امروزه فارسی زبانان تنها در سه کشور ایران، تاجیکستان و افغانستان متمرکز هستند. مردمان این کشورها به رغم داشتن سه ملیت جداگانه به یک فرهنگ تعلق دارند. مسأله ی اصلی این پژوهش تحلیل سازه های هویت ملی فارسی زبان در میراث شعری گل رخسار صفی اوا (تولد 1947م.)، بانوی شهیرِ ادب معاصر تاجیک است. نگارنده این پژوهش را در چهارچوب مکتب رمانتیسم سامان داد و کلان هویت ملی آریایی تباران را ذیل «سرزمینِ مادری (آریانا)؛ نظامِ اسطوره ایِ ملی (ملتِ خورشید)؛ تبارِ ملی (ایران و توران)؛ زبانِ ملی (زبان مادری)؛ شاهکارِ ملی (ذیلِ شاهنامه ی فردوسی و بازتولید و بازآفرینی آن)» در دیوان شاعر دسته بندی و تحلیل کرد. تحلیل دیوان شاعر نشان داد روند رجوع شاعر به سازه های کلان هویت ملی ارتباط مستقیمی با تحولات تاریخی و اجتماعی شاعر در دوره ی زندگی وی داشته است. این رجوع در دوره ی استقلال بسیار معنادار بوده؛ به گونه ای که می توان شکل گیری و تکامل دستگاه اندیشگی وی را در این زمینه به همین دوره مرتبط دانست.