نظام آموزش عالی در تأمین و تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص به منظور مشارکت در برنامه های سازندگی هر کشور جایگاه منحصر به فردی دارد. بنابراین، این مطالعه به بررسی نقش دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد در اشتغال می پردازد. با روش مطالعه موردی، با اساتید گروه برنامه درسی شامل6 نفر (2 استادیار،4 دانشیار) به علت داشتن بیشترین ارتباط با اشتغال در دانشکده مورد پژوهش، تعدادی از دانشجویان دانشکده و با مسئولین مراکز رشد و فنّاوری دانشگاه و دفتر ارتباط دانشگاه با جامعه مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. نتایج نشان داد اگرچه تمام اساتید بر ضرورت نقش آفرینی دانشگاه در اشتغال فارغ التحصیلان تأکید ندارند ولی می توان به لحاظ نظری تأکید اکثریت اساتید و مسئولین دانشگاهی بر ضرورت امر مذکور را مورد تأیید قرار داد . فارغ از مناقشات نظری در صحنه عمل جهت گیری دانشگاه به ویژه دانشکده مذکور چندان در راستای دغدغه اشتغال فارغ التحصیلان نیست. همچنین، دانشجویان دانشکده مذکور فعالیت های زمینه ساز کارآفرینی و کارآموزی مفید در محیط های کاری ندارند. بنابراین، به نظر می رسد شاهد وضعیتی اسفبار از لحاظ اشتغال فارغ التحصیلان هستیم.
