سرمایه دینی و سرمایه اجتماعی در ایران: تحلیل تطبیقی درون کشوری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در ادبیات جامعه شناسانه، جماعت های مذهبی (مثل مساجد، حسینیه ها، هیأت های مذهبی، جلسات روضه خانگی و امثالهم) به عنوان یکی از منابع مهم سرمایه اجتماعی محسوب شده اند. افراد واجد سرمایه بالای دینی که بطور فعال در جماعت های مذهبی و مناسک جمعی شرکت می کنند، معمولاً دوستان جدیدی از همسایگان، هم محله ای ها و سایر هم مذهبی ها پیدا کرده و غالباً و به احتمال زیاد در معرض تعامل مستمر یا گاه گاهی با آنها قرار گرفته و از حمایت خاصی برخوردار می شوند که حقیقتاً برای آنها سرمایه ای ارزشمند محسوب می شود. در پژوهش حاضر، ابتدا استدلال های معطوف به چگونگی ارتباط سرمایه دینی و سرمایه اجتماعی به نحوی با یکدیگر ترکیب شد تا منجر به استنتاج فرضیه ای گردد که قابل وارسی تجربی باشد. سپس، با واحد تحلیل قرار دادن «شهرستان» و استفاده از داده های ثانویه، اعتبار فرضیه تحقیق با روش تطبیقی درون کشوری در ایران مورد آزمون تجربی قرار گرفت. در پایان، یافته های مربوط به آزمون تجربی فرضیه مزبور نشان داد که حتی هنگامی که اثرات شاخص های مختلف توسعه یافتگی کنترل و حذف شوند، سرمایه دینی هنوز می تواند مشوق سرمایه اجتماعی در ایران باشد.Religious capital and social capital in Iran: a within national comparative analysis
In the sociological literature, religious congregations (such as mosques, hosseiniyehs, religious groups, home prayer meetings, etc.) are considered as one of the important sources of social capital. People with high religious capital who actively participate in religious congregations and collective rituals usually find new friends from neighbors and other co-religionists and often and most likely in They are subjected to continuous or occasional interaction with them and receive special support, which is truly considered a valuable capital for them. In the present research, first, the arguments related to the relationship between religious capital and social capital were somehow combined with each other to lead to the conclusion of a hypothesis that can be verified empirically. Then, with the analysis unit of "county" and using secondary data, the validity of the research hypothesis was experimentally tested in Iran with the within national comparative method. In the end, the findings related to the empirical test of the mentioned hypothesis showed that even when the effects of various development indicators are controlled and eliminated, religious capital can still encourage social capital in Iran.
تبلیغات
