصد چربی: 37-32 درصد؛ شاخص توده بدنی: 35-30 کیلوگرم بر متر مربع) سطح شهر تبریز انتخاب و بر اساس BMI و درصد چربی در دو گروه تمرین و تمرین-چیتوسان قرار گرفتند. پروتکل تمرینات CBWT شامل پنج جلسه 30 دقیقه ای با 90-60 درصد HRR و شش ایستگاه تمرینی مختلف بود که هر تمرین به مدت یک دقیقه با 30 تا 40 ثانیه استراحت بین هر وهله تمرینی انجام شد. همچنین، هشت هفته مکمل سازی چیتوسان شامل دریافت 500 میلی گرم/روز به صورت سه وهله ای قبل از وعده های اصلی بود. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی توان هوازی، نیمرخ لیپیدی و التهابی اندازه گیری شد. داده های حاصله با آزمون تحلیل کوواریانس و تی مستقل با نرم افزار SPSS26 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: CBWT با و بدون مکمل سازی چیتوسان موجب تغییر معنی داری در شاخص های لکوسیتوز، تری گلیسیرید، HDL و LDL نشده است. با این حال، در هر دو گروه تمرینات با و بدون مکمل سازی چیتوسان میزان CRP به طور معنی داری کاهش یافت و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. تنها در گروه تمرین مکمل سازی چیتوسان سطوح کلسترول سرمی به طور معنی داری کاهش یافت.نتیجه گیری: تمرینات CBWT به همراه مکمل سازی چیتوسان احتمالاً روش مناسبی برای کاهش سطح التهاب سیستمیک و بهبود نمیرخ لیپیدی مردان چاق است.

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی یکی ازعوامل مرگ و میر گسترده در جهان است و فعالیت بدنی یکی از تاثیر گذارترین روش ها در بهبود وضعیت قلبی عروقی است. هدف این مطالعه بررسی سطوح سرمی CT-1 و RPP بیماران قلبی تحت ( CABG) یا ( PCI ) در پاسخ به یک دوره تمرینات هوازی با شدت متوسط است.روش پژوهش: 30 مرد مبتلا به بیماری قلبی با میانگین سنی 08/6 ± 55 سال و وزن 13/14± 35/80 کیلوگرم که دو ماه از عمل جراحی CABG) یا (PCI آنها گذشته بود در دو گروه تمرین (15n=) و کنترل (15n=) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه با شدت 45 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره (7 تا 15) در مقیاس درک فشار (RPE) به فعالیت پرداختند. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA ) مخلوط در سطح معنی داری ( 05/0 P ≤) یافته ها: تغییرات معنی داری در سطوح سرمی CT-1 مشاهده نشد درگروه تمرین ( 382/0 = p ) و برای گروه کنترل ( 753/0 = p )، ولی کاهش معنی داری در RPP تنها در گروه تمرین تمرین مشاهده شد (041/0 = p ) و در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد.( 753/0 = p )نتیجه گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط بدون افزایش در سطوح سرمی CT-1 در بیماران قلبی تحت CABG) یا (PCI باعث کاهش معنی داری در RPP این بیماران می شود که نشان دهنده کاهش در اکسیژن مصرفی بافت قلبی است