درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین اعتماد به نفس ورزشی و انگیزش در ورزشکاران تنیس روی میز بر پایه نظریه خودمختاری است. در این پژوهش توصیفی همبستگی، 120 ورزشکار تنیس روی میز استان کرمان که دارای حداقل سابقه سه سال فعالیت و کسب مقام در سطح مسابقات شهرستانی بودند، به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در جمع آوری داده ها، از پرسش نامه های انگیزش ورزشی پلی تیر و همکاران و اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین اعتماد به نفس ورزشی و انواع آن (به جز مؤلفه قابلیت انعطاف) با انگیزش کل، انگیزش درونی و بیرونی رابطه مثبت و معنا داری وجود داشته است. همچنین مؤلفه های اعتماد به نفس توانستند 7/45 درصد انگیزش کل را پیش بینی کنند. مطابق با نتایج به دست آمده، باورهای ورزشکاران در قصد و نیت آنها از فعالیت تأثیر می گذارد و باعث تغییر در میزان انگیزش می گردد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی (SMTQ) بود. بدین منظور و جهت تأیید روایی سازه پرسشنامه، 197 ورزشکار مرد و زن ( 106 مرد و 91 زن) با سطوح مختلف مهارتی (مبتدی، ماهر و نخبه) در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسشنامه ها را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش ترجمه باز ترجمه، پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی توسط سه متخصص روانشناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شد. جهت تعیین روایی سازه پرسشنامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی (ثبات) درونی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی سؤالات (ثبات پاسخ) از ضریب همبستگی درون طبقه ای به روش آزمون آزمون مجدد با چهار هفته فاصله استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب مدل پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می باشد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص های برازندگی (RMSEA=0.06،TLI=0.92،CFI=0.94) از حد قابل قبول و مطلوبی برخوردار می باشند و در بخش دیگر همسانی درونی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ نشان داد که خرده مقیاس اطمینان 76/0، خرده مقیاس ثبات 78/0، خرده مقیاس کنترل 72/0و همسانی کل پرسشنامه 76/0 و پایایی زمانی با استفاده از ضریب همبستگی درون طبقه ای خرده مقیاس اطمینان 74/0، خرده مقیاس ثبات 82/0، خرده مقیاس کنترل 74/0و کل پرسشنامه 83/0 می باشد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می باشد. در نتیجه، از نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می توان به عنوان ابزاری روا و پایا جهت مطالعه و ارزیابی سرسختی ذهنی ورزشکاران ایرانی بهره گیری نمود.

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه تأثیر واسطه ای خودکارامدی ورزشی بر رابطه بین ابعاد کمال گرایی و اضطراب رقابتی در نمونه ای از ورزشکاران ایرانی بود. 233 ورزشکار (145 پسر و 88 دختر) در رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس کمال گرایی رقابتی (CPS) ، پرسشنامه چندبعدی اضطراب رقابتی (MCAQ) و مقیاس خودکارامدی ورزشی (SSES) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد که تلاش برای کامل بودن (کمال گرایی مثبت) با اضطراب شناختی و بدنی ورزشکاران همبستگی منفی و با اعتماد به خود آنها همبستگی مثبت دارد. واکنش منفی به ناکامل بودن (کمال گرایی منفی)، برعکس با اضطراب شناختی و بدنی ورزشکاران همبستگی مثبت و با اعتماد به خود آنها همبستگی منفی داشت. تحلیل این نتایج نشان داد که خودکارامدی ورزشی بر رابطه بین ابعاد مثبت و منفی کمال گرایی با اضطراب رقابتی تأثیر واسطه ای دارد.

رقابت های فوتبال در ایران هر هفته گروه زیادی از هواداران را به ورزشگاه ها و محل برگزاری مسابقات می کشاند؛ از این رو هدف تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه خرده مقیاس های انگیزه حمایتی هواداران لیگ برتر فوتبال ایران است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی است. جامعه آماری را کلیه هواداران فوتبال لیگ برتر تشکیل می دادند که به علت محدودیت تحقیق از میان 18 تیم لیگ برتر و بر اساس توزیع منطقه ی جغرافیایی، 8 تیم انتخاب شدند و پرسشنامه تحقیق در اختیار آن ها قرار گرفت که در مجموع پاسخ های 405 آزمودنی تجزیه و تحلیل شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه انگیزه حمایتی هواداران جالای (2008) بود که پس از ترجمه به زبان فارسی و مطابقت با زبان مبدأ برای داوری و تأیید روایی در اختیار استادان مدیریت ورزشی قرار داده شد. اعتبار پرسشنامه نیز از طریق آلفای کرونباخ 72 درصد به دست آمد. از روش تحلیل عاملی برای تأیید روایی پرسشنامه و تعیین خرده مقیاس های انگیزشی، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای تعیین تفاوت بین تیم ها در عامل های انگیزه حمایتی و آزمون فریدمن برای رتبه بندی مهم ترین شاخص های حمایتی هواداران استفاده شد. نتایج نشان داد در مجموع شش عامل وفاداری تیمی، غرور اجتماعی، هویت تیمی، لذت سرگرمی، تعامل اجتماعی و ادراک بیرونی تیم به عنوان خرده مقیاس های انگیزشی هواداران سبب حضور و حمایت آن ها می شود. ضمناً، عامل وفاداری تیمی مهم ترین انگیزه حضور و حمایت هواداران است.

هدف از انجام این بررسی تأثیر حضور تماشاگران بر افزایش انگیختگی و اثر آن بر ادراک عمق ورزشکاران بود. جامعة آماری این تحقیق را کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران تشکیل دادند که از میان این 58 نفر (23 نفر زن و 35 نفر مرد با میانگین سنی 3 /23 و انحراف استاندارد 16 /2) به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو محیط انگیزشی (با حضور تماشاگر و بدون حضور تماشاگر) مورد آزمون قرار گرفتند. به منظور سنجش سطح انگیختگی آزمودنی ها، از آزمون اضطراب رقابتی ورزشی (SCAT) استفاد شد. همچنین، ابزار مورد استفاده برای سنجش ادراک عمق، دستگاه آزمونگر الکتریکی ادراک عمق (مدل B122) بود.نتایج آزمون t همبسته در سطح 05 /0 اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون ادراک عمق در دو محیط انگیزشی پایین و انگیزشی بالا نشان داد. به بیان دیگر، آزمودنی ها در محیط انگیزشی بالا (یعنی در حضور تماشاگر) دچار تخمین نادرستی در ادراک عمق شدند که این اثر در هر دو جنس مشابه. با توجه به نتایج این پژوهش، ورزشکاران مبتدی در محیط انگیزشی بالا در مقایسه با محیط انگیزشی پایین به منابع اطلاعاتی و نشانه های محیطی متفاوتی توجه می کنند که منجر به قضاوت نادرست در تخمین عمق می شود.

هدف از این تحقیق، مقایسه و ارتباط بین عزت نفس و آمادگی جسمانی دانشجویان دختر و پسر واحد 1 تربیت بدنی دانشگاه تهران بود. به این منظور، 109 دانشجوی دختر و 225 دانشجوی پسر انتخاب و با استفاده از پرسشنامه کوپر اسمیت (حاوی 58 سؤال که روایی و پایایی آن در داخل کشور تعیین شده) و نمره های آزمون پایان دوره واحد 1 تربیت بدنی، بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح 05 /0 استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و نمره های واحد 1 تربیت بدنی، تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که ارتباطی بین دو متغیر مذکور وجود ندارد (05 /0>P) . همچنین با استفاده از آزمون در گروه های t مستقل اختلاف معناداری میان دختران و پسران مشاهده شد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط جهت گیری ورزشی و اضطراب رقابتی در ورزشکاران زن و مرد رشته های ورزشی تیمی و انفرادی شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های سراسر کشور در سال 1389 است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روش تحقیق همبستگی است. به این منظور، 688 نفر (351 مرد و 337 زن) با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین دانشجویان شرکت کننده در این مسابقات انتخاب شدند. نخست کل آزمودنی های انتخاب شده، در اردوی آمادگی به منظور شرکت در این مسابقات، پرسشنامة جهت گیری ورزشی گیل را تکمیل کردند، سپس چند ساعت قبل از مسابقه به پرسشنامة اضطراب رقابتی مارتنز پاسخ دادند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانة همزمان، آزمون آماری تحلیلی واریانس چند متغیره (ANOVA) و آزمون آماری تی مستقل (t.test) بررسی شد. نتایج نشان داد که جهت گیری ورزشی، اضطراب رقابتی را پیش بینی می کند. در واقع با افزایش رقابت طلبی و هدف گرایی، اضطراب رقابتی کاهش اما با افزایش تمایل به پیروزی، اضطراب رقابتی نیز افزایش یافت. همچنین مشاهده شد زنان ورزشکار نسبت به مردان ورزشکار مضطرب تر بودند (001 /0=P) . ضمن اینکه اضطراب رقابتی ورزشکاران رشته های انفرادی نسبت به ورزشکاران رشته های ورزشی تیمی بیشتر بود (004 /0=P) . در نهایت، نتایج نشان داد که مردان ورزشکار رقابت طلب تر بودند و تمایل به پیروزی بیشتری نسبت به زنان ورزشکار داشتند، درحالی که زنان ورزشکار هدف گراتر از مردان ورزشکار بودند (002 /0=P) ، اما بین جهت گیری ورزشی ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05 /0P>).

در این پژوهش رابطة بین نشخوار خشم و پرخاشگری در رقابت های ورزشی بررسی شد. هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعة نوع رابطة زیرمقیاس های نشخوار خشم شامل پس فکرهای خشم، افکار تلافی جویانه، خاطره های خشم و شناختن علت ها با جنبه های مختلف پرخاشگری و رفتار پرخاشگرانة ورزشی شامل پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم، خصومت و پرخاشگری غیرمستقیم در یک نمونه از ورزشکاران حرفه ای بود. 210 ورزشکار داوطلب (132 پسر و 78 دختر) از فدراسیون های ورزشی کشتی، بسکتبال، والیبال، فوتبال، کاراته، تکواندو، شنا و ژیمناستیک در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد نسخة فارسی مقیاس نشخوار خشم (FARS) و پرسشنامة پرخاشگری رقابتی (CAQ) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد که بین زیرمقیاس های نشخوار خشم و شاخص های پرخاشگری رقابتی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. نشخوار خشم از طریق تضعیف توان مدیریت خشم، به کارگیری فنون و مهارت های آموخته شدة ورزشی را مختل می سازد و موجب پرخاشگری می شود. همچنین با ایجاد اختلال در تمرکز و دقت در اجرای فنون و مهارت های ورزشی، احتمال رفتار پرخاشگرانه را افزایش می دهد. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که نشخوار خشم در جریان رقابت های ورزشی به بروز رفتار پرخاشگرانه می انجامد و احتمال موفقیت ورزشی را کاهش می دهد.

روان شناسی دین و مطالعه موضوعات معنوی در دو دهه اخیر، به طور فزاینده ای مورد توجه روان شناسان مدیریتی قرار گرفته است. با این حال، اهمیت هوش معنوی در محیط های ورزشی از طرفی و همچنین نبود ابزاری برای سنجش جایگاه هوش معنوی در محیط های ورزشی از طرف دیگر، ضرورت بررسی محیط معنوی ورزش باستانی و چگونگی تأثیر آن را بر کارآیی و عملکرد ورزشکاران روشن می کند. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن تمامی باستانی کاران (1100N=) شهرستان یزد در سال 1390 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند (186n=). ابزار اندازه گیری داده ها، پرسشنامه استاندارد هوش معنوی هیلدبرانت (2011) با چهار مؤلفه تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعه حالت آگاهی سنجیده شد. یافته های آزمون آماری استنباطی PLS نشان داد بین تمام مؤلفه ها (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعه حالت آگاهی) ارتباط مثبت و معنی داری در سطح 01/0 برقرار است که نشان دهنده ارتباط ساختاری بسیار زیاد هر یک از مؤلفه هاست. نتایج آماره AVE نشان داد از میان عوامل اثرگذار بر هوش معنوی، تفکر انتقادی وجودی و توسعه حالت آگاهی بیشترین توان تبیین واریانس هوش معنوی را داشتند. همچنین بر اساس مدل مستخرج، مجذور همبستگی تبیین شده عوامل اثرگذار بر سازه هوش معنوی (958/0 R2:) به دست آمد. با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت با تقویت یکی از ابعاد وجودی ورزشکاران، مثل بعد جسمانی، می توان ابعاد دیگر همچون بعد آگاهی یا توسعه حالات شخصی از بعد معنوی آن ها را تقویت کرد و در نهایت، سبب ارتقای سطح جسمانی و روان شناختی ورزشکاران شد.

در تکنیک­های مختلف استارت دامنه حرکتی مفصل و بازوی اهرم عضله تغییر می­کند که این عوامل ممکن است در میزان سختی پا و مفاصل تأثیرگذار باشند . هدف این پژوهش بررسی اثر سه تکنیک­ بلند، متوسط و کوتاه در استارت دو سرعت بر سختی اندام تحتانی بود. 15 مرد ورزشکار عضو تیم دو­ومیدانی دانشگاه (میانگین سن3 ± 24 سال، میانگین قد 5/10 ± 170 سانتی­متر و میانگین جرم 5/7 ± 75 کیلو­گرم) انتخاب شدند. موقعیت مکانی نشانگرها و نیروهای عکس­العمل زمین، به­ترتیب، با استفاده از دوربین با سرعت تصویربرداری 200 هرتز و صفحه نیروسنج جمع­آوری شدند. سختی پا با محاسبه نسبت حداکثر نیروی عمودی عکس­العمل زمین به تغییرات طول پا در حین اجرای مهارت بر اساس مدل جرم - فنر خطی و سختی مفاصل زانو و مچ پا با محاسبه نسبت گشتاور عضلات به جابه­جایی زاویه­ای مفصل به­دست آمد . نتایج نشان می­دهد بین میانگین سختی در هر سه تکنیک تفاوت معنی­دار وجود دارد (001/0 p= ). میانگین سختی پا در استارت بلند حدود 8/16% از استارت متوسط و 48% از استارت کوتاه بیشتر بود. همچنین سختی مچ پا و زانو در استارت بلند، در مقایسه با استارت متوسط و استارت کوتاه، افزایشی معنی­دار داشت. نتیجه­گیری کلی این است که تغییر تکنیک استارت دو سرعت از بلند به کوتاه بر سختی اندام تحتانی اثر دارد؛ بنابراین ممکن است سختی پا و مفاصل عوامل تأثیر­گذار در رکورد دو سرعت در اثر تغییر تکنیک استارت باشد که باید در طراحی برنامه­های تمرینی به آن­ها توجه قرار گیرد.

در تحقیق حاضر تعهد سازمانی کارکنان ادارات کل تربیت بدنی استان های ایران و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی بررسی شد. پس از بررسی روایی و پایایی پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و میر و اسمیت (1993) در یک مطالعه راهنما، 550 پرسشنامه در بین کارکنان ادارات کل تربیت بدنی 10 استان که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، توزیع و در نهایت نتایج مربوط به 337 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که تعهد سازمانی کارکنان زن (68/0± 25/3) کمتر از کارکنان مرد (67/0± 48/3) و تعهد کارکنان عادی (70/0± 36/3) کمتر از مدیران و معاونان (61/0±72/3) است (05/0 >P). همچنین تعهد سازمانی کارکنان دارای مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر، کمتر از دیگر کارکنان بود (05/0 >P). از نظر سن، سابقه، وضعیت تاهل، رشته تحصیلی و نوع استخدام، تفاوت معنی داری در میزان تعهد سازمانی کارکنان مشاهده نشد. باتوجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد که برای اصلاح وضعیت موجود ادارات کل تربیت بدنی استان ها در زمینه تعهد سازمانی کارکنان، باید زمینه بهبود سازمانی کارکنان زن و نیز افراد دارای مدرک تحصیلی بالا فراهم شود.

در زمینه ارتباط بین پنج بعد شخصیتی و شیوه های مقابله با تعارض تاکنون تحقیقی در داخل کشور انجام نشده است. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین پنج بعد شخصیتی و شیوه های مقابله با تعارض در بین معلمان تربیت بدنی شهر یزد بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق کلیه معلمان تربیت بدنی مناطق یک و دو شهر یزد بودند (125 نفر). نمونه آماری برابر با جامعه آماری انتخاب شد، اما داده های 105 نفر از آنها تجزیه و تحلیل شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مدیریت تضاد رابینز و شخصیت )مدل(big five بود. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون KS و ضریب همبستگی پیرسون) نشان داد، از بین بُعدهای شخصیتی، سازگاری بالاترین میانگین (51% ± 8/3) را داشت و راهبرد راه حل گرایی (44%)، بیشترین روش مورد استفاده برای مقابله با تعارض بود. همچنین یافته ها نشان داد که بین سازگاری با راهبرد راه حل گرایی و راهبرد کنترل، وجدان با راهبرد راه حل گرایی و راهبرد عدم مقابله، و استقبال از تجربه با راهبرد کنترل رابطه معناداری وجود دارد. بین دیگر مولفه های شخصیت و شیوه های مقابله با تعارض رابطه معناداری مشاهده نشد.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه و مقایسه احساس تنهایی و منبع کنترل دانشجویان پسر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. به این منظور 60 دانشجوی ورزشکار شرکت کننده در تمرین های تیم های ورزشی دانشگاه و 60 غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. احساس تنهایی توسط پرسشنامه احساس تنهایی UCLA و منبع کنترل توسط پرسشنامه IPC لونسون اندازه گیری شد. برای بررسی رابطه متغیرها در دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه متغیرها بین دو گروه از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. با بررسی روابط بین متغیرها، بین احساس تنهایی با منبع کنترل درونی و منبع کنترلی بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) در دو گروه و احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران ورزشکار رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران غیرورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده شد. از مقایسه متغیرها نتیجه گرفته شد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین منبع کنترل بیرونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد.باتوجه به وجود رابطه معنی دار بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در غیرورزشکاران، می توان گفت که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی با این بارو که کنترل کمی بر روی رویدادهای زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می کنند. تفاوت معنی دار بین احساس تنهایی در دو گروه اثر مفید روانی – اجتماعی فعالیت های ورزشی را تایید می کند. همچنین وجود تفاوت معنی دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خودشان را بیشتر مسئول موفقیت ها و شکست های خود می دانند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی سلامت روانی دبیران تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی بود. به این منظور 403 دبیر شامل 105 دبیر تربیت بدنی و 298 دبیر غیرتربیت بدنی از میان جامعة دبیران استان آذربایجان غربی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پرسشنامة سلامت روانی (MHI) روی آنها اجرا شد. نتایج پژوهش نشان دهندة میزان بهزیستی روان شناختی بهتر دبیران تربیت بدنی در مقایسه با دبیران غیرتربیت بدنی بود. میزان بهزیستی روان شناختی دبیران مرد بالاتر از دبیران زن بود. میزان بهزیستی روان شناختی دبیران دارای شغل دوم به طور معنی داری کمتر از دبیران فاقد شغل دوم بود. بهزیستی روان شناختی دبیران متاهل کمتر از دبیران مجرد بود، البته میزان درماندگی روان شناختی دبیران متاهل تفاوت معنی داری با دبیران مجرد نداشت. میزان بهزیستی روان شناختی دبیران رسمی تربیت بدنی بیشتر از دبیران حق التدریس تربیت بدنی بود. همچنین میزان بهزیستی روان شناختی دبیران مرد دارای همسر شاغل به طور معنی داری کمتر از دبیران مرد دارای همسر خانه دار بود.

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه آموزش های ضمن خدمت با خودکارامدی معلمان تربیت بدنی بود. بدین منظور، 242 نفر (134 مرد و 108 زن) از معلمان تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی براساس جدول مورگان به طور تصادفی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استفاده شد که اعتبار آنها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0 و 81/0 محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و در سطح معناداری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین خودکارامدی معلمان تربیت بدنی و شرکت آنها در کلاس های ضمن خدمت ارتباط معناداری وجود ندارد، همچنین بین خودکارامدی معلمان تربیت بدنی شرکت کرده در مسابقات علمی – تخصصی و شرکت نکرده در این مسابقات تفاوت معناداری وجود ندارد. در پایان می توان نتیجه گرفت که آموزش های ضمن خدمت تاثیری بر خودکارامدی معلمان تربیت بدنی ندارد

سلامت جسمی و روانی کارکنان مسئله مهمی است که همواره مورد توجه مدیران و روسای سازمان ها بوده است، زیرا از جمله عواملی است که کارآیی افراد را افزایش داده و موجب بهره وری سازمان می گردد. این تحقیق به بررسی تاثیر ورزش بر فشار روانی کارکنان دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه 3 کشور پرداخته است. 905 نفر نمونه به طور تصادفی از واحدهای دانشگاهی انتخاب شدند. با استفاده از دو پرسشنامه ویژگی های فردی و فشار روانی شخصی در چهار حیطه (پاسخ های جسمی، رفتاری، شناختی و هیجانی) دانش های مورد نیاز جمع آوری شد. کارکنان بر اساس میزان شرکت در فعالیت های ورزشی به دو دسته ورزشکار و غیرورزشکار تقسیم شدند. نتایج بررسی ها نشان داد که بین فشار روانی کارکنان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود داشت. به طوریکه فشار روانی کارکنان ورزشکار کمتر از کارکنان غیرورزشکار بود (p<001 ) و کارکنان ورزشکاری که در طول هفته تعداد جلسات تمرین بیشتری داشتند به طور معنی داری فشار روانی کمتری را نشان دادند. همچنین با افزایش مدت هر جلسه تمرین در کارکنان ورزشکار، فشار روانی روند کاهش را نشان داد، اما این تفاوت ها فقط در پاسخ های جسمی بین زمان 15 و 90 دقیقه معنی دار بود. فشار روانی کارکنان ورزشکاری که سوابق طولانی تری در فعالیت های ورزشی داشتند کمتر بود و نیز فشار روانی کارکنان ورزشکار دارای سابقه قهرمانی در هر چهار حیطه، بیشتر از کارکنــــــان ورزشکار بدون سابقه قهرمانی بود، اما این تفاوت ها در هیچ یک از حیطه ها معنی دار نبود. نتایج حاکی از آن است که تمرینات بدنی و ورزش، یک شیوه مفید و موثر در مدیریت فشار روانی و کاهش فشار عصبی می باشد، که باید مورد توجه مدیران سازمان قرار گیرد و متغیرهایی مانند مدت، شدت وتکرار مناسب ورزش عوامل مهمی هستند که می توانند در نیل به اهداف سازمانی بیشتر مفید واقع شوند.

هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری ورزشی و اعتیاد به تمرین و مقایسه این دو متغیر در ورزشکاران زن و مرد رشته های انفرادی و تیمی است. از بین ورزشکاران برتر اراک، 286 نفر انتخاب شدند. داده ها با ""سیاهه اعتیاد به تمرین"" و ""پرسش نامه جهت گیری ورزشی"" جمع آوری و با ضریب همبستگی، آزمون تی، تحلیل واریانس و رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که اعتیاد به تمرین، برجسته بودن نقش تمرین و پیامدهای روان شناختی تمرین با رقابت جویی، پیروزی گرایی و هدف گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. از بین متغیرهای پیش بین، تنها رقابت جویی اعتیاد به تمرین را پیش بینی کرد و ورزشکاران دارای اعتیاد به تمرین نسبت به همتایان بدون اعتیاد، در سه زیر مقیاس جهت گیری ورزشی، نمره بالاتری کسب کردند. نمره ورزشکاران مرد در زیرمقیاس های رقابت جویی و برجسته بودن نقش تمرین و نمره کل اعتیاد، نسبت به همتایان زن بالاتر بود و در زیرمقیاس های هدف گرایی و پیامدهای روان شناختی تمرین، نمره ورزشکاران انفرادی از ورزشکاران تیمی بالاتر بود.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین ایروبیک بر تعاملات اجتماعی کودکان کم توان ذهنی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی تربیت پذیر شهرستان بابلسر در سال تحصیلی 91-90 تشکیل دادند که از بین 58 کودک کم توان ذهنی، 24 کودک (سن = 2±9 ) به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش گزینش شدند. برای ارزیابی میزان تعاملات اجتماعی این کودکان از پرسش نامه تعاملات اجتماعی دادخواه استفاده شد. روش این پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. یافته های پژوهش نشان داد پس از 8 هفته تمرین ایروبیک، تعاملات اجتماعی این کودکان به طور چشم گیری بهبود یافت (0.001≥P). در نهایت، می توان نتیجه گرفت که تمرینات ایروبیک در افزایش تعاملات اجتماعی کودکان کم توان ذهنی تأثیر دارد و بر اساس ماهیت خود می تواند تأثیر مطلوبی بر این مؤلفه روانی بسیار مهم داشته باشد.