تحلیل و بررسی زبان فازی حکمت متعالیه با تکیه بر معنای زبان و شهود صدرایی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
از منظر محقق، اگر در فلسفه با موضوعی عام به نام وجود سروکار داریم؛ به طوری که با ویژگی تشکیک و ذومراتب بودن آن، تمام هستی را دربرمی گیرد، شایسته نیست که بیان حقایق را محدود در یک زبان به مثابه تنها زبان و بیان حقایق معرفی کنیم. انسان فلسفی در رویارویی با وجود واحد ذومراتب که با حرکت جوهری اشتدادی، مراتب وجودی و ادراکی انسان و عوالم کلی وجود، مجموعه منظمی را به نمایش می گذارد، با تمرکز بر یک بُعد از زبان - مثلاً زبان ملفوظ - در واکاوی و تبیین حقایق، با تراژدی بزرگی روبه رو می شود که راه نجات از آن یک نگاه جامع و چندساحتی را می طلبد. ملاصدرا با تعریف زبان به مثابه یک واحد مشکک، مراتب و مصادیق مختلفی را از زبان به تصویر می کشد که در آن، تمسک به یک زبان خاص - مثلاً زبان ملفوظ - و نفی زبان دیگر - مثلاً زبان شهود - جایی ندارد؛ بلکه زبان صدرایی به مثابه زبان فازی و مشکک در دل حکمت متعالیه ساری و جاری است؛ به طوری که به تعداد مراتب ادراکی و وجود انسان، زبان خواهیم داشت و زبان وسعتی به اندازه همه هستی پیدا می کند. این تحقیق تلاش می کند که با روش کتابخانه ایی و رویکرد تحلیلی - توصیفی و با استعانت از منظومه فکری ملاصدرا، به این پرسش پاسخ دهد که چگونه دو مفهوم زبان و شهود می توانند ما را در ظهور و بروز زبان فازی صدرایی به مثابه یک واحد مشکک یاری کند؟Analysis and Examination of the Fuzzy Language of Transcendent Wisdom with Emphasis on the Meaning of Language and Sadraean Intuition
From the perspective of researchers, when philosophy deals with a universal concept like existence, encompassing all of being with its gradational and hierarchical nature, it is unbefitting to confine the expression of truths to a single language as the sole medium of conveying the facts. The philosophical mind, confronting a unified yet hierarchical existence that, through essential intensified motion, reveals an ordered system of human existential and perceptual levels and the realms of existence, faces a profound tragedy if it limits itself to one dimension of language—such as spoken language—in analyzing and explaining truths. The way forward from this predicament requires a comprehensive, multi-dimensional perspective. Mullā Ṣadrā, by defining language as a gradational (mushakkik) entity, envisions diverse levels and instances of language, where reliance on one form—such as spoken language—and exclusion of another—like intuitive language—finds no place. Rather, Ṣadraean language, as a fuzzy and gradational system, permeates through the very essence of Transcendent Wisdom; thus, as many levels of perception and existence as humans experience, there will be corresponding languages, broadening language to encompass all of existence. This research, employing a library-based method and an analytical-descriptive approach, seeks to address how the two concepts of language and intuition can assist in manifesting Ṣadrā’s fuzzy language as a gradational entity.
تبلیغات
