مبناهای هویتی سیاست گذاری در آموزش عالی ایران؛ زمینه های عملی و نظری تقویت همبستگی ملی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اجرای برنامه های مرتبط با سیاست گذاری اجتماعی در نظام آموزش عالی ایران، مبناهای امکانی سیاست هویتی یعنی امکان خودِ سوژه و زمینه ابراز هویتی سوژه و متعاقب آن، بازتولید دیگری را ذیل سیاست اجتماعیِ انسجام دچار مشکل کرده و به این ترتیب، سیاست گذاری اجتماعی و مزیت های مترتب بر آن ازجمله تقویت همبستگی ملی را با مسئله مواجه کرده است. مهم ترین وجه این برنامه ها، طرح بومی گزینی است که اجرای آن این پرسش را مطرح کرده که چه نسبتی میان اجرای این سیاست، انسجام اجتماعی و همبستگی ملی وجود دارد؟ این مقاله این فرض را مطرح می کند که سیاست بومی گزینی با تولید کلیت های اجتماعی و از طریق ایجاد انسجام میان امر صنفی، فرهنگی و اجتماعی، سوژه را دچار زمینه زدودگی کرده و امکان تولید خود و بازتولید دیگری را با چالش مواجه کرده است. این پژوهش با تکیه بر اهمیت سیاست هویت و نقش سوژگی کنشگران در بازصورت بندی هویت اجتماعی و نقش سوژه ها در ارتقای هویت و همبستگی ملی، با بررسی گفتارهای متنوع سیاست گذاران آموزش عالی ایران طی دو دهه اخیر و با تکیه بر منطق ارزیابی سیاستی، مفصل بندی این فرضیه را در روشی کیفی و با استفاده از انگاره های پدیدارشناسانه صورت بندی کرده است.Identity Foundations of Policy Making in Higher Education in Iran; Practical Fields and Theory of Strengthening National Solidarity
The implementation of programs related to social policy in Iran's higher education system has caused problems on contingent foundations of identity politics, i.e. the possibility of the subject inside yourself and the reproduction of others under the social policy of cohesion, and in this way, social policy and its consequent advantages, including strengthening national solidarity have faced a problem. The most significant aspect of these programs is Indigenous Selection on Education (ISE), and its implementation has turned the relationship between the mentioned plan (ISE), social cohesion and national solidarity into a question. This research proposes the assumption that (ISE) by producing social totalities and through the creation of correlation between trade unions, cultural and social issues; it caused the subject to decontextualize and has faced difficulty in the possibility of self-production and reproduction of others. This research, relying on the importance of identity politics and the role of actors' subjectivity in the reconformation of social identity and the role of subjects in promoting national identity and solidarity, and by examining the diverse speeches of Iranian higher education policymakers during the last two decades, this hypothesis has been conformed in a qualitative method using phenomenological concepts