رحیم رمضانی نژاد

هدف این تحقیق، توصیف نیاز های آموزشی برنامه درس تربیت بدنی و ورزش مدارس راهنمایی کشور از دیدگاه دانش آموزان، والدین، معلمان و متخصصان بود. نمونه های آماری تحقیق را 385 نفر متخصص تربیت بدنی، 2610 نفر معلم تربیت بدنی، 773 نفر از والدین و 1109 نفر دانش آموز پایه اول تا سوم راهنمایی (557 دختر و 552 پسر) از شهر های مرکزی 24 استان کشور تشکیل دادند. پرسشنامه محقق ساخته، 12 نیاز جسمانی- حرکتی، 13 نیاز مهارتی ورزشی، 15 نیاز شناختی و 15 نیاز عاطفی- اجتماعی را در بر میگرفت که پس از طی سه مرحله ساخت ابزار و مطالعه راهنما، با ثبات درونی 97/0 الی 71/0 در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد، تا از بین این نیاز ها، فقط 5 نیاز را انتخاب و اولویت بندی کنند. ضمناً در مورد والدین و دانش آموزان از روش مصاحبه استفاده گردید. زمان تکمیل پرسشنامه برای آزمودنیهای مختلف بین 20-35 دقیقه متغیر بودو از آزمون غیر پارامتری کروسکال والیس و خی دو برای آزمون فرضیه های تحقیق در سطح (05/0 ≥ p) استفاده شد. مقایسه یافته های تحقیق از دیدگاه آزمودنی های نشان داد که بیشترین توافق نظر در مورد اولویت بیشتر نیازهای جسمانی و حرکتی بین آزمودنیها وجود دارد. به عبارت دیگر، فقط در مورد اولویت چند نیاز بین دیدگاه ها تفاوت معنیداری مشاهده شد (05/0 ≥p) و نیاز به حفظ وضعیت بدنی، حرکات و بازیهای ساده و آمادگی جسمانی در بالاترین اولویت قرار داشت. در بین نیاز های مهارتی- ورزشی نیز آموزش شنا، ژیمناستیک، دو و میدانی، والیبال، فوتسال و بسکتبال در اولویت بودند. در بین نیاز های شناختی یا علمی-ورزشی، اطلاعات مربوط به مبانی علوم زیستی (بهداشت، تندرستی و اصول تمرین) در اولویت بالایی قرار داشتند و در نیازهای عاطفی- اجتماعی نیز وضعیت ظاهری متناسب، تفریح و لذت از دیدگاه آزمودنیها در اولویت بالایی بود. اگر چه، در اولویت تعداد زیادی از نیازهای روانی –حرکتی درس تربیت بدنی، بین دیدگاه آزمودنی ها تفاوت معنیداری وجود داشت (05/0 ≥ p )، اما با استفاده ازاین دیدگاه ها میتوان برای تدوین الگوی برنامه ریزی درسی، به توافق نظر نسبی دست یافت.

در این پژوهش رابطة سبک رهبری مربیان با رضایتمندی ورزشکاران بررسی شده است. 271 ورزشکار مرد تیم های ملی کشور و نیز ورزشکاران مرد شرکت کننده در مسابقات لیگ برتر کشور (سال1387)، در رشته های والیبال، فوتبال، بسکتبال، هندبال و فوتسال، پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش و رضایتمندی ورزشکار را تکمیل کردند. پرسشنامة مقیاس رهبری در ورزش با 43 سؤال، پنج بعد سبک رهبری مربیان شامل: سبک آموزش و تمرین، دموکراتیک، آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را اندازه گیری میکند. پرسشنامة رضایتمندی ورزشکار با 14 سؤال، رضایت ورزشکاران را درخصوص سبکهای رهبری مربیان میسنجد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 94/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های کلموگراف- اسمیرنف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. تمامی فرضیه های آزمون در سطح P≤ 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان میدهد از دیدگاه ورزشکاران، مربیان بیشتر از سبکهای آموزش و تمرین، دموکراتیک و حمایت اجتماعی استفاده میکنند. همچنین در میان ابعاد رضایتمندی ورزشکار، رضایت از رفتار و تعامل مربی اولویت دارد و پس از آن به ترتیب: رضایت از تمرین و آموزش، عملکرد تیمی و عملکرد فردی قرار دارد. به طور کلی، نتایج پژوهش نشان میدهد سبکهای رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با رضایتمندی ورزشکاران رابطة مثبت و معنی داری دارند.

پژوهش حاضر تأثیر خود کارآمدی تیمی، انسجام تیمی و سبک رهبری مربیان بر عملکرد تیمی باشگاه های والیبال لیگ برتر ایران در فصل مسابقات (86-87) را مورد ارزیابی قرار داده است. از کل 153 ورزشکار 13 تیم، 108 نفر (70 درصد) در این تحقیق شرکت جستند و پرسشنامه های خود کارآمدی تیمی (CEQ)، محیط گروهی (GEQ) و مقیاس رهبری در ورزش (LSS) را تکمیل کردند. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب (79/0)، (72/0) و (91/0) گزارش شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های کلموگروف – اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تعقیبی توکی و بونفرونی در سطح معنی داری 05/0 ≤ P استفاده شد. برای سنجش عملکرد تیم ها، جدول نهایی لیگ برتر والیبال به سه قسمت تقسیم گردید. چهار تیم اول به عنوان تیم های موفق، پنج تیم بعدی به عنوان تیم های کمترموفق و چهار تیم آخر نیز به عنوان تیم های ناموفق در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد تیم های موفق منسجم تر بودند و سطوح خودکارآمدی تیمی این تیم ها نسبت به تیم های کمترموفق و ناموفق بیشتر بود. با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مشخص گردید، ارتباط مثبت و معنی داری بین انسجام تیمی و خودکارآمدی تیمی وجود دارد (57%r=). مقایسه رفتارهای مربیان نشان داد، نسبت به دیگر سبک های مربیگری، مربیان بیشتر از رفتار آموزش و تمرین و کمتر از رفتار دموکراتیک استفاده میکردند. همچنین مربیان تیم های موفق از رفتار آموزش و تمرین و حمایت اجتماعی بیشتر از مربیان تیم های کمترموفق و ناموفق استفاده می کردند. نتایج نشان داد، رفتار آموزش و تمرین و رفتار حمایت اجتماعی مربیان، رابطه مثبت و معنی داری را با سطوح خود کارآمدی تیمی دارد. در کل، نتایج ضمن حمایت از رابطه بین خود کارآمدی تیمی با انسجام تیمی و رفتار مربیان، تأثیر پویایی گروه و سبک رهبری مربیان بر عملکرد و موفقیت تیمی را به خوبی نشان دادند.

پژوهش حاضر رابطه بین سبک های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم های فوتبال مردان لیگ برتر ایران در فصل 85-86 را بررسی کرده است. پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و محیط گروهی (GEQ) در اختیار هر 16 تیم حاضر در لیگ قرار گرفت، اما فقط12 تیم (264 ورزشکار) برای تکمیل پرسشنامه ها همکاری کردند. پرسشنامه LSS با 40 سؤال پنج بعد سبک رهبری مربیان، و پرسشنامه GEQ با 18 سؤال دوبعد انسجام گروهی را اندازه گیری می کرد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 71/0 به دست آمد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0≤ P استفاده شد. نتایج نشان داد انسجام گروهی با سبک های رهبری آموزش و تمرین، دموکراسی، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت رابطه مثبت و معنادار، و با سبک رهبری آمرانه رابطه منفی و معناداری دارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد مربیان فوتبال بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین (وظیفه محوری) و کمتر از سبک رهبری دموکراسی استفاده می کردند. بنابراین، به نظر می رسد سبک رهبری مربیان به خصوص سبک رهبری حمایت اجتماعی و آمرانه ارتباط بالایی با انسجام گروهی دارند.

پژوهش حاضر به منظور تعیین نوع رابطه هوش هیجانی و پنج مؤلفه آن با رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی انجام گرفته است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری نیز کلیه معلمان تربیت بدنی استان زنجان در سال تحصیلی 1387 – 1386 بود. از بین 486 معلم تربیت بدنی، 215 نفر با بهره گیری از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی سیبریا شرینگ و پرسشنامه شاخص توصیف شغلی (JDL) بود. از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و Z فیشر) برای تحلیل آماری داده های پژوهش استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین هوش هیجانی با رضایت شغلی (349/0 = r) و همچنین بین سه مؤلفه مهارت های اجتماعی، همدلی و خودانگیزی با رضایت شغلی در سطح 05/0 ?P وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین پنج مؤلفه هوش هیجانی، متغیرهای مهارت های اجتماعی 442/0، همدلی 302/0 و خودانگیزی 235/0 پیش بینی کننده رضایت شغلی معلمان بودند. فیشر محاسبه شده نشان داد که تفاوت بین ضرایب همبستگی در بین معلمان دارای مدرک تحصیلی دیپلم و معلمان دارای مدرک کارشناسی ارشد، در سطح 05/0 ?P معنی دار است. به نظر می رسد می توان در کنار فراهم ساختن امکانات و تامین نیازهای بجای معلمان، با آموزش و افزایش هوش هیجانی، رضایت شغلی آنان را افزایش داد.

مسابقات علمی- تخصصی معلمان تربیت بدنی، یکی از روش های آموزشی و انگیزشی ضمن خدمت است که هرساله در سه مرحله شهرستانی، استانی و کشوری برگزار میشود. این مسابقات شامل دو بخش علمی و عملی بوده، و هدف تحقیق حاضر بررسی ارزشیابی این مسابقات و تأثیر آن بر عملکرد حرفه ای معلمان تربیت بدنی بوده است. شرکتکنندگان در مرحله کشوری بیستمین دوره این مسابقات (تعداد 805 نفر) به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. برای جمع آوری اطلاعات در ارتباط با بخشی از اهداف تحقیق از سه پرسشنامه استفاده شد و برای این منظور تعداد 621 نفر به عنوان نمونه تحقیق در گروه های 197 نفر، 201 نفر و 223 نفر، تعداد سه پرسشنامه را تکمیل کردند. در نمونه گیری از میان 30 استان کشور، معلمان هر 10 استان به طور تصادفی یکی از پرسشنامه ها را تکمیل کردند. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ بیشتر از 9/0 محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف یک گروهی، آزمون t، یو من ویتنی، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن در سطح معنیداری 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داده است که بین میزان شرکت در این مسابقات و عملکرد معلمان تربیت بدنی، ارتباط معنیداری وجود ندارد (099/0=r و 223/0=p). از نظر معلمان تربیت بدنی شرکت در مسابقات بر متغیر های شغلی معلمان تأثیر معنیداری دارد (68/081/3=x و 651/4=z و 001/0=p). بین میزان انگیزش شرکت در مسابقات علمی- تخصصی و شرکت در کلاس های آموزش ضمن خدمت تفاوت معنیداری وجود داشته است (182/6=t و 001/0=p) و معلمان امکانات رفاهی مناسب، توجه به وضعیت اجرایی مسابقات و مفاد آزمون ها، فراهم کردن نتایج و جوایز قابل ملاحظه و زمینه برای اثربخشی مسابقات بر عملکرد حرفه ای را از عوامل مؤثر بر میزان انگیزش شرکت خود در این مسابقات معرفی کرده اند. در ارزشیابی آزمون های عملی، پایایی آزمون ها به روش آزمون- آزمون مجدد بررسی شد و میزان آن در مردان در دامنه 59 تا 67 صدم قرار داشت (001/0=p). این میزان در زنان، در دامنه 62 تا84 صدم قرار داشته است (001/0=p). بیشتر آزمون های عملی با ضریب همبستگی10 تا 53 صدم با یکدیگر همبستگی معنیداری دارند (001/0=p).

بخشی از موفقیت عملکرد ورزشکاران، به روش های مقابله با استرس وابسته است؛ به همین منظور در تحقیق حاضر،شیوه های مقابله با استرس در ورزشکاران شهرستان رشت بررسی شده است. ابزار تحقیق، یک پرسشنامه 40 سؤالی بوده که روایی (91/0) و پایایی(87/0)آن توسط بشارت مورد تأیید قرار گرفته است. این پرسشنامه، دو سبک مقابله رویارویی و اجتنابی را در 7 رویداد استرس زای ورزشی با یک سیستم پنج ارزشی لیکرت (از کاملاً نادرست=1 تا کاملاً درست =5) میسنجید. ابزار تحقیق بین کل جامعه آماری (تعداد370نفر) توزیع گردید که 312 پرسشنامه برگشت داده شده کامل (85درصد) توسط 102 ورزشکار دانش آموز، 86 ورزشکار دانشجو و 182 ورزشکار هیأت های ورزشی شهر رشت در رشته های گروهی بسکتبال، هندبال، والیبال، فوتبال و رشته های انفرادی بدمینتون، رزمی، دو و میدانی و تنیس روی میز، در مدت پانزده دقیقه به آن پاسخ داده شد. کلیه فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون t و تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح05/0 ≥P تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که ورزشکاران برای مقابله با استرس از مقابله اجتنابی بیشتر از مقابله رویارویی استفاده میکنند. همچنین در مقابله با عوامل استرس زای ناشی از خطای خود بازیکن، انتقاد مربی ،درد یا آسیب دیدگی و شرایط بد محیطی ،استفاده از سبک مقابله اجتنابی و در مقابله با استرسورهای ناشی از تقلب یا خطای حریف، داوری بد و بازی موفق حریف، استفاده از سبک مقابله رویارویی متداول و معنی دار بود. ورزشکاران رشته های گروهی نیز بیشتر از رشته های انفرادی از سبک مقابله اجتنابی استفاده میکردند؛ اما بین سبک مقابله رویارویی ورزشکاران این دو گروه، تفاوت معنیداری وجود نداشت. از طرف دیگر، افراد با تحصیلات دیپلم، زیر دیپلم ، لیسانس و بالاتر، به ترتیب از سبک مقابله اجتنابی بیشتر استفاده میکردند؛ اما بین سبک مقابله رویارویی این افراد تفاوت معنیداری وجود نداشت. علاوه بر این، بین شیوه های مقابله ورزشکاران زن و مرد در سطح قهرمانی، سن و سابقه ورزشی متفاوت، تفاوت معنیداری مشاهده نشده است.

طراحی و اجرای صحیح نظام ارزشیابی عملکرد معلمان با توجه به ماهیت شغلی آنها، یکی از وظایف بسیار مهم مدیریت منابع انسانی در آموزش و پرورش به شمار میرود و چون ماهیت عملکرد شغلی معلمان تربیت بدنی تقریباً متفاوت از سایر معلمان است، بر همین اساس در تحقیق حاضر، نظام ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی مقایسه شده است. روش تحقیق توصیفی بوده و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و با توجه به تعدد افراد جامعه تحقیق و با استفاده از جدول مورگان، 310 نفر معلم تربیت بدنی و 480 نفر معلم غیر تربیت بدنی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند و فرمهای ارزشیابی عملکرد آنها مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون u – مان ویتنی، کلموگروف اسمیرنوف یک گروهی و همبستگی پیرسون در سطح 05/0 P≤استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان می دهد که بین نمره ارزشیابی معلمان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی (202/0=p) و بین پیشنهاد میزان تشویق (389/0=p) و اصلاح(557/0=p) این گروه از معلمان، تفاوت معناداری وجود ندارد. همبستگی بین نمره ارزشیابی با میزان تشویق (024/0=p & 103/0=r) و اصلاح فقط در معلمان غیر تربیت بدنی معنادار است. (021/0=p). تفاوت بین معلمان زن و مرد غیر تربیت بدنی در نمره ارزشیابی (028/0=p) و عامل تشویق (005/0=p) معنادار است. تفاوت بین معلمان تربیت بدنی دوره راهنمایی و متوسطه در نمره ارزشیابی(038/0=p) معنادار است اما در عامل تشویق (213/0=p) و اصلاح(35/0=p) معنادار نمی باشد. با اینکه تفاوت معناداری در نمره ارزشیابی معلمان غیر تربیت بدنی راهنمایی و متوسطه وجود ندارد (171/0=p)؛ ولی تفاوت این گروه از معلمان در عامل اصلاح (004/0=p) معنادار شده است. وجود خطای نرمش و ارفاق نیز در نظام ارزشیابی معلمان تربیت بدنی (001/0=p) و غیر تربیت بدنی (001/0=p) معنادار است. نتیجه گیری: به طور کلی، نظام ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی به درستی اجرا نمیشود.نمره ارزشیابی این دوگروه با هم تفاوت معنی داری ندارد. ارزشیابان به معلمان، بیش از میزان استحقاق و شایستگیشان امتیاز میدهند و در ارائه پیشنهادهای اصلاحی کوتاهی میکنند. به نظر میرسد معلمان متناسب با نتایج ارزشیابی مورد تشویق و اصلاح قرار نمیگیرند. این نوع ارزشیابی میتواند باعث کاهش انگیزه شغلی در معلمان شود.

هدف این تحقیق، بررسی انگیزه های شرکت افراد در ورزش های همگانی شهر رشت بود. در 8 ایستگاه ورزش همگانی، 3000 نفر به تمرین و ورزش می پرداختند که 700 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته و حاوی 30 سؤال بسته بود که 5 انگیزه اصلی شرکت در ورزش همگانی و دیگر دلایل شخصی را با مقیاس پنج ارزشی لیکرت اندازه گیری می کرد. پس از نظر خواهی تخصصی در مورد روایی، اعتبار پرسشنامه در مطالعه راهنما و با استفاده از آزمون آلفا کرونباخ تایید شد (95/0=r). کلیه پرسشنامه ها در حضور محقق تکمیل و پس از 30 دقیقه جمع آوری شد و یافته های تحقیق با استفاده از آزمون t، ANOVA (آزمون تعقیبی LSD و آزمون همبستگی اسپیرمن) در سطح 05/0 P≤ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که انگیزه کسب سلامتی و آمادگی جسمانی، لذت و نشاط از دیدگاه آزمودنی ها در اولویت اول و پس از آن نیز انگیزه بهبود روابط شغلی و زندگی، پیشگیری و درمان بیماری ها و تعامل اجتماعی قرار دارند. زنان در تمامی انگیزه ها، امتیاز بیشتری از مردان کسب کردند و افراد متاهل نیز فقط دلایل شخصی بیشتری برای شرکت در این فعالیت ها داشتند.

برای جذب داوطلبان در سازمان های ورزشی، شناخت انگیزه هایی که مشارکت آن ها را تسهیل می کند الزامی است. بنابراین، هدف از این مطالعه عبارت است از بررسی انگیزه های داوطلبی در ورزش. روش تحقیق توصیفی و از نوع هم بستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر دانشجویان داوطلب در انجمن های ورزشی دانشگاه های ایران بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، تعداد 360 نفر از 20 دانشگاه کشور نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی صوری و محتوایی آن را گروهی از اساتید صاحب نظر دانشگاهی تایید کردند. برای محاسبه پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده شد (91/0=α). برای تجزیه و تحلیل داده ها، روش تحلیل عاملی با چرخش واریماکس به کار رفت. براساس تحلیل عاملی 39 متغیر در هفت گروهِ شغلی، مادی، خودگرایی، هدف مند، اجتماعی، حمایتی، و تعهد قرار گرفتند. در مقیاس پنج ارزشی لیکرت، میزان اهمیت متغیرها از دیدگاه آزمودنی ها بررسی شد. بر این اساس «تجارب داوطلبی به عنوان یک سابقه کاری خوب برایم محسوب می شود.» با میانگین76/0±17/4 بااهمیت ترین آیتم و «داوطلب شدن و ارائه خدمات در انجمن های ورزشی باعث کسب اعتبار می گردد.» با میانگین 14/1±33/2 کم اهمیت ترین متغیر انتخاب شد. بنابراین، سازمان ها می بایست در هنگام جذب و گزینش داوطلبان به این انگیزه ها توجه نمایند. در پایان نیز پیشنهادهایی به مدیران ورزشی مطرح شده است.

هدف از این پژوهش، بررسی موانع داوطلبی در انجمن های ورزشی دانشگاه ها است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر دانشجویان غیرداوطلب در انجمن های ورزشی دانشگاه های ایران بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، 250 نفر از 25 دانشگاه کشور به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط گروهی از استادان صاحب نظر دانشگاهی تایید شد. برای محاسبه پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ (92/0 =α ) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی با چرخش واریماکس استفاده شد. بر اساس تحلیل عاملی 14 متغیر در دو گروه با عناوین موانع سازمانی و فردی قرار گرفتند. با استفاده از مقیاس پنج ارزشی لیکرت میزان اهمیت متغیرها از دیدگاه آزمودنی ها بررسی شد که بر این اساس «مشغله های درسی» با میانگین 14/1± 69/3 و «کمبود وقت» با میانگین 12/1± 58/3 با اهمیت ترین موارد و «مشکلات جسمانی و بیماری ها» با میانگین 21/1 ±46/2 به عنوان کم اهمیت ترین متغیر انتخاب شد. این پژوهش پیشنهاد می کند که موانع فردی و سازمانی دلایلی برای داوطلب نشدن افراد در انجمن های ورزشی دانشگاه ها هستند؛ اگر چه بسیاری از موانع مؤثر در تصمیم گیری برای داوطلب شدن، فردی است و سازمان ها به طور مستقیم نقشی در کنترل آن ندارند، اما یک سری از موانع با تصمیم گیری مدیریتی سازمان مرتبط است. بنابراین سازمان ها باید هنگام جذب و گزینش داوطلبان به موانع فردی و سازمانی توجه داشته باشند.

هدف از تحقیق حاضر، مطالعه ارتباط بین جو سازمانی با میزان تحلیل رفتگی شغلی معلمان تربیت بدنی مدارس شهر رشت بود. به این منظور 134 معلم تربیت بدنی شهر رشت (جامعه = نمونه) با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد توصیف جو سازمانی (OCDQ-RS) با اعتبار 82/0 = α و پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی مسلش (MBI) با اعتبار 85/0 =α مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و یو من ویتنی در سطح 05/0 P< تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بین جو سازمانی و تحلیل رفتگی (01/0 P< ، 27/0 - = r) و ابعاد جو سازمانی (رفتار متعهدانه معلمان؛ رفتار صمیمی معلمان و رفتار حمایتی مدیران) و تحلیل رفتگی شغلی به ترتیب رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (01/0 P< ، 26/0 - = r ؛ 01/0 P< ، 26/0 - = r ؛ 01/0 P< ، 27/0 - = r) ، ولی بین رفتار دستوری مدیران و رفتار ناامیدانه معلمان با تحلیل رفتگی به ترتیب رابطه مثبت و معنی داری (01/0 P< ، 28/0 = r ؛ 01/0 P< ، 32/0 = r ) مشاهده شد. رابطه بین جو سازمانی باز با دو بعد فرسودگی هیجانی (01/0 P< ، 45/0- = r) و مسخ شخصیت (01/0 P< ، 58/0 - = r) منفی و معنی دار، و با بعد موفقیت فردی معلمان (01/0 P< ، 78/0 = r) مثبت و معنی دار بود.

هدف : بررسی نیازهای آموزشی برنامه درس تربیت بدنی و ورزش در مدارس ابتدایی ایران هدف این تحقیق است. روش تحقیق : نمونه های آماری تحقیق را 385 نفر متخصص تربیت بدنی، 2610 نفر معلم تربیت بدنی، 748 نفر از والدین و 795 نفر دانش آموز پایه ابتدایی از شهرهای مرکزی 24 استان کشور تشکیل می دادند. پرسش نامه محقق ساخته، 12 نیاز جسمانی - حرکتی، 15 نیاز مهارتی - ورزشی، 15 نیاز شناختی و 15 نیاز عاطفی - اجتماعی را دربر می گرفت. آزمودنی ها از بین این نیازها، فقط 5 نیاز را انتخاب و اولویت بندی کردند یافته ها : از بین نیازهای جسمانی_ حرکتی، حفظ وضعیت بدنی هنجار، انواع حرکات و نرمش های ساده، بازی های مهارتی و پرورشی و انواع تمرینات مربوط به آمادگی جسمانی از دیدگاه آزمودنی ها به ترتیب در رتبه اول الی چهارم قرار دارد. البته تنوع رتبه بندی و اختلاف نظر در اولویت نیازهای مهارتی - ورزشی بسیار زیاد است. در نیازهای شناختی اطلاعات مربوط به وضعیت بدنی و تندرستی در اولویت قرار دارند. کسب وضعیت ظاهری شاداب و همچنین لذت بردن، جزء اولین نیازهای عاطفی_ اجتماعی قرار داشت. نتیجه گیری : در هر نیاز آموزشی توافق نظر آزمودنی ها را می توان پایه و اساس الگوی برنامه ریزی درسی قرار داد و در مورد سایر نیازها می توان با استفاده از روش های مختلف، توافق نظر لازم را به دست آورد.

هدف این تحقیق، بررسی میزان بروز رفتارهای پرخاشگرانه بازیکنان تیم پگاه گیلان با توجه به برخی عوامل و موقعیت ها در رقابت های لیگ حرفه ای فوتبال ایران است. بدین منظور 15 دیدار از رقابت های خانگی تیم پگاه در لیگ حرفه ای سال 84-1383 به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد. 6 آزمونگر آشنا به فوتبال و پرخاشگری های رایج در آن با حضور در استادیوم ضمن تماشای مستقیم بازی ها، رفتارهای پرخاشگرانه بدنی و کلامی بازیکنان را ثبت کردند. برای ثبت رفتارها از چک لیستی محقق ساخته با الگو گرفتن از چک لیست پرخاشگری رابرتس و همکاران (1999) استفاده شد. کلیه اطلاعات پس از استخراج از چک لیست با استفاده از آزمون t مستقل، ANOVA و آزمون تعقیبی LSD در سطح 05/0 P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین شیوع رفتارهای پرخاشگرانه بدنی و کلامی بازیکنان تفاوت معنی داری وجود ندارد، ولی نتیجه مسابقه در رفتارهای پرخاشگرانه بازیکنان مؤثر است. به طوری که هر دو پرخاشگری بدنی و کلامی در مسابقات با نتیجه مساوی بیشتر از مسابقات با نتیجه برد و باخت بود. علاوه بر این، تفاوت معنی داری در شیوع این رفتارها با مقایسه نتیجه دیدار قبل مشاهده نشد و رفتار پرخاشگرانه بازیکنان تیم پگاه در برابر تیم هایی که در رده بالا، پایین و وسط جدول رده بندی لیگ قرار داشتند، تقریباً برابر و یکسان بود. البته بین رفتار پرخاشگرانه بازیکنان در پست های مختلف این تیم تفاوت معنی داری مشاهده شد و این رفتارها در پست هافبک از دیگر پست ها بیشتر بود به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت رفتارهای پرخاشگرانه با مقایسه نتیجه مسابقه و بازی در پست های مختلف فوتبال معنی دار است.

افراد با انگیزه های متنوعی نیز در ورزش شرکت می کنند. یکی از عوامل اثرگذار بر رویکردهای مشارکت ورزشی، تفاوت های فرهنگی است. به این منظور، دیدگاه ها و انگیزه های 279 دانشجوی ورزشکار ایرانی و 310 دانشجوی ورزشکار روسی بررسی شد. این دانشجویان از دانشگاه های گیلان، مازندران، گرگان و دانشگاه های روسی شرکت کننده در سومین المپیاد ورزشی دانشگاه های حاشیه دریای خزر (تابستان 83، دانشگاه گیلان) شرکت کرده بودند. دیدگاه این افراد با پرسشنامه محقق ساخته ای و انگیزه آنان با پرسشنامه استاندارد شامل 14 سؤال 5 ارزشی لیکرت اندازه گیری شد. ثبات درونی پرسشنامه ها در دامنه 86/0 – 79/0 متغیر بود و داده های تحقیق با آزمون خی دو ویو من ویتنی در سطح 05/0 P≤ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان داد که دیدگاه دانشجویان ایرانی و روسی در مورد تدثیر رشد شناختی و آگاهی های عمومی ورزشی بسیار به هم نزدیک بود، ولی در مورد تاثیر عاطفی – اجتماعی مشارکت ورزشی، دانشجویان ایرانی بر نقش اجتماعی ورزش و دانشجویان روسی بر نقش عاطفی ورزشی تاکید داشتند. در دانشجویان روسی انگیزه های رقابت، چالش و تعامل اجتماعی و در دانشجویان ایرانی انگیزه های سلامتی، لذت، وضعیت ظاهری و آسودگی و آرامش از دلایل مهم شرکت در فعالیت های ورزشی منظم بود.

هدف از تحقیق حاضر، ارزشیابی سیستم ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی به منظور رفع برخی از نواقص این سیستم است. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی 310 معلم تربیت بدنی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب و برگه های ارزشیابی عملکرد آنها بررسی شد. برای بررسی اعتبار عوامل ارزشیابی، خطای ارزشیابی، ارتباط درونی بین عوامل ارزشیابی و مقایسه تفاوت بین معلمان زن و مرد، به ترتیب از آزمون های آلفا کرونباخ، کلموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و U مان ویتنی استفاده شد (در سطح معناداری 05/0 P?). یافته های تحقیق نشان داد، اعتبار عوامل ارزشیابی معلمان تربیت بدنی در دو عامل اصلی (عوامل عملکردی و عوامل فرایندی) برابر 16/0 است، که خیلی ضعیف است. بررسی توزیع نمره ها در ارزشیابی عملکرد معلمان نشان داد که ارزیاب ها دچار خطای نرمش و ارفاق شدند. همبستگی بین عوامل عملکردی و فرایندی معلمان معنادار بود (41/0 P=). با وجود معنادار بودن همبستگی بین عوامل، این مقدار همبستگی برای حذف یکی از عوامل کافی نبود. همبستگی بین عوامل عملکردی و فرایندی با نمره نهایی ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی به ترتیب 56/0، 85/0 به دست آمد که معنادار بود (000/0 P=). این موضوع نشان می دهد که هر یک از عوامل ارزشیابی به درستی معلمان را مورد ارزشیابی قرار می دهند. همبستگی بین نمره های ارزشیابی معلمان تربیت بدنی با میزان تشویق و اصلاح به ترتیب 036/0، 028/0 به دست آمد که معنادار نبود، بدین معنی که معلمان تربیت بدنی نسبت به نمره هایی که دریافت کردند، مورد تشویق و اصلاح قرار نگرفتند. تفاوت معناداری بین نمره های ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی مرد و زن وجود نداشت. همچنین معلمان تقریباً به یک اندازه مورد تشویق و اصلاح قرار گرفتند. تفاوت بین نمره ارزشیابی عملکرد معلمان تربیت بدنی دوره راهنمایی و متوسطه معنادار بود، بدین صورت که معلمان دوره راهنمایی نمره بهتری دریافت کرده بودند، ولی تفاوت معناداری بین این دو گروه از معلمان در عوامل تشویق و اصلاح مشاهده نشد.

مسابقات علمی- تخصصی معلمان تربیت بدنی همه ساله در سه مرحله برگزار می شود. هدف تحقیق حاضر ارزیابی این مسابقات بود. جامعه و نمونه آماری تحقیق شامل کلیه معلمانی بود که از استانهای قم، گیلان، مرکزی و مازندران در مرحله نهایی(کشوری) نوزدهمین دوره این مسابقات شرکت داشتند. نتایج نشان داد که تمامی آزمونهای علمی روا بودند. آزمونهای عملی نیز دارای حداقل سطح روایی قابل قبول بودند. پنج آزمون از شش آزمون علمی دارای اعتبار معنادار بودند. ضریب دشواری چهار آزمون از شش آزمون علمی مطلوب بود ولی در آزمونهای عملی در دو روش نتایج متفاوت بدست آمد. ضریب تمیز آزمونهای علمی و عملی نیز در دامنه نامطلوب بودند. بعنوان نتیجه گیری می توان گفت اگر به بررسی و تجدیدنظر در تنه و گزینه های انحرافی تک تک آزمونهای علمی پرداخته شود و در آزمونهای عملی نیز خطاهای اندازه گیری احتمالی به حداقل برسد و از آزمونهای با روایی و اعتبار بالا استفاده شود، می توان مسابقاتی با کیفیت بهتر و موثرتر برگزار کرد.

هدف این تحقیق بررسی تمایلات حرکتی کودکان در مراکز خصوصی پیش دبستانی شهر رشت بود. از بین 93 مرکز پیش دبستانی ، 65 مرکز به صورت تصادفی انتخاب و از 3 پرسشنامه محقق ساخته ویژه مدیران ، مربیان و کودکان با ضرایب روایی به ترتیب 86/0، 81/0 و 78/0 استفاده شد. سؤالات پرسشنامه گزینه ای بود و 67 مدیر، 64 مربی و 162 کودک (به شکل مصاحبه ) به آن پاسخ دادند. توصیف یافته های تحقیق نشان می دهد که سرانه فضای بسته (78 درصد متر مربع ) و فضای باز (15/2 متر مربع ) از استاندارد فضای بسته (26/3 متر مربع ) و فضای باز (78/4 متر مربع ) برای هر کودک کمتر است . علاوه بر این ، نسبت مربی به کودک (1 به 24 ) از نسبت استاندارد (1 به 18) کمتر است . 82 درصد وسایل بازی برای بازی های غیرحرکتی و نشستنی و 18 درصد وسایل نیز برای بازی های حرکتی مناسب بود و کل وسایل بازی نیز تنوع کمتری (29 نوع ) را در برمی گرفت . 62 درصد کودکان به بازی های غیرفعال و 75 درصد آنها به بازی های گروهی تمایل داشتند. 60 درصد کودکان تصور مثبتی از حرکت و بازی داشتند و 89 درصد نیز مراکز پیش دبستانی را نسبت به خانه برای بازی ترجیح می دادند. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با آزمون خی دو در سطح 05/0 P< نشان داد که بر خلاف دیدگاه مدیران و مربیان مراکز پیش دبستانی، میزان تمایل کودکان به بازی غیرفعال (48 درصد) بیشتر از میزان شناخت مدیران (2 درصد) و مربیان (39 درصد) است. علاوه بر این، 90 درصد کودکان به بازی های گروهی تمایل داشتند؛ در صورتی که از نظر مدیران و مربیان، 98 درصد کودکان متمایل به بای های گروهی بودند.