توانمندسازی، فرایندی است که طی آن فرد از نیازها و خواسته های درونی و قابلیت های خود آگاه می شود و با هدف رسیدن به خواسته ها، به کسب توانایی های لازم می پردازد. در کشور ما، با وجود آنکه زنان نیمی از جمعیت جامعه را شکل می دهند و از نظر کسب تحصیلات عالی روندی صعودی را طی کرده اند ولی از نظر وضعیت اشتغال نتوانسته اند با توجه به ظرفیت های شخصی، اجتماعی و قانونی به جایگاهی متناسب دست یابند. با توجه به این مهم، هدف این مقاله شناسایی عوامل تأثیرگذار بر توانمندسازی زنان، عوامل مؤثر بر اشتغال آنها و شیوه های توانمندسازی آنان در کسب جایگاه مناسب اجتماعی و شغلی است. مقاله حاضر ضمن مطالعه اسناد بالادستی و قوانین مرتبط با توانمندسازی و اشتغال زنان، عوامل و شیوه های نیل به اهداف فوق را دنبال کرده است. نتایج این پژوهش، نشان می دهد که عواملی چون کسب مهارت های مورد نیاز بازار کار در حوزه روابط عمومی با توجه به الگوهای شایستگی، بازنگری سیستمی قوانین و سیاست های ارتقاء شغلی و حرفه ای زنان و همچنین قوانین و سیاست های مرتبط با کسب منابع مالی و تغییر نگرش و باورهای اجتماعی می تواند در توانمندسازی بانوان تأثیرگذار باشند. نتایج پژوهش حاضر می تواند مورد استفاده سیاستگذاران حوزه اجرا و قانونگذاری و همچنین زنان علاقه مند به توسعه و پیشرفت قرار گیرد.