هدف این مطالعه، بررسی روایی سازه مرکز ارزیابی و توسعه مدیران در شرکت ملی نفت ایران بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی- تحلیلی به شمار می رود. نمونه آماری مشتمل بر د اده های حاصل از ارزیابی 1022 مدیر بود که از بانک اطلاعات مدیران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. این داده ها بر اساس روش چندصفتی-چندروشی و تحلیل عاملی تأییدی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین کل همبستگی بین درجه بندی های مربوط به یک بُعدِ واحد (شایستگی) با روش های مختلف (0.32) در مقایسه با میانگین کل همبستگی بین درجه بندی های ابعاد مختلف در همان روش (0.60)، کمتر است. بنابراین، هرچند درجه بندی ابعاد از اعتبار همگرایی نسبتاً متوسطی برخوردار بود، اعتبار تشخیصیِ رضایت بخشی نشان نداد. از سوی دیگر نتایج تحلیل عاملی نشان داد، سهم ابعاد (شایستگی ها) در توصیف تغییرات درجه بندی های صورت گرفته به مراتب بیشتر از سهم روش های ارزیابی است و بر این اساس می توان ادعا نمود که روایی تشخیصی بین ابعاد مورد مطالعه، تعیین کننده ترین عامل اصلی درجه بندی های مرکز ارزیابی می باشد .
