داریوش خواجوی

زمینه و هدف: ویژگی های رشدی کودکان با کیفیت زندگی والدین شان ارتباط دارد. بر این اساس، هدف این پژوهش بررسی ارتباط رشد حرکتی و شاخص توده بدنی کودکان با کم توانی ذهنی با کیفیت زندگی والدین آن ها بود.

هدف اصلی پژوهش حاضر، تأثیر تصویرسازی ذهنی پتلپ (ثابت و متغیر) بر یادداری و انتقال مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. برای دستیابی به هدف، به صورت هدفمند 75 نفر با امتیاز تصویرسازی ذهنی 55- 45 و بدون سابقه پرتاب آزاد بسکتبال انتخاب و به صورت تصادفی در پنج گروه 15 نفری قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات، از پرسش نامه ی توانایی تصویرسازی ذهنی، آزمون پرتاب آزاد بسکتبال . بعد از آموزش اولیه مهارت پرتاب آزاد بسکتبال از تمامی گروه ها پیش آزمون گرفته شد. پروتکل تمرینی، 8 جلسه به مدت 8 روز صورت گرفت. سپس پس آزمون به عمل آمد. آزمون انتقال بلافاصله بعد از آخرین جلسه تمرینی و آزمون یادداری 48 ساعت و یک هفته پس از آخرین جلسه ی تمرینی گرفته شد. داده ها به روش آماری تحلیل واریانس مرکب، تحلیل واریانس یک راهه، آزمون اثرهای ساده و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. نتایج آزمون ها تفاوت معنی داری را بین تمامی گروه ها در آزمون یادداری و انتقال نشان می دهد. با توجه به یافته های این پژوهش نقش تصویرسازی ذهنی پتلپ متغیر بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و تأکید بر استفاده از آن در کنار تمرین بدنی متغیر توصیه می شود.

یکی از جنبه های تاریک فعالیت بدنی، وابستگی به تمرین است. این تحقیق با هدف رواسازی مقیاس وابستگی به تمرین-تجدید نظرشده انجام شد. جامعة آماری را شرکت کنندگان در فعالیت بدنی منظم در شهر کرمانشاه با هدف قهرمانی و ورزش همگانی تشکیل دادند. نمونه 307 نفر و در دسترس انتخاب شد که 155 نفر (%5/50) مرد و 152 نفر (%5/49) زن بودند. داده ها با 1) پرسشنامة مشخصات فردی و 2)مقیاس وابستگی به تمرین- تجدید نظرشدة سیمون داونس و همکاران (2004) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از محاسبة میانگین و انحراف استاندارد و برای آزمودن روایی سازه (عاملی)، از روش تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ به ترتیب برای محاسبة پایایی آزمون مجدد و همسانی درونی استفاده شد. نتایج شاخص ریشة میانگین مجذور برآورد تقریب (RMSEA) 039/0 بود که زیر شاخص 05/0 می باشد. شاخص برازش مقایسه ای بنتلر (CFI) و شاخص برازش تاکر لویس یا غیرهنجاری بنتلر - بونت (TLI/NNFI) به ترتیب 95/0 و 93/0 بود. براساس نتایج، اندازة شاخص های برازندگی مدل اندازه گیری مرتبة دوّم مقیاس وابستگی به تمرین تجدید نظرشده، قابل قبول بود و از پرسشنامة اصلی 7-عاملی و 21-گویه ای حمایت کرد. ضریب همبستگی پیرسون، پایایی کل مقیاس را تأیید کرد (94/0) و آلفای کرونباخ برای کل مقیاس نیز 86/0 به دست آمد که این نتایج، روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس وابستگی به تمرین –تجدید نظر شده را تأیید کرد. از این پرسشنامه می توان برای اهداف آموزشی و پژوهشی استفاده کرد.

هدف از این تحقیق، مقایسه ریتم اسکاپولوهومرال دانشجویان مبتلا به گردپشتی با دانشجویان سالم و مقایسه ریتم اسکاپولوهومرال در دست غالب و غیرغالب دانشجویان مبتلا به گردپشتی است. 25 دانشجوی سالم و 25 دانشجوی مبتلا به گردپشتی از دانشجویان پسر دانشگاه اراک به روش هدفمند انتخاب شدند. برای ارزیابی زاویه گردپشتی و اندازه گیری ریتم اسکاپولوهومرال به ترتیب از دستگاه اسپاینال موس و گونیامتر استفاده شد. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل و در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف معناداری در لحظه شروع حرکت کتف، زاویه چرخش کتف، میزان درجه دور شدن بازو و همچنین نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در دانشجویان مبتلا به گردپشتی و دانشجویان سالم وجود دارد ( 05/0P<). اختلاف معناداری بین ریتم اسکاپولوهومرال دست غالب و غیرغالب دانشجویان مبتلا به گردپشتی وجود نداشت ( 05/0P<). نتایج نشان داد که گردپشتی می تواند موجب بر هم خوردن ریتم اسکاپولوهومرال شود. همچنین گردپشتی به یک اندازه بر ریتم اسکاپولوهومرال در دست غالب و غیرغالب دانشجویان اثر دارد. بنابراین توصیه می شود دانشجویان ضمن حفظ ملاحظات اصلاحی درمانی در راستای درمان عارضه کایفوز و تقویت عضلات کمربند شانه ای براساس تمرینات پروتکل های اصلاحی اقدام کنند.

فعالیت بدنی آثار فیزیولوژیک، روان شناختی و اجتماعی مثبتی دارد. با وجود این، رابطة فعالیت بدنی با افسردگی سالمندان در کشور ناشناخته است. این تحقیق به منظور بررسی ارتباط فعالیت بدنی با افسردگی طراحی شد. جامعة آماری، سالمندان شهر اراک در سال 1392 بودند که 263 نفر در تحقیق شرکت کردند. داده ها با پرسشنامة ""ویژگی های جمعیت شناختی""، ""مقیاس افسردگی سالمندان-فرم 15سؤالی"" و ""سنجش سریع فعالیت بدنی"" (RAPA) جمع آوری و با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی، آزمون تی، آنالیز کوواریانس و با نرم افزار SPSS-16 تحلیل شد. یافته ها نشان داد افسردگی با سن، اشتغال، سابقة افتادن، وضعیت اقتصادی، فعالیت بدنی، تحصیلات و سلامتی ادراک شده رابطة معنا داری دارد ( 05/0P≤). متغیرهای فعالیت بدنی، سابقة افتادن در یک سال گذشته، وضعیت اقتصادی و سلامتی ادراک شده افسردگی را پیش بینی کردند (R2= 0.358; P≤0.05). میانگین نمرة فعالیت بدنی مردان سالمند از زنان سالمند به طور معنا داری بالاتر بود. میانگین نمرة فعالیت بدنی سالمندان 60 تا 69 سال نسبت به همتایان 70 تا 79 سال و 80 سال و بالاتر نیز به طور معنا داری بالاتر بود ( 05/0P≤). در میانگین نمرة افسردگی، تفاوت مرتبط با سن و جنس یافت نشد. این یافته ها بر تأثیر فعالیت بدنی بر افسردگی در سالمندی تأکید دارد.

میزان اختلال بی خوابی که مشخصه ی آن ناتوانی مداوم در به خواب رفتن و یا حفظ خواب است، با بالا رفتن سن افزایش می یابد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر ""تمرین سبز"" بر بهبود کیفیت خواب زنان سالمند بدون فعالیت بدنی منظم در شهر اراک بود. شرکت کنندگان، 45 از زنان سالمند بالای 60 سال با کیفیت خواب ضعیف ساکن شهر اراک بودند که به صورت داوطلبانه در دو گروه آزمایشی و کنترل در تحقیق شرکت کردند.گروه آزمایشی به مدت 10 هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه، 60 دقیقه در تمرینات شرکت کردند. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه ی سنجش کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) جمع آوری شد و با استفاده از آزمون t همبسته و t مستقل و با نرم افزار SPSS نسخه ی 16 با سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد گروه آزمایشی افزایش معنی داری در میانگین نمره ی کیفیت خواب پس آزمون نسبت به پیش آزمون داشتند (05/0≥P). گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری در میانگین نمره ی کیفیت خواب (کل)، کیفیت ذهنی خواب، کارایی خواب معمول، کل مدت زمان خواب، اختلال عملکرد روزانه، مدت زمان لازم برای به خواب رفتن داشت (05/0≥P). با وجود این، بین میانگین نمره ی دو گروه در زیرمقیاس های اختلالات خواب و استفاده از داروی خواب آور تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این یافته ها از تأثیر تمرین سبز بر بهبود کیفیت خواب زنان سالمند دارای مشکلات خواب حمایت می کند.

هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری ورزشی و اعتیاد به تمرین و مقایسه این دو متغیر در ورزشکاران زن و مرد رشته های انفرادی و تیمی است. از بین ورزشکاران برتر اراک، 286 نفر انتخاب شدند. داده ها با ""سیاهه اعتیاد به تمرین"" و ""پرسش نامه جهت گیری ورزشی"" جمع آوری و با ضریب همبستگی، آزمون تی، تحلیل واریانس و رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که اعتیاد به تمرین، برجسته بودن نقش تمرین و پیامدهای روان شناختی تمرین با رقابت جویی، پیروزی گرایی و هدف گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. از بین متغیرهای پیش بین، تنها رقابت جویی اعتیاد به تمرین را پیش بینی کرد و ورزشکاران دارای اعتیاد به تمرین نسبت به همتایان بدون اعتیاد، در سه زیر مقیاس جهت گیری ورزشی، نمره بالاتری کسب کردند. نمره ورزشکاران مرد در زیرمقیاس های رقابت جویی و برجسته بودن نقش تمرین و نمره کل اعتیاد، نسبت به همتایان زن بالاتر بود و در زیرمقیاس های هدف گرایی و پیامدهای روان شناختی تمرین، نمره ورزشکاران انفرادی از ورزشکاران تیمی بالاتر بود.

فعالیت های زندگی روزانه از اساسی ترین اجزای زندگی و بازگوکنندة جنبة مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیت های زندگی روزانة سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعة آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند در سال 91 بودند. نمونة آماری، دو گروه، شامل 297 آزمودنی (تحلیل عاملی اکتشافی) و 280 آزمودنی (تحلیل عاملی تأییدی) بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، تحلیل مؤلفة اصلی با چرخش واریماکس استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 وLESREL انجام گرفت. در نتیجة تحلیل عاملی اکتشافی، پنج زیرمقیاس شامل فعالیت های درشت (9 گویه)، فعالیت های شخصی (7 گویه)، فعالیت های اعتقادی و اجتماعی (8 گویه)، فعالیت های ظریف (4 گویه) و فعالیت های شست وشو با ماشین (2 گویه) استخراج شد. یافته های تحلیل عاملی تأییدی نیز این نتایج را تأیید کرد. این پنج عامل در مجموع 90/75 درصد کل واریانس را تبیین کرد، عامل اول 38/50 درصد، عامل دوم 06/11درصد، عامل سوم 30/6 درصد، عامل چهارم 675/4 درصد و عامل پنجم 485/3 درصد. این ابزار، مقیاس فعالیت های زندگی روزانة سالمندان نام گذاری شد. محاسبة ضریب همبستگی پیرسون بین دوبار تکمیل پرسشنامه توسط30 آزمودنی (50 درصد زن) با فاصلة 1 تا 2 هفته، برای زیرمقیاس های 1 تا 5، همبستگی بین 97/0 تا 76/0 و برای نمرة کل مقیاس 97/0 به دست آمد که نشان دهندة پایایی آزمون مجدد خوب تا عالی است. همچنین پایایی درونی به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 96/0 را به دست داد و نشان دهندة پایایی درونی عالی این مقیاس است. به طور کلی، این نتایج تأیید کرد که مقیاس فعالیت های زندگی روزانة سالمندان ابزاری روا و پایا برای اندازه گیری توانایی و معلولیت سالمندان است.

هدف این پژوهش ارزیابی همبستگی بین تغییرات در اندازه های روان شناختی و عملکردی مرتبط با افتادن مردان سالمند متعاقب یک برنامه ی تمرینی - ترکیبی و مقایسه ی میزان تأثیر تمرین بر این متغیرها بود. نمونه ی آماری، 31 سالمند بالای 60 سال بودند که به طور تصادفی به دو گروه مداخله (با میانگین سنی 39/4±08/66) و کنترل (با میانگین سنی 33/7±14/70) تقسیم شدند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسش نامه مشخصات فردی، آزمون نشستن و برخاستن 30 ثانیه، بنشین و برسان، تعادل روی یک پا، بلندشدن و رفتن، 10متر راه رفتن، مقیاس اعتماد به تعادل ویژه ی فعالیت ها و کارآمدی افتادن – بین المللی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون t مستقل، محاسبه ی درصد تغییر، ضریب همبستگی پیرسون و اندازه ی اثر انجام شد. میانگین نمره ی آزمون های قدرت عضلانی اندام تحتانی، انعطاف پذیری، چابکی و تعادل پویا، سرعت حرکت، تعادل ایستا، مقیاس ترس از افتادن و اعتماد به تعادل در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، به طور معناداری بهبود یافت (P≤0.05). تأثیر برنامه ی مداخله ی تمرینی بر اندازه های عملکردی و روان شناختی یکسان نبود. بیشترین اندازه ی اثر به ترتیب در قدرت اندام تحتانی و اعتماد به تعادل و کمترین اندازه ی اثر در انعطاف پذیری و ترس از افتادن مشاهده شد. تغییرات قدرت عضلانی با تغییرات سرعت و تغییرات انعطاف پذیری با تغییر چابکی و سرعت به طور معناداری همبسته بود (P≤0.05). بین تغییرات در اندازه های عملکردی و روان شناختی، همبستگی معناداری وجود نداشت (P≤0.05). هم چنین بین میزان تغییرات در ترس از افتادن و اعتماد به تعادل، همبستگی معناداری مشاهده شد (P≤0.05, r=-0.66). بنابراین، برنامه ی تمرینی به اضافه ی برنامه ی آموزش درباره ی افتادن، بر بهبود عوامل روان شناختی و عملکردی مرتبط با تعادل و افتادن مردان سالمند مؤثر بود.

هدف این پژوهش، بررسی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی مقیاس چند بعدی انتظارات از پیامدهای تمرین در سالمندان بود. جامعة آماری شامل سالمندان ساکن در مناطق شهری اصفهان بود که از بین آن ها، 293 نفر به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسش نامة مشخصات فردی، و مقیاس چند بعدی انتظارات از پیامدهای تمرین بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی با چرخش واریماکس، و آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها نشان داد نسخة فارسی مقیاس چند بعدی انتظارات از پیامدهای تمرین، دارای سه عامل با ارزش ویژة بالای یک بود که به ترتیب 6/48، 1/17، و 3/9 درصد واریانس کل، و در مجموع حدود 75 درصد کل واریانس را تبیین می کردند. همسانی درونی با آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس یک (83/0)، دو (84/0)، سه (83/0)، و کل مقیاس (87/0)، رضایت بخش بود؛ بنابراین، روایی و پایایی نسخة فارسی این مقیاس تأیید شد و می توان از آن برای اهداف پژوهشی، آموزشی، و بالینی استفاده کرد.

هدف این پژوهش توصیفی، پیش بینی خود کار آمدی تکلیف، براساس اعتماد به تعادل و ویژگی های فردی سالمندان زن و مرد ساکن شهر اراک بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان زن و مرد شهر اراک در سال 92-1391 تشکیل دادند که 473 آزمودنی، با میانگین سنی 86/68 سال، از 5 منطقه شهری، به شیوه در دسترس انتخاب شدند وبه صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه مشخصات فردی، مقیاس اعتماد به تعادل ویژه فعالیت ها، مقیاس خود کار آمدی تکلیف و نیز، یک سوال درباره فراوانی افتادن در یک سال گذشته انجام شد. پرسش نامه ها توسط هشت آزمون گر آموزش دیده تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، تعداد 93آزمودنی (%2/21)، دارای فعالیت بدنی منظم، 345 آزمودنی (%8/78) فاقد فعالیت بدنی منظم، 337 نفر (%72) شاغل و 132 نفر (%28) بیکار بودند. نتایج به دست آمده نشان داد سن، جنسیت، اعتماد به تعادل و فراوانی افتادن در یک سال گذشته، پیش بینی کننده های خود کار آمدی تکلیف در سالمندان بودند (05. P≤0). هم چنین، %82 از تغییرپذیری نمرات متغیر ملاک (خود کار آمدی تکلیف)، توسط متغیر پیش بینی اعتماد به تعادل، قابل تبیین بود. نیز، برخی ویژگی های فردی مثل وضعیت اقتصادی، وضعیت شغلی و فعالیت بدنی آزمودنی ها، جزو پیش بین های خود کار آمدی تکلیف نبودند؛ بنابراین، اعتماد به تعادل، سابقه افتادن، سن و جنسیت، با تاثیر بر خود-ادراکات سالمندان، نقش مهمی را در خود کار آمدی تکالیف روزانه و استقلال کارکردی دارند و در مطالعات مربوط به تعادل سالمندان باید مد نظر قرار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه عزّت نفس، خود کارآمدی جسمانی و آمادگی جسمانی دانشجویان دختر با اضطراب اجتماعی اندام بالا و پایین بود. در این پژوهش روش علّی مقایسه ای به کار برده شد. بدین منظور از میان 116 دانشجوی دختر دارای واحد درسی تربیت بدنی عمومی(1) در دانشگاه اراک در نیم سال تحصیلی 1390، تعداد 82 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از سه مقیاس روان شناختی خودکار آمدی جسمانی (ریکمن و همکاران، 1982)، اضطراب اجتماعی اندام (هارت و همکاران، 1989)، عزّت نفس روزنبرگ (1965) و مجموع آزمون آمادگی جسمانی ایفرد (AAHPERD) جمع آوری شد. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t مستقل م تجزیه و تحلیل شد و بر طبق نتایج، میانگین نمره آزمودنی های گروه بااضطراب اجتماعی اندام پایین در زیر مقیاس های توانایی بدنی و خودنمایی بدنی، نمرهکل خودکارآمدی بدنی، عزّت نفس و آزمون بارفیکس در مقایسه با گروه با اضطراب اجتماعی اندام بالا به طور معنا داری بهتر بود (p≤ .05). همچنین بین میانگین نمره این دو گروه در زیرمقیاس های آمادگی جسمانیِ دراز و نشست، دو 4*9متر، دو540 متر و انعطاف پذیری تفاوت معنا داری وجود نداشت (p≤ .05).

هدف این پژوهش، رواسازی نسخه فارسی «مقیاس توانایی جسمانی ادراک شده کودکان» بود. نمونه آماری این پژوهش، 384 دانش آموز پسر کلاس های سوم تا پنجم از مدارس ابتدایی شهر اراک بودند که از نواحی یک و دوی آموزش و پرورش شهر اراک از کلاس های سوّم تا پنجم به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از «مقیاس توانایی جسمانی ادراک شده کودکان» جمع آوری شد. به منظور تعیین روایی سازه این مقیاس، از تحلیل عاملی تأییدی با مؤلفه های اصلی و برای شناسایی ساختار عاملی، از چرخش واریماکس استفاده شد. برای کرویت داده ها از آزمون بارتلت و برای محاسبه کفایت نمونه ها از ضریب کیسر ـ مییر ـ اُلکین استفاده شد. روایی همگرا و پایایی آزمون مجدد با ضریب همبستگی پیرسون و همسانی درونی با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد. در نتیجه تحلیل عاملی تأییدی با مؤلفه های اصلی و چرخش واریماکس برای شناسایی ساختار عاملی، تنها یک عامل استخراج شد. پایایی آزمون مجدد 81/0 و همسانی درونی76/0 به دست آمد. همبستگی بین نمره کل «مقیاس توانایی جسمانی ادراک شده کودکان» با آزمون بارفیکس اصلاح شده، دراز و نشست، انعطاف پذیری، دوی 45 متر و چابکی (9×4 متر) بین 31/0 تا 54/0 به دست آمد. نتایج پژوهش روایی و پایایی این مقیاس را برای دانش آموزان کلاس های سوّم تا پنجم ابتدایی تأیید می کند. این مقیاس می تواند برای اهداف پژوهشی، آموزشی و ورزشی استفاده شود.

این پژوهش با هدف رواسازی نسخه فارسی ""سیاهه اعتیاد به تمرین- فرم کوتاه"" طراحی شد. جامعه آماری، ورزشکاران باشگاه های برتر شهر اراک در سال 1392 بود که از بین آن ها 286 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با پرسش نامه مشخصات فردی و ""سیاهه اعتیاد به تمرین"" انجام شد. پس از ترجمه پرسش نامه، روایی محتوایی توسط متخصصان علوم ورزشی تأیید و نسخه نهایی آن تدوین شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی، ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی به استخراج دو عامل منجر شد که 58 درصد واریانس را تبیین کردند. عامل 1 و 2 به ترتیب ""اهمیت و برجسته بودن نقش تمرین"" و ""پیامدهای روان شناختی تمرین"" نامیده شدند. آزمون مجدد همبستگی 72/0 تا 85/0، آلفای کرونباخ همبستگی 80/0 تا 82/0، پایایی درون طبقه ای همبستگی 85/0 و پایایی دو نیمه کردن همبستگی 78/0 را نشان داد. بنابراین، نسخه فارسی ""سیاهه اعتیاد به تمرین-فرم کوتاه"" ابزاری روا و پایا برای اهداف ورزشی، آموزشی پژوهشی و بالینی است.

هدف این مطالعه توصیفی-همبستگی، بررسی رابطه بین اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس با هراس اجتماعی دانشجویان دختر و پیش بینی هراس اجتماعی براساس اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس آن ها بود. جامعه آماری پژوهش ها، دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه اراک بود و نمونه شامل %15 از جامعه بود (597 نفر) که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها مقیاس اضطراب اجتماعی اندام هارت، مقیاس عزت نفس روزنبرگ، سیاهه هراس اجتماعی کونور و پرسشنامه مشخّصه های فردی بودند. داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل و با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تجزیه و تحلیل شد.نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمره هراس اجتماعی، اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس آزمودنی ها به ترتیب 95/14، 22/25 و 13/33 بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد رابطه بین اضطراب اجتماعی اندام با هراس اجتماعی (44/0r=)، اضطراب اجتماعی اندام با عزت نفس (44/0- r=) و بین هراس اجتماعی با عزت نفس (43/0- r=) رابطه معنی داری وجود داشت (001/0p≤). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس، پیش بینی کننده های هراس اجتماعی دانشجویان دختر بودند و اضطراب اجتماعی اندام، پیش بینی کننده بهتری برای هراس اجتماعی بود (05/0p≤). از آنجا که اضطراب اجتماعی اندام نسبت به عزت نفس پیش بینی کننده بهتری برای هراس اجتماعی است، این سازه باید به وسیله مشاوران روان شناختی و پژوهشگران در درمان ها، مداخله ها و مطالعات بعدی در زمینه هراس اجتماعی در دانشجویان دختر مورد توجه قرار گیرد.

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر یک برنامة مداخلة تمرینی بر عملکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در مردان سالمند بدون فعالیت بدنی منظم بود. برای این منظور از بین 130 سالمند شرکت کننده درآزمون غربالگری، 39 آزمودنی انتخاب و دردو گروه تمرین (20 نفر) و کنترل (19 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های 60 تا 70 ساله ها در گروه آزمایش 68/73 در گروه کنترل 75/43 درصد بودند. همچنین آزمودنی های 71 سال و بالاتر در گروه آزمایش 31/26 و در گروه کنترل 25/56 درصد بود. گروه آزمایش در یک برنامة مداخلة تمرینی به مدت 10 هفته (هفته ای سه جلسة 90 دقیقه ای) شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های 30 ثانیه نشستن روی صندلی، آزمون بنشین و برسان، تعادل ایستا (چشم باز و بسته)، بلند شو برو، 10 متر راه رفتن با و بدون مانع استفاده شد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و برای تجزیه و تحلیل اندازه های عملکرد حرکتی، از آزمون های کلوموگروف – اسمیرنوف و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد پس از 10 هفته برنامة مداخلة تمرینی، میانگین نمرة پس آزمون گروه آزمایش درقدرت اندام تحتانی (37/27 تکرار)، انعطاف پذیری (28/29 سانتی متر)، تعادل ایستا با چشم باز (94/60) و چشم بسته (36/19 ثانیه)، چابکی و تعادل پویا (10/4 ثانیه)، سرعت 10 متر راه رفتن 35/3 ثانیه) و سرعت 10 متر راه رفتن با مانع (03/4 ثانیه) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، بهبود معنی داری یافت (05/0 P<). یافته های این پژوهش مؤید تأثیر اعمال مداخله های تمرینی به ویژه تمرین قدرتی بر بهبود عوامل حرکتی مرتبط با افتادن و پیشگیری احتمالی از افتادن ها در سالمندان است.

این پژوهش با هدف بررسی موانعِ بازدارنده بانوان شاغل در آموزش و پرورش شهر اراک از شرکت در فعالیت های بدنی منظم انجام شده است. روش پژوهش، پیمایشی ­ توصیفی است و پرسش نامه یی با پایایی 0.96 به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماری، همه بانوان شاغل در آموزش و پرورش شهر اراک در سال 1385 (2739 نفر) اند، که برای تعیین نمونه پژوهش، تعداد 350 نفر از آنان به روش تصادفی خوشه یی انتخاب شدند. بیش تر آزمودنی ها دارای وضعیت استخدامی رسمی بودند، حدود 40 درصد آن ها بین 11 تا 20 سال سابقه داشتند، 91درصد متاهل، و بیش از چهار پنجم آنان نیز دارای منزل شخصی بودند.پس از تحلیل داده ها به وسیله آمار توصیفی خی دو و آزمون میانگین رتبه فریدمن، نتایج نشان داد بنا به باور آزمودنی ها، مشکلات زیستی، روان شناختی، فردی، علمی، مالی، اقتصادی، و اجتماعی، در نپرداختن آن ها به فعالیت های بدنی و ورزشی منظم تاثیر ندارد، اما مشکلات فنی، مشکلات مربوط به اماکن و تجهیزات ورزشی، مشکلات مدیریتی، و مشکلات اقلیمی و آب و هوایی، به ترتیب، از دلایل نپرداختن بانوان کارمند آموزش و پرورش به فعالیت های بدنی و ورزشی منظم است.

در بیشتر تحقیقات رابطه بین تعهد سازمانی و عملکرد سازمانی گزارش شده است؛ با وجود این، چنین رابطه ای در سازمان های ورزشی کشور به ویژه در استان مرکزی مشخص نیست. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین تعهد و عملکرد سازمانی مدیران تربیت بدنی است. آزمودنی ها عبارت بودند از 66 مدیر تربیت بدنی و 242 نفر از کارمندان تربیت بدنی سازمان های استان مرکزی. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های تعهد سازمانی و عملکرد سازمانی بود که به صورت تصادفی سهمیه ای بین آنها توزیع شد. یافته ها نشان داد (SD) ± M تعهد عاطفی مدیران برابر 02/7 ± 85/41 ، تعهد مستمر 24/7 ± 4/34 و تعهد هنجاری آنها 53/5 ± 36/35 است. همچنین بین تعهد عاطفی مدیران و نوع سازمان، بین انگیزه مدیران و نوع سازمان، بین توانایی و رشته تحصیلی مدیران، بین تعهد عاطفی و سابقه کار، بین تعهد عاطفی و سابقه مدیریت، بین تعهد هنجاری و سابقه کار، بین سابقه مدیریت و حمایت سازمانی و بین سابقه مدیریت و انگیزه مدیران رابطه آماری معنی داری وجود دارد. بین سایر عوامل، رابطه آماری معنی داری مشاهده نشد.

هدف: هدف این تحقیق، بررسی برنامه درسی تربیت بدنی دانش آموزان کم توان ذهنی است. روش: روش این تحقیق، پیمایشی از نوع توصیفی است. جامعه آماری تحقیق 375 نفر از کارشناسان آموزش و پرورش استثنایی استان مرکزی است. 197 نفر، بر اساس جدول تعیین حجم نمونه مورگان، به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه با پایایی 0.90 بود. برای تحلیل داده ها از محاسبه فراوانی، درصد و آزمونهای خی دو و کروسکال - والیس استفاده شد. یافته ها: تحلیل دیدگاههای کارشناسان آموزش و پرورش استثنایی استان مرکزی نشان می دهند که وضعیت تعریف و تدوین اهداف درس تربیت بدنی دانش آموزان کم توان ذهنی بسیار نامطلوب (%68.6)، وضعیت محتوای رسمی (%90.9) و غیررسمی (%39.6) این درس نامناسب، شیوه تدریس درس تربیت بدنی (%40.9)، و دانش تخصصی معلمان تربیت بدنی (%34.3)، نامناسب و نامطلوب است. همچنین، آنها میزان ساعات درس تربیت بدنی را با نیازهای دانش آموزان کم توان ذهنی متناسب و کافی نمی دانند (%59.4). مهم ترین راهکارهای اصلاحی برنامه درسی تربیت بدنی دانش آموزان کم توان ذهنی از دیدگاه کارشناسان، 1) تعریف و تدوین فلسفه و اهداف درس تربیت بدنی، 2) تدوین کتاب درسی، جزوه ها، و لوحهای آموزشی و کمک آموزشی تربیت بدنی، 3) به کارگیری نیروی متخصص تربیت بدنی استثنایی عنوان شده است. نتیجه گیری: تدوین و تعریف فلسفه، اهداف، و محتوای درس تربیت بدنی، به کارگیری نیروی انسانی متخصصِ تربیت بدنی استثنایی، و نظارت بر حسن اجرای این درس، مهم ترین پیشنهادهای این تحقیق هستند.