مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش خوددلگرم سازی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان زنان سرپرست خانوار، سرای محله شهرداری تهران اجرا شده است .روش پژوهش ، نیمه آزمایشی و در قالب پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد .نمونه آماری شامل 18 نفر از زنان سرپرست خانوار می باشد که به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند . و این تعداد به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند . گروه آزمایش در معرض آموزش خوددلگرم سازی ، در 10 جلسه120 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل نیزهیچ آموزشی دریافت نکردند .دو گروه ، قبل و بعد از مداخله آموزشی به وسیله پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان ) CERQ ) ، مورد ارزشیابی قرار گرفتند .داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : نتایج به دست آمده نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنا داری وجود دارد و این تفاوت به سود گروه آموزش دیده می باشد . به این صورت که آموزش خوددلگرم سازی تفاوت معنی داری دراستفاده از راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بین دو گروه مورد مطالعه نشان داد . نتیجه گیری : آموزش خوددلگرم سازی به عنوان یک مهارت ، موجب افزایش استفاده از راهبردهای شناختی پذیرش ، تمرکزمجدد مثبت ، و ارزیابی مجدد مثبت ، دیدگاه پذیری ، و نیز کاهش استفاده از راهبردهای شناختی ملامت خویش و نشخوارگری ، شده است . بنابراین جهت توانمند سازی روان شناختی و متعاقب آن ، تنظیم شناختی هیجان زنان سرپرست خانوار ، این آموزش در کنار سایر حمایت های اقتصادی و اجتماعی ، توصیه می گردد .

خلاصه مقدمه: از جمله مواردی که نظریات کنونی در مورد کودکان ناتوان در یادگیری، بر آن تاکید دارد مهارت های حرکتی می باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینات بدنی اسپارک در بهبود کندی روانی- حرکتی کودکان پیش از دبستان بود. مواد و روشها: در این پژوهش، از بین افرادی که تشخیص ناتوانی در یادگیری دریافت کرده بودند، در شهرستان جلفا در سالتحصیلی 94-93، تعداد 30 نفر بعد از تشخیص اختلال به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون تبحر حرکتی بروینینکس- اورزتسکی، مقیاس مشکلات یادگیری کلورداو و آزمون هوش وکسلر کودکان بود. داده های جمع آوری شده به کمک برنامه SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده تفاوت معناداری در نمرات پس آزمون بین گروه های آزمایش و کنترل نشان داد (P<./.5). به نحوی که برنامه مورد نظر باعث ارتقای سطح روانی- حرکتی در کودکان ناتوان در یادگیری شده است. نتیجه گیری: تمرینات بدنی منتخب باعث پیشگیری از مشکلات یادگیری کودکان پیش از دبستان می شود و این تاثیر به طور قابل توجهی معنی دار است.

زمینه و هدف: تلاش های زیادی برای توضیح نظری تاثیر اضطراب بر کارکرد های شناختی صورت گرفته است، یکی از این نظریه ها، نظریه کنترل توجه می باشد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد حافظه فعال در دو گروه از دانشجویان مضطرب و عادی با توجه به نظریه کنترل توجه بود. مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این مطالعه شامل دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال 94-1393 می باشد که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابتدا 178نفر از دانشجویان پرسشنامه ی اضطراب حالت – صفت اسپیلبرگر را تکمیل نمودند. پس از نمره گذاری مجموعا 67 دانشجو از25 درصد بالای توزیع (افراد با اضطراب صفت و حالت بالا) و 25 درصد پایین توزیع ( افراد با اضطراب صفت و حالت پایین) انتخاب شدند و به دو گروه اضطراب بالا و اضطراب پایین قرار گرفتند. سپس شرکت کنندگان یک تکلیف دوگانه مداد و کاغذی به منظور بررسی عملکرد حافظه فعال را انجام دادند. یافته ها: نتایج نشان داد که عملکرد حافظه فعال افراد در گروه اضطراب بالا با عملکرد حافظه فعال افراد در گروه اضطراب پایین تفاوت معنادار (05/0p<) دارد. داده ها با استفاده از آزمون تی استودنت تحلیل شدند. نتیجه گیری: براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که اضطراب اثرات قابل توجهی بر عملکرد حافظه فعال دانشجویان می گذارد.

مقدمه: کودکان عقب مانده ذهنی نسبت به افراد عادی کمتر به درمانهای رایج جواب می دهند، لذا هنر درمانی به این نوع کودکان اجازه می دهد تا هیجانات خود را به وسیله ی یک واسطه بیان کنند که باعث افزایش سازگاری و عزت نفس آن ها نیز می شود . هدف: هدف از این تحقیق تعیین اثر بخشی هنر رنگ آمیزی با استفاده از نقاشی های مرحله ای بر عزت نفس کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر بود. روش : تحقیق از نوع آزمایشی، با طرح پیش از آزمون- پس از آزمون با گروه گواه انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، شامل عقب مانده ذهنی آموزش پذیر که در سال تحصیلی 1393-1392 در مدارس استثنایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند می باشد. روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای است.که از تعداد 20 دانش آموز در دسترس به صورت تصادفی 10 نفر در گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل جای گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت و نقاشی های رنگ آمیزی مرحله ای محقق ساخته بود. داده ها با استفاده از آزمون t استیودنت و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. نتایج : نتایج نشان داد که رنگ آمیزی مرحله ای بر روی عزت نفس کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر تاثیر دارد. نتیجه گیری : عقب مانده ذهنی به ویژه عقب ماندگان خفیف و متوسط از تفاوت های خود با دیگران آگاهی دارند و فراموشی در زمینه های کلامی بیشتر از زمینه های عملی در آنها مشهود است . از ویژگیهای مشترک دیگر آنان، اختلال در توانمندی های ارتباطی است لذا این افراد نسبت به درمانهای رایج کمتر جواب می دهند وهمین ضرورت استفاده از هنر را آشکارتر می کند. کلید واژه ها: رنگ آمیزی، نقاشی های مرحله ای، عزت نفس، کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر بعنوان یک بیماری و یکی از چهار بحران بزرگ جهان (بحران محیط زیست، فقر،تهدید اتمی و مواد مخدر). هدف: بررسی ارتباط بین پنج عامل بزرگ شخصیت و تاب آوری با آمادگی به اعتیاد. روش بررسی: بررسی مقطعی 230 نفر از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته روان شناسی دانشگاه آزاد واحد سنندج در سال تحصیلی 1394-1393 بودند که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پنج عامل بزرگ شخصیت NEO-FFI ، تاب آوری کورنر و دیویدسون(CD-RIS)و مقیاس آمادگی به اعتیاد (LAP)اهواز استفاده شد. دادها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 و LISERL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که از بین متغییر های برونگرایی و وظیفه شناسی به طور مستقیم اثر معنی داری بر آمادگی به اعتیاد دارند. همچنین متغییر های مذکور بر متغیر درونزای مستقل (تاب آوری) اثر معنی داری دارند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه در مورد رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت و تاب آوری با آمادگی به اعتیاد در بین دانشجویان با نتایج پژوهش های قبلی همخوانی دارد. بنابراین، نتایج بدست آمده از این پژوهش از بین پنج عامل بزرگ شخصیت، برونگرایی و وظیفه شناسی با مولفه تاب آوری و آمادگی به اعتیاد به اثبات می رساند.

مقدمه: مطالعات روانشناسی شناختی در سال های اخیر به معرفی دو نوع عزت نفس آشکار و ناآشکار منجر شده است. مطالعات متعددی نشان داده اند که عزت نفس ناآشکار را می توان در عرض چند دقیقه شرطی کرد. روش: در این پژوهش تعدادی محرک مثبت و منفی به روش زیرآستانه ای با مفهوم خویشتن افراد همایند شدند تا تأثیر این همایندی ها بر عزت نفس ناآشکار آن ها بررسی شود. پژوهش حاضر یک تحقیق تجربی بود که از طرح آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد و برای دست کاری عزت نفس ناآشکار ، مطابق الگوی برگرفته شده از مطالعات پیشین ازجمله گرینبرگ و همکاران (2008) و باکوس و همکاران (2004)، استفاده از نرم افزار رایانه ای (ISEM) بر روی 90 نفر (45 مرد و 45 زن) به صورت انفرادی در دو گروه آزمایش دست کاری مثبت و دست کاری منفی و گروه کنترل اجرا شد. یافته ها: نتایج حاصل از ارائه محرک های زیرآستانه ای نشان داد میانگین، میانه عزت نفس ناآشکار در مداخله های مثبت افزایش و در مداخله های منفی کاهش یافت. تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد دست کاری مثبت عزت نفس ناآشکار باعث افزایش معنادار عزت نفس ناآشکار شد و از طرف دیگر دست کاری منفی عزت نفس ناآشکار باعث کاهش عزت نفس ناآشکار شد. نتیجه گیری: به طورکلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که گرچه احساسات مربوط به عزت نفس می تواند از تجارب دوران کودکی ناشی شود، بعدها می تواند از طریق به کارگیری اصول یادگیری اولیه شرطی سازی کلاسیک افزایش و یا کاهش یابد.

هدف: بررسی اثربخشی روایت درمانی گروهی بر سازگاری با طلاق والدین، تاب آوری و مشکلات رفتاری هیجانی دختران والدین مطلقه دوره ابتدایی شهر اصفهان بود. روش: این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه دختران 7 تا 12 ساله والدین مطلقه شهر اصفهان بود که در مدارس ابتدایی دخترانه مشغول به تحصیل بودند. 24 نفر از دختران طلاق واجد ملاک های ورود به پژوهش، به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارها شامل پرسشنامه های سازگاری با طلاق والدین، تاب آوری و مقیاس مشکلات رفتاری- هیجانی بود. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت نه جلسه 90 دقیقه ای(به صورت هفتگی) تحت روایت درمانی گروهی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد روایت درمانی بر سازگاری با طلاق والدین، تاب آوری و مشکلات رفتاری هیجانی کودکان به صورت معناداری اثرگذار بود (05/0>P). نتیجه گیری: روایت درمانی گروهی رویکرد مؤثری است که می تواند احساسات و باورهای منفی کودکان نسبت به طلاق والدین شان و مشکلات رفتاری هیجانی آنها را کاهش دهد و همچنین می تواند احساسات و نگرش های مثبت نسبت به والدین و تاب آوری را در آنها افزایش دهد و در نهایت منجر به افزایش سازگاری آنها با طلاق والدین شود.

مقدمه : استرس شغلی یکی از انواع استرس است که با رضایت شغلی و عملکرد فرد رابطه مستقیم دارد و یکی از مولفه های موثر بر سلامت و ایمنی به شمارمی رود . حرفه های وابسته به پزشکی از جمله مشاغلی هستند که به علت مسئولیت تامین راحتی ، آسایش و مداوای بیماران تحت تاثیر عوامل مختلف تنش زا قراردارند . بدین منظور پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل استرس زای شغلی در کارکنان پرستاری و مامایی بخشهای مختلف مرکز پزشکی آموزشی و درمانی بعثت شهر سنندج و تاثیر آنها برروی خودکار آمدی و سلامت عمومی آنان انجام گرفت . مواد و روشها : دراین مطالعه توصیفی – تحلیلی و مقطعی 176 نفر از کارکنان پرستاری و مامایی شاغل در بخشهای مرکز پزشکی آموزشی و درمانی بعثت شهرسنندج در سال 93 که شرایط ورود به مطالعه را داشتند ، نمونه های پژوهش را تشکیل دادند . روش نمونه گیری سرشماری بود. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های استاندارد سلامت عمومی (GHQ)واسترس شغلی بیمارستانی (HSS)وخودکارآمدی عمومی شرر انجام شد . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آمار توصیفی و آزمونهای آماری t-test ، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل گردید . نتایج : یافته ها نشان داد میزان استرس شغلی در افراد مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط است.(میانگین 8/101 از 175نمره) بین استرس شغلی با جنس ، تاهل، نوبت کاری ، سطح تحصیلات و نوع استخدام اختلاف معنی دار وجود نداشت اما با نوع شغل دارای اختلاف معنی دار آماری بود. (P<0/05). میانگین سطح سلامت عمومی در افراد مورد مطالعه 9/24 بود . میانگین سطح خودکارآمدی در افراد مورد مطالعه 9/39 بود. بین استرس شغلی باسلامت عمومی ارتباط معنی دار وجود داشت و بین استرس شغلی باسلامت عمومی و استرس شغلی با خودکارآمدی و سلامت عمومی با خودکارآمدی همبستگی مثبت وجود داشت . بحث و نتیجه گیری : سطح استرس شغلی در افراد مورد مطالعه بیشتر از حد متوسط و در پرستاران بیشتر از ماماها بود . پرستاران و ماماها بطور میانگین از نظر سلامت عمومی در حد بالاتر از نقطه بحرانی قرار داشتند و خودکارآمدی آنها بیشتر از حد متوسط بود . برنامه های مداخله ای جهت پیشگیری از استرس شغلی و بروز اختلالات در وضعیت سلامت عمومی در پرستاران و ماماها می بایست بر کاهش فشارکاری ، نوبتهای کاری طولانی و خطر عوامل بیولوژیکی و عوامل فیزیکی متمرکز شود .